FtS115
Εδώ είναι Ελλάδα
Παρουσίαση: Βίκτωρ Σαμπώ, από το Παλαιοχώρι Δωριέων.

Μόλις πρωτοανοίξαμε τα μάτια μας ως ξαναγεννημένο ελληνικό κράτος, μας δείξανε το είδωλο της Δύσης.
Εκεί ήταν οι κυρίαρχοι του σύγχρονου κόσμου και, αν θέλαμε να προοδεύσουμε, στα δυτικά κράτη έπρεπε να προσκολληθούμε και σ’ αυτά να μοιάσουμε.
Η Δύση έγινε ο μόνος προορισμός μας.
Έκτοτε, από το 1830 μέχρι σήμερα, οι ξένοι και οι ντόπιοι παιδονόμοι μάς επιτηρούν σχολαστικά. Και, κάθε φορά που προσπαθούμε να ξεφύγουμε και να κάνουμε το δικό μας, μας μαλώνουν δεν αρκεί μόνο να “ανήκομεν στη Δύση”, πρέπει να αντιγράψουμε τους Δυτικούς σε όλα τα σουσούμια τους.
Ιδίως τελευταία, με τη φούσκα της παγκοσμιοποίησης, κάποιοι ντόπιοι κράχτες του ολοσχερούς δυτικισμού κατάντησαν υστερικοί.
Πολιτικοί ταγοί και δημοσιολογούντες συγχύζονται υπέρμετρα με κάθε γηγενές έθος που επιβιώνει ακόμη.
Αν στον Λαγκαδά αμολάγαμε ταύρους στους δρόμους όπως στην Παμπλόνα, θα ήταν περισσότερο ανεκτό από τα Αναστενάρια.
Αν φοράγαμε σκοτσέζικο κιλτ (φούστα) στις επίσημες στιγμές, θα ήταν πιο αποδεκτό από τη φουστανέλα.
Κι αν γίνει καμιά στραβή – ζωντανή χώρα είμαστε -, οι ετερόφωτοι ψαλιδόκωλοι μας επισείουν περιδεείς το φόβητρο των Δυτικών.
Οι γνωστοί παπαγάλοι ξεσπαθώνουν στα κανάλια: “πάλι γελάνε μαζί μας” και “τι θα πουν οι ξένοι”. Μας εθίζουν να τρέμουμε το CNN όπως παλιά την κουτσομπόλα της γειτονιάς μη μας πιάσει στο στόμα της.
Είναι φανερό πως οι άνθρωποι πάσχουν.
Η πολιτισμική διαφορά και η εθνική ιδιαιτερότητα εκλαμβάνονται από το συρρικνωμένο Εγώ τους σαν μειονέκτημα. Όπως ο σπουδαγμένος σκερβελές που ντρέπεται για το ότι η μάνα που τον σπούδασε, φοράει τσεμπέρι.
Μάλλον δεν έχουν επίγνωση πού φύτρωσαν.

Εδώ είναι Ελλάδα.
Είμαστε στη Βαλκανική Χερσόνησο, αλλά δεν είμαστε Σλάβοι, συνορεύουμε με την Ανατολή, αλλά δεν είμαστε μουσουλμάνοι, ανήκουμε στην Ευρώπη, αλλά δεν είμαστε Δυτικοί.

Τι είμαστε; Έλληνες.

