FtS104
Μεσούσης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης από την οποία δεν απουσιάζει και η χώρα μας, που πλήττεται πολύ περισσότερο –είναι αυτό που λέμε στο Σκαμνό, «ήταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάϊδαρος!»- από την ενδογενή μιζέρια των σκανδάλων, των ελλειμμάτων, του υπερδανεισμού και της παρακμής σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου, ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ ξεχωρίζοντας από τα λοιπά ΜΜΕ που κινούνται στη ολισθηρή ρότα του ευρύτερου κλίματος, διοργάνωσε μία δημοσκοπική έρευνα απευθυνόμενη στους Έλληνες πολίτες και τους κάλεσε να αναδείξουν με την ψήφο τους τον μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών.
Από μόνη της η πρωτοβουλία αυτή είναι αξιέπαινη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που φαίνεται άδικο και αμετροεπές σε πολλές επιλογές. Πάνω από μισό εκατομμύριο συμπολίτες μας έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία μέσω Internet, κινητών τηλεφώνων κλπ και εξέφρασαν την προτίμησή τους. Ήταν εντυπωσιακό να βλέπει κανείς συζητήσεις που πολλές φορές γίνονταν έντονες, να παραμερίζουν οι συμπολίτες μας τα κακώς κείμενα της τρέχουσας επικαιρότητας και να αναδιφούν στο χθες που φθάνει στο απώτερο παρελθόν της δόξας και του ελληνικού μεγαλείου, αναζητώντας τον μεγαλύτερο Έλληνα. Να ‘ναι άραγε τούτο το φαινόμενο μία τάση απόδρασης από την σημερινή ζοφερή πραγματικότητα; Μήπως οι συμπολίτες μας σ’ αυτό τον τόπο βάλθηκαν να προβληματίσουν και να δώσουν σωστά πρότυπα στους σημερινούς ταγούς της κοινωνίας μας;
Η δυσκολία του εγχειρήματος έγκειται κατά την εκτίμηση πολλών συμπολιτών μας, μεταξύ αυτών και του σοφού ακαδημαϊκού μας Κ.Ι. Δεσποτόπουλου (βλ. εφημερίδα «Καθημερινή» 24.05.2009 σελ. 25) στην έλλειψη γνώσης αυτών που ψηφίσαμε. Δεν εξαιρώ και τον εαυτό μου. Πόσοι από μας κατέχουν επαρκώς την ιστορία του τόπου μας που ξεπερνά τις τρεις χιλιετίες; Ακόμη και οι ειδικοί καθηγητές της Ιστορίας εξειδικεύονται και εστιάζονται σε επί μέρους αντικείμενα και περιόδους. Το άλλο είναι να προσδιορισθούν τα κριτήρια αξιολόγησης. Τι είναι το σημαντικότερο και σπουδαιότερο χάρισμα, αρετή για τους Έλληνες που κρίνουμε «μεγάλους». Ακόμη θα προσθέταμε και το μεγάλο βάθος χρόνου, ως κρίσιμο στοιχείο, αφού πρόσφατες προσωπικότητες έχουν αμεσότερη επιρροή στην πορεία των πραγμάτων, έχουν συζητηθεί περισσότερο και η δράση τους ακτινοβολεί περισσότερο έναντι των αρχαίων προγόνων μας.
«Το αποτέλεσμα της εκλογής είναι μάλλον απογοητευτικό, αφού μεταξύ των δέκα «μεγάλων Ελλήνων» βρέθηκε τελευταίος ο μεγαλύτερος πολιτικός της Ελλάδος, και ίσως της ανθρωπότητας, ο Περικλής,» αποφαίνεται ο καθηγητής Δεσποτόπουλος για να συνεχίσει με άλλες καίριες επισημάνσεις.
Προ τελευταίος ο Πλάτων, ο μεγαλύτερος φιλόσοφος όλης της ανθρωπότητας!
«Έκδηλα είναι σφαλερό και το προβάδισμα στην αξιολόγηση του Κολοκοτρώνη και του Καραμανλή προς τον Καποδίστρια και τον Βενιζέλο.
