FtS111

Καθώς τα χειρότερα έπονται και πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας θα αισθανθούν όλο και πιο έντονα τις επιπτώσεις της κρίσης, καλό θα ήταν για όλους μας αντί να διεκτραγωδούμε τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε, να προχωρήσουμε σε πιο θετικές σκέψεις και ενέργειες. Να αναφέρουμε μερικές;

Διάγνωση και θεραπεία

Ο οιοσδήποτε αντιλαμβάνεται ότι με μία λάθος διάγνωση, το πιο βέβαιο είναι να ακολουθήσει μία βλαπτική θεραπεία που θα οδηγήσει σε τραγωδία. Οι πολιτικοί ηγέτες μας που χειρίζονται τις τύχες μας, πιστεύουμε στ’ αλήθεια ότι έκαναν τη γνωστή διάγνωση; Πολύ αμφιβάλλουμε γι’ αυτό. Αν και μεγάλες μάζες του λαού μας αντιλαμβάνονται ότι οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ευθύνονται για την κατάντια της πατρίδας μας, οι κυβερνητικοί ταγοί ωστόσο, δεν δείχνουν να το αντιλαμβάνονται. Τούτο τουλάχιστον προκύπτει από το είδος και τον τρόπο που υιοθετούν στην θεραπευτική αγωγή. Όχι γιατί τους λείπει η απαραίτητη νόηση, αλλά γιατί δεν θέλουν να στοχεύσουν στον πυρήνα του προβλήματος. Τυχαίο; Υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Κάποτε ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου, επεσήμανε ότι το χρέος ογκούται και «αν δεν το φάμε, θα μας φάει». Αυτό ήταν όλο κι όλο και εκεί τελείωσε η συζήτηση για να συνεχιστεί το ξέφρενο πάρτι της κακοδιαχείρισης των δημοσιονομικών μας. Η σπατάλη και ο δανεισμός για κατανάλωση και αλόγιστες δαπάνες συνεχίστηκαν και επεκτάθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις με εντεινόμενο ρυθμό. Ο ομηρία της πατρίδας μας στους δανειστές μας ήταν φυσικό επακόλουθο. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει κι ας λένε μερικοί πολιτικοί το αντίθετο. Απλά πρόκειται για μικροκομματικούς τακτικισμούς και μόνον. Τώρα πια το επιπρόσθετο οδυνηρό δράμα για τον τόπο μας είναι ότι τίποτα το ουσιαστικό δεν γίνεται για να χτυπηθούν τα αίτια που μας οδήγησαν στον όλεθρο. Να μείνει τουλάχιστον κάτι χρήσιμο σαν μάθημα από το πάθημά μας. Θρασύτατα σκάνδαλα και κλοπές του δημοσίου χρήματος από αναίσχυντους αξιωματούχους και ημέτερους κάθε απόχρωσης, από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, δεν οδήγησαν σε τιμωρία και απόδοση των κλοπιμαίων στο δημόσιο ταμείο. Ακόμη κι αυτοί που ομολόγησαν την ενοχή τους (=Μαντέλης) κυκλοφορούν ελεύθεροι και λοιδωρούν τους Έλληνες πολίτες χάρις στην θεσμοθετημένη (=Ευάγγελος Βενιζέλος) ασυλία των υπουργών. Πώς, λοιπόν, περιμένουμε να πεισθεί ο μέσος Έλληνας, ότι κάτι αλλάζει στον τόπο μας και αξίζει να δει με σεβασμό και κατανόηση την προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας; Αντίθετα είδαμε συστηματικές προσπάθειες συγκάλυψης (=Κυβέρνηση Καραμαλή) και παραγραφής των αδικημάτων. Ακόμη και οι όποιοι θεωρούμενοι έντιμοι πολιτικοί βαρύνονται με το σοβαρό αδίκημα της αποσιώπησης και «υπόθαλψης» των εγκληματιών, όπως λέγεται στην νομική ορολογία. Έτσι, λοιπόν, και όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο καθηγητής Χρ. Γιανναράς, είναι αδιανόητο να περιμένει κανείς λύση από αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα.

