Αντί να χαίρεται η δημόσια εκπαίδευση, χαίρονται τα φροντιστήρια
Υπό Δημήτρη Γ. Μπράνη
Σχολικού Συμβούλου, Νομικού
Κάθε φορά που ανακοινώνονται τα ονόματα των επιτυχόντων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα φροντιστήρια πετάνε από τη χαρά τους. Πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Αντί να χαίρεται η Δημόσια εκπαίδευση, χαίρονται τα φροντιστήρια. Αντί να χαίρεται η επίσημη παιδεία, χαίρεται η παραπαιδεία. Ιδού το παράδοξο!
«Ηλίου φαεινότερον είναι», ότι η Δημόσια εκπαίδευση χωλαίνει. Χωλαίνει το εκπαιδευτικό της σύστημα. Το σύστημά της δεν είναι πιεστικό. Είναι χαλαρό. Πιεστικό πρέπει να είναι. Καταπιεστικό δεν πρέπει να είναι. Οφείλει επίσης να έχει και μία επισημότητα, να έχει και μία επίσημη χροιά. Στην Τουρκία, στη γειτονική μας χώρα, το εκπαιδευτικό της σύστημα έχει και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά. Και πιεστικό είναι και επισημότητα έχει. Εκεί, τόσο οι μαθητές, όσο και οι μαθήτριες και των δύο βαθμίδων φορούν γραβάτες. Επίσης εκεί ισχύει και το απορριπτικό σύστημα. Δηλ. ο μαθητής ή η μαθήτρια, που υστερεί στα μαθήματα, απορρίπτεται. Αποτελεί και αυτό ένα είδος κινήτρου ή φόβου, που ωθεί στην εργασία, στο διάβασμα, στη μελέτη και στην καταπολέμηση της ραθυμίας.
Στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, την Ιαπωνία, ισχύει ο θεσμός της σχολικής ποδιάς. Υπήρχε και εδώ. Όμως οι δήθεν προοδευτικοί, οι δήθεν εκσυγχρονιστές, τον κατήργησαν. Στο όνομα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού και στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας κατήργησαν το θεσμό της σχολικής ποδιάς, εισήγαγαν στα σχολεία τ9ο σχολικό συνδικαλισμό και έφεραν την απειθαρχία, τις καταλήψεις, τις αποχές απ΄τα μαθήματα, αν το 15μελές συμβούλιο των μαθητών προτείνει εκδρομή και δεν εισακουσθεί και υιοθέτησαν την αρχή «της ήσσονος προσπάθειας».
Η πειθαρχία είναι “sine qua non”. Είναι ό,τι είναι το νερό για το νερόμυλο. «Πειθαρχία ευταξίας μήτηρ γαρ», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Στο σχολείο πρέπει να υπάρχει πειθαρχία. Να υπάρχει σεβασμός. Να υπάρχει ατμόσφαιρα. Η μάθηση είναι μυσταγωγία. Είναι ιεροτελεστία. Μάθηση= Γνώση + Αγωγή.
Ερώτημα 1ο: Γιατί οι μαθητές καταφεύγουν στα φροντιστήρια, είτε τα ομαδικά, είτε τα ατομικά; Για να καταφεύγουν στα φροντιστήρια, σημαίνει, ότι η Δημόσια Εκπαίδευση χωλαίνει. Σημαίνει, ότι δεν λειτουργεί κατά τον τρόπο, που θα ‘πρεπε να λειτουργεί.
Ερώτημα 2ο: Πριν από την ύπαρξη των φροντιστηρίων δεν πετύχαιναν οι μαθητές στα Πανεπιστήμια; Δεν εισήγοντο πριν μαθητές στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα;
Το παν είναι η μελέτη. Το παν είναι η μελέτη με σύστημα και μέθοδο. Το παν είναι ο έρωτας με τα γράμματα και η θέση στόχων. Χωρίς μελέτη και μελέτη πολύωρη και συστηματική, τίποτα δεν γίνεται επιτευκτό και κατορθωτό. «Τα αγαθά κόποις κτώνται».
Το ότι μπήκε ως βάση το 10 για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι θετικό. Κι όποιοι σχίζουν τα ιμάτιά τους, υποκρίνονται. Η σπουδή της επιστήμης έχει απαιτήσεις. Έχει αξιώσεις.
Σύνταξη:
Ευχαριστούμε τον κ. Μπράνη για το θέμα που σχολιάζει, μιας και είναι πολύ επίκαιρο. Σεβόμαστε τη γνώμη του μιας και ζει από κοντά το πρόβλημα. Θα είχαμε όμως την τάση να καταλογίσουμε πολύ μεγάλες ευθύνες και δη μεγαλύτερες στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, για την επάρκεια μεγάλης μερίδας των οποίων διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις. Προφανώς από την παρακμή που μαστίζει το σύνολο του χώρου της παιδείας και ο ίδιος επισημαίνει. Δύσκολο να πιστέψουμε ότι τα μισά Ελληνόπουλα, είναι ανεπίδεκτα μαθήσεως. Είναι για τον Καιάδα! Αντίθετα στην καθημερινή μας συναναστροφή συναντάμε εκπαιδευτικούς ακόμη και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση –που αποφεύγουν την αξιολόγηση σαν το διάολο το λιβάνι- οι οποίοι προκαλούν απορία στους γονείς και καμιά φορά τρόμο. Διερωτώνται και μονολογούν
-Θεέ μου αυτός ο άνθρωπος θα μάθει γράμματα στο παιδί μου;