Πάνος Φούντας -Βιβλία
Ερμιονιδών 4, Νέα Ζωή
121 37 Περιστέρι Αττικής τηλ.: 210-5718 452
FtS72
Προς το
ΔΣ του Εξωραϊστικού και Εκπολιτιστικού Συλλόγου των απανταχού Σκαμνιωτών
«Ο Σκαμνός Φθιώτιδος»
Εις Σκαμνόν
Αθήνα, 30.05.2003
Αγαπητοί Συντοπίτες,
σας αποστέλλω τα έξι (6) βιβλία μου, για τη βιβλιοθήκη του Συλλόγου σας και μαζί με αυτά την συμπάθεια και την αγάπη μου.
Θέλω, να πιστεύω, ότι τα βιβλία μου θα τύχουν της προσοχής σας, γιατί σε αυτά θίγονται και ιστορικά γεγονότα, της περιόδου 1940 και ύστερα, που ενδιαφέρουν την τοπική ιστορία του χωριού σας.
Σας ευχαριστώ και σας χαιρετώ.
Πάντα δικός σας
Πάνος Φούντας
Σύνταξη:
1. Πρόκειται για τα εξής βιβλία του Πάνου Φούντα:
• Στην Εύβοια σταυρώσανε τη λευτεριά
• Καιροί αμνημόνευτοι
• Ιστορικά γεγονότα που πρέπει να μείνουν για να τα διαβάζουνε (από τα χρόνια της πίκρας)
• Με ιστορική ευθύνη απ’ τα χρόνια της φυλακής, απ’ τα συντρίμια της ιστορίας (1949-1964)
• Αντάμα με τη λευτεριά
• Οι αχόρταγοι: Ιστορικές αλήθειες που στο πέρασμα του χρόνου καταματώσανε τον άνθρωπο κάψανε τη Γη.
2. Εκτιμούμε όλως ιδιαιτέρως την ευγενική χειρονομία του Μπραλιώτη αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου κ. Πάνου Φούντα του οποίου το συγγραφικό έργο και οι συνταρακτικές μαρτυρίες αποτελούν ήδη μεγάλη συνεισφορά στην τεκμηρίωση της νεώτερης ιστορίας το τόπου μας και πολύ περισσότερο οι αναφορές του στη δική μας περιοχή, όπου και ο Σκαμνός έχει τη δική του συμβολή, άλλοτε με πράξεις που μας γεμίζουν από υπερηφάνεια και άλλοτε από απίστευτες κτηνωδίες και ωμότητες που δεν δικαιολογούνται σε χώρα με στοιχειώδεις αρχές και πολύ περισσότερο σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο που δίδαξε πολιτισμό την ανθρωπότητα.
Πολλοί προσομοίασαν το Πάνο Φούντα με τον «Μακρυγιάννη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου». Ο υπογραφόμενος με τις ελλιπείς του γνώσεις, μπορεί να μιλήσει σαν ένας μέσος απλός πολίτης αυτού του τόπου και θα σημειώσω μία διαφορά:
-Ο Μακρυγιάννης του 1821 έγινε πλούσιος, ο Πάνος Φούντας, όχι!
Κατά τα άλλα, η πέννα του Πάνου Φούντα είναι συνταρακτική. Ένας καλός φίλος με ειδικότερες γνώσεις από μένα, μου εξήγησε:
-Αυτός είναι ο Πάνος! Γράφει όπως μιλάει. Είναι άμεσος, αυθεντικός, πηγαίος και τα κείμενά του τα χαρακτηρίζει μία εντυπωσιακή ευθύνη, που μόνον σε έγκριτους ιστορικούς μπορεί κανείς να διακρίνει. Δεν είναι μεν ο επαγγελματίας λογοτέχνης, αλλά ο λόγος του έχει ιδιαίτερη λογοτεχνική αξία, τα κείμενά του μαγνητίζουν τον αναγνώστη, ενώ καταλείπει σημαντικές ιστορικές πληροφορίες που συγκλονίζουν και ενημερώνουν. Για δεκαετίες ολόκληρες ακούσθηκε στη χώρα μας ο μονόλογος των νικητών. Τελευταία χρόνια άρχισε να ακούγεται και άλλη πλευρά που θα βοηθήσει τον ιστορικό να αποκρυσταλλώσει τα οριστικά του συμπεράσματα.
Από τους τελευταίους αποφυλακίστηκε ο Πάνος Φούντας αφού γνώρισε πολλές φυλακές, όπου για πολλά χρόνια μετά την ήττα του ΕΛΑΣ, παρέμειναν έγκλειστοι οι μαχητές του Άρη, που δικαιολογημένα τιμάται από πολύ πλατειά στρώματα σήμερα στη Ρούμελη, αλλά και σ΄ολόκληρη τη χώρα και ανεξάρτητα από τις εμμονές συγκεκριμένων κομματικών μηχανισμών να μονοπωλούν τη γιορτή στο Γοργοπόταμο και όπου βρίσκουν την ευκαιρία, ενώ ο κόσμος, εμείς οι Ρουμελιώτες, γνωρίζουμε ότι ο μεγάλος αρχηγός πολεμήθηκε και εν τέλει προδόθηκε και από το δικό του κόμμα, που τον οδήγησε τελικά στο μοιραίο.
