FtS63

Υπό Γεωργίου Πούλιου

Η Αμφικτιονία ήταν θρησκευτική οργάνωση, στην οποία συμμετείχαν οι κάτοικοι γειτονικών περιοχών της αρχαίας Ελλάδας με επίκεντρο έναν ναό κοινής λατρείας.

Η αρχαία Ελλάδα δεν υπήρξε ένα ενιαίο κράτος. Διατηρούσε πολλά και μικρά ανεξάρτητα κρατίδια με κοινή όμως τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα.

Αντιπρόσωποι από τα κρατίδια αυτά, που τα αποτελούσαν διάφορες πόλεις, συγκεντρώνονταν σε ορισμένο τόπο και χρόνο, για θρησκευτικούς σκοπούς και αργότερα για να συζητήσουν ζητήματα τα οποία ενδιέφερον κάθε πόλη ξεχωριστά και γενικώτερα την Ελλάδα.

Οι πολίτες των αμφικτιονικών πόλεων συνδέονταν μεταξύ τους με όρκο. Οι αντιπρόσωποι αυτοί ονομάζονταν αμφικτίονες και η συγκέντρωση Αμφικτιονία.

Ιδρυτής της πρώτης και αρχαιότερης αμφικτιονίας, των Θερμοπυλών, θεωρείται ο Αμφικτίονας, αδελφός του γενάρχη των Ελλήνων, του Έλληνα.

Όταν άρχισαν να γίνονται αμφικτιονικά συνέδρια δύο φορές το χρόνο, το ένα από αυτά γινόταν στους Δελφούς και το άλλο στις Θερμοπύλες.

Στις αμφικτιονές αυτές είχαν συμμετοχή δώδεκα ελληνικές φυλές. Μεταξύ αυτών οι Βιωτοί, οι Θεσσαλοί, οι Δωριείς, οι Ίωνες, οι Αχαιοί κλπ.

Στη συνέχεια έγιναν και άλλες αμφικτιονίες, όπως της Δήλου, του Άργους και της Κορίνθου. Κατά την Αλεξανδρινή εποχή τον θεσμό των αμφικτιονιών τον διεδέχθει ο συναφής θεσμός των «Κοινών».

Οι αμφικτιονίες ανύψωσαν τον κοινωνικό και πολιτικό βίο, σφυριλάτησαν τον χαρακτήρα και το ήθος των αρχαίων Ελλήνων και χάρισαν το αίσθημα της ασφαλείας. Ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η προσφορά της Αμφικτιονίας των Δελφών, έως της καταργήσεώς της, το 100 μ.Χ.

Η Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ), ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίστηκαν στην ιδέα των αμφικτιονιών και φωτίζονται από την υπέροχη λάμψη του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, που δεν διστάζουν συνεχώς να το καταπατούν.

Αθήνα, 10.09.2001