Τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης (20.06.2009) ένωσαν τους Έλληνες συμπολίτες μας και μας χάρισαν κάποιες στιγμές αγαλλίασης και υπερηφάνειας. Το είχαμε ανάγκη να ξεφύγουμε από την τρέχουσα επικαιρότητα που δεν έχει σχεδόν τίποτα το ευχάριστο να μας προσφέρει. Για μία ακόμη φορά καταφύγαμε στους ένδοξους προγόνους μας με ντροπή και συστολή για την κατάντια μας στο σήμερα. Ασφαλώς και ενόχλησε η μη αναφορά της Μελίνας από κάποιους μέτριους. Τη Μελίνα Μερκούρη που στη συνείδηση των συμπατριωτών μας ταυτίστηκε με το σθένος και τον αγώνα της –διαθέτοντας το απαιτούμενο κύρος και ακτινοβολία- για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα από το βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο.
Κατά τα άλλα πρόσφατες δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης στην πατρίδας μας ανέδειξαν και ιεράρχησαν για πολλοστή φορά τα σοβαρά προβλήματα του τόπου και της κοινωνίας μας με την προχωρημένη έκπτωση αξιών, την απόλυτη παρακμή και την πολύπλευρη κρίση των θεσμών. Το μόνο καινούργιο στοιχείο που προστέθηκε ήταν ότι στην κορυφή της λίστας με τις ενότητες – εστίες διαφθοράς, πέραν από τα γνωστά του κρατικού μηχανισμού, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, την πολεοδομία και τους ΟΤΑ, μας ήρθαν οι βουλευτές! Οι εκπρόσωποι τους οποίους εμείς οι ίδιοι έχουμε τη δυνατότητα επιλογής κάθε τέσσερα το πολύ χρόνια! Αυτό έχει ανάγκη από μία δεύτερη ματιά.
Μεγάλη η απογοήτευση των συμπολιτών μας που βλέπουν την καθημερινότητά τους να εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο και από την άλλη πλευρά να παρακολουθούν τους ταγούς των κομματικών σχηματισμών να μην συμμερίζονται τα παράπονα και την οργή αυτών που τάχθηκαν να υπηρετήσουν. Και μη χειρότερα!
Οι πρόσφατες ευρω-εκλογές ήρθαν να επιβεβαιώσουν τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων. Κάπου ένα ποσοστό γύρω στο 47-48% του Ελλήνων εκλογέων, ένας στους δύο συμπολίτες μας, απείχε από την εκλογική διαδικασία εκφράζοντας την απογοήτευση και αποστροφή των απέναντι σε όλους του κομματικούς σχηματισμούς που τίποτα το ελκυστικό και πειστικό δεν είχαν να τους προτείνουν. Αυτό είναι αναμφιβόλως το πρώτο και το πλέον ηχηρό μήνυμα, που –αλίμονο- οι ιθύνοντες πολιτικοί δεν δείχνουν να το ερμηνεύουν και το αποκωδικοποιούν στη σωστή του διάσταση και ένταση.
Οι ασκούντες την εξουσία που δέχθηκαν ισχυρό ράπισμα αφού ηττήθηκαν καθαρά από το δεύτερο κόμμα –που κι αυτό με τη σειρά του είχε μεγάλες απώλειες- εστιάζονται, λένε, στο μεταρρυθμιστικό τους έργο! Εντείνουν τις προσπάθειες αύξησης των δημόσιων εσόδων, ενώ πάγωσαν τις αυξήσεις σε μεγάλο μέρος συντάξεων και μισθών. Απορημένος ο συμπολίτης διερωτάται προς τι η αύξηση των δημόσιων εσόδων; Για την κραιπάλη και την χλιδή των four seasons –κατάρα που σημαδιακά διατρέχει και τα δύο μεγάλα κόμματα, από κοντά και ο Χριστόδουλος, θαμώνας κι αυτός στις παλατιανές ανέσεις-, τις πολυτελείς κουστωδίες των αποστολών εδώ κι εκεί; Για τις απίστευτες δαπάνες προεκλογικής διαφήμισης και τα ρουσφέτια που συνιστούν ασέλγεια σε βάρος του σώματος της κοινωνίας; Κατά- βρώμισαν τις πόλεις, τους δρόμους, τις πλατείες, ακόμη και εκεί που απαγορεύεται, ενώ έφθασαν και στον μικρό Σκαμνό, με φωτογραφίες και αφίσες με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή δικά μας, και δεν έλαβαν καν τον κόπο να τα αποσύρουν μετά από την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας. Πότε επιτέλους θα αντιληφθούν ότι προκαλούν και πως κάποια στιγμή αυτός ο κύκλος της μεταπολίτευσης θα πρέπει να κλίσει αφού οδηγηθούν στις φυλακές όσοι καταλήστευσαν τον δημόσιο πλούτο;