Επιμέλεια: Σταματία Ευστράτογλου

Γιώργος Λουκά Τζιβάρας

Αιφνιδίως πέθανε στις 07.06.2008 στο Σκαμνό ο Γιώργος Λουκά Τζιβάρας (67) από πιθανολογούμενο καρδιακό επεισόδιο. Η κηδεία του έγινε την επομένη, 08.06.2008 στο Σκαμνό με την παρουσία πολλών φίλων και συγγενών της οικογένειας. Ο Γιώργος διατηρούσε για πολλά χρόνια χοιροτροφείο στην περιοχή Γραβιάς.

Ο Γιώργος αξιώθηκε να αποκτήσει δύο υπέροχα παιδιά (Λουκάς και Θωμαϊς ) στα οποία εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια. Το τραγικό στοιχείο εδώ, είναι ότι ο Λουκάς είχε ήδη προγραμματίσει τους γάμους του για την αμέσως επόμενη Κυριακή, που αναβλήθηκαν..

Μαρία Ρ-Α

Την Παρασκευή 20 Ιουνίου έφυγε από κοντά μας η καλή μας Μαρία Ρωμέση – Αποστολοπούλου. Τυχεροί ήταν όσοι βρίσκονταν κοντά της και περισσότερο εμείς οι φίλοι της. Άνθρωπος ευαίσθητος, αξιοπρεπής, καλαίσθητος, οικογενειάρχης, μα περισσότερο απ’ όλα τα καλά της Μαρίας ήταν η ανθρωπιά της. Σε μια εποχή που φαίνεται να’ χουν χαθεί οι αξίες, όπως η αξιοπρέπεια, η γενναιότητα και η ευαισθησία, η Μαρία ήταν πρότυπο καθώς διέθετε όλες αυτές τις χάρες. Μεγάλη ήταν η υπομονή της με την οποία αντιμετώπισε την επάρατο νόσο επί σειρά ετών. Όσοι βρισκόμασταν κοντά της σπάνια την ακούσαμε να μιλάει για την αρρώστια της και όταν χρειαζόταν να δώσει πληροφορίες για την περιπέτεια της υγείας της το έκανε με πλήρη γνώση και εντυπωσιακή σαφήνεια και ψυχραιμία χωρίς να δραματοποιεί την κατάσταση. Ήθελε να της συμπεριφερόμαστε, όπως πρώτα, όπως σε όλους τους άλλους. Μετείχε αδιαλείπτως σε όλες τις εκδηλώσεις του Πολιτιστικού μας Συλλόγου ή σε άλλες παρόμοιες κοινωνικού χαρακτήρα στο φιλικό της περιβάλλον. Το σύντροφό της, το Γιώργο, τον στήριζε και άμβλυνε το βάρος αντιμετώπισης της νόσου στην οικογένειά της. Λάτρευε τους άνδρες της: Το σύζυγο και τους δύο γιους της. Καμάρωνε για τα παλικάρια της. Περισσότερο, όμως, απ’ όλα, νομίζω λάτρευε το Γιώργο.

Η Μαρία γνώρισε το χωριό μας, την πεθερά και την πεθερό της και όλα της έκαναν εντύπωση. Μεγαλωμένη σε μεγαλοαστική οικογένεια – ο πατέρας της για πολλά χρόνια Δήμαρχος Ξυλοκάστρου- σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Γερμανία. Δεν γνώριζε και πολλά από χωριά και μάλιστα τα ορεινά και εγκαταλειμμένα και τη ζωή σ’ αυτά κι ήταν φυσικά όλα στην αρχή να της φαίνονται περίεργα. Αγάπησε όμως το Σκαμνό γιατί αγαπούσε το Γιώργο. Αγάπησε εμάς τους φίλους της και δεν έκρυβε τη λύπη της όλο τον τελευταίο καιρό με την επιδείνωση της κατάστασής της, που δεν μπορούσε να μας δει. Είχε χιούμορ η Μαρία και ήταν ευχάριστος άνθρωπος. Δεν έλεγε πολλά, αλλά έπραττε περισσότερα.

Η τελευταία της επιθυμία να ενταφιαστεί στο ταπεινό χωριό του αγαπημένου της συντρόφου, έχει την ιδιαίτερη σημασία της.

