FtS86

Την δική του εκδοχή δημοσιεύει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος υπό τον τίτλο «όταν οι άνθρωποι αδυνατούν, ομιλεί ο Θεός» στη Φθιωτική Εκκλησιαστική Φωνή. Απορρίπτοντας χωρίς κανένα σχόλιο ό,τι απασχολεί την επικαιρότητα εδώ και καιρό με τόσους και τόσους ρασοφόρους που προκαλούν και σκανδαλίζουν τους πιστούς, ενώ ήδη κάποιοι από αυτούς είναι τρόφιμοι των φυλακών, αποφαίνεται ότι ο άνθρωπος βρέθηκε «σε αδυναμία και πτωχεία». Για να διαπιστώσει εν συνεχεία ότι «ο Θεός μίλησε». Επέλεξε δε να μιλήσει «στη θεόσωστη τοπική μας Εκκλησία» δια της «αγιότητος του μακαριστού ιερομονάχου Βησσαρίωνος ..».

Να φαντασθεί κανείς ότι ο Σεβασμιώτατος συνέστησε ψυχραιμία, ευθύς ως ανέκυψε το ζήτημα του Μοναχού Βησσαρίωνος, που, όντως, σύμφωνα με μαρτυρίες υπήρξε ένας σεμνός και φιλάνθρωπος μοναχός, μακριά από τα κρίματα που βαραίνουν άλλους ιερωμένους.

Είμαστε οι πλέον ακατάλληλοι να εκφέρουμε γνώμη και άποψη περί της αγιότητος ή μη του σεμνού μοναχού. Περισσότερο πεπεισμένοι είμαστε για την ποικιλότροπη εκμετάλλευση του … θαύματος.

Και δεν είμαστε οι μόνοι:

Φθιωτικό Βήμα, φύλλο Νο 78 Απρίλιος 2006, σελίς 8

«Θαύμα; Η Μονή Αγάθωνος … θαύμα τηλεθέασης τον τελευταίο καιρό στα κανάλια. Εκατοντάδες πούλμαν συρρέουν γεμάτα κόσμο από κάθε γωνιά της Ελλάδος … και του εξωτερικού … για να θαυμάσουν το θαύμα! του σκηνώματος του ιερομονάχου Βησσαρίωνα, να προσκυνήσουν και ν΄ αφήσουν τον οβολό τους στην Ιερά Μονή. Μας ενημερώνει για το σκήνωμα του Βησσαρίωνα καθημερινά από τα παράθυρα των καναλιών ο παπα-Τσάκαλος εάν μετά από 15 χρόνια έχουμε να κάνουμε με μούμια ή με άγιο. Γκεστ σταρ ο «ειδικός» Παναγιώτης Γιαμαρέλος, που φιλοξενήθηκε σχεδόν σε όλες τις πρωινές εκπομπές. Ο μόνος βέβαια που δεν ευθύνεται για όλα αυτά είναι ο μοναχός Βησσαρίωνας».

Ροβολιαρίτικα Νέα, αρ. φύλλου 85 Ιανουάριος – Μάρτιος 2006 στην 1η σελίδα ο κ. Παντελής Μουκάλας, γράφει:

[Των “σημείων” ο χορός
Ώστε, λοιπόν, “σημείο του ουρανού” και “μήνυμα προς το λαό και την εποχή μας” η μεταθανάτια μοίρα του σώματος του μοναχού Βησσαρίωνος. Έτσι έκρινε η Ιερά Σύνοδος, φοβούμενη πιθανόν να εναντιωθεί στο ρεύμα, το οποίο ωστόσο το γέννησε και το κατευθύνει η τηλεόραση, που έσπευσε να λειτουργήσει σαν ιερατείο, εκμεταλλευόμενη τη μακρά σιωπή της διοίκησης της Εκκλησίας. Επί εβδομάδες είχε προτιμηθεί ως επίσημη γραμμή η σιγή, που αδυνατούσε να τη σπάσει η παρουσία κληρικών στα τηλεπαράθυρα. Τις μισές τουλάχιστον φορές η παρουσία αυτή επιβεβαιώνει το διπλό φόβο, ότι και οι «πνευματικοί» είναι ενδοτικότατοι στον πειρασμό της δημοσιότηττας και ότι η πνευματικότητα σπάνια ταυτίζεται με τον τίτλο μας. «Σοφολογιότατος» εύκολα αποκαλείται κανείς, δύσκολα, όμως, το επαληθεύει.

Ενόσω η κορυφή της Εκκλησίας «μελετούσε», αφήνοντας ακάλυπτους όσους επισκόπους διείδαν έγκαιρα τον κίνδυνο της εμπορευματοποίησης και της ειδωλολατρίας νέου τύπου, οι θαυματολογούντες που ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια, απείλησαν να καταρρακώσουν και τα έσχατα λείψανα ορθού λόγου, και συγχρόνως να ευτελίσουν την ίδια την πίστη όσων κρίνουν περιττά τα θαύματα. Χρόνο να είχε κανείς και υπομονή και θ΄ άκουγε του κόσμου τα παράδοξα.

