FtS87

Πενθεί ολόκληρος ο Σκαμνός, πενθεί η ΦτΣ.

Νέος στα πενήντα- ένα του μας άφησε ο καλός φίλος και βασικός μας συνεργάτης στην ηλεκτρονική στοιχειοθεσία Απόστολος Σαντοριναίος. Η μάχη του Αποστόλη με την παλιοαρρώστια κράτησε γύρω στους 10 μήνες. Στις 05.09.2006 το απόγευμα 18:30, μας άφησε. Μέγα πλήθος στο Σκαμνό για την τελετή αποχαιρετισμού την Πέμπτη 07.09.2006 αυτού του υπέροχου Σκαμνιώτη. Τιμή αντάξια στο ήθος και την ποιότητα του ανθρώπου. Σε όλα τέλειος. Μόνο το κάπνισμα που έχει τη βασική ευθύνη για την επιβάρυνση της υγείας του, δεν μπόρεσε να κόψει. Να δεσμευθούμε, λοιπόν, όλοι αποδίδοντας την πρέπουσα τιμή στον Απόστολο, όσοι μεν είναι καπνιστές να διακόψουν και όσοι δεν καπνίζουν ή υποφέρουν τον ίδιο κίνδυνο ως παθητικοί καπνιστές, να προσπαθήσουμε να πείσουμε όσους συνανθρώπους μας μπορούμε περισσότερο να διακόψουν την φοβερή εξάρτηση από τη νικοτίνη που στη χώρα μας, μας φέρνει σε μία ακόμη δυσμενή πρωτιά.

Ο Διευθυντής Σύνταξης της ΦτΣ και στενός φίλος του Απόστολου μπόρεσε την ώρα του αβάσταχτου πόνου να εκφέρει μερικά αυθόρμητα λόγια:

Φίλε Απόστολε!

σιώπησε ξαφνικά η Φωνή των Σκαμνιωτών!
Ατόνησε αιφνιδίως μία απ΄ τις καλύτερες χορδές της και πλάκωσε βουβαμάρα!

Είναι στ΄ αλήθεια κρίμα! Χάρις σ΄ αυτή τη χορδή έβγαινε η καλή μελωδία! Χάρις σ΄ αυτό τον κρίκο που κάμφθηκε, υποχώρησε μια αλυσίδα. Μία αλυσίδα γερή μα και όμορφη σαν κόσμημα. Και η εικόνα του Σκαμνού, η σωστή και φροντισμένη, που φάνταζε καλαίσθητη, αξιοπρεπής και περήφανη, πάγωσε και έμεινε αδρανής, μετέωρη.

Δεν είναι φίλε Απόστολε,
που είσαι ένας καλός και ευσυνείδητος επαγγελματίας στο χώρο της ηλεκτρονικής επεξεργασίας κειμένων και εντύπων ή δοκιμασμένος μηχανικός σε κτιριοδομικές κατασκευές, γιατί μπορεί να υπάρχουν και άλλοι –έστω ελάχιστοι- που μπορούν να σου μοιάσουν. Είναι που σε κάθε σου δημιουργία σταλάζεις το κάτι τι, το παραπανίσιο, βάζεις κάτι μέσα από την ψυχή σου.

Δέθηκες με το Σκαμνό, με τις ρίζες της μάνας σου, τον αγάπησες και τον υπηρέτησες με το δικό σου υπέροχο τρόπο.Όπως και αξέχαστος πατέρας σου ο Γιαννουλης, απ΄τον οποίο πήρες τον ίδιο αξιοζήλευτο ψυχισμό. Τον έκανες, το Σκαμνό, τη δική σου Ιθάκη, προσμένοντας τη σύνταξή σου για να εγκατασταθείς μόνιμα σ΄αυτόν, να τον χορτάσεις, μα και να τον υπηρετήσεις.

Κρίμα και πάλι κρίμα που το όνειρό σου δεν πραγματοποιήθηκε. Το βρίσκουμε σκληρό, το βρίσκουμε άδικο. Άδικο για την κοινωνία μας, άδικο για τον τόπο μας που χρειάζεται τέτοιες προσφορές. Να βγει καλός άνθρωπος στην κοινωνία, εύχονται στα νεογέννητα στον τόπο μας. Κι εσύ μπόρεσες να βγεις άριστος, όχι απλά και μόνο καλός.

Άριστος επαγγελματίας, άριστος οικογενειάρχης, καλός και ευπροσήγορος, ίδιος με το Γιαννούλη στη σεμνότητα, τη σοφία και το ήθος. Άξιο παιδί του Σκαμνού. Μα το τραγικό είναι πως το καλό είναι συνάμα και λίγο. Είναι λίγο να περιορίζεται η προσφορά σου στα 2/3 του προσδόκιμου ηλικίας. Μέχρι τα πενήντα ένα σου, έδωσες πολλά, μα θάταν πιο δίκαιο να σταθείς ακόμη δίπλα στη συνετή σύντροφό σου, την αγαπημένη μας Κική, τη μητέρα των δύο αγοριών σου. Σε χρειάζεται ο Γιάννης, μα πιότερο ο Βασιλάκης.

Προσευχόμαστε στο Μεγαλοδύναμο, αυτή η αδικία να δώσει αντοχή και δύναμη και στους τρεις τους, σφυχταγκαλιασμένοι να δώσουν τη μάχη της ζωής, να την κερδίσουν και να απαλύνουν την έγνοια σου. Προσευχόμαστε να βρεί κουράγιο η αγαπημένη μας Αθανασία, η μανούλα σου. Να βαστήξει τον ανήποτο πόνο. Δύναμη ψυχής στις τρεις καλές αδελφές σου που δικαιολογημένα σε υπεραγαπούν

Πολύ δύσκολος, ένας τέτοιος αποχαιρετισμός, αδύνατο να φαντασθώ και να συνειδητοποιήσω, ότι δεν θα δώ και πάλι τον καλό μου φίλο, που συστηματικά και για πολλές ώρες, τουλάχιστον δύο φορές το μήνα, εδώ και πολλά χρόνια μας έδεσε η κοινή μας δράση, η προσπάθεια και η αγάπη μας για το Σκαμνό.

Κι όμως φίλε Αποστόλη,
όσο βαρύ και σκληρό κι αν φαίνεται, πρέπει να σου πω «καλό σου ταξίδι».
Είθε ο Ύψιστος να σε τάξει μαζί με τους δίκαιους.
ΓΑ