Και με κριτήριο την ηθικοπνευματική συγκρότηση και με κριτήριο τη συμβολή στην πολιτική παλιγγενεσία του ελληνικού έθνους και στην πολλαπλή προαγωγή της ελληνικής πολιτείας, ο Καποδίστριας είναι ο μέγιστος πολιτικός της νεώτερης Ελλάδος, άλλωστε και ο μέγιστος πολιτικός της Ευρώπης στην εποχή του, καθώς είχε κρίσιμη συμβολή για την εμπέδωση της ειρήνης. το 1815, όταν ως υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας, αν και μη Ρώσος αλλά Έλλην, έδρασε και διακρίθηκε στο συνέδριο της Βιέννης. Προπάντων, όμως, αυτός ήδη το 1821 διέσωσε την Ελληνική Επανάσταση, καθώς απέτρεψε στο Λάϋμπαχ απόφαση για επέμβαση των Ευρωπαϊκών δυνάμεων εναντίον της Ελληνικής Επαναστάσεως. Αυτός και υπήρξε το 1828 έως το 1831 θαυματουργός για την Ελλάδα, καθώς βρήκε το μεγαλύτερο μέρος των αρχικά ελευθερωμένων εδαφών κατεχόμενο από τους Τούρκους, τη Διοίκηση, τις πολεμικές δυνάμεις και την οικονομία υπό διάλυση, και παρά ταύτα με ικανότητα καταπληκτική ανασύνταξε πολύ γρήγορα τις δυνάμεις και τους θεσμούς του μαχόμενου ακόμα έθνους, και αναζωπύρωσε την οικονομία του, και ταυτόχρονα με τη διπλωματική δεξιοσύνη του και τις φιλίες του και το κύρος του κατόρθωσε να κινητοποιηθούν και στρατιωτικά Ρωσία και Γαλλία υπέρ της Ελλάδος και τελικά να δημιουργηθεί ανεξάρτητη Ελληνική Πολιτεία. Ο Κολοκοτρώνης, λοιπόν, έξοχος στρατιωτικός αρχηγός των Πελοποννησίων, με αφοσίωση ολόψυχη στον Απελευθερωτικό Αγώνα, είναι υποδεέστερος κατά πολύ του Ιωάννη Καποδίστρια και δεν είναι καν συγκρίσιμος προς αυτόν ούτε ως προς τη συγκρότηση της προσωπικότητας εκατέρου, ούτε ως προς τη συμβολή στην τελεσφόρηση της Επαναστάσεως.
Εξάλλου και του Βενιζέλου η πολιτική μεγαλουργία είναι κατάδηλη, αλλά και μοναδική στην Ελλάδα του εικοστού αιώνα. Αυτός, εκτός από άλλα, με την πολιτική διορατικότητα και τόλμη του διπλασίασε το έδαφος της Ελλάδος το 1912-13 και προσπάθησε να ολοκληρώσει την πραγμάτωση των υπαγορεύσεων της Μεγάλης Ιδέας το 1919, αλλά και πρωτοστάτησε 1923 για την αντιμετώπιση νηφάλια και σωστικά των συνεπειών της εθνικής συμφοράς του 1922, και ύστερα, το 1929, κατόρθωσε με το κύρος του και με το σθένος του να μετατρέψει το περιεχόμενο της Μεγάλης Ιδέας από εδαφικό αλυτρωτικό σε αναπτυξιακό της οικονομίας και του πολιτισμού. Εξάλλου είχε ο Βενιζέλος και το θαυμασμό κορυφαίων ξένων πολιτικών της εποχής του.
Ο Καραμανλής βρήκε την Ελλάδα με το έδαφός της από τα Κύθηρα έως τον Έβρο και από την Κέρκυρα έως την Ρόδο, και με λαό αρκετά μορφωμένο και με κρατική οργάνωση αποδοτική. Υπήρξε πρωθυπουργός ισχυρός, αν και απροσδόκητος κάπως στην πρώτη πρωθυπουργία του..»
«Άμετρη εμφανέστατα είναι και η κατάταξη του δημοφιλέστατου γιατρού Παπανικολάου στη δεύτερη θέση των «Μεγάλων Ελλήνων». Είναι δυνατόν να παραδεχθούμε την υπεροχή του, ακόμη και προς τον Ιπποκράτη, κορυφαίο ιατρό της ανθρωπότητας, αρχαίο Έλληνα με απαράμιλλο δίκαιο γόητρο και στην εποχή μας;»
***
Υποθέτουμε ότι ο σεβαστός καθηγητής συγκρίνει την σχετικά πρόσφατη κατάσταση με αυτή των σκλαβωμένων προγόνων μας που βίωναν σε άθλιες συνθήκες. Επ’ ουδενί –φανταζόμαστε- θέλει να ισχυρισθεί ότι οι σημερινοί κυβερνώντες και κυβερνώμενοι εξήντλησαν τα όρια μόρφωσης.