Η πελατεία

Εδώ η πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο με τους ξένους δανειστές μας να πασχίζουν να περισώσουν τα δανεικά και να επιδίδονται σε υποδείξεις και συμβουλές περιστολής του φοβερού αδηφάγου και άχρηστου δημόσιου τομέα όπως οι πολιτικοί τον κατάντησαν με τις απίστευτες ρουσφετολογικές προσλήψεις κι εκείνοι προσπαθούν εν τούτοις να μεταφέρουν αλλού τα βάρη για να μην πειράξουν την εκλογική τους πελατεία. Εδώ η πραγματική οικονομία και οι Έλληνες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα βρίσκονται σε απόγνωση, σε κατάσταση πλήρους αποσάθρωσης, κι εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα ασχολούμενοι με τους δικούς τους πελάτες του δημοσίου με το να τους διαβεβαιώνουν ότι δεν θα χάσουν τη δουλειά τους, δεν θα πάθουν τίποτα και θα τηρηθούν στο ακέραιο οι ρουσφετολογικές δεσμεύσεις κοκ. Οι τράπεζες δεινοπαθούν και με τα όποια κονδύλια ενισχύονται από κρατικούς και ευρωπαϊκούς πόρους, πιέζονται να τα διοχετεύουν αποκλειστικά στις αμαρτωλές ΔΕΚΟ, δηλαδή στον Καιάδα και όχι στην πραγματική οικονομία που θα μπορούσε να αναζωογονήσει τη χώρα.. Μερικοί μάλιστα από αυτούς επαίρονται για τη στάση τους αυτή ισχυριζόμενοι ότι αυτό επιτάσσει το πολιτικό τους DNA! Ταυτοχρόνως μέσα στην κορύφωση της κρίσης διορίζουν στη Βουλή, εδώ κι εκεί, τα παιδιά και τους συγγενείς τους. Οι ξένοι τεχνοκράτες από την αρχή της επέμβασης τους, επεσήμαναν το 70% της εξοικονόμησης πόρων να προέλθει από τη συρρίκνωση της δαπάνης στο θηριώδες δημόσιο και μόλις το 30% από την ιδιωτική οικονομία. Είχαν λόγους να μην το κάνουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μας και φυσικά η χώρα μας συνεχίζει να βρίσκεται στη 2η θέση παγκοσμίως ως υποψήφια για πτώχευση. Κάνουν λογαριασμούς και πολλαπλασιασμούς για τα αναμενόμενα έσοδα ΦΠΑ και άλλους φόρους κατανάλωσης και δεν σκέφτονται ότι αυτοί οι λογαριασμοί είναι άκρως επισφαλείς και δεν επαληθεύονται, όταν η οικονομία συρρικνώνεται με ραγδαίους ρυθμούς εξ αιτίας των ίδιων των μέτρων που παίρνονται.

Ενεργοί πολίτες

Είναι μέγα λάθος με την δικαιολογημένη απόγνωση και οργή, να οδηγούνται οι συμπολίτες μας σε μία παθητική συμπεριφορά και να αποστασιοποιούνται από κάθε συμμετοχή στα κοινά. Αυτή η στάση δεν συμβιβάζεται με τις προτροπές των σοφών προγόνων μας και οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη συμφορά. Δεν θα κατηγορήσουμε όσους παίρνουν αποστάσεις από τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Κατάλαβαν ότι ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών. Αυτοί, όμως, έχοντας συνηθίσει στην άκρως κερδοφόρα δράση τους, απομυζώντας τον ιδρώτα και το αίμα του λαού, ακόμα και υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών μας, επιδίδονται χωρίς ντροπή σ’ αυτό το σπορ που τόσο έχουν αγαπήσει. Δεν ξέρουν βέβαια να κάνουν και κάποια άλλη δουλειά χρήσιμη στην κοινωνία οι περισσότεροι από αυτούς. Καλλιεργούν πελατειακές σχέσεις, ασχολούνται με ρουσφέτια, μετέχουν σε σχήματα διαπλοκής και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος χωρίς αιδώ.

Ένα νέο σύστημα αρχών και αξιών χρειάζεται να καλλιεργηθεί στον τόπο μας. Αυτή η πορεία είναι όρος επιβίωσης της πατρίδας, όρος εκ των ών ουκ άνευ, που ξεκινάει από τους ηγήτορες, αλλά φθάνει και στον κάθε έναν Έλληνα πολίτη ξεχωριστά. Βρισκόμαστε στην ώρα που ο καθένας μας παίρνει τις δικές του προσωπικές ευθύνες.

Πρακτικά βήματα

Τον επόμενο Νοέμβριο θα έχουμε τις εκλογές για την αναδιαρθρωμένη τοπική αυτοδιοίκηση. Προς Θεού! Να πάμε να ψηφίσουμε. Η αποχή που επικαλούνται μερικοί ως μέσο διαμαρτυρίας, είναι ό,τι χειρότερο. Να μην στηρίξουμε τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Μακριά από τους επαγγελματίες κομματάρχες της διαπλοκής, του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας. Μακριά από τα τζάκια των πολιτικών οικογενειών που αντιμετωπίζουν την πολιτική σαν μέσο πλουτισμού που αποτελεί αντικείμενο κληροδοτήματος στους απογόνους δίκην κτηματικής περιουσίας που ως περιεχόμενο έχει κάποιες αγέλες ψηφοφόρων. Μακριά από τους αμόρφωτους, πλην πονηρούς και γραφικούς που απευθύνονται σε μία –δυστυχώς- κρίσιμη μάζα συμπολιτών μας που στο πρόσωπο αυτών των τύπων αναγνωρίζουν τον εαυτό τους! Μακριά και από τους σπουδαγμένους με τα ύποπτης προέλευσης χρήματα των γονιών κομματαρχών, πολιτικάντηδων κττ! Μακριά από αυτούς που δεν δούλεψαν στη ζωή τους για να βγάλουν με τον τίμιο μόχθο και προσπάθειά τους τα προς το ζειν! Μακριά από τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές που καμώνονται ότι τάχατες στηρίζουν την εργατιά, ενώ στην ουσία είναι καιροσκόποι, αργόσχολοι και φυγόπονοι που μεταχειρίζονται το συνδικαλισμό σαν εφαλτήριο να καταλάβουν επόμενες θέσεις στο Κοινοβούλιο, την Αυτοδιοίκηση ή κυβερνητικές θέσεις εξουσίας!

