FtS77

υπό Βίκτωρος Σαμπώ
Π. Μηχανικού, Δ. Συμβούλου Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου

Τακτικές με μέθοδο σχεδιασμένες

Με τις σοφά σχεδιασμένες τακτικές τους και την έλλειψη δραστικής και σαφούς νομοθεσίας και πολιτικής βούλησης, αλλά και με πλεόνασμα διαπλεκομένων, οι καταναλωτές όλου του κόσμου βρισκόμαστε στο έλεος των εταιριών «Φρανκεστάιν». Και το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να πιστέψουμε ότι δεν μας μένει άλλη επιλογή παρά να υποκύψουμε δεχόμενοι την θέλησή τους.

Κατά λάθος μεταλλαγμένα

Όλοι θα θυμόμαστε ότι τα δήθεν συμβατικά φορτία σόγιας ή καλαμποκιού, που ερχόντουσαν το 1996 στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ, βρίσκονταν να είναι ανακατεμένα τελικά και με άλλες μεταλλαγμένες ποικιλίες.

Στην Ελλάδα είναι γνωστά τα αποτελέσματα αυτού του χρόνου. Αλλά και ο βαμβακόσπορος που εισήγαμε για δύο συνεχόμενους χρόνους, βρέθηκε επιμολυσμένος με γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες. Δεν ήμασταν, βέβαια, η μόνη χώρα. άλλες πέντε χώρες της Ευρώπης καλλιεργούσαν «κατά λάθος» μεταλλαγμένη ελαιοκράμβη. Από αναλύσεις, που έγιναν από την Greenpeace στην Αυστρία σε συμβατικό καλαμπόκι, βρέθηκε επιμόλυνση από μεταλλαγμένες ποικιλίες των εταιριών Monsanto και Novartis. Έτσι λοιπόν κατάφεραν οι εταιρίες αυτές των μεταλλαγμένων να διοχετεύσουν τα προϊόντα τους σε τόσες ποσότητες και σε τόσα μέρη, ώστε σήμερα να μπορούν ανερυθρίαστα και με ευκολία να χρησιμοποιούν το παραπλανητικό επιχείρημα τους, βασιζόμενο σε πραγματικά γεγονότα: «μα τώρα είναι παντού». Ισχυρό όμως πλήγμα δέχτηκε η βιομηχανία μεταλλαγμένων Monsanto από την απόφαση της Ινδίας να αρνηθεί την πρότασή της για εμπορική ανάπτυξη γενετικά τροποποιημένης ποικιλίας βαμβακιού με την επωνυμία Bt Bollgard. Η ινδική κυβέρνηση αφού κήρυξε την πολυπληθή χώρα ελεύθερη από γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, απέδειξε, με αυτόν τον τρόπο, ότι υπάρχει αντίσταση στην κυριαρχία των μεταλλαγμένων. Το κτύπημα για τις εταιρίες – Φρανκεστάιν ήταν μεγάλο, καθώς η Ινδία παράγει το 22% της παγκόσμιας παραγωγής βαμβακιού. Στην απόρριψη της συγκεκριμένης πρότασης συνέβαλε και η αποτυχία αυτής της ποικιλίας στην Κίνα. Τα γενετικά τροποποιημένα σπαρτά προσβλήθηκαν από επιδημίες και οι αγρότες εξαναγκάστηκαν σε εκτεταμένη χρήση παρασιτοκτόνων, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις της εταιρίας.

Ετικέτες Μαϊμού

Μία εταιρία ελέγχου η Wall Street Journal, που διενήργησε αναλύσεις σε «προϊόντα με ετικέτες», όπου βεβαίωναν ότι δεν υπήρχαν μεταλλαγμένα συστατικά, διαπίστωσε ότι το 50% από αυτά που ελέγχθηκαν περιείχαν μεταλλαγμένες ουσίες. Και με τον ύπουλο αυτόν τρόπο, οι Φρανκεσταϊνικές εταιρίες των ΗΠΑ, μάς έφεραν προ τετελεσμένων γεγονότων και μάς έβαλαν πλέον να ζητάμε τα ανεκτά όρια επιμόλυνσης των προϊόντων, αλλά και την επιβάρυνση των αγρών, που θα καλλιεργούμε.

