FtS90

Τακτική ετήσια συνέλευση με απολογισμό και αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού την 14η Ιουλίου 2007, ημέρα Σάββατο και ώρα 11:00 στο Σκαμνό, όρισε με απόφασή της η Διοίκηση του Συλλόγου.

Ιδιαιτέρως σοβαρά γεγονότα ώθησαν τη Διοίκηση του Συλλόγου στην επιτάχυνση σύγκλησης της ετήσιας τακτικής συνέλευσης η οποία μάλιστα συμπίπτει με τη διενέργεια εκλογών για την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού.

Οι τριβές με το Δήμο που επιχειρεί την έξωση του Συλλόγου από το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Σκαμνού, όπου και η έδρα του, που με τεράστιες δαπάνες από το υστέρημα των συγχωριανών μπόρεσε από την ημικατεστραμμένη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν να το ανακαινίσει ριζικά, να επεκτείνει κτιριοδομικές κατασκευές και να το εξοπλίσει, οδηγούν σε μεγάλη ανησυχία και τον κίνδυνο ο Σύλλογος να μείνει άστεγος. Αυτός είναι ο λόγος που οδηγεί τη Διοίκηση του Συλλόγου στην επίσπευση της συνέλευσης κατά ένα μήνα, με σκοπό να ενημερώσει τους συγχωριανούς για τα σοβαρά προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να ληφθούν αποφάσεις για τους παραπέρα χειρισμούς της μέλλουσας από τις εκλογές να αναδειχθεί νέας διοίκησης.

Η φήμες που συνεχώς εντείνονται, πέρα από τα όσα ήδη έχουν με αδιάσειστα στοιχεία επιβεβαιωθεί ως προς τις στοχεύσεις του συγχωριανού Πολύκαρπου και του Δημάρχου Π. Σπαθούλα που συμπορεύεται στην ίδια πολεμική κατά του Συλλόγου, δεν αποκρύπτουν τις μύχιες φιλοδοξίες των να «διαλύσουν το Σύλλογο Σκαμνού» προκαλώντας του όσο το δυνατόν περισσότερα προβλήματα και βλάβες.

Η κατάσταση, λοιπόν, που διαμορφώνεται δείχνει τη σπουδαιότητα των επικείμενων εκλογών στο Σκαμνιώτικο Σύλλογο. Κατ’ ουσίαν οι συγχωριανοί καλούνται να λάβουν αποφάσεις για την πορεία που οφείλει να τηρήσει εφ’ εξής ο Σκαμνός, ο όμορφος και αγαπημένος μας οικισμός.

Το βασικό ερώτημα δηλαδή στο οποίο καλείται κάθε συγχωριανός να λάβει θέση και να απαντήσει, είναι αν θέλει τον Πολιτιστικό του Σύλλογο του οποίου το έργο και η πολύτιμη προσφορά είναι παγκοίνως γνωστή, αν θα πρέπει αυτή να συνεχιστεί, ή αν θα χρειαστεί να εξουδετερωθεί και αδρανοποιηθεί, ανακόπτοντας την μέχρι τώρα γνωστή του δραστηριότητα, που ως κυψέλη κατάφερε να προσελκύσει άξιους ανθρώπους με καλαισθησία και κοινωνική ευαισθησία, που με πολλούς και ποικίλους τρόπους μετέχουν μιας διαδικασίας με κοινωφελή αντίκτυπο.

Η επικείμενη εκλογική διαδικασία θα δώσει επίσης απάντηση στα ατυχή και ανακριβή σχόλια του Δημάρχου Π. Σπαθούλα, τα οποία –πληροφορούμαστε- μετέφερε και έχουν καταγραφεί και στα πρακτικά του δημοτικού Συμβουλίου, αν πράγματι ο Σύλλογος απαρτίζεται από μία οικογένεια, ή μία μικρή ομάδα συγχωριανών που δεν αποτελεί παρά μία ελάχιστη μειοψηφία κοκ.

