FtS99

Με τη βοήθεια αρκετών συγγενών, αλλά κυρίως του Μηχανικού Δημήτρη Β. Αποστολόπουλου μπορέσαμε να συνθέσουμε κατά το μάλλον το γενεαλογικό δένδρο της οικογένειας του Παναγιώτη Απ. Αποστολόπουλου. Μέλη της οικογένειας αυτής υπήρξαν και οι τρεις αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, γι’ αυτό και η αναφορά μας στην οικογένεια αυτή συνοδεύεται από αισθήματα βαθιάς συγκίνησης, σεβασμού και υπερηφάνειας που ανήκει σε όλο το Σκαμνό.

Ο λόγος για τον Κώστα (τον Καραϊσκάκη του ΕΛΑΣ) που με τις ανταρτικές δυνάμεις του Παρνασσού, δίπλα στο Νικηφόρο, το Διαμαντή, τον Ανάποδο και τόσες άλλες ηρωικές μορφές της Αντίστασης, πολέμησε γενναία τον κατακτητή σε πολλές και σφοδρές συγκρούσεις μέχρι και την κρίσιμη αναμέτρηση στις 9, 10, 11.09.1943 –ευθύς μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών- βρέθηκε στους Δελφούς –στην Κασταλία πηγή- αντιμετωπίζοντας ισχυρές δυνάμεις Γερμανών. Εκεί και δέχθηκε το μοιραίο γερμανικό βόλι που του προκάλεσε σοβαρό τραύμα στη λεκάνη. Τραύμα από το οποίο στη συνέχεια υπέκυψε.

[ο ήρωας του Σκαμνού Κώστας Αποστολόπουλος που θυσιάστηκε για την αξιοπρέπεια και λευτεριά της πατρίδας μας]

 

Ο λόγος, επίσης, για τον Απόστολο, τον ηρωικό Αγαμέμνονα, που κι αυτός πολέμησε γενναία τον κατακτητή σε πολλά μέτωπα, όπως έχει ήδη καταγραφεί από πλήθος συγγραμμάτων τεκμηρίωσης της νεότερης ιστορίας της Πατρίδας μας. Ο Απόστολος επέζησε μεν των σφοδρών συγκρούσεων στα πεδία των μαχών κατά των Ιταλών και Γερμανών, καθώς επίσης και στη διάρκεια του Εμφυλίου, αλλά δεν άντεξε το μαρτύριο της Μακρονήσου, όπου τρώθηκε καίρια η υγεία του, για να αφήσει την πνοή του το 1950 ή 1951.

Μιλάμε, ακόμη, για τον μεγαλύτερο των αδελφών, το Βασίλη, το Ρουμελιώτη, που κι αυτός δεν υστέρησε σε γενναιότητα, ούτε έλειψε, μα και δεν κιότεψε ακόμη και στις πλέον παράτολμες συγκρούσεις με τους κατακτητές. Αξιωματικός του ΕΛΑΣ που επέζησε των συγκρούσεων και μας άφησε προσφάτως (2003).

