20150307
Γιώργος Πούλιος, Δικηγόρος
Μακρυγιάννης. Μεγάλος Στρατηγός της Ελληνικής Επαναστάσεως.
Γεννήθηκε το 1797, στο χωριό Αβορίτα του Δήμου Κροκυλίου της Δωρίδος. Πέθανε το 1864, σωματικά εξαντλημένος, από τις κακουχίες, που πέρασε, στις φυλακές.
Ο Μακρυγιάννης έγραψε με εξαιρετική σαφήνεια και γλαφυρότητα, αν και αγράμματος, τα απομνημονεύματά του.
Το εγκυκλοπαιδικό λεξικό ΗΛΙΟΣ, τόμ. ΙΑ, σελ.161, γράφει, ότι ο Βλαχογιάννης, τα χειρόγραφα του Μακρυγιάννη εξέδωσε σε 2 τόμους, όπως και ο Λίνος Πολίτης το ίδιο έκανε. Του Βλαχογιάννη είναι εκδόσεις «Μέρμηγκα» 1947, του Πολίτη εκδόσεις «ΠΑΠΥΡΟΣ» (αυτά γιατί εγώ ταλαιπωρήθηκα).
Ο Μακρυγιάννης ήταν ένας Διογένης που έψαχνε να βρει άνθρωπο κρατώντας το «λαδοφάναρό» του. Και ο Μακρυγιάννης αυτόν τον άνθρωπο αναζητούσε. Δεν τον βρήκε. Έφυγε από τη ζωή μ’ αυτό το παράπονο. Έφυγε κατατρεγμένος και κυνηγημένος. Αν στην εποχή του δεν ζούσε ο δυναμικός Συνταγματάρχης Καλλέργης, να τον φροντίσει θα πέθαινε, στη φυλακή.
Ο Μακρυγιάννης, στον τόμο εκδόσεις «Μέρμηγκας», στον επίλογο των διηγήσεων του σελ. 363, μέσα σε 10 σελίδες, μας παρουσιάζει, όλο τον ανθρώπινο πόνο του και την αγάπη του, για την Πατρίδα, για την Ελλάδα.
Δεν διστάζει ο Μεγάλος αυτός Έλληνας, ο Μεγάλος αυτός Στρατηγός, ο Μεγάλος αυτός Στρατιώτης, που 5 φορές τραυματίστηκε, να κατηγορήσει επώνυμα, τους προδότες πολιτικούς της εποχής του. Τους αναφέρει ένα-ένα και τους προκαλεί. Τους τα λέγει έξω από τα δόντια και τα γράφω και εγώ έξω από τα δικά μου.
Ο Μακρυγιάννης έζησε μια όμοια και απαράλλακτη εποχή, όμοια με τη δικιά μας. Δεν διστάζει να τα βάλει με τους πολιτικούς της εποχής του. Τους ονομάζει διεφθαρμένους και Τουρκοπιασμένους και τους αναθεματίζει (βλέπετε απομνημονεύματα «ΠΑΠΥΡΟΣ», σελ.35.
Και ο Μακρυγιάννης συνεχίζει, για τους πουλημένους πολιτικούς.
Ήρθετε εσείς οι μεγάλοι μας πολιτικοί να μας λευτρώσετε, όταν σηκώσαμεν την επανάστασιν μόνοι μας κι’ αγωνιζόμαστε τις πρώτες χρονιές με τους σημαντικούς της πατρίδος μας πολιτικούς – φαίνεται ο αγώνας εκείνος κι ο πατριωτισμός και η αδερφοσύνη όπου ‘χαμεν αναμεταξύ μας.
Όταν κοπιάσατε εσείς, μας γυμνάσετε την διχόνοια, μας φέρατε τις φατρίες και τ’ άλλα τ’ αγαθά, και καταβάλετε το δυστυχισμένο αθώον έθνος. Πρωτόφερες την διχόνοιαν εσύ, Κύριε Μαυροκορδάτε, κι ‘ από αυτό άλλοι καπεταναίγοι πήγαν οπίσου εις τους Τούρκους, άλλους ήθελες με τους νόμους σου να τους σκοτώσεις. Θα σκότωνες τον Καραϊσκάκη, που θα τον εύρισκε η πατρίδα όταν ξαναγιόμωσε Τουρκιά; Δεύτερος έρχεσαι εσύ, κύριε Κωλέτη. Θα σκότωνες τον Δυσέα, – και ύστερα δεν γλύτωσε από σένα, που θα τον ευρίσκαμεν μ’ έναν τεσκερέ να διώξει δώδεκα χιλιάδες Τούρκους, όπου ταν περισσότεροι, άλλοι εις το Γριπονήσι και Ρωπό κι’ άλλού……… Αν ήσουνε εσύ, κύριε Μεταξά καλός, έκανες τον Κολοκοτρώνη, πλέον καλήτερο. Ήταν καλός πατριώτης, αλλά οι δικές σου συμβουλές, όλο σε εμφύλιους πολέμιους τον κινούσανε και σε μεγάλες διχόνοιες με τους πατριώτες του. Και κάποτε τον γύριζες με το ένα κόμμα και κάποτε με το άλλο. Και χύνονταν τόσα αθώα αίματα. Θυμήσου τον Κανέλλο Ντεληγιάννη, όπου πιάστη με τον Κολιόπουλον και τους Κολοκοτρωναίους – πρώτη διαίρεση και φατρία, όπου δεν το ξέραμεν αυτό το φρούτο και τότε το μάθαμεν…..
Σας ερωτώ εσάς τους εκλαμπρότατους και μεγαλόγνωσους πολιτικούς της Ελλάδος αρχή και τέλος, αν ήρθατε από καλωσύνη σας, να μας φωτίσετε, να μας λευτερώσετε, διατί να χυθούν αυτά τα αίματα όπου χύθηκαν και η πατρίδα να είναι εις την κατάστασιν όπου είναι, ως την σήμερον, και να γένει αυτείνη η δυστυχία γενικώς και τους ανθρώπους; Και να θέλουν οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρούσσοι και Αυστριακοί ή άλλο κράτος να μας κυβερνήσουν με το μέσον το δικόν σας….
Τώρα Μακρυγιάννη μου εμείς τι κάνουμε; Πως θα γλυτώσουμε;
Φίλε αναγνώστη ο επίλογος όπως έγραψα είναι 10 σελίδες. Ο Μακρυγιάννης είναι καταρράχτης, δεν μαζεύεται. Διακρίσεις δεν κάνει. Τους περνάει όλους δέκα γενεές. Οι σελίδες γεμίζουν. Σταματώ. Πήγαινε σε μια βιβλιοθήκη κι ελπίζω να το βρεις το βιβλίο. Να είσαι προετοιμασμένος τα καλά βιβλία δύσκολα τα βρίσκομε.
ΚΑΛΛΙΘΕΑ, 06.03.2015