FtS88

«… Στα 1826, ύστερα από τους περίφημους πολέμους της Αράχωβας, του Διστόμου και τόσους άλλους, ο Καραϊσκάκης με το στρατό του είχε κινήσει κι΄ ερχότανε βοήθεια της Αθήνας, που κινδύνευε από τον Κουταχή.

Έφτασε στο μοναστήρι του Άγιου Σεραφείμ, όπου είναι και το λείψανό του, τιμημένο πολύ λείψανο από τους Ρουμελιώτες. Εκεί ο Καραϊσκάκης, γονατιστός στον άγιο τάφο του κοντά, μ΄ όλα τα παλικάρια του, προσευχήθηκε:
– Βοήθησέ μες, Άη – Σεραφείμη, να διώξουμε τον Κιουτάγια απ΄ την Αθήνα, να γλιτώσουμε τους κλεισμένους Χριστιανούς και να κάνουμε τους Τούρκους δεύτερη Αράχοβα, και να σου φέρω χρυσό καντήλι στον τάφο σου και λαμπάδες εκατό ίσα με το κορμί μου και να στολίσω σαν παλάτι το μοναστήρι σου.
Κι΄ όλος ο στρατός, ξεσκούφωτος και γονατιστός, είπε την ίδια προσευχή. Ο Άη – Σεραφείμης όμως δεν τον άκουσε …»
(Γιώργη Β. Λουκά – Φανοπούλου: Θήβα και Λειβαδιά. Χωραΐται και Χωρικοί στο 21. Αθήνα 1975. Τόμος Α, σελίς 268, και Γιάννη Βλαχογιάννη: Από τα Ανέκδοτα Στρατιωτικά, σελίς 281).

Αθήναι 20 Ιουλίου 2006
Δια την επιλογήν και αντιγραφήν / Περικλής Αστρακάς