Μαράκι! Η αύρα σου είναι κοντά μας. Η στάση και συμπεριφορά σου θα μας μείνει αξέχαστη. Ήσουν γενναία, όσο λίγοι άνθρωποι και το απέδειξες αντιμετωπίζοντας την νόσο με χιούμορ, υπομονή και γενναιότητα. Τυχερά τα παιδιά σου που είχαν τέτοια μανούλα. Τυχερός κι ο Γιώργος που ήταν ο σύντροφός σου.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Ρούμελης που σε σκέπασε. Ας αναπαυθεί η ψυχούλα σου κοντά στους τυχερούς που ο Θεός επέλεξε να φύγουν νωρίς, όπως επεσήμανε και ο Αρχιμανδρίτης Πατήρ Δαμασκηνός.

ΥΓ
Μετά την τελετή του 9-ημέρου, από την οικογένεια της Μαρίας μάθαμε ότι το μνημόσυνο των 40 θα τελεσθεί στην γενέτειρα της Μαρίας στο Ξυλόκαστρο, στις 27.07.2008 στον καθεδρικό Ναό της πόλεως Άγιο Βλάση. Καφές θα προσφερθεί στο Café Juneau, ενώ θα παρατεθεί εν συνεχεία και γεύμα (Restaurant Il tramonto).

Παραλειπόμενα

Πολύς ο κόσμος στην επικήδεια τελετή και μεγάλη η συγκίνηση για τη Μαρία Ρωμέση – Αποστολοπούλου, στις 22.06.2008, στο Σκαμνό. Ο Πολύκαρπος ωστόσο που ήταν κι αυτός στην εκκλησία για καθαρά υπηρεσιακούς λόγους, συνεπικουρώντας τον Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνό και τον Παπα-Στάθη, φέρεται επικρίνων την οικογένεια γιατί «επέλεξε να προσφέρει καφέ και γεύμα στους συμμετέχοντες στην Χολέβαινα -Παλαιοχώρι- και όχι στο Πνευματικό Κέντρο του χωριού, ώστε τα χρήματα να μείνουν στο Σκαμνό».

Ευτυχώς και το σχόλιο αυτό είχε περιορισμένο αριθμό αποδεκτών και δεν έλαβε έκταση στις ιερές και εξαιρετικά δύσκολες στιγμές, αλλά από την οικογένεια, ακούσθηκε, όταν αυτό «κυκλοφόρησε», περίπου το εξής:

Προφανώς ο Πολύκαρπος αναφέρεται στο Πνευματικό Κέντρο Νο 2, όπως πολλοί Σκαμνιώτες το ονόμασαν για να το διαστείλουν προς αυτό που ο Πολιτιστικός Σύλλογος με σημαντικές δαπάνες συγχωριανών, χωρίς τη συμμετοχή του Πολύκαρπου, αλλά με την ταπεινή συνεισφορά και της οικογένειας των πενθούντων δημιουργήθηκε, σαν υπόδειγμα χώρου κατάλληλου ακόμη και για τέτοιες κοινωνικές εκδηλώσεις και για κάθε χωριανό, -όπως και ο ίδιος απήλαυσε-, ώστε επαξίως να αντιπροσωπεύεται το χωριό μας. Ο λόγος, βέβαια, για το αδρανές κτίριο του Δημοτικού Σχολείου, για το οποίο ο ίδιος ο Πολύκαπρπος φρόντισε με δικαστική απόφαση την έξωση του Πολιτιστικού Συλλόγου από το αυτόν το χώρο-κόσμημα και την αδρανοποίησή του και μάλιστα χωρίς να αποζημιωθούν εκείνοι που κάλυψαν τη σημαντική δαπάνη.

