FtS99
Από την ομιλία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας
κ. Κάρολου Παπούλια
με αφορμή τον εορτασμό της 34ης επετείου
από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας στις 24.07.2008
«………
Κυρίες και κύριοι,
Άλλοι με λύπη και άλλοι με θυμό, παρακολουθούμε τις αποκαλύψεις για φαινόμενα που δεν τιμούν την δημόσια ζωή. Για διαχρονικές παθογένειες που όχι άδικα θεωρούνται από τους πολίτες ως βαθιά κρίση του αντιπροσωπευτικού μας συστήματος και τελικά ως κρίση της δημοκρατίας.
Η απάντηση πρέπει να είναι κατ’ αρχήν προσωπική, μιλώ για την απάντηση καθενός από εμάς: Ο πολίτης έχει την ευθύνη να απαιτεί καθημερινά, από αυτούς που τον αντιπροσωπεύουν, ήθος και παραδειγματική συμπεριφορά. Οφείλει να επιλέγει εκείνους που με τη διαδρομή τους στην πολιτική ζωή αποδεικνύουν διάθεση προσφοράς και αξιοπρέπεια.
Η απάντηση επίσης δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική και θεσμική: Τα κόμματα έχουν υποχρέωση απέναντι στο λαό να λογοδοτούν για τις αμαρτίες των λίγων ή των πολλών εκπροσώπων τους με τρόπο σαφή και συγκεκριμένο, χωρίς υπεκφυγές. Έχουν υποχρέωση να πείθουν για την διαφάνεια της λειτουργίας τους.
Η Δημοκρατία μας απαιτεί τη συμφωνία του συνόλου του πολιτικού συστήματος για την θωράκιση και την αυτοπροστασία του.
Απαιτεί αποτελεσματικούς και διαφανείς μηχανισμούς ελέγχου, παραδειγματικές κυρώσεις, πλαίσιο επιβολής της νομιμότητας και του κράτους δικαίου επί της αδιαφάνειας και της συναλλαγής.
Η προσπάθεια οικονομικών κέντρων να επηρεάσουν για την ικανοποίηση των συμφερόντων τους δεν είναι ούτε νέο ούτε ασφαλώς εγχώριο φαινόμενο.
Μια Δημοκρατία όμως εξοπλισμένη με κατάλληλους θεσμούς που θα λειτουργούν με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η διατήρηση και η αποκατάσταση αυτής της εμπιστοσύνης, όταν διαρρήγνυται, αποτελεί χρέος και καθήκον του πολιτικού κόσμου. Και καταστάσεις που απειλούν με διάβρωση τον ηθικό ιστό της χώρας πρέπει να θεωρηθούν καταλύτης για θεσμικές αλλαγές. Αλλαγές που θα αποκαθιστούν την σχέση του πολίτη με το πολιτικό σύστημα.
Σχέση απαραίτητη όχι μόνο για την ποιότητα της δημοκρατίας αλλά και για την πρόοδο, την οικονομική ανάπτυξη και την άμβλυνση των ανισοτήτων.
Συμμερίζομαι την απογοήτευση και την οργή των πολιτών, όταν διαπιστώνουν ότι η πολιτική αντιμετωπίζεται ως όχημα προσωπικού πλουτισμού, ως μέσο μιας παχυλής ζωής. Πολιτική χωρίς ηθική είναι μία επικίνδυνη υπόθεση. Οδηγεί σε αποστασιοποίηση της κοινής γνώμης από τα δημόσια πράγματα, σε παρακμή, σε εκδήλωση ακραίων κοινωνικών φαινομένων.
Ιδίως μάλιστα σήμερα, σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι πιο αδύναμοι, αυτοί που κυρίως πλήττονται από την ακρίβεια, περιμένουν από το πολιτικό σύστημα πρώτα απ’ όλα να σταθεί δίπλα τους. Σε δύσκολους καιρούς να σκύψει στις αγωνίες τους, αγωνίες επιβίωσης πολλές φορές.
Και να δώσει λύσεις σε πραγματικά μεγάλα, εθνικά θα έλεγα, προβλήματα, όπως η παιδεία, η φτώχεια, η ανεργία, η κοινωνική ανισότητα, το περιβάλλον και ο αποκλεισμός.