Αυτό κάποιοι συμπλεγματικοί δεν μπορούν να το αντέξουν.
Αδυνατούν να επωμιστούν την ιδιαιτερότητά μας. Με την πρώτη επίκριση γονατίζουν. Καμία αυτοπεποίθηση, καμία υπερηφάνεια γι’ αυτή τη μοναδικότητα που μας χαρίστηκε.
Η συγγένεια και η ομοιότητα παρέχουν ασφάλεια, ενώ εμείς βιώνουμε την ευλογία και την κατάρα που ορίζουν το μοναχοπαίδι. Το οποίο δεν είναι εκ των προτέρων ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο από τα άλλα παιδιά, είναι απλώς μοναχοπαίδι, με τις δικές του κληρονομιές και τα δικά του γνωρίσματα.
Τα επιπόλαια ρεπορτάζ του τύπου “πώς μας βλέπουν οι ξένοι”, που εμφανίζονται κάθε τόσο στα έντυπα, θέτουν κυρίως οικονομοτεχνικά κριτήρια, και γι’ αυτό τα συμπεράσματα μας αδικούν.
Δεν είμαστε δυνατοί σε αυτά. Αλλού είναι οι επιδόσεις μας.
Σε όσα μας μαθαίνουν λίγο λίγο να περιφρονούμε. Στην Ελλάδα δεν ισχύει το βάρβαρο δυτικό αξίωμα “δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα”, που εκστόμισε η Θάτσερ.
Δίνουμε ακόμη προτεραιότητα στις ανθρώπινες σχέσεις. Τον οικογενειακό κύκλο, την παρέα, τη φιλία, το ήθος και τον άλλον, την αλέγρα όψη της ζωής, την κοινωνική κρίση για τον βίο μας.
Η οικογένεια, ο αρχαιότερος θεσμός του ανθρώπινου είδους, που ίχνη του ανακαλύπτονται πριν 130.000 χρόνια, στην Ελλάδα διαπνέεται ακόμη από αγάπη, σύμπνοια και αλληλεγγύη.
Δεν φτάσαμε στη δυτική εξαχρείωση των γονιών που δανείζουν τα παιδιά τους, για να σπουδάσουν και απαιτούν την πρώτη δόση εξόφλησης από τον πρώτο τους κιόλα μισθό.

Οι διάφοροι ανησυχούντες για την προς τα έξω εικόνα μας είναι κατά κανόνα ξενοσπουδαγμένα ανθρωπάρια που περιφρονούν τον τόπο τους.
Τον τόπο αυτό, που τους έδωσε τα μέσα να σπουδάσουν στην Εσπερία.
Είναι αυτοί που τοποθετούν τη χώρα στο τρίτο υπόγειο του δυτικού μεγάρου που βρεθήκαμε.
Στους πάνω ορόφους και στα ρετιρέ οι άλλοι μπορούν να πεκρουλιάζουν, να χυδαιολογούν, να βάζουν τη μουσική στη διαπασών, να φέρνουν πόρνες, να σοδομίζονται, να πυροβολούνται, κι εμείς στο υπόγειο “μούγγα στη στρούγκα” και να πατάμε στα νύχια μην ακουστούμε. Δεν πρέπει να δίνουμε δικαίωμα.
Σαν τον φτωχό άριστο μαθητή στο ακριβό σχολείο, που οφείλει υπέρμετρη σεμνότητα και μαθησιακή αφοσίωση για να δικαιολογείται η παρουσία του ανάμεσα στους προνομιούχους.
Τίποτα δεν κάνουμε καλά αν δεν υπάρχει το δυτικό του αντίστοιχο. Σε καθετί γνησίως ελληνικό καραδοκεί ο κίνδυνος να γίνουμε περίγελος των ξένων. Ο καθρέφτης της ζωής μας έχουν γίνει οι Δυτικοί, με τη δική τους εικόνα διαρκώς αναμετριόμαστε.
Και, προκειμένου να μας “συμμορφώσουν”, χρησιμοποιούν κάθε λογής τεχνάσματα και ανοητολογίες. Πότε καταγγέλλουν σαν “τούρκικες” τις πολιτιστικές κληρονομιές μας – που είναι πριν από την εποχή του Ομήρου – και πότε μας υποβιβάζουν σε ημιάγριο βαλκανικό κρατίδιο που χρήζει εξευρωπαϊσμού.

Για να τελειώνουμε με αυτά τα φληναφήματα:

Η μόνη προσφορά των απέναντι σεβνταλήδων στον πολιτισμένο κόσμο είναι οι τουλίπες, τις οποίες καλλιέργησαν και προστάτευσαν επειδή άρεσαν στις γυναίκες των χαρεμιών. Τίποτα άλλο. Ούτε η κουζίνα τους ούτε η μουσική τους ούτε οι χοροί τους έχουν καμία τούρκικη πρωτογένεια είναι δάνεια από τις χώρες που περιελάμβανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και τα καρπούνται τώρα οι κακορίζικοι γείτονες.

