FtS112
Βίκτωρ Σαμπώ

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940

Εβδομήντα χρόνια πέρασαν από την μέρα που το όνομα της πατρίδας μας βρισκόταν στα χείλη ολοκλήρου της ανθρωπότητας.
Το 1940 είναι ένας σταθμός άξιος να εμπνέει, να γεννά υπερηφάνεια και να προβάλλεται ως παράδειγμα για το Έθνος μας, το οποίο υπό συνθήκες συντριπτικής ανισότητας προέβαλε υπέροχη αντίσταση κατά της δόλιας εχθρικής Ιταλικής επιβουλής.
Αυτή η μικρή φιλειρηνική και απροπαρασκεύαστη για έναν τέτοιο αγώνα χώρα. Υποχρεώθηκε ν’ αντιμετωπίσει έναν λαό πενταπλάσιο, τον οποίον το φασιστικό καθεστώς επί 18 χρόνια τον όπλιζε, τον εξαγρίωνε και τον προετοίμαζε για την ανασύσταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το 1922 ο Μουσολίνι, μεθυσμένος από μεγαλαυχία, έλεγε “πριν πεθάνω βλέπω να σχεδιάζεται πάνω στον γαλανό Ιταλικό ουρανό μια αναγεννώμενη αυτοκρατορία των Καισάρων”.
Δεν ενοχλούσαμε κανέναν, όταν μας ετέθη το δίλημμα ταπείνωση η υπέρτατη θυσία.
Οι αριθμοί δεν μας έδιναν πιθανότητα νίκης, αλλά και η Εθνική παράδοση δεν μας άφηνε κανέναν δρόμο υποχώρησης.
Για το Ελληνικό Έθνος όλοι οι παράγοντες αυτού του πολέμου ήταν συντριπτικά δυσμενείς: Αριθμός στρατιωτών, οπλισμός, μέσα, έδαφος, πρωτοβουλία, χρόνος, υλική στάθμη, καθεστώς. Ένας παράγοντας μόνον ήταν ευνοϊκός: Ο ψυχικός.
Και αυτός νίκησε, γιατί μεγαλύτερη δύναμη και ποιο τελειότερο όπλο από την ψυχή δεν υπάρχει.
Άοπλοι πολεμήσαμε πάνοπλους και νικήσαμε. Μικροί εναντίον μεγάλων και υπερισχύσαμε. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, γιατί ήμαστε Έλληνες.
Ξεκινήσαμε με τη δύναμη της ψυχής μας κι’ ανεβήκαμε, ακολουθώντας το δύσκολο μονοπάτι της πίστεως, πάνω στην Πίνδο, για να την αναδείξουμε με τον Ηρωισμό μας βουνό της Νίκης. Κατορθώσαμε να καταγάγουμε μία τεράστια και άνευ προηγουμένου νίκη. Μια νίκη ισάξια των μεγαλυτέρων νικών της ιστορίας μας. Μια νίκη θαύμα αντάξια της Ελληνικής ψυχής και της Ελληνικής “λεβεντιάς”.
Μέσα σε 15 ημέρες η αδάμαστη ανά τους αιώνες ψυχική υπεροχή του Έλληνα ανέτρεψε τη στρατιωτική κατάσταση, που είχε δημιουργήσει η επιμελώς προπαρασκευασθείσα επιδρομή. Σε τρεις βδομάδες μόνον ως αιχμάλωτοι ευρίσκοντο οι Ιταλοί στο Ελληνικό έδαφος. Και έπειτα από δύο μήνες πολεμούσαν με νύχια και με δόντια μέσα από την καρδιά του ορμητηρίου τους, την Αλβανία, για να μην τους ρίξουμε στη θάλασσα
Η ψυχική ανάταση του λαού μας δεν εξασθένησε ούτε και όταν έσπευσε σε βοήθεια του καταρρακωθέντος Ιταλικού φασισμού ο Γερμανικός ναζισμός.
Η μικρή Ελλάδα των 7 εκατομμυρίων τότε, τελικά λύγισε, γιατί έμεινε αβοήθητη όπως πάντα, μπροστά στα 120 τότε εκατομμύρια του φασιστικοναζισμού.
Αλλά είχε πλέον νικήσει αμετακλήτως.
Αναγκάζοντας, μπροστά στην ιστορική αλήθεια, και αυτόν τον Αδόλφο Χίτλερ, σε λόγο του ενώπιον του Ραϊχσταγ στις 4 Μαΐου 1941 να παραδεχθεί ότι: ” Εξ όλων των αντιπάλων οίτινες μας αντιμετώπισαν μόνον ο Έλλην στρατιώτης πολέμησε με παράτολμον θάρρος και υψίστη περιφρόνηση προς τον θάνατο, δεν εσυνθηκολόγισε παρά μόνον όταν πάσα περαιτέρω αντίσταση απέβαινεν αδύνατος και απολύτως μάταια”.
Οι Έλληνες μαχητές, στα Οχυρά, με τον ηρωισμό και την αυτοθυσία τους απέκρουαν αλλεπάλληλες λυσσώδεις επιθέσεις των έκπληκτων Γερμανών. Και όταν παραδόθηκαν, κατόπιν εντολής της Στρατιάς, οι Γερμανοί παρουσίαζαν όπλα στους εξερχόμενους των Οχυρών και η γερμανική σημαία υπεστάλει μόνον, όταν χανόταν και ο τελευταίος στρατιώτης στον ορίζοντα.
Παρά τούτο, στα δύσκολα και αγκαθωτά χρόνια αυτού του πολέμου εμείς δεν λυγίσαμε.
Από της εισόδου των κατακτητών στη πατρίδα μας, αρχίσαμε ανθιστάμενοι κατ’ αυτών δια παντός μέσου να συνεχίζουμε τον αγώνα, όπου δινόταν η μάχη για τη λευτεριά, στην θάλασσα, στους κάμπους, στις πόλεις και στα κακοτράχαλα βουνά της καταματωμένης αυτής χώρας.
Η Αντίσταση διαρκώς εκτεινόμενη, συνεχίστηκε μέχρι της αναχωρήσεως και του τελευταίου κατακτητή από τα ιερά εδάφη της πατρίδας μας. Δεκάδες μυστικές οργανώσεις συγκροτήθηκαν σε όλη τη χώρα και σοβαρές ένοπλες ανταρτικές δυνάμεις κάλυψαν αυτή.
Είχαν τότε ανθίσει τα άνθη του ηρωισμού και της συνεργασίας.