Θα απαντήσει ακόμη η εκλογική διαδικασία σε ένα ακόμη καίριο ερώτημα: Πώς στο Σκαμνό και κατ’ επέκταση στην ευρύτερη κοινωνία του τόπου μας, προσεγγίζουμε και προετοιμαζόμαστε για το αύριο του χωριού μας και των ανθρώπων του. Τι μηνύματα θέλουμε να δώσουμε και να διδάξουμε στα παιδιά μας.

Ο ανυποψίαστος, όμως, συγχωριανός, αγαπητές φίλες και φίλοι αναγνώστες, που δεν έτυχε να παρακολουθήσει τα πράγματα από κοντά, είναι φυσικό να διερωτάται:

-Τι είδους διαφορές χωρίζουν τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού από τον Πολύκαρπο και όποιους ακόμη συγχωριανούς, του κλίματος Πολύκαρπου, ας πούμε, με τους οποίους συμπορεύεται ο Δήμαρχος Π. Σπαθούλας, ο Αντιδήμαρχος κοντοχωριανός εξ Οίτης Μιχ. Γρούσπας και άλλοι παράγοντες της παράταξής του;

Τα πράγματα είναι απλά, αγαπητοί συγχωριανοί, και εν πρώτοις οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η περίπτωση, η στάση και η συμπεριφορά Πολύκαρπου, δεν είναι δα και κάτι καινοφανές στην Ελληνική κοινωνία. Όταν η ευρύτερη δημοσιότητα, κάθε τρεις και λίγο βομβαρδίζεται από εκπληκτικά περιστατικά που δείχνουν παρακμιακά φαινόμενα στο δημόσιο βίο της χώρας, οφείλουμε, αν μη τι άλλο να είμαστε εγκρατείς και όχι αμετροεπείς. Θα ήταν λάθος μας, λοιπόν, να το δούμε έτσι. Σε κάθε κοινωνία, σε κάθε χωριό συναντά κανείς παρόμοια ζητήματα.

Πρωτίστως να επισημάνουμε ότι δεν είναι διόλου σωστό να υποστηριχθεί ότι έχει ο οιοσδήποτε συγχωριανός υποχρέωση να σπεύσει, να συνδράμει τον όποιο Πολιτιστικό Σύλλογο, ο οποίος απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν τη σχετική προδιάθεση για ανιδιοτελή προσφορά στην κοινωνία. Δεν υπάρχει το στοιχείο του καταναγκασμού. Δεν είναι ο μόνος, άλλωστε, συγχωριανός, όπως παντού συμβαίνει, που δεν συμμετέχει σ’ αυτές τις δραστηριότητες κοινωνικής ευαισθησίας και προσφοράς. Υπάρχουν συνάνθρωποί μας που μένουν αδιάφοροι, αμέτοχοι.

Ασφαλώς, υπάρχει ένα ζήτημα, ωστόσο, όταν πέρα από την αποστασιοποίηση αυτή, με άλλες συμπεριφορές του δείχνει ασέβεια σε θεσμοθετημένους κανόνες δικαίου ή ηθικής τάξης. Το ξεπάστρεμα, ας πούμε, του ιερού υπεραιωνόβιου δέντρου στου Γρανισιώτη, η καταστροφή της περίτεχνης βρυσούλας, η εξαφάνιση της πηγής και η διάλυση του όλου ειδυλλιακού τοπίου και μετατροπή του σε ένα σεληνιακό απεχθές σκηνικό, δικαίως προβληματίζει την κοινωνία. Ακόμη περισσότερο προκαλείται η κοινωνία, όταν αυτά τα εγκλήματα διαπράττονται έναντι αμοιβής από πόρους των ΟΤΑ, ως δήθεν εργολαβία με κοινωφελές αντικείμενο.

