Μετά την επανάσταση του 1821 και πιο σωστά μετά την παγίωση και την αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους, συνεστήθη μικτή επιτροπή, από Έλληνες και Τούρκους, προκειμένου να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των περιοχών, που είχαν ελευθερωθεί. Η Επιτροπή αυτή, για να φέρει εις πέρας το έργο της, εργάσθηκε επί εννιά ολόκληρα χρόνια, ήτοι από το 1831 έως και το 1839.

Η Επιτροπή σε ό,τι αφορά τις δραστηριότητές της στην επαρχία Ζητουνίου (Λαμίας), μεταξύ των άλλων συνέταξε και ένα κατάλογο, που περιέχει τα χωριά τα εδώθε και εκείθεν του Σπερχειού Ποταμού. Ο κατάλογος αυτός συγκεκριμένα συντάχθηκε το 1833 και με βάση τα στοιχεία, που περιέχει, μας πληροφορεί, ότι το χωριό μας ήταν Κεφαλοχώρι (δεν τελούσε υπό ιδιοκτησιακό καθεστώς κάποιου Αγά ή Μπέη), σε αντίθεση, βέβαια, με άλλα χωριά, που ήταν ιδιοκτησία (τσιφλίκια) τούρκων Αγάδων και Μπέηδων. Τα περισσότερα χωριά και προ παντός τα πιο πλούσια και πιο εύφορα από αυτά ήταν τσιφλίκια. Κεφαλοχώρια ήταν πολύ λίγα. Τα κεφαλοχώρια «εδώθε του Σπερχειού Ποταμού», ήσαν:

Η Δρακοσπηλιά, το Ελευθεροχώρι, ο Προκοβενίκος, τα Δυο Βουνά και η Παύλιανη. Αντίθετα, για να αναφερθούμε στα πιο κοντινά χωριά, η Νευρόπολη, η Δαμάστα, το Χαϊν Γαρδίκι (να πρόκειται άραγε για την Οίτη;), ο Αμνιαλός (Ομυαλός;), το Δέλφινο, το Κουμαρίτσι, το Μουσαφάμπεη και το Μοσκοχώρι, ήταν τσιφλίκια του Τερίκ Μπέη και του Χαλίλ Μπέη. Το Μοσκοχώρι συγκεκριμένα ήταν τσιφλίκι της θυγατέρας του Εμίν Αγά Κεμάλ Ζαδιέ (;)

Τον κατάλογο και τα συναφή στοιχεία μας τα απέστειλε ο συνταξιούχος Δημοδιδάσκαλος κ. Ιωάννης Μακρής