[Αδιάκοπη πορεία]

Αδελφωμένοι οι αντάρτες του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ, έγραψαν σελίδα δόξας στο ηρωικό κατόρθωμά τους, στη ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοπόταμου στις 25 Νοεμβρίου 1942, που το κατόρθωμα αυτό υπήρξε καίριο και αποφασιστικό πλήγμα στις δυνάμεις του άξονα.
Αρκεί να σημειωθεί ότι το Ελληνικό Κίνημα Αντίστασης υποχρέωσε τους κατακτητές να διατηρούν στην πατρίδα μας 10 Γερμανικές Μεραρχίες, 13 Ιταλικές και 3 Βουλγαρικές για προστασία τους και προστασία των γραμμών ανεφοδιασμού των.
Κατά τη διάρκεια της τριπλής Κατοχής ολόκληρη η Ελλάδα είχε υποστεί τρομακτική καταστροφή. 500.000 ψυχές χάθηκαν, από την πείνα, τις ωμότητες, τις πολεμικές κατά ξηρά επιχειρήσεις και από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Και όλα αυτά τα υπέστη ως αντίποινα για την μεγάλη Αντίσταση που προέβαλε ενάντια στο σκοταδισμό.
Σήμερα έχει κάνει εμφάνιση ένας άλλος κίνδυνος χωρίς να έχει τη βαρβαρότητα εκείνου, αλλά που είναι ακόμη χειρότερος, γιατί απειλεί τη πολιτισμική μας ταυτότητα και επιδιώκει τον πολιτιστικό μας αφανισμό, που αν πετύχει, θα επιφέρει και τον αφανισμό ως έθνους.
Ευτυχώς όμως ο εχθρός αυτός πάνω στην βιασύνη του να επιτύχει γρήγορα το σκοπό του και να ισοπεδώσει τα πάντα, όταν ντύθηκε τον μανδύα της Παγκοσμιοποίησης έριξε τη μάσκα και αμέσως φάνηκε η φοβερή του όψη. Καιρός να αντιδράσουμε και να αντισταθούμε, πριν οι συνέπειες της νέας αυτής εισβολής, που απειλεί την ουσία της ύπαρξής μας, γίνουν αναπότρεπτες.
Για τους Έλληνες πάντα υπάρχουν “Θερμοπύλες”, πάντα υπάρχουν Εφιάλτες. Πάντα, όμως, οι «Μήδοι» έχουν να αντιμετωπίσουν το καθαρό φρόνιμα και την τεράστια αντίσταση ενός λαού που ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ γι’ αυτόν, δεν είναι μια άλλη λέξη από την ύπαρξή του, είναι τα έργα του καθαρού μυαλού και της δυνατής ψυχής του. Αυτό σημαίνει Ελληνική Λεβεντιά.
Αυτό επισήμανε και ο τότε Πρόεδρος των Η.Π.Α., Φραγκλίνος Ρούζβελτ, δηλώνοντας: «Όταν οι ανδρείοι έχασαν το θάρρος των, ο ελληνικός λαός τόλμησε να προκαλέσει το ανίκητο μηχανοκίνητο Γερμανικό τέρας, προτάσσοντας την υπερήφανη αυτού ιδέα της ελευθερίας».