Σ΄ αυτούς τους μαχητές, τους ιδεολόγους, όπως ο Πάνος, οφείλει να αναγνωρίσει κανείς το ιδεολογικό κίνητρο και την προσήλωσή τους σε ιδεαλιστικούς και όχι ιδιοτελείς, υλιστικούς και χαμερπείς στόχους. Οι μαχητές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ δεν στρατολογήθηκαν, ούτε μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο στα χρόνια της τριπλής κατοχής της χώρας από τις δυνάμεις του φασισμού και ναζισμού και ακριβώς εδώ έγκειται το μεγαλείο αυτών των ανθρώπων που έσπευσαν αυτοβούλως να υπερασπισθούν την σκλαβωμένη πατρίδα τους.
Μπορεί κανείς με τον εμφύλιο και τον αδελφοκτόνο σπαραγμό να έχει τη δική του γνώμη και ασφαλώς δεν είμαστε εμείς οι πλέον ειδικοί να αξιολογήσουμε τη σύρραξη και να τάμουμε την όλη υπόθεση. Ασφαλώς αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, που μόλις εδώ και κάμποσα χρόνια εκδηλώθηκε με τον πλέον τραγικό και καταλυτικό τρόπο, μέσα από την κατάρρευση του μπλοκ των κομμουνιστικών χωρών, μπορεί να πούμε ότι μάταιος ήταν ο αγώνας και το αδελφικό αίμα που χύθηκε στον εμφύλιο. Να πει ακόμη ότι ήταν κρίμα που στη χώρα μας δεν βρέθηκε ένας Ντε Γκωλ να σώσει τον τόπο. Τα γεγονότα, όμως, οφείλει κανείς να τα αξιολογήσει με βάση το σκηνικό που υπήρχε τότε. Στις δυνάμεις του ΕΑΜ και ΕΛΑΣ δεν εντάχθηκαν κατ αρχήν μόνον κομμουνιστές, αν και αυτοί αποτέλεσαν το μεγάλο πυρήνα προβολής και διεκδίκησης για τα κοινωνικοοικονομικά αιτήματα της εποχής οπότε με τη δικτατορία Μεταξά, εύρισκαν στις τάξεις αυτές τον προσφορότερο χώρο εκδήλωσης και προώθησης των θέσεών των. Οι μαχητές της Αντίστασης δεν έκαναν τίποτ΄ άλλο από το να ανακαλέσουν στη μνήμη, στο νου και την καρδιά τους τα διδάγματα των πατεράδων μας και προπαππούδων μας στα ίδια αυτά ιερά χώματα. Αφουγκράστηκαν το Λεωνίδα, το Διάκο, τον Ανδρούτσο, το Δυοβουνιώτη και ανάλογα έπραξαν.
Οι νικητές, όπως ήδη συνετοί πολιτικοί του συντηρητικού χώρου επισημαίνουν και αναγνωρίζουν, συμπεριφέρθηκαν σκληρά στους ηττημένους και περίσσεψαν οι υπερβολές και οι αυθαιρεσίες. Περιθωριακά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, μέχρι και συνεργάτες του κατακτητή περιβλήθηκαν τη λεοντή του εθνικόφρονα για να διεκδικήσουν μερίδιο από τη νομή της εξουσίας και να ωφεληθούν. Υπήρξαν αδικίες, χωρίσθηκε ο πληθυσμός της χώρας στη μέση και ταλαιπωρήθηκε η πατρίδα μας επί δεκαετίες μέχρι και την καταραμένη Απριλιανή δικτατορία που διατηρούσε τον ομφάλιο λώρο της ακριβώς μέσα από το διχασμό του εμφυλίου και που τελικά μακέλεψε την Κύπρο. Ζημιώθηκε ο τόπος από τις εξελίξεις αυτές και έχασε τον αναπτυξιακό του ρυθμό, αφήνοντας στο περιθώριο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής το ήμισυ του πληθυσμού. Σε τελευταία ανάλυση ζημιώθηκε και η συντηρητική παράταξη από την υπερεντατική εκμετάλλευση του διπολισμού, των διαχωριστικών γραμμών και της σχετικής συνθηματολογίας από την άλλη πλευρά. Ο μέσος όμως Έλληνας γνωρίζει ότι οι ένδοξοι πρόγονοί μας που μας παρέδωσαν ελεύθερη την πατρίδα μας, δεν ήταν στρατευμένοι από κομματικούς μηχανισμούς. Οι έντιμοι και οι γενναίοι δεν είναι μονοπώλιο καμιάς παράταξης. Το οποιοδήποτε κομματικό καπέλο της τρέχουσας επικαιρότητας, δεν εξαγνίζει, ούτε καταδικάζει τον οποιοδήποτε.
Με τις ταπεινές αυτές σκέψεις ευχόμαστε καλή ανάγνωση των βιβλίων του Πάνου Φούντα από όλους τους Σκαμνιώτες.