FtS80

υπό Γεωργίου Πούλιου, Δικηγόρου Αθηνών

Ακόμα τούτ΄ την άνοιξη
ραγιάδες ραγιάδες
τούτο το καλοκαίρι
καημένη Ρούμελη
όσο να ‘ρθει ο Μόσκοβος
ραγιάδες ραγιάδες
να φέρει το σεφέρι
Μωρηά και Ρούμελη.

Η άνοδος του Πέτρου Α, στο θρόνο της Ρωσίας (1689), οι διαδόσεις και οι διάφορες προφητείες, για πολεμικές προετοιμασίες της Ρωσίας εναντίον των Τούρκων και η κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως και το χρυσό (ξανθό) γένος, την περίοδο αυτή, συγκινούσαν τους σκλαβωμένους Έλληνες.

Οι προστριβές Τούρκων και υποδούλων Ελλήνων ήταν καθημερινές και η αντοχή των τελευταίων είχε φτάσει σε οριακό σημείο. Μία ψεύτική φήμη ή ένας προκλητικός λόγος ή μία κίνηση, μπορούσε ν΄ ανάψει την επαναστατική φλόγα.

Το έτος 1770 στη Μεσόγειο κυριαρχούν τα ονόματα των Ρώσων Ναυάρχων «Αδελφοί Ορλώφ). Μία προκήρυξη του Ναυάρχου, Αλεξίου Ορλώφ, προς τους σκλαβωμένους Έλληνες, τους καλούσε να αποτινάξουν το ζυγό της δουλείας, λέγοντας μεταξύ άλλων:

…. όποιος μείνει αδρανής είναι προδότης της Πατρίδας ….

Η παρουσία του Ρωσικού στόλου στα Ελληνικά παράλια και οι μεγάλες υποσχέσεις, ότι η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη, ήταν αποφασισμένη να ελευθερώσει τους Έλληνες, δυνάμωσαν την επαναστατική φλόγα, μ΄ αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι Έλληνες σχεδόν σ΄ όλη την Ελλάδα.

Ενδεικτικά αναφέρω τα πιο κάτω:

Την 1η Μαρτίου 1770, οι Μανιάτες ξεσηκώθηκαν και κατέλαβαν την Καλαμάτα.

Την 3η Μαρτίου 1770, 4000 Μανιάτες, μετά από διήμερο πολιορκίας, αναγκάζουν την Τουρκική φρουρά της Πύλου να παραδοθεί.

Την 7η Μαρτίου 1770, ισχυρές δυνάμεις Μανιατών, με τη βοήθεια του Ρωσικού στόλου, πολιορκούν τα φρούρια Κορώνης και Μεθώνης, χωρίς αποτέλεσμα, μάλλον από ανικανότητα των Ρώσων.

Την 19η Μαρτίου 1770, οι Ρώσοι έλυσαν την πολιορκία της Κορώνης βιαστικά, παρά τις παρακλήσεις των Μανιατών, να καθυστερήσουν, για να προλάβουν να φύγουν (οι Μανιάτες), με συνέπεια να μείνουν εκτεθειμένοι οι Έλληνες. Η άστοχη αυτή εγκληματική ενέργεια, έφερε σε σύγκρουση τον αρχηγό των Μανιατών, Ιωάννη Γ. Μαυρομιχάλη, με τον Ρώσο Ναύαρχο, Θεόδωρο Ορλώφ, εις τον οποίο είπε με πίκρα, αλλά και ειρωνεία:

«Ενώ οι Ρώσοι καταστρέφουν με μεγάλη ευκολία τα σπίτια των Ελλήνων, αγνοούν την τέχνη της εκπορθήσεως ενός φρουρίου. Και αν ακόμη είχες όλους τους στρατούς της Αυτοκρατορίας σου, δε θα κατόρθωνες και πάλι τίποτα, διότι είσαι δούλος μιας γυναίκας, ενώ εγώ είμαι αρχηγός ενός ελεύθερου λαού που γνωρίζει να υπερασπίζεται την ελευθερία του με το ξίφος. Εάν δε η τύχη με καταστήσει τον έσχατο των ανθρώπων, το κεφάλι μου θα αξίζει και πάλι περισσότερο από το δικό σου».

Το τέλος των Μανιατών και του αρχηγού τους, Ιωάννη Γ. Μαυρομιχάλη ή Σκυλογιάννη, ήταν οικτρό. Για φορά ακόμη ο Έλληνας προδόθηκε.

Καλλιθέα, 13.02.2005