Και είμαστε Μεσόγειοι, όχι Βαλκάνιοι.

Η οροσειρά του Αίμου, που ορίζει την περιοχή των Βαλκανίων, από την ελληνική επικράτεια και μετά μπαίνει βαθιά στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, στον ιστορικό χώρο που δημιουργήθηκαν οι μεγάλοι πολιτισμοί της οικουμένης. Αυτή είναι “η μόνη γνήσια μας ταυτότητα, η καθαρώς μεσογειακή”. (Χατζιδάκις)
Στον σύγχρονο κόσμο θα είμαστε αυτό που μπορούμε και θέλουμε να είμαστε.
Μια μικρή μεσογειακή χώρα εκπάγλου φυσικής καλλονής, με ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες, βαρύ όνομα και βαριά κληρονομιά.
Με τη δική μας σφραγίδα στην τέχνη, στα ήθη και στον τρόπο ζωής, που δεν έπαψαν να εξελίσσονται και να αναπλάθονται ακόμη και τον μεγάλο χειμώνα της τουρκοκρατίας.
Σε αυτόν τον τόπο επί 4.000 χρόνια δεν σταμάτησε να γράφεται αυθύπαρκτη ποίηση, να δημιουργούνται αριστουργήματα πρωτότυπης ζωγραφικής, αρχιτεκτονικής, τραγουδιού και ανανεωμένων προσωπικών και κοινοτικών δεσμών βαθύτατης ανθρώπινης συνάφειας που πόρρω απέχουν από την ωφελιμιστική δυτική σκέψη.

Ευτυχώς, οι Έλληνες “αεί παίδες εισίν”.

Άναρχοι και ατίθασοι, έχουμε τις παμπάλαιες νόρμες μας περί πολιτικώς ή κοινωνικώς “ορθού”, και οι διάφοροι ξενόφερτοι κανόνες είναι για να παραβιάζονται.
Μπορεί να συμβιβαζόμαστε επιφανειακά, να ακολουθούμε μόδες και ντιρεκτίβες αλλότριες, αλλά οι πρόγονοί μας δεν έσβησαν μέσα μας, “ζούνε και μετά τον θάνατό τους”. (Ασδραχτάς). Ζούνε για να ταράζουν τον ύπνο αυτών που μέχρι τον 8ο μ. Χ. αιώνα, ζούσαν ακόμα, πολλοί, σε σπηλιές και πάνω στα δέντρα, βγάζοντας αντί για λόγο άναρθρες κραυγές.

Έχουμε δικαίωμα στη διαφορά

Και ουδείς τεχνοκράτης δικαιούται να υποτιμά έναν λαό που δημιούργησε τον κορυφαίο σύγχρονο λαϊκό πολιτισμό αγάπης και ανθρώπινης συναλληλίας.
Άλλα είναι αυτά που μας γελοιοποιούν στα μάτια κάθε λογικού όντος και για τα οποία θα έπρεπε να ντρεπόμαστε.
Η συστηματική καταστροφή του τόπου μας, η υποβάθμιση του λαϊκού μας πολιτισμού, η τουριστική εκπόρνευση, τα mousakas, souvlaki, rent a car, οι νησιώτισσες γιαγιάδες που φωνάζουν rooms-rooms στα λιμάνια, οι συντάξεις του ΙΚΑ, τα ράντζα των νοσοκομείων, η τσιμεντοποίηση των πόλεων και των χωριών, η ανοχή στη διαφθορά των διοικούντων.
Κάθε μέρα δρούμε βάναυσα εναντίον της ύπαρξής μας. Το πώς υπάρχουμε ακόμη ως χώρα είναι ανεξήγητο σαν θαύμα.
Σε μία και μόνη περίπτωση δικαιούται να γελάει ο πασαένας μαζί μας. Δυτικός, Ανατολίτης, Αφρικανός ή Εσκιμώος. Όταν τον κοιτάμε στα μάτια και προσπαθούμε να τον μιμηθούμε. Σαν τον πίθηκο.

Τι έχουν πει για τους Έλληνες.

