Ιδιαιτέρως καλαίσθητοι οι Σκαμνιώτες, ίσως και σαν απότοκο των παλαιών καλών εποχών της σηροτροφίας, [13ος Αι. μ.Χ.] επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κατασκεύαζαν όμορφα κτίσματα για τις ανάγκες της οικογένειας, τις ανάγκες εγκατάστασης απαραίτητου εξοπλισμού οικοτεχνίας, αργαλειός κλπ, τις ανάγκες αποθήκευσης εφοδίων, δημητριακών, κρασιού κττ, αλλά και των οικόσιτων ζώων. Επίκεντρο αρχιτεκτονικής το ρουμελιώτικο στυλ δόμησης και για υλικό την πέτρα, το ξύλο και το κεραμίδι.

Τα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας και εν συνεχεία οι δυσμενείς περιστάσεις, μετά τις εθνική παλιγγενεσία, οδήγησαν σε μαρασμό το χωριό. Ωστόσο υπήρξαν χαρακτηριστικά κτίσματα, στον παλιό οικισμό, που έδειχναν μεγαλοπρέπεια, όπως αυτό του Βασιλόπουλου, του Παναγή κλπ. Οι κτιριοδομικές παρεμβάσεις που έγιναν μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό, που άφησε μεγάλη δυστυχία στην περιοχή μας, το χωριό διολίσθησε, όπως συνέβη ευρύτερα στην πατρίδα μας, σε λιγότερο καλαίσθητες κατασκευές, αν και διατηρήθηκε το παραδοσιακό στυλ. Τα λίγα κτίσματα ωστόσο, που ανεγέρθησαν μετά τη δεκαετία του ’60, υπήρξαν όλως διόλου ασυμβίβαστα προς το παραδεκτό πρότυπο, καθώς εμφανίσθηκαν μερικές ταράτσες από μπετόν και μπόλικη τσιμεντόστρωση στη θέση των λιθόστρωτων αύλιων και δημόσιων χώρων.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος που ιδρύθηκε το 1977, ανέστρεψε την κακή πορεία. Συσπείρωσε και πάλι τους συγχωριανούς και αποτέλεσε πόλο συλλογικής δράσης και προβληματισμού για κάθε ζήτημα που σχετίζεται με το χωριό και τους κατοίκους του. Δεν διέφυγε από αυτή τη συζήτηση και το αρχιτεκτονικό στυλ και το πρότυπο που συμβιβάζεται με την παράδοση. Κορυφαίος παράγοντας, όμως, που ανέδειξε αυτό το πρότυπο, υπήρξε χωρίς αμφιβολία, αν και τον υποστήριξαν και πολύ άλλοι αξιόλογοι συγχωριανοί, ο Κώστας Γέμελος, ένας μηχανικός που αγάπησε το Σκαμνό και χωρίς να είναι αυτόχθων, έβαλε ανεξίτηλα τη σφραγίδα του στην ανάδειξη του Σκαμνού, σε πρότυπο οικισμό. Τον ονομάσαμε μερικοί «μηχανικό – ποιητή», καθώς μέσα από την τεχνοτροπία του αναδύεται μία ασύγκριτη αισθητική, λειτουργικότητα και ύφος που συμβιβάζεται με την παράδοση και τα παραδεγμένα υποδείγματα σε υλικό, που δεν είναι άλλο παρά η πέτρα του λατομείου, το κεραμίδι και το ξύλο. Και όλα αυτά πλαισιωμένα με τις πλέον σύγχρονες υποδομές και τεχνικές που ανταποκρίνονται στις προχωρημένες ανάγκες και πάντα μέσα σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον. Ο ίδιος συγχωριανός εκδήλωσε αυτή την αισθητική του και στις ανθρώπινες σχέσεις υπηρετώντας το χωριό και προσφέροντας μεγάλο έργο, μέσα από το Σύλλογο του οποίου υπήρξε επί μακρόν πρόεδρος. Μία από τις επιπτώσεις αυτής της συζήτησης ήταν και η ειρηνική επιστράτευση όλων των συγχωριανών με στόχο να αναμορφωθούν όλες οι υφιστάμενες κτιριακές κατασκευές στον ιδιωτικό, αλλά και δημόσιο χώρο με βάση τα σωστά πρότυπα. Ένας ορυμαγδός από βελτιώσεις και ανακαινίσεις ακολούθησε. Τα σπίτια που είχαν ταράτσες, πρόσθεσαν κεραμοσκεπές. Μάντρες και λιθόστρωτα συμπλήρωσαν την ανάδειξη του οικισμού.

Για μία ακόμη φορά επαληθεύεται η θέση, ότι η εσωτερική αισθητική των ανθρώπων, εξωτερικεύεται και αποτυπώνεται στα ενσώματα δημιουργήματά του.

Ο Πολιτιστικός σύλλογος προήγαγε και άλλες δράσεις αναμόρφωσης δημόσιων χώρων και κτισμάτων, που κατέστησαν και ανέδειξαν τον οικισμό, μαζί με το απαράμιλλο φυσικό του κάλος, σε ένα χωριό με καλές προδιαγραφές, που είδαν, εκτίμησαν και αξιολόγησαν αρκετοί φίλοι και επισκέπτες. Έτσι ένα νέο ρεύμα ασυνήθιστης οικιστικής ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια, τροφοδοτήθηκε με ωραίες κατασκευές, κατά κανόνα του Κώστα Γέμελου, του «Λόρδου Βύρωνα του Σκαμνού», όπως προσφυώς τον χαρακτήρισε άλλη πλευρά, για να δείξει, ότι δεν κατάγεται μεν από το χωριό, αλλά αναλώνεται για το καλό του Σκαμνού με απτά και εντυπωσιακά αποτελέσματα. Αυτή η εξέλιξη, είχε επίσης ως παρεμπίπτουσα συνέπεια, την βελτίωση της ανθρωπογεωγραφίας, καθώς οι νέοι συγχωριανοί, στην πλειονότητά τους, δείχνουν αγάπη και ενδιαφέρον για το χωριό και τους ανθρώπους του, πέρα από κάθε προσδοκία.

Μερικά δείγματα κτηριολογικών κατασκευών σταχυολογούμε και δίνουμε σε φωτογραφίες, αμέσως παρακάτω.