Μεγάλος κίνδυνος με την απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών

Δύο επιστήμονες, καθηγηταί του πανεπιστημίου Purdue των ΗΠΑ, ο καθηγητής της ζωολογίας Γουίλιαμ Μιρ και ο Ρίτσαρντ Χάουαρτ, καθηγητής βιολογίας, σε έρευνά τους, χρησιμοποιώντας «υποθετικά μοντέλα» σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και με στατιστική ανάλυση, διαπίστωσαν τους μεγάλους κινδύνους εξαφάνισης πληθυσμών ζωικών ειδών, που μπορεί να προκαλέσουν οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί όταν αφεθούν ελεύθεροι ανάμεσά τους. Οι ίδιοι δε παραδέχτηκαν πως ο κίνδυνος είναι τελικά πολύ μεγαλύτερος απ’ ό,τι φανταζόντουσαν, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι αυτός «έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις». Η καθηγήτρια της Γενετικής, κυρία Τζάνετ Κότερ, λέει ότι: «Στον φάκελο που είχε καταθέσει το 1999 ο ελβετικός κολοσσός Syngenta, προκειμένου να εγκριθεί το καλαμπόκι Bt 11, υπήρχαν αρκετές ελλείψεις. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκαν αρκετές διαφορές στη σύνθεση του προϊόντος, ενώ εμφανίστηκαν γονίδια που δεν αναμένονταν».

Πληροφόρηση και παραπληροφόρηση

Επιβεβλημένο είναι ότι μέσα στη δίνη της πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης για τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα των «εταιριών- Φρανκεστάιν», ορισμένα στοιχεία που υπάρχουν και αφορούν την τοξικολογία των προϊόντων αυτών, πρέπει να έλθουν στο φως της δημοσιότητας. Μία ουσία γενετικά τροποποιημένου προϊόντος για να ανιχνευθεί, χρειάζεται σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο να βρίσκεται σε ποσοστό μεγαλύτερο από το 0,1% του συνολικού βάρους του προϊόντος.

Στις ΗΠΑ το 1989, 40 άτομα έχασαν τη ζωή τους, και άλλα 1550 απέκτησαν σοβαρά προβλήματα υγείας από ένα διαιτητικό προϊόν που περιείχε (τη βλαβερή τοξική ουσία) τρυπτοφάνη από γενετικά τροποποιημένα βακτήρια. Το σύμπτωμα αυτό έγινε γνωστό σαν σύμπτωμα μυαλγίας – ηωσινοφιλίας. Στις έρευνες που έγιναν στο προϊόν αυτό, διαπιστώθηκε ότι η τοξικότητα οφειλόταν σε κάποιο μεταβολίτη της τρυπτοφάνης, ο οποίος αν και βρισκόταν σε ποσοστό 0,01%, δηλαδή 10 φορές μικρότερο από το επιτρεπόμενο ανιχνευτικό όριο, εν τούτοις ήταν ικανό να φέρει αυτά τα ολέθρια αποτελέσματα. Όσο για την εταιρία παραγωγής αυτή δεν υπέστη καμία νομική κύρωση, γιατί απλά ήταν απόλυτα νόμιμη, με το ποσοστό που είχε 10 φορές κάτω από το όριο στο προϊόν της. Αλλά και η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ, ουδόλως συγκινήθηκε κάνοντας κάποια ενέργεια προκειμένου να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο ελέγχου και κυκλοφορίας των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων. Φαίνεται ότι ο θάνατος τόσων ανθρώπων το 1989 ήταν αμελητέος μπροστά στην προσπάθεια προώθησης των «φρανκεστανικών» αυτών προϊόντων.

Το 1996 στην ίδια χώρα (ΗΠΑ), ένα άλλο «φρανκεστανικό» προϊόν, ένα σκεύασμα βιταμίνης Β2, που περιείχε και αυτό γενετικά τροποποιημένα βακτηρίδια, παίρνει άδεια κυκλοφορίας, με το θεσμικό πλαίσιο του1989.