Ακόμα μία φιλική συμβουλή στους αγαπητούς συγχωριανούς και συντοπίτες: Μερικοί από τους επαγγελματίες πολιτικούς επιχειρούν και πάλι να προσεγγίσουν τους ψηφοφόρους με υποσχέσεις για ρουσφέτια, υπόσχονται δηλαδή μία συνέχιση της παρασιτικής δράσης τους, μία παραπέρα ασέλγεια πάνω στο πτώμα της πτωχευμένης πατρίδας μας που αυτοί οι ίδιοι την οδήγησαν σ’ αυτή την εξαθλίωση. Είναι αλήθεια ότι αποφεύγουν τις ανοικτές συγκεντρώσεις γιατί όλο και κάποιος θερμοκέφαλος από τους παρευρισκόμενους θα βρεθεί να τους περιποιηθεί δεόντως, αλλά πλησιάζουν μεμονωμένες οικογένειες σε στενό κύκλο κι αυτοί οι αφελείς σφάζουν τις κότες τους για να τους περιποιηθούν. Να συνδεθούν με την διαπλοκή! Κάποτε ονόμαζαν αυτούς που συμπορεύονταν με τον δυνάστη, «προσκυνημένους» Πώς να τους χαρακτηρίσει, λοιπόν, κανείς αυτούς τους συμπολίτες του σήμερα;.

Προσοχή λοιπόν! Τα μάτια μας δεκατέσσερα. Ψηλά το κεφάλι! Με αξιοπρέπεια. Είμαστε Έλληνες και μας αδικεί κατάφορα το χάλι στο οποίο μας βύθισαν, προσέβαλαν βάναυσα το Ελληνικό όνομα και πολιτισμό και μας ντροπιάζουν στο διεθνές στερέωμα οι ανίκανοι και φαύλοι ηγήτορες. Να αναλάβουμε, ωστόσο, ο καθένας και κάθε μία από μας, τις προσωπικές του ευθύνες για την ανόρθωση της χειμαζόμενης πατρίδας μας κάτω από τις δραματικές συνέπειες της πολύπλευρης κοινωνικοοικονομικής κρίσης και παρακμής που κάποτε ήταν μοιραίο να εκδηλωθεί σαν κακοφορμισμένη πληγή.

Οι αιρετοί άρχοντες δεν είναι παρά ο καθρέφτης μας. Είναι σαρξ εκ της σαρκός μας. Έχουμε ηγέτες αυτούς που μας ταιριάζουν και μας αξίζουν. Να αναζητήσουμε τίμιους και άξιους ανθρώπους που έχουν τα εχέγγυα να βοηθήσουν τον τόπο μας πρωτίστως και όχι να πλουτίσουν οι ίδιοι και η παρέα τους σε βάρος των πολλών και ανυποψίαστων. Να μην πέσουμε στην παγίδα της αναγνωρισιμότητας. Ότι λάμπει δεν είναι σώνει και καλά χρυσός. Πολύ πιθανόν να πρόκειται περί ύποπτων προϊόντων των ΜΜΕ –κρατικά και ιδιωτικά- που δεν παίρνουν επίσης καλό βαθμό για τη στάση και το ρόλο τους ως 4η εξουσία στη χώρα μας.

Να ανταλλάξουμε γνώμες και απόψεις, να συμβουλευθούμε δικούς μας συνετούς ανθρώπους που έχουν γνώμη και άποψη για το βίο και πολιτεία του κάθε υποψήφιου. Να λειτουργήσουμε σαν κοινωνία ώριμων και υπεύθυνων πολιτών. Έχουμε τεράστιες ευθύνες απέναντι στα παιδιά μας για τη ζοφερή κατάσταση που τους κληροδοτούμε. Να σεβαστούμε τουλάχιστον αυτά, αφού πρωτίστως εκδηλώσουμε βαθιά μεταμέλεια για τα άστοχα πεπραγμένα μας, να τους ζητήσουμε μία ειλικρινή συγνώμη για την μέχρι τώρα αφροσύνη και επιπολαιότητά μας.