FtS104
Με μεγάλη καθυστέρηση ήρθε επί τέλους και στη χώρα μας μία ρύθμιση για την προστασία των συνανθρώπων μας που δεν επέλεξαν την ολέθρια εξάρτηση από την καρκινογόνο νικοτίνη. Θλιβεροί πρωταθλητές στην Ευρώπη οι Έλληνες καπνιστές με προεξάρχουσες τις γυναίκες που η παροιμιώδεις εκ φύσεως γυναικεία φιλαρέσκεια δεν στάθηκε αρκετή να ανακόψει τη βλαβερή συνήθεια που υποσκάπτει την ομορφιά τους, την υγεία τους, την ευγονία, την υγιεινή στο σπιτικό και την οικογένειά τους κοκ. Από 1ης Ιουλίου τίθεται σε ισχύ το νέο μέτρο απαγόρευσης του καπνίσματος σε κάθε δημόσιο χώρο, όπου προσμετρώνται και τα εστιατόρια, μπαρ και καφετέριες.
Τι κρίμα όμως; Λίγο πριν τεθούν σε εφαρμογή τα νέα μέτρα, έσπευσαν οι ίδιοι κυβερνητικοί παράγοντες που προς στιγμήν λειτούργησαν, έστω με μεγάλη πολυετή καθυστέρηση, κάπως σαν Ευρωπαίοι, να τα περιορίσουν σε βαθμό που μοιάζει με πλήρη αναίρεση. Εξαιρούνται, λέει, του μέτρου οι χώροι κάτω των 70 τετραγωνικών μέτρων. Εκεί δηλαδή επιτρέπεται να διατηρούνται σε πλήρη λειτουργία οι θανατηφόροι θάλαμοι αερίων για όσους έχουν την στοιχειώδη πρόνοια να αποστασιοποιηθούν από τον αργό πλην σίγουρο θάνατο.
Από το εξαιρετικό περιοδικό Ξυλοκαστρινές διαδρομές, τεύχος Ιανουάριος – Μάρτιος 2009, τεύχος 44, σελίς 19, υπό την θεματική ενότητα υγεία, που επιμελούνται διακεκριμένοι συμπολίτες μας ιατροί, αντλούμε το παρακάτω κείμενο:
***
Στη σημερινή εποχή μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων υφίστανται διπλή αδικία και ζημιά χωρίς οι ίδιοι να είναι άμεσα υπεύθυνοι. Πρόκειται για τους μη καπνιστές που εισπνέουν παθητικά τον καπνό του αναμμένου τσιγάρου του καπνιστή, καθώς και τον καπνό της εκπνοής του. Το παθητικό κάπνισμα είναι ενοχλητικό έως και αποκρουστικό για τον μη καπνιστή, αλλά ακόμη και πολύ επιβαρυντικό για την υγεία του! Έτσι ταλαιπωρείται διπλά χωρίς να φταίει. Εξαναγκάζεται να δέχεται φθοροποιές συνθήκες που του επιβάλλει ο άλλος και καταπιέζεται με το να συμβιβάζεται και να ανέχεται κάτι που ο ίδιος αντιπαθεί και το έχει απορρίψει. Η ευθύνη του μη καπνιστή εδώ είναι να προσπαθήσει να μεταπείσει τον καπνιστή να αλλάξει συνήθειες, να περάσει στην αντίπερα όχθη και να παραιτηθεί από το κάπνισμα. Θα χρειαστεί την υποστήριξή του για να επιτύχει να αλλάξει στρατόπεδο. Εάν δεν καταλήξει να περάσει στο άλλο στρατόπεδο, τότε θα παρακληθεί να περάσει στο μπαλκόνι για να μην ενοχλεί και καταστρέφει και άλλες ζωές. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σεβαστούμε τα παιδιά. Είναι απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο να μετατρέπουμε τα παιδιά σε παθητικούς καπνιστές. Οι γονείς πρέπει να περιφρουρήσουν και να διδάξουν τα παιδιά τους, ώστε και αυτά από μικρά να γνωρίζουν και να προστατεύουν την υγεία τους, διεκδικώντας αυτό το δικαίωμα. Ακόμη και τα έμβρυα γίνονται παθητικοί καπνιστές, όταν η έγκυος μέλλουσα μητέρα καπνίζει κανονικά η παθητικά. Έτσι, το παθητικό κάπνισμα κατατάσσεται ως τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου – μετά το ενεργητικό κάπνισμα και το αλκοόλ- η οποία μπορεί να αποφευχθεί. Έχει υπολογιστεί ότι ο παθητικός καπνιστής όταν βρίσκεται σε κλειστό χώρο όπου καπνίζουν πολλοί, εισπνέει τόσο καπνό όσο και αν κάπνιζε ο ίδιος 15 τσιγάρα χωρίς φίλτρο ή 35 με φίλτρο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας το 25-33% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα αφορά μη καπνιστές και οφείλεται σε παθητικό κάπνισμα. Σήμερα στις δημόσιες υπηρεσίες, στα αεροπλάνα, στο μετρό, στο ασανσέρ, το κάπνισμα έχει απαγορευθεί. Οι χώροι των εστιατορίων και οι καφετέριες είναι διαμορφωμένες ώστε να υπάρχει η επιλογή για το που θα κάτσει κάποιος, με βάση το αν καπνίζει ή όχι. Στα γραφεία οι ταλαιπωρημένοι τόσα χρόνια παθητικοί καπνιστές παίρνουν τώρα την εκδίκησή τους. Οι φανατικοί του τσιγάρου υποχρεώνονται να βγουν στους δρόμους ή στα μπαλκόνια για να απολαύσουν στα γρήγορα αυτό που οι ίδιοι θεωρούν δικαίωμα.
