FtS110
Από μία καλή εφημερίδα που μας έρχεται και τιτλοφορείται Ο Ρουμελιώτης της Πετρούπολης (τρίμηνη έκδοση, αριθμός φύλλου 51, Ιανουάριος – Μάρτιος 2010, σελ.: 7 και 8) αντλούμε ενδιαφέροντα στοιχεία που συνέλεξε ο συμπατριώτης μας κ. Γιάννης Καρπούζης.
[Ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο μαύρος καβαλάρης, που περιέσωσε, ό,τι μπορούσε να περισωθεί από τη Μικρασιατική Καταστροφή, διετέλεσε και πρωθυπουργός της χώρας, πεθαίνοντας φτωχός. Ο παππούς του έλκει την καταγωγή του από το Σκαμνό]
Στην εργασία αυτή καταγράφονται με απόλυτη πληρότητα όλοι οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί στην πατρίδας μας από την Εθνική μας παλιγγενεσία και δώθε. Ο μελετητής παραθέτει τα ονόματα με βάση τη χρονική διάρκεια που θήτευσαν στον πρωθυπουργικό θώκο οι ηγήτορες της πατρίδας μας. Για τον καθένα δίνει τη διάρκεια θητείας με ακρίβεια σε χρόνια, μήνες και ημέρες. Σύνολον μέχρι σήμερα 102 πρωθυπουργοί. Πρώτος σε διάρκεια θήτευσης ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (θείος) με 13 χρόνια δύο μήνες και εννέα ημέρες. Τελευταίος με μόνον μία ημέρα στη θέση του, διετέλεσε πρωθυπουργός ο Α. Χαραλάμπης (16.09.1922)
Ακολούθως δίνεται στην ενδιαφέρουσα μελέτη μία κατηγοριοποίηση των διατελεσάντων πρωθυπουργών. Ποιοι ήταν δικτάτορες, κατοχικοί , αποστάτες κλπ μέχρι και τις πιο απίθανες πληροφορίες. Είναι εξαιρετικά εκτεταμένο το κείμενο και είναι δύσκολο να παρατεθεί αυτούσιο, αλλά σταχυολογούμε μερικά στοιχεία που κρίνουμε κατ’ εξοχήν ενδιαφέροντα:
Με τη μεγαλύτερη θητεία (πάνω από οκτώ έτη) , και μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ακολουθούν οι Ε. Βενιζέλος, Χ. Τρικούπης, Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης και Γ. Κουντουριώτης. Ως δικτάτορες αναφέρονται οι Θόδ. Πάγκαλος (25.06.1925-19.07.1026), Αθ. Ευσταξίας (19.07.1926-25.08.1926), Ιωάννης Μεταξάς (04.08.1936-18.04.1941), Αλέξ. Κορυζής (29.01.1941 – 18.04.1941), Γ. Παπαδόπουλος (13.12.1967-07.10.1973), Σπ. Μαρκεζίνης (08.10.1973-24.11.1973) και Αδ. Ανδρουτσόπουλος (25.11.1973-23.07.1974). Ως κατοχικοί πρωθυπουργοί μνημονεύονται οι: Εμ. Τσουδερός (21.04.1941-14.04.1944), Γεώργ. Τσολάκογλου (30.04.1941-01.12.1942), Κ. Λογοθετόπουλος (02.12.1942-06.04.1943), Σοφ. Βενιζέλος (14.04.1944-25.04.1944), Γεώργ. Παπανδρέου (26.04.1944-11.10.1944), Ιωάννης Ράλλης, διορισμένος πρωθυπουργός της ναζιστικής «Ελληνικής Πολιτείας» από Απρίλιο 1943 έως 11.10.1944. Στην έκρυθμη περίοδο της κατοχής βλέπουμε ότι συνλειτούργησαν δύο Έλληνες πρωθυπουργοί. Από τη μία μεριά οι λεγόμενοι δοσίλογοι που συνεργάσθηκαν με τον κατακτητή και από την άλλη οι εξόριστοι που ακολούθησαν το βασιλιά κλπ. στην Αίγυπτο. Αξίζει να αναφέρουμε στο ίδιο σημείο και την κυβέρνηση του Βουνού (ΠΕΕΑ= Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) με πρωθυπουργούς τους: Ευρ. Μπακιρτζή (10.03.-18.04.1944) και Αλέξ. Σβώλο Απρ. 1944.