Άλλο παράδειγμα: Τι πιο θεμιτό και όμορφο, από το να εκτρέφει κανείς αιγοπρόβατα στην περιοχή μας που όντως προσφέρεται για τέτοιες δραστηριότητες. Το να εγκαταλείπει, όμως, συστηματικά το κοπάδι, αδέσποτο, μέσα στις αυλές του χωριού και να καταστρέφονται τα φυτά που πολύ κόπο και δαπάνη, οι συγχωριανοί του προσπαθούν να αναστήσουν, χωρίς καμία διάθεση περιστολής του προβλήματος που προκαλεί, αναδεικνύει, επίσης, ένα ζήτημα.

Θεμιτό και σύννομο είναι οι συγχωριανοί, μέσα στα πλαίσια της συνετής και νόμιμης ξύλευσης, να προσπορίζονται καυσόξυλα για το σπίτι τους από τα παρακείμενα δάση, όσα –τέλος πάντων- έχουν απομείνει από τις πυρκαγιές και την αλόγιστη εκμετάλλευσή των. Η παράνομη, όμως, και η υπερβολική αποψίλωση με βαριά βιομηχανικού τύπου μηχανήματα, χωρίς μέτρα και σταθμά που μετατρέπει ολόκληρες περιοχές σε κρανίου τόπο, προκαλεί ανησυχία και αγανάκτηση. Είναι τόση η ζημία που έχει προκληθεί στα τριγύρω μας εναπομείναντα δασύλλια, που ενεργοποιήθηκε και η δασική υπηρεσία, ενώπιον της οποίας, σύμφωνα με πληροφορίες μας, ο ίδιος είναι υπόδικος.

Ασφαλώς και δεν υποχρεούται να συνδράμει ο Πολύκαρπος στις εξαιρετικά δαπανηρές προσπάθειες των φιλότιμων συγχωριανών του, κάτι να προσθέσουν στο εξωραϊστικό κομμάτι ή το πολιτιστικό κεφάλαιο του χωριού, όπως έγινε με την τεράστια δαπάνη του κτιρίου του σχολείου του χωριού, από αγάπη και σεβασμό στον ιερό χώρο, που όλοι μας μάθαμε τα πρώτα γράμματα, όπως και ο ίδιος ο Πολύκαρπος. Το σκεπτικό που και η Πολιτεία μας το ασπάζεται, είναι αυτά τα αδρανή κτίρια, ελλείψει σχολιαρόπαιδων, να χρησιμοποιηθούν μετά από την πρέπουσα ανακαίνιση, από φορείς με κοινωφελές αντικείμενο. Να αξιοποιηθούν με τον βέλτιστο υποκατάστατο τρόπο. Αντί δηλαδή τη γνώση στα βλαστάρια της κοινωνίας μας, να συνεχίσουν αυτοί οι χώροι να προσφέρουν παιδεία και πολιτισμό στην κοινωνία μας. Είναι και αυτό ένα σενάριο πέρα για πέρα λογικό και σωστό γιατί αν κλείσεις ένα σχολείο ή ένα πολιτιστικό σύλλογο, ανοίγεις μία φυλακή! Το να προστρέχει, όμως, μουλωχτά και ερήμην των συγχωριανών του που εργάσθηκαν και ξόδεψαν τόσο μεγάλους πόρους, στο Δήμαρχο κι’ εκείνος, όλως περιέργως και κόντρα σε δικές του δημόσιες δεσμεύσεις και με εγκώμια υπέρ του Συλλόγου, να προωθεί –εν έτει 2004- απόφαση σύμφωνη με την επιθυμία του Πολύκαρπου, το κτίριο αυτό το άψογα ανακαινισμένο, να γίνει ταβέρνα, προκαλεί απορία και βάζει σε δυσάρεστες σκέψεις.

