Ζητείται όραμα!
Βαριά η ατμόσφαιρα στο διεθνές στερέωμα. Τόσο βαριά που μερικοί διερωτώνται μήπως και οδηγούμαστε σε ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ίσως και τον πλέον καταστρεπτικό που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Να βάλει ο Θεός το χέρι του! Στα καθ΄ ημάς τα πράγματα δεν φαίνονται και τόσο καλύτερα. Οι διάφοροι δείκτες εμφανίζουν τη χώρα μας σταθερά ουραγό της Ευρώπης. Πληθωρισμό, χρέος, δημόσιες δαπάνες, ανεργία, ανταγωνιστικότητα, διαφθορά και βάλε. Τα δύο μεγάλα κόμματα αλληλοκατηγορούνται ποια πλευρά έκανε τις μεγαλύτερες υπερβάσεις και τα βαρύτερα λάθη στα δημόσια έργα που οι μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκουν ότι πάσχουν σε ευρύτατη έκταση τόσο στην ποιότητα, όσο και στο κόστος. Οι πολίτες, ο μέσος άνθρωπος, όπως καλή ώρα κι εμείς, μένουν εμβρόντητοι και σε κατάσταση απόγνωσης διερωτώνται περί του πρακτέου.
Οι πολιτικοί μας ερίζουν περί το ασυμβίβαστο και καταθέτουν επιχειρήματα υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Το στοιχείο, όμως, που πολύ φοβούμαστε είναι περίπου αυταπόδεικτο και τίποτα δεν φαίνεται ότι θα το μεταβάλλει προς το καλύτερο, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί λειτουργούν, σκέπτονται και προγραμματίζουν με ορίζοντα τις εκάστοτε επόμενες εκλογές. Μερικοί δε από αυτούς, ελάχιστοι, εκτείνουν τις σκέψεις και τα σχέδιά τους μέχρι και τις μεθεπόμενες εκλογές κυρίως για να εγγράψουν υποθήκες και δημιουργήσουν πλεονεκτήματα για τον εαυτό τους στην λεγόμενη πολιτική σκακιέρα.
Απουσιάζει το όραμα με μακροχρόνιους στόχους για την προκοπή αυτού του τόπου. Ακόμη και σε περιπτώσεις που μερικά φωτεινά μυαλά στο Κοινοβούλιο, γιατί οπωσδήποτε υπάρχουν, οραματίζονται τομές και βήματα απαραίτητα και κρίσιμα, δεν αποπειρώνται καν να τα εκστομίσουν γιατί στα πολιτικά κόμματα τα πάντα υπόκεινται στο μέτρο του λεγόμενου πολιτικού κόστους. Όσο θεαματική, όσο πολύτιμη κι αν είναι μία ιδέα, απορρίπτεται αυθωρί και παρά χρήμα, αν εκτιμάται ότι κάποια ομάδα ψηφοφόρων μπορεί να ενοχληθεί. Έτσι λοιπόν, ας περιμένει η προκοπή του τόπου!
Είναι απαράδεκτη η συγκέντρωση του μισού πληθυσμού της χώρας στο λεκανοπέδιο Αττικής που προκαλεί μύρια όσα προβλήματα και στους δυστυχείς συμπολίτες που υποχρεώνονται να ζουν εκεί υπό δυσμενείς συνθήκες, αλλά είναι και πέρα για πέρα δικαιολογημένα να παράπονα της περιφέρειας που βρίσκεται παραγκωνισμένη από το υδροκέφαλο κέντρο, το κράτος της Αθήνας που συνήθως σπαταλά πόρους για τον εαυτό του.
Μέγα λάθος η δημιουργία του κεντρικού μας Αερολιμένα στα Σπάτα, αντί της Τανάγρας, για να σταθούμε σε ένα απτό παράδειγμα. Δεν κάνουμε τον προφήτη εκ των υστέρων, αλλά την πρόταση αυτή είχαν κάνει σοβαροί παράγοντες στον κατάλληλο χρόνο, αλλά προτιμήθηκε η λύση η ακριβή, η πανάκριβη που οξύνει τα προβλήματα στην ήδη ασθμαίνουσα Αττική. Έτσι λοιπόν το μείζον πρόβλημα της Αθήνας μετατρέπεται σε έμφραγμα για ολόκληρη την Αττική. Ακόμη και τα πανάκριβα έργα πρόσβασης, όπως η Αττική Οδός, φαίνεται ανεπαρκής να συμβάλλει στην ανακούφιση της κυκλοφοριακής συμφόρησης, κι έτσι τα πολύ υψηλά διόδια έρχονται σαν φάρμακο προκειμένου να αποτρέψουν την πρόσβαση σ΄ αυτό το οδικό δίκτυο, όσο γένεται περισσότερων οχημάτων.