Για να μαρτυρήσει, λοιπόν, κάποιος υπέρ της θαυματουργού ουράνιας παρέμβασης, είπε ότι στην επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων επλήγη και η γειτονική εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Και, θαύμα μέγα, «καταστράφηκε η κορνίζα και το τζάμι της εικόνας του αγίου, αλλά έμεινε άθικτο το χαρτί με τη μορφή του». Πώς να χωρέσει το μυαλό του ανεξοικείωτου με τα θαυμαστά ότι ο Θεός άφησε να σκοτωθούν χιλιάδες άνθρωποι και, για να στείλει το «σημείο» του, προστάτεψε μόνο το χαρτί, ή έστω την εικόνα ενός θεράποντός του; Ακόμα και τα θαύματα έχουν κάποια λογική, κάποια συνέπεια –την ίδια λογική που θα διακρινόταν αν είχε μείνει ανέπαφο από τη σήψη το πρόσωπο του Βησσαρίωνος και δεν θα χρειαζόταν να καλύπτεται στην οθόνη με «φράγμα», για να αποφευχθεί ο φυσικός αποτροπιασμός, που δεν συνάδει με την λατρεία.

… Τα σύγχρονα θαύματα τις περισσότερες φορές είναι προϊόντα εκμετάλλευσης από επιτήδειους μοναχούς, κληρικούς, ή τηλεοπτικούς αστέρες, στην προσπάθειά τους να αποκομίσουν οικονομικά ή άλλα οφέλη.

Όσο ο Βησσαρίων παραμένει εν αναμονή άγιος, τα κανάλια θα έχουν ροδαλό οπτικό υλικό, οι παπάδες εκλογική πελατεία και οι πιστοί τη δυνατότητα να ανακράζουν κάθε τόσο με βεβαιότητα «θαύμα – θαύμα»].

Τί να προσθέσουμε εμείς στις παραπάνω επισημάνσεις συντοπιτών μας, αγαπητοί αδελφοί, συγχωριανοί και λοιποί φίλοι; Ως ένας απλός οικονομολόγος ο υπογραφόμενος, ειδικότητα και επάγγελμα που υπηρετεί εξ ορισμού υλιστικούς στόχους, ήτοι απεχθείς και περίπου χυδαίους για την χριστιανική μας διδασκαλία, απλά ερωτήματα μπορούμε να θέσουμε:

-Έστω, ότι οι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας μας αποφανθούν εν καιρώ τω δέοντι ότι δεν είναι άγιος ο Βησσαρίων. Πώς θα αποδοθούν στους πιστούς οι οικονομικές εισφορές τους στη Μονή Αγάθωνος έχοντας αποδεχθεί την εκδοχή της θεϊκής παρέμβασης στον τόπο μας;

-Αφού ο Θεάνθρωπος, ο Ιησούς τάχθηκε με αυστηρότητα κατά του υλισμού και της φιλαργυρίας, πώς γίνονται ανεκτές από τους ταγούς της Εκκλησίας μας τέτοιες πρακτικές εμπορευματοποίησης του θρησκευτικού αισθήματος των αγνών ανθρώπων;

-Πως οι ιερωμένοι που διαχειρίζονται οικονομικούς πόρους, ακόμη και σε ύψος τεράστιων κονδυλίων, λογοδοτούν, λέγεται, αποκλειστικά και μόνον στον Ύψιστο και αποφεύγουν την Εφορία που και αυτή κοινωνικούς σκοπούς υπηρετεί, ενώ όλοι οι λοιποί διαχειριστές οικονομικών πόρων –που, όμως, δεν αποκρύπτουν τον υλιστικό ήτοι τον εμπορικό χαρακτήρα της δραστηριότητάς των, αλλά και ιδρύματα και οργανισμοί μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα-, υφίστανται τους πάσης φύσεως ελέγχους στο πλαίσιο της ευνομούμενης πολιτείας μας, από την φορολογική αρχή, τηρούν βιβλία με σχολαστικότητα, δέχονται ασμένως τον έλεγχο των Ορκωτών Ελεγκτών και καμιά φορά πάνε και στη φυλακή αν αποδειχθεί κακοδιαχείριση;

-Δεν αισθάνονται αμηχανία από τις καταγγελίες για οικονομικά σκάνδαλα, προκλητική χλιδή, και τόσα άλλα ανομήματα που έρχονται κάθε τρεις και λίγο στη δημοσιότητα, για τα οποία ελάχιστα ή περίπου τίποτα δεν έκαναν για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις του σκανδαλισμένου Χριστεπώνυμου πληρώματος της Εκκλησίας μας;

-Πώς το αντιλαμβάνεται ο κοινός νους, από τους ταγούς της Εκκλησίας μας να ακούγονται συχνά – πυκνά δυνατές κορώνες εθνικοπατριωτικού περιεχομένου, -χωρίς, ωστόσο, να αποκηρύσσονται οι μελανές σελίδες ρασοφόρων που δεν τίμησαν αυτή τη εθνικοπατριωτική και κοινωνικά αποδεκτή γραμμή πλεύσης και στάση ζωής- δηλ. κοντά στους αγώνες του Έθνους και τον ανήμπορο συνάνθρωπο;

Ακόμη, λοιπόν, και για έναν οικονομολόγο, ένα τέτοιο ενδεχόμενο αδυναμίας να επιστραφούν οι οικονομικοί πόροι που εισέρευσαν, ως ανωτέρω περιγράφεται , θα αποτελούσε μέγα ηθικό, αλλά και νομικό ζήτημα. Όλα τ΄ άλλα δεν αξίζει να τα συζητά κανείς.