Η προσήλωση της οικογένειας αυτής στα υπέρτερα ιδεώδη της πατρίδας μας, σφραγίσθηκε με τον πλέον ισχυρό και αδιαμφισβήτητο τρόπο. Με πολύ αίμα και ανείπωτες θυσίες. Ξεκίνησαν από τους πρώτους σε πανελλήνια κλίμακα κι έδειξαν το δρόμο τον ελληνικό, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, στην αρχή με το τσεκούρι κατά των Ιταλών και στη συνέχεια οπλίστηκαν καλύτερα σκοτώνοντας τους κατακτητές, από τους οποίους και έλαβαν τον οπλισμό. Η οικογένεια στο σύνολό της δοκιμάσθηκε, το σπίτι τους κάηκε, το βιός τους το άρπαξαν. Ούτε μία στιγμή, όμως, δεν έπαψαν να στέκονται στο ύψος που οι ένδοξοι πρόγονοί μας, μας δίδαξαν. Με το αδιαμφισβήτητο κύρος που απέκτησαν με τη γενναιότητά τους, δεν παρέλειψαν να συνδράμουν σε περιπτώσεις διώξεων κατά συμπατριωτών μας που δεν επέδειξαν την ίδια λεβεντιά και κατηγορήθηκαν ως συνεργάτες των κατακτητών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δικηγόρου από το Μώλο που απηλλάγη της κατηγορίας χάρις στην αποφασιστική παρέμβαση των Αποστολοπουλαίων ενώ όδευε με συνοδεία μέσα από τα ρουμελιώτικα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας στο Καρπενήσι για να δικαστεί (βλ. Δ.Ν. Δημητρίου, Νικηφόρος, Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης, χρονικό 1940-44, Τόμος Β’ σελ.:354).

Ευχαριστούμε το Δημήτρη για την συμβολή του στην προσπάθειά μας και για το παρακάτω ηλεκτρονικό του μήνυμα που μας έστειλε:

***
Δημήτρης Β. Αποστολόπουλος
Διπλ.Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
MSc Civil Engineering, MSc Underground Works
Τριανταφυλλοπούλου 12, 10443, Αθήνα

Γιώργο

Έστω και καθυστερημένα, σου αποστέλλω συνημμένα (σε ηλεκτρονική μορφή) το “δένδρο” που αντιστοιχεί στον παππού μου Παναγιώτη Αποστολόπουλο. Έχω σημειώσει ένα σταυρό (και χρονολογία εάν την γνώριζα θετικά) για όσους έχουν αποβιώσει. Ήθελα από καιρό να σου τα στείλω, αλλά λόγω μεγάλου επαγγελματικού φόρτου δεν έβρισκα χρόνο. Όπως ίσως γνωρίζεις τα τελευταία 2 χρόνια επιβλέπω την κατασκευή της σιδηροδρομικής σήραγγας Αιγίου, συνολικού μήκους 3,5 χλμ., για την νέα σιδ/κή γραμμή υψηλών ταχυτήτων Κορίνθου-Πατρών.

Επίσης, για αυτά που αναφέρεις για τον Λάμπρο Αποστολόπουλο, στην από 05.11.2007 επιστολή σου, έχω να συμπληρώσω ότι είχε πολύ στενές σχέσεις με τον πατέρα μου, προσωπικές και οικογενειακές. Θυμάμαι και εγώ το ραφτάδικο στην Χρυσοσπηλιωτίσης, όπου είχα πάει αρκετές φορές με τον πατέρα μου, καθώς επίσης και το σπίτι τους στο Χολαργό, μια μονοκατοικία την οποία έδωσαν αργότερα (δεκαετία 90), για αντιπαροχή. Ο γιος του Λάμπρου, Αποστόλης μαζί με τον γαμπρό και την αδελφή του είχαν έλθει και στο μνημόσυνο του πατέρα μου στο Σκαμνό. Από τότε δεν ξαναείχαμε επαφή. Η Διεύθυνσή του είναι : 17ης Νοεμβρίου 1973 25, Τ.Κ.15562, Χολαργός, τηλ. 210-6524013.

Με φιλικούς χαιρετισμούς
ΔΑ

Σύνταξη:

Ενδιαφέρουσα και η επισήμανση του Δημήτρη για την οικογένεια του Λάμπρου Αποστολόπουλου που προσεπικυρώνει προηγούμενες αναφορές μας για τις βαθύτερες ρίζες συγγενών του παππού Απόστολου και των αδελφών του, τις οποίες ανώνυμος επιστολογράφος μας (ίδετε προηγούμενο φύλλο ΦτΣ, Νο 97), θέλησε χωρίς στοιχεία να αμφισβητήσει.

