20141016
Πηγή: tromaktiko
Κάποιοι ανήσυχοι φοβούνται τον φόβο της χρεοκοπίας. Άκου πράγματα…
Αδυναμία πληρωμής τοκοχρεωλύσιων και η αδυναμία σύναψης νέου δανείου και η αδυναμία εξόδου στις αγορές για προσπάθεια σύναψης νέου δανείου και η ανικανότητα να πείσουμε δανειστές, ΕΚΤ, ΔΝΤ και εταίρους ότι μπορούμε και θέλουμε να πληρώσουμε τους τόκους των δανείων που τα φάγαμε για να πληρώνουμε τους Δημοσίους υπαλλήλους μας και τις ρουσφετοπαροχές εδώ και περίπου 2 αιώνες. Τι είναι?
Τι είναι όλα αυτά;
Κάποιοι θεωρούν ότι το Μνημόνιο 1, το Μεσοπρόθεσμο, το Μνημόνιο 2 δεν είναι χρεοκοπία.
Ναι, είναι ελεγχόμενη χρεοκοπία, έχουμε όμως μπερδέψει την πλήρη Οικονομική καταστροφή, το bank run και το απόλυτο κοινωνικό χάος, με την απλή και επίσημη χρεοκοπία.
Έως τώρα είχαμε τρεις τουλάχιστον και γι’ αυτό δεν μπορούμε να μπούμε στις αγορές.
Δεν ευθύνεται ούτε στο ελάχιστο ο Σύριζα για την παρούσα Οικονομική κατάσταση της χώρας, ούτε για το μέγεθος τους χρέους, ούτε για τις περικοπές.
Υπάρχει μεγάλη ευθύνη όμως από κοινού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, διότι η εκτεταμένη πολιτική αστάθεια και η κοινοβουλευτική ανισορροπία, οδηγούν σε εκτίναξη των spreads, σε πτώση του Δείκτη των χρηματιστηρίων, σε ανησυχία και ”επίθεση” των αγορών, σε πλήρη διάλυση της εμπιστοσύνης που με χίλια ζόρια, με υποτακτικό τρόπο και αίμα και δάκρυα του Ελληνικού λαού εδώ και 4 χρόνια επιτεύχθηκαν και στην ολοκληρωτική υπονόμευση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας.
Όταν δε σήμερα διαλύεται το σύμπαν, με spreads να έχουν εκτοξευθεί, χρηματιστήριο να είναι έτοιμο να κλείσει και όλα να βρίσκονται στον αέρα, οι εταίροι μας βλέπουν σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση, να μαλώνουν σαν 13χρονα, που δεν έχουν αίσθηση του φόβου, της ευθύνης και του κινδύνου.
Τότε οι συνέπειες μιας εκτεταμένης πολιτικής κρίσης και μιας συνεχιζόμενης αδυναμίας συνεννόησης πολιτικών αρχηγών και αξιωματούχων, μπορεί να οδηγήσει σε αλυσιδωτά, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά στιγμιότυπα μιας μαύρης και ανατριχιαστικής πραγματικότητας. Και το κυριότερο είναι ότι μπορεί κάποιοι πολιτικοί να στοχεύουν σε αυτό, στην απόλυτη οικονομική καταστροφή και στο χάος, έτσι ώστε να διαλύσουν τον πολιτικό τους αντίπαλο και μετά χαρούμενοι και ανακουφισμένοι να κυβερνήσουν ανενόχλητοι, στα συντρίμμια και στα αποκαΐδια μιας διαλυμένης χώρας.