Η Ολυμπιάδα
Με ανακούφιση είδαμε να ολοκληρώνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες αισίως, χωρίς παρατράγουδα, χωρίς να επαληθεύονται οι φόβοι για τρομοκρατικό χτύπημα. Ίσως αυτό να είναι και το καλύτερο που μπορούσαμε, όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση, να περιμένουμε. Ακόμη πιο ευχάριστη είναι η διαπίστωση ότι έγιναν πετυχημένοι αγώνες και αυτό επαληθεύθηκε, όχι από μας, αλλά από παράγοντες του εξωτερικού και πολύ περισσότερο από τους κύκλους εκείνους που κινδυνολογούσαν, αμφισβητούσαν τις ικανότητές μας. Οι περισσότεροι των κινδυνολογούντων προέρχονται –τι σύμπτωση- από τους ίδιους χώρους των προμηθευτών παντοειδών συστημάτων και εξοπλισμού ασφάλειας. Υπό την πίεσή των, φυσικά, δεν αφήσαμε κανέναν στο παράπονο. Απ΄ όλους αγοράσαμε, ό,τι κι αν μας πρόσφεραν. Από τους Αμερικάνους, Εγγλέζους, Ισραηλινούς κλπ. Τεράστια η δαπάνη, μόνον και μόνον για το σκοπό αυτό. Γίνεται λόγος για 1,4 τρις Ευρώ!
Κατά τα άλλα θα χυθεί κάμποσο μελάνι ακόμη για τον απολογισμό και την αξιολόγηση της μεγάλης διοργάνωσης. Να καταγραφούν τα κέρδη και οι ζημίες και όχι μόνον σε νομισματικές μονάδες, αλλά και με βάση τις όποιες άλλες παραμέτρους μπορεί να αναζητήσει κανείς.
Έτσι, λοιπόν, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την θετική εικόνα που μεταφέρθηκε στην παγκόσμια κοινότητα για την σύγχρονη Ελλάδα. Η κεφαλαιοποίηση του οφέλους για την οποία όλοι μιλούν, αποτελούν το μέγα ζητούμενο. Τα αρνητικά στοιχεία με τις περιπτώσεις ντοπαρίσματος αθλητών, αναμφίβολα μας πόνεσαν και μείωσαν την δραστικότητα του μηνύματός μας, ιδίως αν σκεφθούμε, ότι ο κύριος στόχος μας με την επιστροφή της κορυφαίας διοργάνωσης στην ίδια τη γενέτειρα του ολυμπιακού ιδεώδους συνυφάνθηκε με την προοπτική αναβάπτισης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Φτωχά μέχρι ασήμαντα τα αποτελέσματα της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Θαυμάσια η τελετή έναρξης με αυτό τον άγνωστο στο πλατύ κοινό μέχρι χθες Δημήτρη Παπαϊωάννου, μαθητή του Τσαρούχη. Καλή η τελετή λήξης, μόνο στο πρώτο ήμισυ. Στο δεύτερο με κυρίαρχο το στυλ «σκυλάδικο», ξεχάσαμε ότι απευθυνόμαστε στη διεθνή κοινότητα και προβάλουμε τις καλύτερες εκδοχές από την σύγχρονη κουλτούρα μας. Η ξαπλωμένη στο δάπεδο αοιδός, επί παραδείγματι, κάπως σαν σε κωματώδη κατάσταση, μπέρδεψε και τρόμαξε τα δισεκατομμύρια των θεατών, που διερωτώντο αν πρόκειται για κάποιο ατύχημα ή, τέλος πάντων, τι είδους διασκέδαση είναι αυτή.
Ένας άλλος από τους στόχους μας ήταν να χτυπήσουμε την «εμπορευματοποίηση». Στόχος απόλυτα θεμιτός. Είναι δύσκολο να απαντηθεί ακόμη αυτό το καίριο ερώτημα. Αν και πόσο τον επιτύχαμε. Αναμφίβολα αποφεύχθηκαν χυδαίες ενέργειες, όπως επί παραδείγματι, να πωλείται η φλόγα με το χιλιόμετρο (!) και διάφορα άλλα παρόμοια. Δεν είμαστε, όμως καθόλου σίγουροι, αν ο στόχος της μη εμπορευματοποίησης, θα όφειλε να σημαίνει τεράστιες δαπάνες.
Όλοι μιλούν για υπερβάσεις. Διαφωνούν στο ύψος της δαπάνης. Τι προσμετράται στα Ολυμπιακά έργα και τι ανάγεται στη σφαίρα υποδομών που ούτως ή άλλως χρειάζονταν για το Λεκανοπέδιο. Με αυτό τον τρόπο, άλλοι μιλούν (από την προηγούμενη κυβέρνηση) για δαπάνη 4,6 δις Ευρώ, άλλοι για δαπάνη υψηλότερη των 7 δις Ευρώ και άλλοι ανεβάζουν το ποσό στα 10 δις Ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέραν της σκοπιμότητας της ένταξης ή μετάταξης των κονδυλίων στους ΟΑ ή μη, τεράστια δυσκολία υπάρχει στο να διαπιστωθεί ποιοι είναι οι φορείς που χρηματοδότησαν τις διάφορες δαπάνες. Έτσι, λοιπόν, οι πλέον αισιόδοξοι εκτιμούν ότι θα μας πάρει καιρό τουλάχιστον μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, ώστε να συγκεντρώσουμε τα ποσά που δαπανήθηκαν, ώστε εν συνεχεία να ταξινομηθούν στα αμιγώς Ολυμπιακά, τα επαμφοτερίζοντα ή και αυτά των λοιπών υποδομών. Συναφής είναι ο προβληματισμός με την αξιοποίηση των ακινήτων και του εξοπλισμού που θα μειώσει ή όχι την δαπάνη.