-Ναι, όλα αυτά, καλά και κατανοητά για τον Πολύκαρπο, θα έλεγε κανείς, αλλά ο Δήμαρχος και αρκετά στελέχη του που είχαν –μάλιστα- και την τύχη να επισκεφθούν και κάποια επί πλέον θρανία;

Αυτό είναι και το δικό μας ερώτημα και η βασανιστική απορία, αγαπητοί συγχωριανοί. Κι εμείς με τη σειρά μας διερωτόμαστε, αφού στον Π. Σπαθούλα επενδύσαμε ελπίδες και προσδοκίες, με την δυναμική του νεοσύστατου Καποδιστριακού Δήμου μας, με το πολύ βαρύ όνομα «Γοργοποτάμου», το όνομα που μας γεμίζει, όλους τους συνδημότες, με εύλογη υπερηφάνεια, αλλά και ευθύνη απέναντι στο πανελλήνιο. Όλοι μας εκτιμήσαμε ότι θα είμαστε μέλη μιας μεγαλύτερης αυτοδιοικητικής οντότητας, με μεγαλύτερες δυνατότητες, με άλλο βεληνεκές στην στελέχωση, στην αντίληψη των πραγμάτων, την κοινωνική μας δράση, διάρθρωση και προκοπή.

Μοιράστηκε μαζί μας τη χαρά ο Δήμαρχος Π. Σπαθούλας και δεν έκρυψε την ικανοποίηση και τα εγκώμιά του για την ριζική ανακαίνιση και επέκταση των κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων του κτιριακού συγκροτήματος του Σκαμνιώτικου Σχολείου από το Σύλλογο. Ναι! Τον πιστέψαμε! Δεν είδαμε με καχυποψία τον πρώτο πολίτη του Δήμου μας και δεν αμφισβητήσαμε τα λεγόμενά του, που δημοσία ανέφερε, παρουσία και άλλων στελεχών της Δημοτικής αρχής, όταν έκανε τα εγκαίνια.

-Συγχαρητήρια και μπράβο γιατί εγκαινιάζω ένα έργο στο οποίο τίποτα δεν εισέφερε ο Δήμος! ήταν μία από τις δηλώσεις του.

Ναι! Υπήρξαμε καλόπιστοι και δεν φανταζόμασταν ότι ο Δήμαρχος θα άλλαζε γνώμη εν συνεχεία, θα βλέπαμε αυτή τη μεταστροφή 180 μοιρών. Και δεν ήταν μία μόνον η μανούβρα. Το 2004 υιοθετεί την αίτηση Πολύκαρπου να γίνει το κτίριο ταβέρνα με την πρόσθετη αιτιολογία «για να αναπτυχθεί το χωριό». Το 2006, κάποιος, ως φαίνεται, τους επεσήμανε ότι τα κτίρια του τέως ΟΣΚ (Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων), εφ’ όσον δεν λειτουργούν ως σχολεία, επιτρέπεται μετά από ανακαίνιση να διατίθενται μόνον σε φορείς με «κοινωφελές αντικείμενο» και όχι να γίνονται ταβέρνες κττ. Αμέσως ο Δήμαρχος, μεταβάλει και πάλι με την ίδια ευκολία την προηγούμενη απόφαση της ταβέρνας και πάντα ερήμην και εχθρικά προς το Σύλλογο,
αποφασίζεται με νέα απόφαση η έξωση του Συλλόγου –χωρίς καν νύξη, έστω, για αποζημίωση!- προκειμένου ο ίδιος ο Δήμος να το χρησιμοποιήσει για πολιτιστικές εκδηλώσεις την Καθαρά Δευτέρα, το Πάσχα κλπ.

Αυτό ήταν και το επιχείρημα του Πολύκαρπου ενώπιον του δικαστηρίου, ενώ από τους εκπροσώπους του Συλλόγου, τονίσθηκε ότι ποτέ ο Πολύκαρπος ή ο Δήμος δεν θέλησε να κάνει τέτοιες εκδηλώσεις στο χώρο και μόνον μία φορά του παραχωρήθηκε ευχαρίστως ο χώρος για μία οικογενειακή του γιορτή (βάφτιση). Όλες αυτές τις εκδηλώσεις τις οργανώνει και τις πραγματοποιεί ο Σύλλογος με επιτυχία. Ο οιοσδήποτε συχωριανός είναι καλοδεχούμενος και δεν έχει καμία οικονομική υποχρέωση, αν δεν το επιθυμεί να εισφέρει. Στις Αποκριές και την Καθαρά Δευτέρα, όπως κάθε χρόνο, ο Σύλλογος με τους συγχωριανούς, όλους αδιακρίτως, μέλη και μη μέλη του Συλλόγου, έκαναν, όπως κάθε χρόνο τις καθιερωμένες γιορτές με θαυμάσια συμμετοχή και επιτυχία. Ο Πολύκαρπος, όμως δεν φάνηκε., έστω για να ενισχύσει εκ των υστέρων αυτό που ενόρκως κατέθεσε στο δικαστήριο.

