FtS107
Έτος Γιάννη Ρίτσου ανακηρύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2009 -εκατό χρόνια από τη γέννησή του- και πλήθος εκδηλώσεων έλαβαν χώρα για να τιμήσουν το μεγάλο Έλληνα ποιητή, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στην αλλοδαπή.
Μας εντυπωσιάζει η κινητικότητα στην Αλεξάνδρεια με τις εκδηλώσεις προς τιμήν του ποιητή. Με τη στήριξη του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, έχουμε ποιητική βραδιά (18.11.2009) στο Μουσείο Καβάφη, όπου ομιλητής είναι ο Αιγύπτιος ποιητής Ριφάτ Σαλάμ με θέμα: «Η επίδραση του Γιάννη Ρίτσου στη σύγχρονη αραβική ποίηση». Η εκδήλωση συμπληρώνεται με απαγγελίες ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου τόσο στα Ελληνικά, όσο και στα Αραβικά. Στο θέατρο της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης έχουμε (22.11.2009) εκδήλωση θεατρικού αναλογίου για τον μεγάλο Έλληνα ποιητή. Προϊόν Ελληνο-αραβικής συνεργασίας.
Ξεχωρίζουμε επίσης με ιδιαίτερη ικανοποίηση την εκδήλωση που διοργάνωσε στην Αθήνα –Περιστέρι 8ο Γυμνάσιο- η καθηγήτρια Φιλολογίας κα Δήμητρα Πιλάλη, από το Παλαιοχώρι. Στην εκδήλωση που η κα Πιλάλη πραγματοποίησε με την συμμετοχή των μαθητών της, περιελήφθησαν απαγγελίες, εκθέσεις φωτογραφίας από τη ζωή του ποιητή, προβολή ταινιών με την αυτοβιογραφία του, προβολή του εικαστικού του έργου και μουσικές εκτελέσεις από τα μελοποιημένα ποιήματά του.
Θέλουμε να συγχαρούμε την κα Δήμητρα Πιλάλη, την άξια εκπαιδευτικό, για το πολύτιμο έργο της και την σπουδαία προσφορά της στην νέα μας γενιά.
Καπνισμένο Τσουκάλι (ἀπόσπασμα)
Καὶ νὰ ἀδελφέ μου ποὺ μάθαμε νὰ κουβεντιάζουμε ἥσυχα κι ἁπλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δὲν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αὔριο λέω θὰ γίνουμε ἀκόμα πιὸ ἁπλοί.
Θὰ βροῦμε αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ παίρνουνε τὸ ἴδιο βάρος
σ’ ὅλες τὶς καρδιές, σ’ ὅλα τὰ χείλη.
Ἔτσι νὰ λέμε πιὰ τὰ σύκα-σύκα καὶ τὴ σκάφη-σκάφη.
Κι ἔτσι ποὺ νὰ χαμογελᾶνε οἱ ἄλλοι καὶ νὰ λένε,
«Τέτοια ποιήματα, σοῦ φτιάχνουμε ἑκατὸ τὴν ὥρα.»
Αὐτὸ θέλουμε κι ἐμεῖς.
Γιατὶ ἐμεῖς δὲν τραγουδᾶμε γιὰ νὰ ξεχωρίσουμε ἀδελφέ μου ἀπ’ τὸν κόσμο.
Ἐμεῖς τραγουδᾶμε γιὰ νὰ σμίξουμε τὸν κόσμο.
…ἔχεις ἀκόμη νὰ κλάψεις πολὺ
ὥσπου νὰ μάθεις τὸν κόσμο νὰ γελάει.
Με τόσα φύλλα
________________________________________
Μὲ τόσα φύλλα σοῦ γνέφει ὁ ἥλιος καλημέρα
Μὲ τόσα φλάμπουρα νὰ λάμπει ὁ οὐρανὸς
Καὶ τοῦτοι μὲς στὰ σίδερα, καὶ κεῖνοι μὲς στὸ χῶμα
Καὶ τοῦτοι μὲς στὰ σίδερα, καὶ κεῖνοι μὲς στὸ χῶμα
Σώπα, ὅπου νά ‘ναι θὰ σημάνουν οἱ καμπάνες
Αὐτὸ τὸ χῶμα εἶναι δικό τους καὶ δικό μας.
Κάτω ἀπ’ τὸ χῶμα, μὲς στὰ σταυρωμένα χέρια τους
κρατᾶνε τῆς καμπάνας τὸ σκοινὶ
προσμένουνε τὴν ὥρα, προσμένουν νὰ σημάνουν τὴν Ἀνάσταση.
Τοῦτο τὸ χῶμα εἶναι δικό τους καὶ δικό μας
Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μᾶς τὸ πάρει.
Σώπα, ὅπου νά ‘ναι θὰ σημάνουν οἱ καμπάνες
Αὐτὸ τὸ χῶμα εἶναι δικό τους καὶ δικό μας.