FtS96
Και ποιοι ήταν οι κάτοικοι σ’ αυτή τη γη που πατούμε στο Σκαμνό και την ευρύτερη περιοχή που στο μακρινό παρελθόν ονομάσθηκε Δρυοπία; Ποια είναι τα φύλα που έζησαν εδώ αν πάμε 3.000 χρόνια πίσω; Ποιο είναι το πρωτοελληνικό υπόστρωμα, όπως λέγεται, πριν από την άφιξη των Πρωτοελλήνων;
Μέσα από αντιθέσεις και αμφιβολίες, οι μελετητές φαίνεται να αποδέχονται ότι στην περιοχή της σημερινής Ελλάδας πιστοποιείται η παρουσία Ινδοευρωπαίων με ένα ή περισσότερα κατάλοιπα ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Οι Έλληνες μέσα από τα βάθη των αιώνων ανέφεραν ως προκατόχους τους Λέλεγες, τους Έκτηνες, τους Κυλικράνες και τους Τηρρηνούς που ανήκαν στο μεσογειακό υπόστρωμα. Πέραν, όμως, αυτών των λαών αναγνωρίζονται και οι Αίμονες, Άονες, Δρύοπες, Καύκωνες, Πελασγοί, Τέμμικες, Ύαντες και Φοίνικες πού έχουν ινδοευρωπαϊκά ονόματα και –τουλάχιστον εν μέρει- μπορούν να συναφθούν με πολιτισμούς της Πρώιμης και της Μέσης Χαλκοκρατίας.
Εστιαζόμενοι στους Δρύοπες, σημειώνουμε [με βάση την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους –Προϊστορία και Πρωτοϊστορία, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 2000, Τόμος Α, σελ.: 361]
Ο Δρύοπες χαρακτηρίζονται ως βαρβαρικός λαός από τον Στράβωνα. Δεν έχουμε λόγους να αμφισβητούμε αυτόν τον χαρακτηρισμό, γιατί τμήματα Δρυόπων επέζησαν στην Ελλάδα ως την Κλασσική Εποχή και επομένως οι Έλληνες είχαν ευκαιρίες να τους γνωρίσουν καλά.
Κατά την Μυκηναϊκή εποχή Δρύοπες κατοικούσαν στην κοιλάδα του Σπερχειού. Σύμφωνα με την μυθική παράδοση, εκτοπίσθηκαν από εκεί από τον Ηρακλή.
Το όνομα των Δρυόπων είναι ινδοευρωπαϊκό: Αναλύεται στο θέμα δρυ- «δένδρο, δρυς» και στο επίθημα –οπ-, γνωστό από πολλά εθνικά τοπωνύμια στην Ελλάδα, στην Ιλλυρία, στη Θράκη, αλλά και από λέξεις της ελληνικής που δηλώνουν διάφορα είδη πουλιών και εντόμων. Ένα πολύ όμοιο όνομα έφεραν οι Δευρύοπες ή Δουρίοπες στην Ιλλυρία (δρυ-, δευρ-, δουρ-, ανάγονται στο ίδιο ινδοευρωπαϊκό θέμα).
Κατά τα μέσα του ΙΒ’ αιώνος π.Χ,. στην λεγόμενη πρωτογεωμετρική εποχή, παρατηρούνται επάλληλες αφίξεις ή διαβάσεις διαφόρων ομάδων. Δρύοπες εντοπίζονται και στην νότια Εύβοια, τα Στύρα και την Κάρυστο [Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Αρχαϊκός Ελληνισμός, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 2000, Τόμος Β’, σελ.: 23]. Από τον Ηρόδοτο παρέχεται η πληροφορία ότι μεταξύ των διαφόρων φύλων που μετανάστευσαν στα παράλια της Μ. Ασίας περιλαμβάνονται και Δρύοπες, που την περίοδο 1050 – 950 π.Χ. εντοπίζονται επίσης εκτός από την Νότια Εύβοια, επίσης στην Κύθνο, την Ερμιόνη και την Ασίνη. Η Ασίνη και η Ερμιόνη είναι δύο δρυοπικές πόλεις, οι μόνες από τις προδωρικές κοινότητες που κατόρθωσαν να επιζήσουν στα ΒΑ της Πελοποννήσου.
Πλησιάζοντας σε σχετικά νεότερες περιόδους (1100 έως 800 π.Χ.) εντοπίζεται ένα τμήμα Δωριέων στην περιοχή γύρω από τις πηγές του Βοιωτικού Κηφισού. Ο Σκαμνός, εκτιμούμε, ότι βρέθηκε να κατοικείται από αυτά τα φύλλα –Δρύοπες και εν συνεχεία Δωριείς- μάλλον και όχι από τους Αχαιούς –της Αχαΐας Φθιώτιδος- και εν συνεχεία τους Αινιάνες και αργότερα Μαλιείς που κατοίκησαν την γειτνιάζουσα περιοχή του Σπερχειού και ανατολικότερα.