Και μπορεί, ναι μεν, οι καπνιστές να ισχυρίζονται πως έχουν το δικαίωμα να καπνίζουν, αλλά οι παθητικοί καπνιστές έχουν ακόμη ένα πιο σημαντικό δικαίωμα: Να αναπνέουν καθαρό αέρα!!
Το κάπνισμα είναι μία προσωπική επιλογή που δεν θα πρέπει να επιβάλλεται σε άλλους. Αλλά σήμερα μέσω του αντικαπνιστικού αγώνα, οι καπνιστές νοιώθουν συχνά απομονωμένοι και περιφρονημένοι. Αυτή η εντύπωση μπορεί να αποτελέσει πηγή σύγκρουσης. Μη ρίχνετε σε αυτούς το φταίξιμο. Μάθετε να βρίσκετε τις σωστές λέξεις εκφράζοντας πρωτίστως ανησυχίες για τη δική σας υγεία παρά για το πόσο επικίνδυνος είναι ο καπνός για τον καπνιστή, κάτι που αυτός ή αυτή γνωρίζει πολύ καλά. Ο καπνιστής δεν θα πρέπει να αισθάνεται εχθρότητα προς τα πρόσωπα με τα οποία μιλάει, αλλά ακριβώς το αντίθετο: Προσοχή και κατανόηση. Μην ξεχνάτε πόσο δύσκολο είναι για έναν καπνιστή να πάρει την απόφαση να το κόψει πρώτον, επειδή αν ο σωματικός και ο ψυχικός εθισμός είναι πραγματικά παρόντες καθώς και ισχυροί και δεύτερον, επειδή το κόψιμο του καπνίσματος συνιστά αλλαγή σελίδας στη ζωή, ενέργεια δια της οποίας αποκηρύσσεται ο καπνιστής μέσα μας.
Θα χρειαστεί να μάθετε να συνδιαλέγεσθε με τον καπνιστή για να τον ενημερώνετε ουσιαστικά για την πραγματικότητα του πραγματικού καπνίσματος. Εάν τον προσέξετε, καταλάβετε και υποστηρίξετε, ο καπνιστής θα αποκτήσει ακόμη περισσότερα κίνητρα για να σέβεται τους μη καπνιστές και τελικά, θα πάρει την απόφαση να σταματήσει. Μαθαίνοντας να ακούτε, να βρίσκετε τις σωστές λέξεις και να μην ρίχνετε το φταίξιμο στον καπνιστή, βοηθάτε στην εξασθένηση της μεγάλης μάστιγας του παθητικού καπνίσματος.
***
Κύριος στόχος, η απαξίωση
Διαφορετική κάπως προσέγγιση στο θέμα έχουμε από τον καθηγητή Δημήτρη Κρεμαστινό που υιοθετεί ό,τι έχει συμβεί σε άλλες χώρες που είναι πολύ πιο προηγμένες στην αντιμετώπιση της μάστιγας του καπνίσματος (εφημερίδα Καθημερινή, 30.05.2009, σελ. 4):
«Πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό ότι η απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους κλειστούς χώρους δεν στοχεύει απλά και μόνο στην προστασία του παθητικού καπνιστή.
Στοχεύει κυρίως στην απαξίωση του καπνίσματος. Και τούτο γιατί όταν ένας νέος που καπνίζει δεν μπορεί να πάει σε ένα εστιατόριο ή κέντρο διασκεδάσεως όπου απαγορεύεται το κάπνισμα, αισθάνεται σαν άτομο περιθωριοποιημένο κοινωνικά και προβληματίζεται για τη συμπεριφορά του. Τα ημίμετρα κατά του καπνίσματος, όπου υιοθετήθηκαν, δεν οδήγησαν πουθενά.
Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια, όπου υιοθετήθηκε η ολοσχερής απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς χώρους, παρατηρήθηκε ελάττωση των εμφραγμάτων και των αιφνίδιων καρδιακών θανάτων κατά 10-15% ετησίως και ελάττωση του καπνίσματος σε όλο τον πληθυσμό. Κατά συνέπεια, η ολοσχερής απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους αποτελεί μόνόδρομο, εάν πράγματι επιθυμούμε να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα των χωρών που σήμερα θεωρούνται πρότυπα στην καταπολέμηση των θανάτων από καρδιοπάθειες και καρκίνο, π[ολύ περισσότερο όταν η χώρα μας, είναι η πρώτη στον κόσμο σε χρήση καπνού και πρώτη σε θανάτους από στεφανιαία νόσο μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών χωρών.