FtS86

Στους μακρινούς μας προγόνους στον ιερό δικό μας τόπο, αναφέρεται η καλή Εφημερίδα «Αϊγιωργίτικα Νέα» Δεκεμβρίου 2005 με κείμενο του Καθηγητή Γεωργίου Σούλιου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Με τον οφειλόμενο σεβασμό στην Ιστορία του τόπου μας, στον μεγάλο Βασιλιά της Φθίας, μεταφέρουμε:

Όταν ο Αχιλλέας, ο πρώτος από όλους τους Αχαιούς στη ρώμη, στην ομορφιά και στη γενναιότητα, ξεκίνησε μαζί με τους άλλους για την Τρωική Εκστρατεία, ο πατέρας του ο Πηλέας έκανε τάμα να προσφέρει τα μαλλιά του γυιού του στο Σπερχειό, όταν αυτός θα επέστρεφε σώος από τον πόλεμο.

Οι Αχαιοί έδιναν μεγάλη σημασία στην κόμη τους (καρηκομόωντες Αχαιοί, κατά τον Όμηρο).

Όταν, όμως, ο Πάτροκλος, φίλος του Αχιλλέα, σκοτώθηκε στην Τροία, ο Αχιλλέας διαισθανόμενος ότι δεν θα επέστρεφε στην πατρική γη, έκοψε τα μαλλιά του και τα πρόσφερε στα χέρια του νεκρού Πατρόκλου.

Ομήρου Ιλιάδα, ραψωδία ψ, στ 144 κ.ε [μετάφραση Καζαντζάκη – Κακριδή]

«Σπερχειέ, του κάκου αλήθεια σού ‘ταξεν
ο κύρης μου Πηλέας
στην ποθητή πατρίδα αν γύριζα
κει πέρα, τα μαλλιά μου
στη χάρη σου να κόψω,
κάνοντας θυσία τρανή από πάνω:
πενήντα κριάρια πλάϊ στους όχτους σου
βαρβάτα να σου σφάξω,
πα στις πηγές όπου ‘ναι το άλσος σου
κι ο ευωδιαστός βωμός σου.
Τέτοιαν ευκή είχε κάμει ο γέροντας,
μα εσύ το ναι δεν το ‘πες!
Τώρα που πίσω πια δεν έρχομαι
στη γη την πατρική μου,
ας πάρει τα μαλλιά μου ο Πάτροκλος
ο αντρόκαρδος μαζί του.»

***
Ορθότ. κεχωρισμένως κάρη κομμόωντες, οι (κάρη + κομάω) τα κεφαλάς κομώντες, οι τρέφοντες μακράν και πυκνήν (άφθονον, πλουσίαν) κόμην, επί των Αχαιών, εν αντιθέσει προς τους Άβαντας, οίτινες διετήρουν κόμην μόνον εις το όπισθεν μέρος της κεφαλής των, διό εκαλούντο και «όπισθεν κομόωντες» [Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Ιωαν. Σταματάκου]