FtS47
Χάσαμε το Στάθη Αθ. Τζουβάρα
Στις 20.01.1999 έχασε τη μάχη με το θάνατο ο Στάθης Τζουβάρας σκορπίζοντας μεγάλη συγκίνηση στο Σκαμνό και πολυάριθμους φίλους του που του στάθηκαν πιστοί μέχρι το τέλος σε όλο του το διάβα της ζωής του. Απόδειξη η παρουσία ασυνήθιστα πολλών φίλων και συγγενών στον τελευταίο αποχαιρετισμό στον αξέχαστο φίλο και συγχωριανό στον υπερπλήρη Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Σκαμνού στις 11:00 της 21ης Ιανουαρίου ’99.
Λόγια βγαλμένα μέσα από τη καρδιά του είπε κατά την αποχαιρετιστήρια τελετή ο στενός φίλος και γείτονας του Στάθη, ο Γ. Αποστολόπουλος:
Αγαπημένε μου φίλε Στάθη,
καλέ μου γείτονα,
κάμποσες φορές χρειάσθηκε τα τελευταία χρόνια να μεταφερθείς στο νοσοκομείο. Με περισσή φροντίδα αποφύγαμε και δεν σου είπαμε όλη την αλήθεια για την καταραμένη αρρώστια που διέγνωσαν οι γιατροί. Ακόμη και η επιστήμη λαθεύτηκε καθώς έδειχνε να εντυπωσιάζεται από τη γερή σου κράση τη δίψα για τη ζωή. Έπεσαν έξω κάμποσες φορές στη πίστωση χρόνου που σου έδιναν. Μα εδώ κι ένα μήνα ήρθε η μοιραία αναχώρηση σου από το Σκαμνό και δε στάθηκε αρκετή η αδιάκοπη υποστήριξη των γιατρών και των παιδιών σου που σε φρόντισαν με τρόπο απαράμιλλο διδάσκοντας τί θα πει οφειλόμενη αγάπη και σεβασμός στους γονείς και τα πεθερικά. Στάθηκες παλληκάρι και βγήκες πολλές φορές νικητής, ανατρέποντας τις ιατρικές εκτιμήσεις.
Το ίδιο αγωνιστής υπήρξες σε όλο σου το διάβα από τον μάταιο αυτό κόσμο. Έτσι ξεκίνησες και το ίδιο περήφανα ολοκλήρωσες την τροχιά σου. Όπως στο πλείστον των συγχωριανών μας φίλε Στάθη, δεν βρήκες έτοιμο στρωμένο τραπέζι στο δρόμο της ζωής σου και χρειάσθηκε από μικρός να δώσεις σκληρές μάχες επιβίωσης. Την ίδια σημαία του σκληρού μα έντιμου αγώνα κράτησες σε ολόκληρο το βίο σου και αυτό το μαρτυρούν όλοι οι συγχωριανοί μας και όσοι είχαν την καλή τύχη να σε γνωρίσουν και να συνταυτιστούν μαζί σου. Ήταν αυτές οι δύσκολες συνθήκες που δεν σε κλόνισαν, αλλά αποτέλεσαν το αμόνι πάνω στο οποίο σφυρηλατήθηκε ο αδαμάντινος χαρακτήρας σου. Αυτό αποτυπώνεται στα άξια παιδιά σου και τις οικογένειές των που μαζί με την επίσης άξια σύντροφό σου, συναγωνίστρια της ζωής, τη Βιολέτα, αξιωθήκατε να αναδείξετε.
Αγαπημένε φίλε Στάθη, οι συνθήκες της ζωής μας χώρισαν και μας έστειλαν εδώ κι εκεί σαν του λαγού τα τέκνα και δεν μας επέτρεψαν, σαν συγχωριανοί που είμαστε, να έχουμε μία συνεχή ανθρώπινη επικοινωνία. Μόλις τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια ευτύχησα να γνωρίσω, θα έλεγα να σε ξαναγνωρίσω εκ νέου και να διακρίνω στο πρόσωπό σου έναν υπέροχο άνθρωπο που δεν άργησα να τον δω σαν έναν άριστο γείτονα, έναν πολύτιμο φίλο με ασυνήθιστο ψυχικό μεγαλείο, σπάνια λεπτότητα, ανθρώπινη ευγένεια και ψυχικά χαρίσματα που δεν την μαθαίνει, ούτε τα αποκτά κανείς στα πολυτελή σαλόνια, ή στα σχολεία και τα θρανία. Αυτό ακριβώς το στοιχείο ήταν που μου έδωσαν το ελεύθερο και τη σιγουριά να σε δω σαν τον εξαιρετικά δικό μου πιστό άνθρωπο, φίλο, πατέρα και αδελφό με τον οποίο μοιραστήκαμε όλες τις χαρές μας, μα και τις δυσκολίες που μας φέρνει η ζωή.
Ήσουν εσύ φίλε Στάθη που μας έκανες να νοιώσουμε τη συνέχεια των βιωμάτων του χωριού μας, να ξανααισθανθούμε όλα εκείνα που μας δένουν με τις ρίζες μας. Η υγεία σου δεν ήταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, μα τα κατάφερνες πάντοτε να μας δείχνεις τη δίψα για τη ζωή, τις αρετές του αλτρουισμού, της φιλαλληλίας, της ανιδιοτελούς προσφοράς, μα κι από την άλλη πλευρά μας δίδαξες τί θα πει καρτερία, νηφαλιότητα και ψύχραιμη ενατένιση των τρεχόντων ζητημάτων της καθημερινότητας.
Δεν γιορτάσαμε τα Χριστούγεννα, όπως εσύ ξέρεις με τα πατροπαράδοτα έθιμά μας, θα μοιάζει εντελώς άδεια η γειτονιά μας και δεν θα σ έχουμε αρχηγό μας στις γιορτές που μας φέρνουν πιο κοντά. Μας φαίνεται αδιανόητο να φθάσουμε στο Πάσχα χωρίς εσένα φίλε Στάθη. Μεγάλο το κενό στη γειτονιά μας, μα πιότερο μέσα στην ψυχή μας που ξαφνικά μας φαίνεται να αδειάζει.
Στη σύντροφό σου, στα αγαπημένα σου παιδιά, τις νύφες και τα χαριτωμένα εγγόνια σου εκφράζουμε την συμπόνια μας, μα τους καλούμε κιόλας να είναι υπερήφανοι για σένα. Τα ψυχικά σου χαρίσματα θα αποτελέσουν γι αυτούς ό,τι πολυτιμότερο τους κληροδοτείς. Όλοι μας είμαστε σίγουροι ότι θα πορευθείς την οδό όπου αναπαύονται οι δίκαιοι, οι ενάρετοι και οι πραείς.
Στο καλό φίλε Στάθη!