-Τι να πει κανείς;

Βρισκόμαστε μπροστά σε μία ασύλληπτη συμπεριφορά που φοβούμαστε δεν προάγει τα καλύτερα ήθη στην κοινωνία μας και το εξαιρετικά δυσάρεστο είναι ότι αυτή η μισαλλοδοξία και εμπάθεια εκπορεύεται πλέον από το Δήμαρχο που ανέλαβε εργολαβικά τον απηνή διωγμό του Συλλόγου, του οποίου επιζητεί την πλήρη διάλυση και την οικονομική εξουθένωση στα δικαστήρια, εκτρέποντάς τον από το κοινωφελές έργο του.

Στην πορεία αποδείχθηκε δυστυχώς, ότι μία αβυσσαλέα απόσταση χωρίζει το Σύλλογο από το Δήμαρχο και τις αντιλήψεις του. Με έπαρση μετά την επανεκλογή του πέρυσι, και με την «σφραγίδα» του κυβερνώντος κόμματος εντείνει τις επιθέσεις του με δικηγόρους που δεν τους πληρώνει, φυσικά, ο ίδιος από την τσέπη του. Στο Σύλλογο, όμως, κυριαρχούν άλλες πολύ διαφορετικές αντιλήψεις. Τα μέλη του Συλλόγου ανήκουν σε όλες τις κομματικές παρατάξεις, φυσικά και στην κυβερνώσα, αλλά ποτέ αυτά τα ζητήματα δεν αποτέλεσαν αφορμή για τριβές. Τούτο το θεωρούμε απαράδεκτο και αποτελεί καμάρι και τιμή μας, ότι σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, ανεξάρτητα από τις κομματικές του προτιμήσεις.

Προ ετών διεμήνυσε στον Πρόεδρό μας ότι η ΦτΣ τον απογοητεύει, αφού δεν προβάλει επαρκώς το έργο του Δήμου, προκαλώντας στο επιτελείο μας απορία, αφού ποτέ δεν παραλείψαμε αυτό να το κάνουμε. Και μη μπορώντας να εξηγήσουμε την απρεπή παρέμβαση, συνεχίσαμε να διερωτόμαστε τι ήθελε να πει ο ποιητής; Μήπως να γράφουμε με λιβάνι, αντί για μελάνι;

Ο Δήμαρχος, όμως, υπήρξε φίλος και τον είδαμε με αγάπη και εκτίμηση. Ποτέ δεν είχαμε φαντασθεί, και μας θλίβει αφάνταστα, ότι μας ήθελε χαμερπείς κόλακες. Η αλήθεια όμως και η ορθή κριτική είναι ότι δεν προβάλαμε θέματα μείζονος σημασίας, όπως:

Η απουσία του Δήμου στο Σκαμνό, με την σημαντικότερη μεταξύ όλων των οικισμών του Δήμου οικιστική ανάπτυξη, όπου οι νέοι οικιστές πληρώνουν εξ ιδίων την τσιμεντόστρωση του οδικού δικτύου, το ίδιο για τις κολώνες του δημοτικού ηλεκτροφωτισμού, ενώ το μόνο αξιόλογο έργο που έγινε από την αρχική ίδρυση του Καποδιστριακού Δήμου Γοργοποτάμου μέχρι σήμερα, είναι η νέα υδατοδεξαμενή και τούτο κάτω από την οργή των συγχωριανών που είδαν προ ετών ανήμποροι από έλλειψη νερού, να καίγεται το σπίτι του συγχωριανού τους.