Σήμερα, δεν γνωρίζουμε αν το θεσμικό πλαίσιο παραμένει το αυτό. Και εδώ τίθενται τα ερωτήματα. Τί θα πρέπει να συμβεί, για να αλλάξει ο τρόπος ελέγχου των γενετικά τροποποιημένων, τη στιγμή που η άδεια κυκλοφορίας τους δεν εξασφαλίζει με κανένα μέσον την έλλειψη τοξικότητας στον άνθρωπο; Ως πότε θα είμαστε όλοι μας πειραματόζωα; Δεν μπορούμε να αποτρέψουμε την εις βάρος της ανθρωπότητα τας επερχόμενη μεγάλη τραγωδία;

Μεταλλαγμένα; Όχι δεν εισάγω και δεν τρώγω!

Οι ΗΠΑ με συστηματική προσπάθεια, και με το «έτσι θέλω του αφεντικού», προσπαθούν τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα των μεγαλοεταιριών της να γίνουν αποδεκτά σε όλον τον κόσμο.

Το παρήγορο είναι ότι από την 11η Σεπτεμβρίου του 2003 έχει τεθεί και επισήμως σε εφαρμογή το Πρωτόκολλο της Καρθαγένης (Ισπανία) για τη β ι ο α σ φ ά λ ε ι α. Αυτό το Πρωτόκολλο, είναι η πρώτη διεθνής θεσμική συμφωνία των κρατών να αρνούνται, με βάση την αρχή της προφύλαξης, την εισαγωγή των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών. Για να φτάσει τελικά και να υπογραφεί αυτό το Πρωτόκολλο, ώστε να γίνει Διεθνής Νόμος, πέρασε από τα σαράντα κύματα των σκληρών διαπραγματεύσεων τις οποίες, οι Αμερικανοί και το διεθνές λόμπι το υπέρ των μεταλλαγμένων γνωστό και ως «Miami Group», «μποϊκοτάριζαν», με κάθε ευκαιρία, που τους παρουσιαζόταν, εντείνοντας παράλληλα και την «τρομοκρατία» εναντίον των αναπτυσσομένων κρατών, ώστε να δεχθούν με το ζόρι τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.

Η επικύρωση του Πρωτοκόλλου

Στην επικύρωση του Πρωτοκόλλου μέχρι στιγμής έχουν συμβάλει 51 χώρες του πλανήτη και αναλυτικά από την Ευρώπη 17, από Ασία και Ειρηνικό 10, από Αφρική 13, από Ν. Αμερική και Καραϊβική 11. Από τις Ευρωπαϊκές χώρες είναι 8 της Ε.Ε (Λουξεμβούργο, Γαλλία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία, Ισπανία, Ολλανδία και Ελλάδα).

Βέβαια δεν τελείωσαν όλα με την επικύρωση αυτού του Πρωτοκόλλου. Τώρα υπάρχει η μακρά διαδικασία των διαδικαστικών του καθορισμού της εφαρμογής. Από την άλλη μεριά αναμένεται η μεγάλη αντίδραση των ΗΠΑ. Αυτή θα την δούμε στο Κανκούν (παραλιακή πόλη της χερσονήσου του Γιουκατάν στη Ν. Α. ακτή του Μεξικού) , όπου 9 με 14 Σεπτεμβρίου 2004, θα γίνει η συνάντηση του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου. Εκεί θα εκδικασθεί και η από τον Μάιο του 2003 προσφυγή των ΗΠΑ ενάντια στην Ε.Ε., την οποία απειλεί με μεγάλα πρόστιμα, επειδή η τελευταία δεν απελευθερώνει την αγορά της. Με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου κερδίθηκε μία αποφασιστική μάχη για τα μεταλλαγμένα, δεν κερδίθηκε όμως ο πόλεμος αυτών. Για να κερδιθεί, χρειάζεται συσπείρωση όλων των κρατών και συνεχής επαγρύπνηση.