Ξεχωριστά παρατίθενται οι λεγόμενοι αποστάτες: Γ. Αθανασιάδης – Νόβας (15.07.1965-19.08.1965), Ηλίας Τσιριμώκος (20.08.1965-16.09.1965). Στέφ. Στεφανόπουλος (17.09.1965-21.12.1965).
Ως ο πιο φτωχός πρωθυπουργός αναφέρεται ο Νικόλαος Πλαστήρας που πρόσφερε το μισθό του στους φτωχούς και δεν είχε κανένα περιουσιακό στοιχείο. Υπόδειγμα ήθους ο μαύρος καβαλάρης, δεν «βόλεψε» τον άνεργο αδερφό του σε κάποια θέση του δημοσίου. Ακόμη και στις ενδυματολογικές ιδιορρυθμίες προχωράει η μελέτη και μας πληροφορεί ότι ο Δημ. Βούλγαρης (29.09.1855) φορούσε μακριά ποδιά (τζουμπές), ενώ ο Μπενιζέλος Ρούφος (29.04.1843) ήταν φουστανελοφόρος.
Τον πέλεκυ της δικαιοσύνης αισθάνθηκαν κάμποσοι πρωθυπουργοί, σε περιόδους που δεν ίσχυσε η .. παραγραφή: Σε φυλάκιση για δωροληψία τιμωρήθηκε από το υπουργοδικείο ο πρωθυπουργός Βασιλ. Νικολόπουλος το 1875. Στη φυλακή πέθαναν καταδικασμένοι οι: Ιωάννης Ράλλης και Γεώργιος Παπαδόπουλος. Στην εσχάτη των ποινών καταδικάστηκαν στην δίκη των Έξι την 15.11.1922 οι: Δημ. Γούναρης (26.03.1921-02.05.1922), Νικόλαος Στράτος (πατέρας της Δόρας Στράτου) (03.05.1922-08.05.1922) και Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης (09.05.1922-27.08.1922).
Οι κατά καιρούς περιστάσεις οδήγησαν και σε αμφιλεγόμενες ή και άδικες τιμωρίες. Έτσι λοιπόν εξορίστηκαν επί δικτατορίας Μεταξά οι: Α. Μιχαλακόπουλος, Π. Κανελλόπουλος, Γ. Καφαντάρης, Γ. Παπανδρέου (Γέρος). Σε θάνατο επίσης καταδικάστηκαν οι: Νικόλαος Πλαστήρας και Ελευθέριος Βενιζέλος (ερήμην) καθώς και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (25.05.1834). Να σημειώσουμε επίσης εδώ και την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου άξιου κυβερνήτη της Ελλάδας, από τους Μαυρομιχαλαίους, καθώς και του Θεόδ. Δεληγιάννη από τον χαρτοπαίχτη Γερακάρη (2410.1890-17.02.1892). Αξίζει επίσης να σημειωθεί και η αυτοκτονία του Αλέξ. Κορυζή (29.01.1941-20.04.1941) με την είσοδο των Γερμανών στη χώρα και την κατάλήψη των Αθηνών.
Ένας εθνικός ευεργέτης, ο Εμ. Μπενάκης, διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός.
Από το πρίσμα του επαγγέλματος φαίνεται ότι στην πλειονότητά τους οι πρωθυπουργοί είναι στρατιωτικοί και νομικοί, ενώ έχουμε και ένα ιερωμένο, τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό (31.12.1944-21.01.1945). Στην ταξινόμηση των ηγητόρων με βάση τον τόπο καταγωγής τους η Αθήνα, Αρκαδία και Αχαΐα έχουν τα πρωτεία ενώ από τη Φθιώτιδα αναφέρονται οι Η. Τσιριμώκος, Ι. Γρίβας και Α. Ευταξίας.
Η μελέτη καταπιάνεται με τον προσδιορισμό των πολιτικών τζακιών που διαχρονικά δεσπόζουν στην διακυβέρνηση του τόπου. Μέχρι και σήμερα εντοπίζεται παρουσία και επιρροή από τα γνωστά σόϊα από τις οικογένειες Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη. Κεφαλογιάνη. Βαρβιτσιώτη. Αλευρά, Πάγκαλου, Γεννηματά κλπ