Εγκεκριμένη μελέτη και χρηματοδοτημένη από την Περιφέρεια για την ανάδειξη του Κόμβου Αγίου Αθανασίου σε θέση θέας, ματαιώθηκε από τον Δήμαρχο και οι πόροι (10 εκ δρχ) εξετράπησαν σε άλλα, ανούσια και υποδεέστερα αντικείμενα και κυρίως στον οικισμό της Οίτης! Φιλοφρόνηση προς τον Μ. Γρούσπα, που στα λόγια δηλώνει φίλος του Σκαμνού και παρόμοια προσβλητικά και ευτελή για κάθε νοήμονα συγχωριανό. Στην ίδια λογική η υπερψήφιση του Σκαμνιώτη Πολύκαρπου, με ψήφους από την Οίτη (!) που υπήρξε βολικός και δεν έδειξε να χολοσκά με τις σε βάρος του χωριού του κινήσεις.

Πάγια τακτική του Συλλόγου μας να εστιάζεται και να μεριμνά για το χωριό μας με έργα πάσης φύσεως εξωραϊστικού χαρακτήρα ή και υποδομών. Εξωραϊσμός του χώρου, του οικισμού, εξωραϊσμός της ίδιας της ζωής, όπως πριν από χιλιετίες οι πρόγονοί μας, δίδαξαν σ’ αυτό τον τόπο. Κάθε γωνιά του Σκαμνού, του τόπου που πολλοί από μας γεννηθήκαμε και είδαμε το φως του ήλιου, είναι δική μας γωνιά, κάθε πλαγιά, κάθε πουρναρόριζα μας δένει και μας ελκύει γιατί όλα αυτά μαζί, είναι συνυφασμένα με το είναι μας και μας προτρέπουν να τα φροντίσουμε και να τα περιποιηθούμε. Παντού ο Σύλλογος έχει βάλει τη σφραγίδα του. Αυτή την αγάπη και το δέσιμο με τη γενέτειρα πολλοί την αντιλαμβάνονται, την κατανοούν, την εκτιμούν, την αποδέχονται και την επιδοκιμάζουν σαν καλό δείγμα ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το ύψος της δαπάνης στο πλείστον των περιπτώσεων μεγάλο, που υπερκέρασε κατά πολύ αυτό του ΟΤΑ για τον μικρό οικισμό. Αυτό για μας δεν υπήρξε ποτέ θέμα, δεν ζητήσαμε κάτι, δεν παρακαλέσαμε κανέναν, δεν στραφήκαμε σε κάποιο ταμείο του Δημοσίου. Να, όμως, που ενόχλησε μερικούς του Δήμου που με επικεφαλής τον συντοπίτη Μιχάλη Γρούσπα, τον συνταξιούχο στρατιωτικό από την Οίτη σε ρόλο Αντιδημάρχου, που κίνησαν μία εκστρατεία παρεμπόδισης και αναστολής αυτής της δραστηριότητας, δήθεν με άδειες που δεν είχαμε, δήθεν μ’ αυτές που ζητούσαμε και δεν μας τις έδιναν και με διάφορα τερτίπια τύπου ήξεις αφήξεις, όπως αυτό με την κατεδάφιση περίτεχνης όσο και δαπανηρής κατασκευής στον αύλιο χώρο του σχολείου. Μεγάλη η οικονομική και ηθική βλάβη. Πλήγμα και βάναυση προσβολή στο συναίσθημα, στην αξιοπρέπεια και τη φιλοτιμία του συγχωριανού που έβαλε τον οβολό του. Θλίψη από το γκρέμισμα, από την αποτρόπαια κατεδάφιση. Από τη βίαια απομάκρυνσή μας από αυτό που νοιώθουμε δικό μας, πολύτιμο κι αγαπημένο. Και να’ χαν να προτείνουν κάτι καλύτερο; Κάτι διαφορετικό; Να λέγαμε, χαλάλι!

