20130423

Πηγή: «Ιστορία νεότερη και σύγχρονη», ΟΕΔΒ 1990 (Αναστάσιος Βυζάντιος – «Έργα» [1893, σελ. 110-111])

Πάσαι αι αρχαί, υπακούουσιν αμέσως ή εμμέσως, εις τα νεύματα του βουλευτού. Εάν προχωρήση τις αναζητών την πηγήν πάσης επαρχιακής ελεεινότητος, θα φτάση αναποφεύκτως εις το Βουλευτήριον.

Τις προστατεύει τον ληστήν, τον έχοντα ισχυρούς συγγενείς, ή δυνάμενον δι’ αιματηρών επεισοδίων απειλών, να επιβάλη θέλησιν εις τους εκλογείς; Ο βουλευτής.

Τις σώζει τον επί φόνω ή κλοπή δικαζόμενον; Ο βουλευτής.

Τις απονέμει αυτώ βασιλικήν χάριν; Ο βουλευτής.

Τις παρέχειν άσυλον εις τον φυγόδικον, ή εις τον λαθρέμπορον; Ο βουλευτής.

Τις απαλλάσει της τιμωρίας, τον καταχραστήν υπάλληλον; Ο βουλευτής.

Τις τηρεί εις την θέσιν του τον αξιωματικόν, ον ο προϊστάμενος αυτού καταγγέλλει ως συνεννοούμενον μετά τον ληστών; Ο βουλευτής.

Τις παρακωλύει την ιεραρχίαν της υπηρεσίας, την πειθαρχίαν του στρατού, το αδέκαστον της δικαιοσύνης; Ο βουλευτής.

Όπου υπάρχει σαπρότης τις, φαίνεται ο οδούς του ζωυφίου τούτου. Και όμως! Οι άνθρωποι εκστρατεύουσι κατά των ακρίδων! Εάν εξετάση τις, διά του μικροσκοπίου, τας λεγόμενας επιρροάς της Ελλάδος, θα φρίξη επί τω ειδεχθεί θεάματι. Μακάριοι οι μη έχοντες επιρροήν! Μακάριοι οι βιούντες λεληθότως! Ό,τι παρ’ άλλοις είναι τιμαλφές κειμήλιον, εν Ελλάδι είναι λύθρον αίματος και δακρύων…