Εθνικός αερομεταφορέας
Εδώ και χρόνια απασχολεί την ελληνική επικαιρότητα –και όχι μόνον- το ζήτημα του λεγόμενου εθνικού αερομεταφορέα, της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Επ΄ εσχάτων το ζήτημα επανέρχεται με ιδιαίτερη οξύτητα καθώς ο κόμπος έφθασε στο χτένι και όλο και μεγαλύτερος αριθμός συμπατριωτών μας άρχισε να προβληματίζεται με τη δυσβάσταχτη επιβάρυνση του Έλληνα φορολογούμενου μέσω των τεράστιων ελλειμμάτων και της απαράδεκτης διαχείρισης σ΄ αυτή την υπό κρατικό έλεγχο επιχείρηση.
Από την όλη ζοφερή υπόθεση αναδύεται σε πρώτο πλάνο η τεράστια ευθύνη των κατά καιρούς κυβερνώντων πολιτικών προσώπων και της ανεύθυνης συνδικαλιστικής ηγεσίας των εργαζομένων που κατ ουσίαν συνδιοικούσαν την επιχείρηση από κοινού με τους διορισμένους εκλεκτούς των πολιτικών, οι οποίοι κατά τρόπο αντιδεοντολογικό λογοδοτούσαν στους πολιτικούς τους φίλους ικανοποιώντας κάθε ρουσφέτι, οσοδήποτε απαράδεκτο και ζημιογόνο και αν ήταν για την επιχείρηση που όφειλαν να προστατέψουν. Δηλαδή εδώ αντικατοπτρίζεται μία χρόνια παθογένεια που χαρακτηρίζει το δημόσιο βίο (βλέπε βαθμολόγία διεθνών οργανισμών στο ζήτημα διαφθοράς) και ταλαιπωρεί τον τόπο μας. Χώρος τακτοποίησης πελατειακών εκκρεμοτήτων πολιτικών με απίστευτα μεγάλο αριθμό διορισμών προσωπικού (λέγεται ότι ανέρχεται σε αριθμό 8.000 ατόμων, τέσσερις περίπου φορές μεγαλύτερο από όσο με βάση διεθνή στάνταρντς με βάση την δυναμικότητα, το έργο κλπ θα όφειλε να είναι).
Ασφαλώς και η ευθύνη βαραίνει κατά κύριο λόγο τους πολιτικούς που είχαν την ευθύνη άσκησης κυβερνητικής εξουσίας, αλλά δεν μένουν στο απυρόβλητο και αρκετοί της κατά καιρούς αντιπολίτευσης οι οποίοι είδαν μέσα στον μεγάλο αυτό αριθμό διορισμένων και υποαπασχολούμενων πληθυσμών, μία σημαντική εκλογική πελατεία με ένα πιθανό ποσοστό στην αναλογία τους. Έτσι, λοιπόν, έκαναν τα στραβά μάτια για το συντελούμενο έγκλημα ή έστω ήταν ανίκανοι και ανεπαρκείς να ανταποκριθούν στο έργο που τους ανατέθηκε.
Τεράστια τα ποσά που διασπαθίστηκαν με τις αλλεπάλληλες απόπειρες δήθεν εξυγίανσης και ο πολιτικός κόσμος φλυαρεί και ερίζει περί τον ποσοστό της ευθύνης της κάθε παράταξης, αλλά δεν θέλησε και δεν μπόρεσε να στείλει έστω ελάχιστους στη φυλακή για την κατασπατάληση τεράστιων οικονομικών πόρων του Ελληνικού λαού.
Όλοι θα τακτοποιηθούν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δηλώνει κατηγορηματικά η κυβέρνηση. Μέγιστη κοινωνική αδικία και πρόκληση για τις οικογένειες των άνεργων βιοπαλαιστών που δεν καταδέχθηκαν από αξιοπρέπεια να χτυπήσουν την πόρτα κάποιου επιτήδειου πολιτευτή για μία θέση αργομισθίας στον αερομεταφορέα ή έστω υποαπασχόλησης. Δικαίωση για τους πονηρούς της διαπλοκής, μία κλωτσιά και περιφρόνηση στον τίμιο αγωνιστή της ζωής, τους σκληρά εργαζόμενους που ωστόσο, χωρίς δική τους ευθύνη, έχασαν τη δουλειά τους από την Palco, Triumph, κλωστήρια Ναούσης, Πρεβέζης κλπ κλπ.
-Για ποια κοινωνική δικαιοσύνη μιλάμε;