Είδαμε με θλίψη και απογοήτευση να οργανώνει εκδήλωση απονομής τιμής στην Εθνική Αντίσταση, που το πανελλήνιο γιορτάζει με επίκεντρο τον Γοργοπόταμο που συνιστά ιδιαίτερη δική μας τιμή, τιμή και δόξα μεγάλη στο Δήμο μας, και έμελλε να διαπιστώσουμε ότι με παντελή έλλειψη σεβασμού και ανύπαρκτης γνώσης και πληροφόρησης, αγνοήθηκαν παντελώς οι ήρωες αγωνιστές του Σκαμνού που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, πολέμησαν στο Γοργοπόταμο για να είναι σήμερα ο ίδιος, Δήμαρχος, και να συμπεριφέρεται με την οίηση και αλαζονεία που επιδεικνύει, ταμπουρωμένος πίσω από την κομματική σφραγίδα που έλαβε και την οποία πολύ φοβούμαστε δεν την χρησιμοποιεί με τον πρέποντα τρόπο. Πόση αλήθεια επιδερμικότητα και ανευθυνότητα στην διαχείριση αυτού του τεράστιου κεφαλαίου με το οποίο έχει πιστωθεί ο Δήμος μας; Ούτε μία συγνώμη, ούτε μία διόρθωση δεν έγινε!

Ο Σύλλογος Σκαμνού, αγαπητοί συγχωριανοί, πρωτοστάτησε και ανέδειξε σε εκδήλωση μεγάλης υπερτοπικής σημασίας και την υποδοχή των ορειβατών από όλη τη χώρα για το πέρασμα του Ασωπού. Οργανώθηκε και στήθηκε από την πρώτη στιγμή με στοιχεία και προδιαγραφές που κοντά στο φυσιολατρικό στοιχείο που περικλείει η εμπειρία, να διαβεί κανείς το φαράγγι, να προβληθεί η φιλοξενία, η αισθητική, ο πολιτισμός, η εθελοντική συμμετοχή, το ήθος και η ανιδιοτελής προσφορά των συγχωριανών. Με τον πρέποντα σεβασμό στην ΤΑ καλέσαμε και το Δήμο κάποια στιγμή, να λάβει μέρος και να συνδράμει και στη δαπάνη –έστω μέσω ΚΕΔΚΕ- που όντως, χρόνο με το χρόνο, γίνονταν και μεγαλύτερη. Το αποτέλεσμα ήταν κι εδώ να πιάσουν στα χέρια τους το χρυσάφι και να το κάνουν … χώμα. Αγνοώντας τις υποδείξεις των έμπειρων ανθρώπων γύρω από τέτοιες δράσεις, οδήγησαν σε εκφυλισμό και παρακμή την εκδήλωση. Κρίμα! Ωστόσο προσπάθησαν να παραγκωνίσουν το Σύλλογο από τη διοργάνωση, που έκανε τις πρέπουσες υποδείξεις, διαφοροποιούμενος από απαράδεκτους χειρισμούς και πρακτικές.

Αγαπητοί συγχωριανοί, ο Σύλλογος υφίσταται και αντιμετωπίζει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις της λαμπρής τριαντάχρονης ιστορίας του. Η κρίση προκαλείται από την προσήλωσή μας σε αξίες, κανόνες και αρχές που υπόσχονται ένα βήμα πιο μπροστά, πιο θετικά στην κοινωνία μας. Αν είχαμε ενδώσει σε κολακείες και διαδρομίστικες πρακτικές, ευθυγραμμιζόμενοι με τους Πολυκαρπαίους, ίσως θα είχαμε αποφύγει αυτές τις περιπέτειες. Ωστόσο, καλούμαστε να ζυγίσουμε και να αξιολογήσουμε τι απ’ όλα αυτά είναι σημαντικότερο και ιερότερο. Καλούμαστε να ξεκαθαρίσουμε σε τι θα πούμε ναι και τι θα αποδοκιμάσουμε.

Αυτό είναι το θέμα μας στις επικείμενες εκλογές.