Σταματία Ευστράτογλου
Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Στις 14.01.2011 απεβίωσε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, σύζυγος της Έφης Ζαλαώρα. Ο εκλιπών γεννήθηκε στο Λιτόσελο Φθιώτιδος και εργάσθηκε ως καθηγητής Φυσικής σε Λύκεια της Λαμίας. Έχει τρία αξιόλογα παιδιά. Υπήρξε πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Λιτόσελου όπου προσέφερε σημαντικό έργο. Υπήρξε ακόμη επί σειρά ετών μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού. Ακόμη διετέλεσε και ιεροψάλτης στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Σκαμνό. Η κηδεία του και το μνημόσυνο έγιναν στο Λιτόσελο Φθιώτιδος.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στη σύζυγο και τα παιδιά του.
Τιμή στη μνήμη εκλιπόντων
Στιος 16.01.2011 έγινε το ετήσιο μνημόσυνο της αξέχαστης Χριστίνας Τζιβάρα, συζύγου του Γιώργου Στεφανή Τζιβάρα. Την ίδια μέρα έγινε και το εξαμηνιαίο μνημόσυνο του Γιώργου Λιασκώνη στον καθεδρικό Ναό του χωριού μας.
Στις 23.01.2011 έγινε εξάλλου το ετήσιο μνημόσυνο της αείμνηστης Νότας Μαγνήσαλη – Τζιβάρα.
Θάνατος στα αδέσποτα
Με λύπη μάθαμε ότι κάποιος δηλητηρίασε αδέσποτα σκυλιά στο χωριό μεταξύ αυτών και τον περιώνυμο Μούργο. Ντροπή! Τα σκυλιά δεν πείραζαν κανέναν και ήταν φύλακες του χωριού.. Κρίμα! Ντροπή!
Ένα ευχαριστώ στον Πρόεδρο της Κοινότητας
Στην άσκηση της εξουσίας και όχι στις εξαγγελίες φαίνεται ο αγαθός άνδρας, αποφαίνονταν οι σοφοί πρόγονοί μας: Αρχή άνδρα δείκνυσι.
Θέλουμε, λοιπόν, να ευχαριστήσουμε τον Πρόεδρο κ. Θανάση Παναγή για τις προσπάθειες που κατέβαλε προσωπικά για τον εκχιονισμό των δρόμων του Σκαμνού.
Η καθαριότητα στο χωριό
Ο Σύλλογός μας επανειλημμένα οργάνωσε εξορμήσεις καθαριότητας του χωριού μας, όπως το ίδιο έκανε με επάλληλες δενδροφυτεύσεις για τον εξωραϊσμό κοινόχρηστων χώρων.
Τελευταία, όμως, η παρατηρούμενη κατάσταση είναι απογοητευτική καθώς πάσης φύσεως χαρτιά, πλαστικά μπουκάλια, μπάζα είναι πεταμένα δεξιά κι αριστερά σε πάρα πολλά σημεία του χωριού.
Είναι γεγονός ότι η στέρηση της μόνιμης στέγης του Συλλόγου μας προκάλεσε μεταξύ τόσων άλλων δυσάρεστων παρενεργειών και την αδρανοποίηση αυτών των τόσο χρήσιμων εξορμήσεων και ξεκινούσαν με κάθε ευκαιρία μικρή ή μεγάλη σύναξη μελών του Συλλόγου μας στο στέκι του Σχολείου.
Οφείλουμε να εξάρουμε και να επαινέσουμε μερικές ξεκομμένες πρωτοβουλίες του Δημήτρη Στεργίου και της Χρυσούλας Ασπρουλάκη που τους είδαμε να καθαρίζουν τους δρόμους. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι που δεν τους έχουμε αντιληφθεί.
Σε κάθε περίπτωση όμως μία μαζικότερη εξόρμηση γίνεται με κέφι και φέρνει καλύτερο αποτέλεσμα.
Εκδηλώσεις του Συλλόγου
Η προγραμματισμένη γιορτή για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου μας ακυρώθηκε λόγω κακοκαιρίας. Η κοπή της πίτας θα γίνει στις 07.03.2011, την Καθαρή Δευτέρα στην προγραμματισμένη γιορτή για τα Κούλουμα.
