20130618
Γεωργίου Πούλιου, Δικηγόρου
Μια αφίσα του 1941 γίνεται αφορμή να γράψω το σημερινό μου σημείωμα (από εφημερίδα της εποχής εκείνης).
Έχει τα αρχικά γράμματα Ε.Ο.Ν. και θα πουν Εθνική Οργάνωση Νεολαίας. Η οργάνωση αυτή ήταν προϊόν του δικτάτορα, Ιωάννου ΜΕΤΑΞΑ. Η διαταγή του «μεγάλου» αυτού πατριώτη, ήταν η υποχρεωτική συμμετοχή αγοριών και κοριτσιών, η οποία οργανώθηκε κατά το πρότυπο της φασιστικής νεολαίας του Μουσολίνι. Η αφίσα στη συνέχεια γράφει «ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΛΕΚΕΤΕ». Έχει μια γιαγιά να πλέκει. Τελειώνει με τα λόγια: ΔΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ. 25-26- 27 Ιανουαρίου (προφανώς του 1941). Δώσατε, ότι μπορείτε, στα παιδιά της EON, για τους στρατιώτες μας.
Στη Μάρπησσα της Πάρου, που είναι και η ιδιαιτέρα μου Πατρίδα, θυμάμαι, όλα τα σπίτια τη νύχτα είχαν γίνει μικρές βιοτεχνίες. Όλες οι γυναίκες πλέκανε. Κάθε 10 μέρες φεύγανε, για την Αθήνα «ΜΠΟΓΟΙ» πλεκτών (κάλτσες, γάντια, σκουφιά κλπ.).
Οι άνδρες πολεμάγανε, στο μέτωπο και οι γυναίκες, στα μετόπισθεν. Πραγματικός συναγερμός. Κοντά στις γιαγιάδες και τις μανάδες και μεις τα παιδιά. Οι νίκες του στρατού μας ερχόντουσαν η μια πίσω από την άλλη και εμείς κρεμασμένοι, στα σχοινιά των καμπαναριών κτυπώντας τις καμπάνες.
Ο πόλεμος τελείωσε. Οι ΗΡΩΕΣ της Πίνδου γυρίσανε, όσοι γυρίσανε, στα σπίτια τους. Μέσα σ’ αυτούς ήταν και ο συμπατριώτης μου και θείος, Εμμανουήλ ΦΩΚΙΑΝΟΣ, ανάπηρος, από κρυοπαγήματα. Τα πόδια του κρεμόντουσαν.
ΜΑΘΕΤΕ ΤΙ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ:
Ο λόχος του ποτέ δεν έλαβε ένα μάλλινο. Η Μάνα του, η Ταρεζώ μέρα νύχτα έπλεκε, για το Μανωλάκη της (έτσι τον έλεγε). Τι μάθαμε μετά τον πόλεμο. Όταν ήλθανε οι Ιταλοί, στις Ελληνικές αποθήκες, βρήκαν χιλιάδες δέματα (μπόγους) μάλλινα. Οι καλά οργανωμένοι «μεταξικοί» δεν τα στείλανε, στο μέτωπο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ:
Οι στρατιώτες μας ήταν μέρα νύχτα βρεγμένοι μέσα, στα χιόνια. Ένας δεν βρέθηκε να τους πει, όταν μπείτε στο «ΑΜΠΡΙ» (χαράκωμα) που είσθε παγωμένοι να μη πάτε κοντά στη φωτιά, διότι φωτιά και παγωνιά, δημιουργεί κρυοπαγήματα, αναπηρίες. Ουδεμία πληροφόρηση. Ουδεμία πρόνοια. Που να ξέρει το επαρχιωτόπουλο του 1940 αυτές τις λεπτομέρειες. Όλοι τρέχαμε κοντά στη φουφού. Χιλιάδες οι ανάπηροι. Έτσι την έπαθε το πατριωτάκι μου, ο Μανώλης ο Φωκιανός. Αυτή ήταν η περιβόητη οργάνωσή τους. Η περιβόητη προετοιμασία του Ελληνικού λαού.
Κάθε μέρα τους ακούγαμε να λένε «Βοηθήσατε την Φανέλα του Στρατιώτη» και ο στρατιώτης φανέλα δεν έβλεπε. Κάθε μέρα είχαμε εράνους και συνεχώς ζητούσαν να δώσει ο εξουθενωμένος Ελληνικός λαός. Είχες δεν είχες έπρεπε να δώσεις, αλλιώς ήσουν εχθρός της επικρατούσης καταστάσεως.
Ένας έρανος ήταν και υπέρ της Αεροπορίας. Τι έγιναν αυτά τα χρήματα; Ποτέ δεν ακούσαμε. Οι θιασώτες του καθεστώτος δεν μιλάνε. Δεν μάθαμε ποτέ. Με το πέρασμα του χρόνου έγινε «ΣΥΝΘΗΜΑ» και αυτά θα πάνε υπέρ της ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ. Κάτι ανάλογο που πρόσφατα ακούσαμε «ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ».
Όποιος δεν βαριέται να πάει σε μια βιβλιοθήκη να διαβάσει του Γεωργίου ΡΟΥΣΣΟΥ τη Νεώτερη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους 1826 – 1974, τόμος έβδομος σελ. 256 κεφάλαιο «Τραγικές ελλείψεις, στο Απόσπασμα της Πίνδου».
Περιμένω τους σημερινούς θιασώτες του καθεστώτος του 1940 να μας απαντήσουν, γι’ αυτά που γράφω. Να μας πουν τα ονόματα των ΟΛΕΤΗΡΩΝ της εποχής εκείνης.
Σύμφωνα με μια έκθεση του Δαβάκη κι άλλες εκθέσεις που είναι καταχωρημένες στην επίσημη Ιστορία του Ελληνοϊταλικού πολέμου, που έχει γράψει και δημοσιεύσει το Γενικό Επιτελείο, η κατάσταση, στην οποία βρισκόταν το τμήμα του Δαβάκη ήταν τραγική. ΔΙΑΒΑΣΤΕ και ΦΡΙΚΤΕ:
Το απόσπασμα είχε σοβαράς ελλείψεις, εις οπλισμόν. ιματισμόν, υπόδυσιν και πυρομαχικά. Οι όλμοι εστερούντο προωθητικών φυσιγγίων…..
Οπλισμός, κλινοσκεπάσματα, πέταλα (άκουσον πέταλα) τηλέφωνα, σύρματα, καλώδια, πυρομαχικά όλα ήσαν ανεπαρκή και ατελή. Αδυνατώ να τα γράψω όλα. Ρε «ΛΕΒΕΚΟΥΡΙ» (δεν ξέρω τι θα πει), γιατί τα κρύβετε αυτά; Γράφετε τόσες ψευτιές, γράψτε και μια αλήθεια.
ΚΑΛΛΙΘΕΑ 16.06.2013.