FtS109

Γιάννη Μακρή, Εκπαιδευτικού

Προλογικό σημείωμα:

Ο Θύμιος Λεπίδας από την Οίτη (Γαρδικάκι), εν ζωή υπάλληλος του ΟΣΕ, ήταν γαμπρός Κυροδημαίικος (Βαγγελαίοι). Είχε πάρει την Κωστάντω Ευαγγ. Κυροδήμου και παιδιά τους είναι ο Θανάσης Λεπίδας, υπάλληλος ΟΣΕ επίσης, και η Διαμάντω σύζυγος Ηλία Κουνούκλα. Για το Θύμιο Λεπίδα και για τη μάνα του Διαμάντω, αναφέρεται ένα περιστατικό στο βιβλίο του Δημητρίου Μώκου με τίτλο με τίτλο: «Ο Καλλίας», Αθήνα 2009, σελ. 55 και στο βιβλίο του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού με τίτλο «Η Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης στη γούρνα μας, 1941-1944» σελ. 426. Η μαρτυρία είναι του Μπάμπη Κουρέλη (αντάρτικο ψευδώνυμο Ηρακλής) και έχει σχέση με τη μάχη της Παύλιανης (3 Ιουνίου 1943). Το περιστατικό αυτό το δημοσιεύω με την άδεια του Θανάση Λεπίδα, γιου του αείμνηστου Θύμιου Λεπίδα.

«..Ήταν 2 Ιούνη 1943, παραμονή της Ανάληψης. Οι κτηνοτρόφοι γιορτάζουν στα μαντριά την Ανάληψη και ο Ηλίας Κεφαλάς από το Γαρδικάκι, που είχε το μαντρί του στη λάκκα του υψώματος Αετός, είχε σφάξει 2-3 κατσίκια και είχε συνεννοηθεί με τους χωριανούς του να φτιάξουν πίτες και την άλλη μέρα ν’ ανέβουν όσοι μπορούν στον Αετό (που ήμασταν κι εμείς η 2η διμοιρία του λόχου του Καλλία) και να γιορτάσουμε μαζί. Το απόγευμα της παραμονής κατέβηκα στο Γαρδικάκι και πήγα στο σπίτι της κυρά-Διαμάντως Λεπίδα. Εκεί ήρθε ο υπεύθυνος της οργάνωσης του χωριού. Πίνοντας τσιπουράκι, μιλούσαμε για τα δικά μας, όταν έφτασε λαχανιασμένος ο μικρός; γιος της Κυρά- Διαμάντως, ο Θύμιος, υπάλληλος του ΟΣΕ σήμερα, και μας είπε ότι δύο Ιταλοί με μοτοσικλέτες ήρθαν στο χωριό, προφανώς από το Σκαμνό.

Είπα να τους παρακολουθήσουν και να ενημερώσουν. Σε λίγο ξαναγύρισε ο Θύμιος και μας είπε, ότι οι Ιταλοί ζήτησαν και πήραν δύο κότες και έφυγαν προς το Σκαμνό. Δεν μου πολυάρεσε αυτή η επίσκεψη των Ιταλών… Επιστρέφοντας στον Αετό, ανέφερα τα συμβάντα και το βράδυ εκείνο μείναμε επιφυλακή. Ξημερώνοντας της Αναλήψεως, βλέπουμε κάτω, γύρω από το εκκλησάκι της Παναγιάς είχε μαυρίσει ο τόπος από Ιταλούς..»

Στη συνέχεια περιγράφει με αρκετές λεπτομέρειες τη μάχη της Παύλιανης που επακολούθησε και είχε τα εξής αποτελέσματα: Ιταλοί νεκροί 45, άγνωστος αριθμός τραυματιών, αιχμάλωτοι 25. Δικοί μας νεκροί 6 και μερικοί τραυματίες. Είχαμε 4 ακόμη νεκρούς μεταξύ που των αμάχων από βομβαρδισμούς και έναν ακόμη, το Θύμιο Ευσταθίου από το Γαρδικάκι, που τον εκτέλεσαν οι Ιταλοί, διότι τους οδήγησε πάνω στους αντάρτες, ενώ τους είχε διαβεβαιώσει, πως δεν υπάρχουν αντάρτες…

Θα ήθελα να τονίσω ότι από τη διήγηση του αντάρτη Ηρακλή, φαίνεται ότι η Διαμάντω Λεπίδα ήταν σημαίνον πρόσωπο στο Γραδικάκι, αφού στο σπίτι της έγινε η συνάντηση εκπροσώπου των ανταρτών και του υπεύθυνου της οργάνωσης. Επίσης ότι η στάση της ίδιας και του γιου της Θύμιου ήταν ηρωική και πατριωτική. Βοήθησαν την Εθνική Αντίσταση, φυσικά όχι μόνον στη συγκεκριμένη περίπτωση, και έκαναν κατασκοπεία κατά των κατακτητών! Τι σήμαινε αυτό για τον κάθε πατριώτη Έλληνα, αν το μάθαιναν οι κατακτητές, είναι γνωστό. Φυλακή, βασανιστήρια, θάνατος…

Φυσικά θα ήταν πολλά τα παρόμοια παραδείγματα σε όλη την περιοχή, που δείχνουν την παλλαϊκή αντίσταση κατά του κατακτητή (με διάφορους τρόπους, ακόμα με τον αναφερόμενο παραπάνω τρόπο που ενήργησε ο Θύμιος Ευσταθίου) κι αυτό είναι το μεγαλείο της φυλής μας. Η παράθεση εκ μέρους μου αυτού του περιστατικού έχει την έννοια ενός μικρού μνημόσυνου στο Θύμιο Λεπίδα, στον «μικρόν το δέμας», αλλά μεγάλον σε ψυχικά χαρίσματα μπεκιώτικο γαμπρό.

***
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Η Φωνή του Σταυρού», αρ. φύλλου 11 Ιαν Μάρτ 2010, σελ. 4

Σημείωση σύνταξης:
Η οικογένεια Λεπίδα διατηρεί ακίνητη περιουσία στο Σκαμνό