Ποιος να σκεφθεί, να μελετήσει και να προτείνει σοβαρότερες τομές για την Ελλάδα του αύριο, για την Ελλάδα των παιδιών μας;
Απλά δεν έχει καμία τύχη. Μπορεί να αντιμετωπίσει και περιπαικτικές αντιδράσεις σε βάρος του. Οι πολιτικοί μας το γνωρίζουν αυτό και γι΄ αυτό δεν ασχολούνται καν με τέτοια ρηξικέλευθα οράματα.
Δεν είμαστε οι πρώτοι ίσως, αλλά μία αναγκαία τομή για τη χώρα μας θα ήταν η μεταφορά της πρωτεύουσας από την Αθήνα σε άλλη περιοχή. Που; Δεν προτείνουμε κάποια άλλη πόλη, αφού όλες οι πόλεις δεν αποτελούν παρά ένα κακέκτυπο της πρωτεύουσας. Προτείνουμε μία νέα πόλη εκ του μηδενός κάπου μεταξύ Βόλου, Λάρισας, Φαρσάλων. Με νέες πλήρεις υποδομές και πολεοδομικό σχεδιασμό. Με αεροδρόμιο (προφανώς εδώ μπορεί να αξιοποιηθεί αυτό της Αγχιάλου ή Λαρίσης), με λιμάνι, με σχολεία, δημόσιους χώρους πολιτιστικούς που θα ελκύει τον νέο οικιστή. Εκεί θα μεταφερθεί ο κρατικός μηχανισμός. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ενισχυθούν για την απόκτηση στέγης και θα προσφέρουν στον τόπο. Αυτή η προσφορά θα τους αναγνωρισθεί ασφαλώς γιατί σε άλλα ζητήματα αμφιβάλουμε αν θα πάρουν καλό βαθμό. Ανακούφιση στον υδροκέφαλο της Αθήνας. Με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας θα ληφθούν μέτρα ώστε να αποτρέπεται η μετακίνηση του πληθυσμού στην πρωτεύουσα για να κάνει τη δουλειά του μέσα σε συνθήκες απαράδεκτης γραφειοκρατίας, έλλειψης σεβασμού προς τον Έλληνα φορολογούμενο, αν όχι και ύποπτες συναλλαγές κάτω από το τραπέζι. Ερωτήσεις απαντήσεις από το τηλέφωνο, το φαξ, το E-Mail,όπως εδώ και πάρα πολλά χρόνια γίνεται σε όλο τον στοιχειωδώς πολιτισμένο κόσμο.
Ο αείμνηστος Βενιζέλος θέσπισε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, γιατί μέχρι τότε άλλαζαν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι κάθε φορά που οι εκλογές αναδείκνυαν ένα νέο κόμμα στην εξουσία. Έκλαιγαν τη μοίρα τους, οι δυστυχείς, όλοι μαζί στο χώρο που σήμερα ονομάζουμε Πλατεία Κλαυθμώνος. Ασφαλώς και δεν θα μπορούσε να συλλάβει ο νους του οξυδερκούς πολιτικού ποια θα ήταν η εξέλιξη στη συνέχεια. Μία εξέλιξη που απαιτεί χωρίς καθυστερήσεις και περιστροφές μία νέα τομή. Η πολυαριθμότερη, η πλέον δύσκαμπτη και διεφθαρμένη κρατική μηχανή σε ολόκληρη τη Ευρώπη.
Και μόνη η ιδέα περί «επανίδρυσης» του κράτους που εκ των πραγμάτων είναι αναγκαία, όσο και αυτονόητη, δίνει λαβές για ψηφοθηρικές κορώνες και σπεκουλάρισμα. Πως θα μπορέσουμε τότε να φθάσουμε τους υπόλοιπους της Ευρώπης αφού ήδη και σε σχέση με τους νέους 10 νεοεισερχόμενους, σε πάρα πολλούς τομείς υστερούμε; Γιατί με τόση μανία κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να΄ μαστε οι πρώτοι από το τέλος;