FtS106

Χρήστου Δ. Στρατηγόπουλου, «Οι νότες της καρδιάς μου»
Από τα Κωσταλεξιώτικα Νέα Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2009 Φύλο Νό 168 σελ.: 5

 

Κεφάλια με λευκά μαλλιά, σαν των βουνών τα χιόνια,
πρώτο σημάδι π’ άφησαν στο πέρασμα τα χρόνια.

Μπροστά γερμένα τα κορμιά, απ’ των καιρών τα βάρη
κι από τις γνώσεις του μυαλού, που ‘ν’ φωτισμένοι φάροι.

Τα γερασμένα πρόσωπα, τα ροζιασμένα χέρια,
των κόπων είναι ένσημα. χιλιάδες σαν τα’ αστέρια.

Με το γλυκό το βλέμμα σας, με τη βαθιά σας σκέψη,
ο νους σας πάει στο παρελθόν, στιγμές παλιές να δρέψει.

Ταινίες σαν του σινεμά, περνά η ζωή μπροστά σας,
αναπολείτε φθάνοντας στα χρόνια τα δικά σας.

Το βήμα σας να είν’ αργό, μη γρηγορείτε τώρα,
μη βιάζεστε να φύγετε, δεν ήρθε ακόμα η ώρα.

Θέλουμε κι άλλες συμβουλές και τη δική σας κρίση,
μόνο η πείρα της ζωής, προβλήματα θα λύσει.

Κάθε ρυτίδα μάθηση, κάθε πτυχή και γνώση,
κάθε δική σας συμβουλή, ορθοφροσύνη τόση.

Πρώην λεβέντες, καλλονές, αηδόνια και ξεφτέρια,
κλίνω το γόνυ, σας φιλώ, τα τιμημένα χέρια.

Καθίστε τώρα ξέγνοιαστοι, το κάνατε το χρέος,
Σεβάσμιοι σαν σας κοιτώ, νοιώθω βαθύ το χρέος.