Με πολλή αγάπη, καλούμε με την ευκαιρία αυτή τον αγαπητό μας Δημήτρη, λαμπρό επιστήμονα – μηχανικό, παρά τις βαριές του επαγγελματικές υποχρεώσεις, να μην παραλείπει και να μην ξεχνάει το Σκαμνό, όπου είναι οι τάφοι των προγόνων μας. Στο Σκαμνό, τα τελευταία χρόνια με φορέα και υποστηρικτή τον πολιτιστικό μας Σύλλογο, πραγματοποιείται ένα αξιόλογο έργο εξωραϊσμού με ουσιαστικές παρεμβάσεις στις υποδομές και ανοδομές. Στους μηχανικούς μας, όπως ο Δημήτρης Αποστολόπουλος και ο Στέλιος Γ. Αστρακάς ανήκει αυτή η ευθύνη να σταθούν στο πλευρό αυτών που ήδη εργάζονται και αναμορφώνουν το Σκαμνό. Να ενισχύσουν την προσπάθεια με ανακαινίσεις, αναστηλώσεις, εξωραϊσμούς κλπ των κτιριακών μας κατασκευών πάνω στο δοκιμασμένο πρότυπο, ώστε να ενισχυθεί και ενιαιοποιηθεί ο χαρακτήρας της αρχιτεκτονικής και αισθητικής του οικισμού μας.

Μία τέτοια πρωτοβουλία θα αποτελούσε το καλύτερο μνημόσυνο για τους προγόνους μας

Εν τω μεταξύ και χάρις στις πολύτιμες επισημάνσεις του θεολόγου Γιώργου Λ. Αστρακά, είμαστε σε θέση να συμπληρώσουμε σε σχέση με τις βαθύτερες ρίζες των Αποστολοπουλαίων νέα στοιχεία που εν μέρει ανταποκρίνονται στις επισημάνσεις του ανώνυμου επιστολογράφου μας. Συγκεκριμένα ο Γιώργος προσθέτει την πολύ σημαντική πληροφορία ότι:

1. Η πρώτη σύζυγος του παππού Απόστολου προέρχεται από τη Μαριολάτα (και όχι από την Οίτη). Αικατερίνη από την οικογένεια Αργυρίου (Νικολακάκος). Αδελφός της Αικατερίνης Αργυρίου ο Νίκος Αργυρίου που επίσης μετώκησε στο Σκαμνό (περίοδος 1880-1900 περίπου). Παιδιά του είναι ο Κυριάκος Αργυρίου, Γιώργος Αργυρίου, Ελένη Αργυρίου, Σπυριδούλα Αργυρίου και Ευθυμία Αργυρίου (Μασαβέταινα). Οι προαναφερθέντες συγγενείς στην Οίτη σχετίζονται με την Ερασμία (σύζυγο του Χρήστου Α. Αποστολόπουλου), αλλά και τη σύζυγο του Γιάννη Χ. Αποστολόπουλου (πατέρας της Ερασμίας Μακέδου).
2. Στο Σκαμνό υπήρξε και αδελφή του παππού Απόστολου, η Αλέξω, που παντρεύτηκε τον Κώστα Τζιβάρα (πατέρα των Λουκά και Δημήτρη Τζιβάρα). Από δω προκύπτει και το όνομα της Αλεξάνδρας Τζιβάρα – Πολυζωίδη.

***
Ο υπερβολικά μεγάλος όγκος ύλης που είχαμε στο προηγούμενο φύλλο της ΦτΣ -για να ακριβολογούμε αυτό το ζήτημα με την υπερπληθώρα ύλης, είναι μόνιμο φαινόμενο που μας κάνει ευτυχείς και υπερήφανους- δεν μας επέτρεψε να συνοδέψουμε την αναφορά μας στους «Αποστολοπουλαίους αντάρτες» με την αντίστοιχη παράθεση του γενεαλογικού δένδρου της ένδοξης οικογένειας.