Το Πνευματικό Κέντρο Νο 2 για τη δημιουργία του οποίου επίσης φρόντισε ο Πολύκαρπος, πέρα από το ότι δεν διαθέτει καμία απολύτως υποδομή και είναι αμφίβολο αν μπορεί να εξυπηρετήσει το πολύ μέχρι τριάντα άτομα, έχει συνδεθεί με δυσάρεστες εντυπώσεις στην πλειοψηφία των συγχωριανών και γι’ αυτό η αποστασιοποίησή τους απ’ αυτό. Δεν έχει ακόμη αναδειχθεί το πόσο «πνευματικό» και πόσο «κέντρο» είναι ο υπόψη χώρος που η δημιουργία του συνδέθηκε με τον σοβαρό ακρωτηριασμό της μικρής –κατ’ ευφημισμόν θα λέγαμε- πλατείας του χωριού και την βίαια παρεμπόδιση των συγχωριανών που δρουν με αποτελεσματικότητα μέσα από τον κοινωφελή Πολιτιστικό τους Σύλλογο ώστε να αναστείλει τη δράση του στο χωριό. Με τη σιγουριά ότι το εγχείρημα αυτό είχε τη στήριξη της Μητρόπολης, μιας και συμπλέει με την real estate πολιτική της, χωρίς να συνεκτιμάται η κοινωνική επίπτωση με τον διαχωρισμό και την ενστάλαξη της διχόνοιας στη μικρή μας κοινωνία, αλλά και την εχθρότητα του Δημάρχου που σε κάποια στιγμή είδε το Σύλλογο κάπως σαν ανταγωνιστή, όπως προσφυώς εκτίμησε και αποφάνθηκε ο συντοπίτης Υπουργός Θανάσης Γιαννόπουλος. Προφανώς ο Πολύκαρπος και μερικοί ίσως «ομοϊδεάτες» του, εξέλαβαν τους συγχωριανούς περίπου σαν γιδοπρόβατα που βάλθηκαν να τα οδηγήσουν σε μία στρούγκα που οι ίδιοι μονομερώς προσπαθούν να επιβάλουν.

Μπροστά σε τέτοια διλήμματα – ζητήματα αρχών και αξιοπρέπειας, επιλέγεται με πολλή θλίψη, ως το λιγότερο κακό, η καταταλαιπώρηση πολλών επισκεπτών του χωριού μας –συγγενών και φίλων της οικογένειας- που προέρχονται μάλιστα από άλλες περιοχές της χώρας και στην πλειονότητά τους επισκέπτονται για πρώτη φορά το Σκαμνό και το Δήμο μας..

Ρίγανη – μέντα

Βρισκόμαστε στην εποχή της ρίγανης και πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να συλλέξουν μερικά ματσάκια για το σπίτι τους, ενώ –φαίνεται- πως υπάρχουν και μερικοί που το παρακάνουν πιθανόν και να την εμπορεύονται. Το μεγάλο κακό είναι- τόσο για την ρίγανη, όσο και για την μέντα- ότι μερικοί αδαείς, αντί να κόψουν τους κλώνους, ξεριζώνουν τα φυτά και προκαλούν τον αφανισμό τους.

Ας προσέξουμε λοιπόν και αν μπορούμε να συμβουλέψουμε και όσους ακόμη μπορούμε.

Προσοχή στις φωτιές

Ακόμη παραμένει ζωηρά στη μνήμη μας η φοβερή περυσινή συμφορά με τις πυρκαγιές στην πατρίδα μας. Πέρα από το τι κάνει ή δεν κάνει το κράτος –που ασφαλώς βαρύνεται με τεράστιες ευθύνες- καλό είναι να έχουμε το νου μας και να βρισκόμαστε σε πλήρη επαγρύπνηση όλοι μας και ο καθένας ξεχωριστά. Το πρώτο που έχουμε να προσέξουμε είναι μερικά αυτονόητα:

Δεν καίμε τα χόρτα τους καλοκαιρινούς μήνες
Καθαρίζουμε οικόπεδα, αυλές, κήπους, χωράφια από τα ξερά χόρτα.
Δεν αποθέτουμε σκουπίδια -γυαλιά και εύφλεκτα υλικά- σε δασικές περιοχές

Ας γίνουμε και λίγο δασοφύλακες παρακολουθώντας μήπως κάποιοι ανεύθυνοι συμπολίτες μας προκαλέσουν πυρκαγιά πετώντας αναμμένα τσιγάρα ενώ εποχούνται. Να πάρουμε τον αριθμό κυκλοφορίας από αυτοκίνητα που μεταφέρουν τέτοιους συμπολίτες μας, για τον πρέποντα κολασμό τους.

Η προστασία των δασών είναι υπόθεση όλων μας.