Στις 05.03.2011 ο Σύλλογός μας οργανώνει ένα μασκέ πάρτι στις αίθουσες του κτήματος Κλέτσα, έξω από τη Γραβιά. Για την επιτυχία της εκδήλωσης εργάσθηκαν η Χριστίνα Τσαντήλα και η Χρυσούλα Ασπρουλάκη στις οποίες εκφράζουμε τα συγχαρητήριά μας και τις θερμές μας ευχαριστίες.
Ο πιστός και καλόκαρδος Μούργος κι ο κακορίζικος κάφρος
Ο λόγος για το γνωστό τετράποδο, που από κουτάβι επέλεξε για να κατοικοεδρεύει τη γειτονιά των οικογενειών Γ. Αποστολόπουλου, Κ. Βασιλόπουλου, Θύμιου Τζιβάρα και Γιώργου Στεφανή Τζιβάρα. Αναπτύχθηκε κι έγινε ένα σωματώδες πλην αγνό, δυνατό και πολύ πιστό σκυλί. Βρήκε, όμως, τραγικό τέλος από κάποιο ανθρωποειδές που τον δηλητηρίασε.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Τι να πει κανείς; Σ’ αυτό το μικρό χωριό, αναδείχθηκαν ανθρώπινες συμπεριφορές που μας έκαναν γνωστούς και υπερήφανους ανά το Πανελλήνιο, όπως το ξεκίνημα της Εθνικής μας Αντίστασης με τους αντάρτες Αποστολοπουλαίους. Σε άλλες περιπτώσεις αισθανθήκαμε αμηχανία και κατάθλιψη.
Ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος δουλεύει ασταμάτητα εδώ και 34 χρόνια παράγοντας πολιτισμό. Τελευταία βγήκε κι ένας ακόμη Σύλλογος. Το καυτό ερώτημα είναι αν παράγεται όσος πολιτισμός χρειάζεται και εν πάσει περιπτώσει τι σόϊ πολιτιστικό προϊόν προκύπτει.
Ο Μούργος, λοιπόν, ήταν ένα πολύ χαρισματικό ζώο. Κατέβαινε στο χώρο του ιατρείου και μόλις με έβλεπε να περνάω με το αυτοκίνητο, αμέσως με αναγνώριζε. Αναγνώριζε από μακριά το αυτοκίνητο. Σταματούσα, άνοιγα το παράθυρο, ανέβαινε με τα δύο μπροστινά του πόδια για να τον χαιρετήσω. Είχε έκδηλο ενθουσιασμό. Μόνο που δεν μιλούσε. Η επικοινωνία του πάντως ήταν εκπληκτική. Ακολουθούσε τρέχοντας το αυτοκίνητο, παρέκαμπτε τη φουρκέτα στο Γούπατο, δίπλα από το σπίτι της Τασούλας και να’ τον μπροστά μας πάνω στο σπίτι. Ήταν τόση η έννοια μας γι’ αυτό το ζώο, όπως επίσης και των γειτόνων, που επίσης αναγνώριζε ως αφεντικά του, που φυλάγαμε τροφή στη κατάψυξη να του τη δώσουμε πηγαίνοντας στο χωριό.
Το τι αγάπη και αφοσίωση μας έδειχνε, δεν περιγράφεται. Το περασμένο καλοκαίρι ο Μούργος είχε ένα σοβαρό ατύχημα. Καθώς με φίλους ψήσαμε κάποιες μπριζόλες, το σκυλί είχε, όπως είναι φυσικό, το δικό του μερίδιο. Ωστόσο, όμως, ένα κόκαλο σφήνωσε στον ουρανίσκο και το ζώο περιήλθε σε δεινή κατάσταση. Όλοι οι φίλοι σοκαρίστηκαν. Το απίστευτο, όμως είναι ότι εμπιστεύτηκε τη Μαρία την αδερφή μου ανοίγοντας το στόμα του και με πολύ προσπάθεια κατάφερε με ένα κουταλάκι αφού με το χέρι ήταν δύσκολο να αφαιρεθεί, να αποφράξει τον ουρανίσκο και να απομακρύνει το κόκαλο. για να επανέλθει το ζώο και πάλι σε άριστη φυσική κατάσταση.
Η θλιβερή είδηση στενοχώρησε πάρα πολύ όλους μας στη γειτονιά.
ΓΑ