Λύσεις που, όσο απουσιάζουν, η δημοκρατία μας θα έχει ένα ουσιαστικό κενό.
Γι’ αυτό οφείλουμε, σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν και τιμούμε σήμερα, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για μια δημοκρατία χωρίς τέτοιες ατέλειες.
Για μια δημοκρατία που θα μας κάνει υπερήφανους και δεν θα μας αναγκάζει να αποστρέφουμε το πρόσωπό μας από επιλεγμένα αθέατες πλευρές της».
****
Για μία ακόμη φορά θα πούμε ότι ο πρώτος πολίτης της χώρας μας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας –όπως και ο προκάτοχός του Κωστής Στεφανόπουλος- μας κάνει υπερήφανους που τον έχουμε κορυφαίο ηγέτη. Έπιασε σωστά τον παλμό της κοινωνίας μας και εξέφρασε χωρίς περιστροφές τη ζοφερή πραγματικότητα από την οποία μαστίζεται ο τόπος μας.
Η κρίση φαίνεται τόσο σοβαρή, ώστε ακόμη και οι απριλιανοί δικτάτορες αναθάρρησαν και άρχισαν να εμφανίζονται με μομφές κατά της … Δημοκρατίας. Είδαμε ακόμη και στην τηλεόραση τον αλήστου μνήμης Στυλιανό Παττακό, τον αρχιπραξικοπιματία των τανκς, που στη συνέχεια τον υποστήκαμε με το μυστρί και τις απίθανες γραφικότητες. Η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται, εστιάζεται στο ότι «σήμερα με τη δημοκρατία υπάρχει μεγαλύτερη διαφθορά και έκπτωση ηθών».
Θλιβερή είναι η εικόνα των αποδεκτών του μηνύματος στους οποίους με ευθύ και σαφή τρόπο απευθύνθηκε ο Πρόεδρος. Κομματικοί παράγοντες, υπόλογοι απέναντι στον Ελληνικό Λαό, δεν έδειξαν να λαβαίνουν ιδιαίτερα υπόψη τους τις επισημάνσεις του Προέδρου. Πώς να χαρακτηρίσει και να ερμηνεύσει κανείς αυτό το κατάντημα; Ούτε ίχνος συστολής. Μερικοί κομματικοί παράγοντες ψέλλισαν κάποιες -περίπου φαιδρές φράσεις- της μορφής «Καλά τα είπε ο Πρόεδρος, αλλά οι καταγγελίες δεν είναι για μας». Απήλλαξαν από μόνοι τους την αφεντιά τους και μετέθεσαν αορίστως την ευθύνη στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Οι μειωμένες δικαιοδοσίες του Προέδρου που τον καθιστούν ανήμπορο για ουσιαστικές παρεμβάσεις, επιτρέπουν αυτές τις συμπεριφορές σε πολιτικούς και κόμματα που λίγο πολύ αγνοούν και δεν σέβονται τον κορυφαίο πολιτειακό μας παράγοντα.
Οι οργισμένοι πολίτες παραμένουν στην γωνία άναυδοι και απορημένοι. Μερικοί εκφράζουν την πλήρη απόγνωσή τους και στις μεταξύ τους συζητήσεις διεκτραγωδούν τη δυσχερή κατάσταση στο δημόσιο βίο της χώρας. Φθάνουν στο σημείο να υποβαθμίζουν ακόμη και τις ξεκάθαρες θέσεις του Κάρολου Παπούλια.
-Τα ίδια ή παρόμοια θα πει ο Πρόεδρος και στην επόμενη επέτειο του χρόνου, αλλά η κατάσταση από κακή θα γίνει χειρότερη!
Ο Πρόεδρος, όμως, δεν άφησε στο απυρόβλητο κι εμάς τους πολίτες. Μας καταλόγισε δικαίως μεγάλες ευθύνες γιατί όταν ψηφίζουμε, δεν επιλέγουμε τους άριστους. Για να ακριβολογούμε, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των συμπατριωτών μας ψηφοφόρων επιλέγουν τους εκπροσώπους τους με ρουσφετολογικά κριτήρια. Η σήψη, λοιπόν, κάπου μοιράζεται. Αυτοί, λοιπόν, είμαστε! Τέτοιοι ηγέτες μας ταιριάζουν!