Όπως κι αν έχει το πράγμα οι πελώριες δαπάνες που επιβάρυναν δραματικά το δημόσιο χρέος, με αλυσιδωτές δυσμενείς επιπτώσεις στα δημοσιονομικά μας, το δίχως άλλο δείχνουν μία ανισοκατανομή των πόρων μεταξύ του Λεκανοπεδίου και της περιφέρειας. Στοιχείο που, οφείλουμε να σημειώσουμε, βαθαίνει τη διάκριση στην Ελλάδα των δύο ταχυτήτων.
Για μία ακόμη φορά, με ή χωρίς εμπορευματοποίηση πιστοποιείται ότι οι ΟΑ, όπως έχουν διαμορφωθεί, δεν μπορεί παρά να αναλαμβάνονται, λόγω του τεράστιου ύψους δαπάνης, από ελάχιστες χώρες με τεράστια οικονομική δύναμη που δεν μπορεί να ξεπερνούν τις δέκα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ασφαλώς καμία χώρα με τα μεγέθη τα δικά μας δεν φαίνεται ικανή να αναλάβει την μεγάλη διοργάνωση.
Από αυτούς που διοργάνωσαν ΟΑ κατά το πρότυπο της χυδαίας εμπορευματοποίησης έχουμε και χρήσιμα παραδείγματα που φαίνεται να μην τα προσέξαμε. Όλες οι εγκαταστάσεις με μπόλικο μπετόν και σίδερο. δηλ. με την πλέον δαπανηρή εκδοχή, όπως προτιμούσαν οι 5-6 εργολάβοι που ανήκουν στους κερδισμένους, τη στιγμή που στην Ατλάντα χρησιμοποιήθηκαν και πρόχειρες, φτηνές κατασκευές, που ξηλώθηκαν μετά τους αγώνες. Αυτό θα ταίριαζε σε εγκαταστάσεις δύσχρηστες στα καθ ημάς, μετά τους ΟΑ.
Δεν είμαστε σίγουροι αν στο στόχο της μη εμπορευματοποίησης, την ανάδειξη του μέτρου, ανταποκριθήκαμε με συγκεκριμένες εκδηλώσεις χλιδής και γκλαμουριάς. Η πρόεδρος του Αθήνα 2004, πιστώνεται αναμφίβολα με μεγάλο ποσοστό συμμετοχής στην επιτυχία, και μάλιστα, μέσα σε ένα σκηνικό πολιτικών και παραγόντων που δεν έπαψαν να κονταροκτυπιούνται για ουσιαστικούς και μη λόγους με αμφίβολη συμμετοχή στη επίτευξη του τελικού στόχου. Για την ίδια υπερβολικά φιλόδοξη κυρία, δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι η μεγάλη εκζήτηση και έντονη επίδειξη πλούτου, ώστε να θαμπώσει εστεμμένους, αθάνατους και βαθύπλουτους, κομίζει κάτι που θα είχε ο τόπος αυτός να αξιοποιήσει, με τα 2,5 εκατομμύρια κατοίκους στα όρια της φτώχειας και κάτω. Στο ίδιο πλαίσιο και με τις τεράστιες ποσότητες βεγγαλικών (μιλούν για 3,5 τόνους!) σε ιδιωτική της εκδήλωση κατέκαυσε το δασίλιο της Φιλοθέης! Ανάμικτα συναισθήματα μας διακατέχουν αν σκεφθούμε ότι η ίδια κυρία φέρεται να ενδιαφέρεται για μεγάλα πολιτικά ή και πολιτειακά αξιώματα!
Τεράστιο το λάθος αποσύνδεσης το ΟΑ από τον Ελληνικό Τουρισμό. Μοναδικό φαινόμενο η χώρα μας να παρουσιάζει μείωση στην τουριστική κίνηση ακόμη και στη διάρκεια της Ολυμπιακής χρονιάς! Αυτός θα μπορούσε και όφειλε να είναι ο θετικός τομέας, μερικής έστω, αντιστάθμισης της τρομερής δαπάνης.
Το φονικό πέταλο του Μαλιακού
Το πρόσφατο πολύνεκρο δυστύχημα στο Ασπρονέρι που έστειλε στον άλλο κόσμο 7 15χρονα αγγελούδια, επανέφερε στο προσκήνιο το τεράστιο πρόβλημα του τόπου μας. Αξιοθρήνητοι μερικοί τοπικοί παράγοντες που σπεκουλάρουν ψηφοθηρικά πάνω στο πελώριο αυτό πρόβλημα. Μερικά πρατήρια του κόλπου και κέντρα, αποδοκιμάζουν την εκδοχή υποθαλάσσια σήραγγα Σκάρφεια – Ράχες. Αιρετοί τοπικοί άρχοντες συμπλέουν με τα μεμονωμένα αυτά συμφέροντα. Η ανθρωποθυσία συνεχίζεται!