Χουάν Χοσέ Πουχάνα Αρθα – Εν Βιλβαίοις, 19/6/1997
“… Η Γλώσσα εστί η πατρίς μου. Ελλάς γαρ αληθώς, ημάς τους δυτικούς, βαρβάρων ημών όντων, πεπολιτισμένους πεποίηκε…”
ΕΡΝΕΣΤΟΣ ΡΕΝΑΝ (1823 – 1892, Γάλλος, φιλόσοφος και ιστοριογράφος).
Αν εξαιρέσουμε τις δυνάμεις της φύσεως, ουδέν κινείται εις το σύμπαν το οποίον δεν είναι Ελληνικόν.
ΕΡΙΟ ΕΝΤΟΥΑΡ (Γάλλος, καθηγητής).
Οι επιστήμονες μας θα είναι αγράμματοι, διότι καταργήσαμε την Ελληνική γλώσσα από τα γυμνάσια μας.
ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ΤΑΙΝ (1828-1893, Γάλλος, φιλόσοφος)
Ότι κατασκευάζουμε, στηρίζεται εις βάσεις που έθεσαν οι Έλληνες.
ΚΑΡΑΤΟΝ
Οι Έλληνες ήσαν σχεδόν δύο βαθμούς ανώτεροι εις ευφυίαν από εμάς, υπερέχοντες όσον ημείς των Αφρικανών.
ΛΕΝΙΝ (Βλαντιμίρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, 1870-1924, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης).
Μόνο εκείνοι που ξέρουν Ελληνικά, μπορούν να σκέπτονται και να συζητούν σωστά.
Φ. Νίτσε (1844-1900, Γερμανός, φιλόσοφος και φιλόλογος)
«Μας επιβάλλεται να ομολογήσουμε ότι οι Έλληνες κρατάνε τα ηνία του πολιτισμού μας και κάθε πολιτισμού »
Γκαίτε ( Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε , 1749-1832, Γερμανός, νομικός, ποιητής και πεζογράφος)
«Ότι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάς για την ανθρωπότητα »
Π. Σέλλεϋ (Σύγχρονος συγγραφέας)
«Εάν η Ελλάς δε μετέδιδε τα φώτα της στην Ευρώπη, θα είμαστε ακόμη άγριοι και ειδωλολάτρες»
Ο μεγαλύτερος Άραβας ιστορικός Ιμπν Χαλντούν επιβεβαιώνει:
«Που είναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Βαβυλωνίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνον».
Για αυτό μας θαύμαζε ο Γκαίτε, λέγοντας:
«Μετά την συγγραφή του Βέρθερ και του Φάουστ επήγα να παρακαθίσω στην τράπεζα των Ελλήνων. Εάν τους είχα γνωρίσει, όπως σήμερα τους γνωρίζω, με τα αριστουργήματα που υπάρχουν σε αυτούς από χιλιετιών δεν θα έγραφα ούτε ένα στίχο. Θα μεταχειριζόμουνα αλλιώς τη δραστηριότητά μου»
Για παράδειγμα, οι Γερμανοί κυκλοφόρησαν ένα αυτοκόλλητο στο οποίο αναγράφεται: « Είμαι περήφανος που είμαι Γερμανός ». Ο Πρόεδρος όμως της Γερμανικής Δημοκρατίας (1984-1994) Ριχάρδος Φον Βαϊτσέκερ στο λόγο του στην Ακαδημία Αθηνών την 9 Οκτ 1992 (κατά την επίδοση του τίτλου του επιτίμου μέλους της), αναφέρει: «Ο πολιτισμός στη Γερμανία εισήλθε από το Βυζάντιο χάρη στην Ε λ λ η ν ί δ α πριγκίπισσα Θεοφανώ, μητέρα του Αυτοκράτορος Όθωνος του Γ’, στα τέλη του δεκάτου αιώνα ».

Καταραμένε Έλληνα.

Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική; Εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική; Κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα; εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση… Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;
Φρίντριχ Σίλερ (1759-1805) Γερμανός συγγραφέας και ποιητής.

Και μόνο τα παραπάνω τα λένε όλα. Ας τα ενστερνιστούμε για να αλλάξουμε νοοτροπία