Η Ε.Ε δίνει το πράσινο φως για τα μεταλλαγμένα

Η 19η Μαΐου 2004 είναι πλέον ορόσημο για τις αγορές της Ευρώπης. Η Ε.Ε. με την έγκριση της έδωσε -μετά το 1999- την πρώτη άδεια εισαγωγής και κυκλοφορίας του καλαμποκιού Bt 11, η οποία δεν έχει ακόμη χορηγηθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Είναι μάλλον βέβαιο ότι η Ε.Ε. δέχθηκε ασφυκτικές πιέσεις από την πλευρά των ΗΠΑ και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (αλλά και εκ των έσω), προκειμένου να αποφύγει την εκδίκαση (9 με 14 Σεπτεμβρίου 2004, στο Κανκούν) της προσφυγής των ΗΠΑ και τα μεγάλα πρόστιμα, εφ’ όσον και ο ΠΟΕ, συντάσσεται στο πλευρό των «εταιριών Φρανκεστάιν»…Το καλαμπόκι Bt 11, του οποίου την εμπορία έχει ο ελβετικός κολοσσός Syngenta, έπειτα και από τις ευλογίες της Ε.Ε, σύντομα θα το βρίσκουμε στο εμπόριο και σε συσκευασμένη μορφή στα ράφια των σούπερ μάρκετς …Άξιον σημειώσεως είναι ότι προ του μορατόριουμ 19 γενετικά τροποποιημένα προϊόντα κυκλοφορούσαν με την έγκριση της Ε.Ε. Από αυτά μόνον κάποιες ποικιλίες σόγιας και καλαμποκιού κυκλοφόρησαν για παραγωγή ζωοτροφών στις ευρωπαϊκές αγορές. Η πόρτα όμως άνοιξε τώρα, και όπως δείχνουν τα πράγματα μετά το καλαμπόκι Bt 11, θα ακολουθήσουν και άλλα μεταλλαγμένα προϊόντα, που πολλά από αυτά έχουν λάβει «θετική γνώμη» από την Ευρωπαϊκή Αρχή Τροφίμων. Ο αρμόδιος επίτροπος κ. Ντέιβιντ Μπερν, γνωρίζοντας τις δεδομένες στάσεις των Ευρωπαίων απέναντι στα μεταλλαγμένα και προκειμένου να «προλάβει» τις αναμενόμενες ιδιαιτέρα έντονα αντιδράσεις αυτών, δήλωσε (19-5-2004) ότι η «συγκεκριμένη ποικιλία καλαμποκιού έχει υποβληθεί στην αυστηρότερη στον κόσμο διαδικασία ελέγχου και διαπιστώθηκε επιστημονικά ότι είναι εξίσου ασφαλής με το συμβατικό καλαμπόκι», και συνεχίζει, «η ετικέτα στο προϊόν παρέχει στους καταναλωτές τις πληροφορίες που χρειάζονται για να κάνουν την επιλογή τους» (σ.σ.: τα ίδια έλεγαν και για το DDT και για τα άλλα φυτοφάρμακα, που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου αθώα, για τον άνθρωπο. Αρκετά εκατομμύρια συνάνθρωποι μας έφυγαν από τον κόσμο τούτον, θύματα του βραβευθέντος το 1948 με το βραβείο ΝΟΜΠΕΛ της Ιατρικής, για την ανακάλυψη του DDT, Ελβετού βιομηχάνου Παύλου – Ερμάνου Μύλλερ).

Η θέση της Ελλάδος

Η θέση της Ελλάδος ήταν από τότε, που προέκυψε το θέμα της επικύρωσης του Πρωτοκόλλου, το 1999, στο μορατόριουμ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των αρμοδίων υπουργών (κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ) το θέμα εβρίσκετο «στην τελική ευθεία», για την υπογραφή, χωρίς ποτέ να φτάνει στο τέρμα. Άλλωστε ένας (λαλίστατος επί παντός επιστητού) υπουργός είχε πει το αμίμητο ότι : «τα φυτοφάρμακα και οι διοξίνες δεν είναι και τόσο τοξικά, ώστε να οδηγούν σε άμεσο θάνατο»!! Αλλά το τέρμα ήλθε, η Ελλάδα, ψήφισε ΥΠΕΡ του Πρωτοκόλλου στο συμβούλιο υπουργών Γεωργίας της Ε.Ε. Ψηφίζοντας ενάντια στην έγκριση του γενετικά μεταλλαγμένου καλαμποκιού Bt 11, αν και στο συμβούλιο αυτό, δεν επετεύχθη συμφωνία, με αποτέλεσμα να παραπεμφθεί το θέμα στην Commission (Επιτροπή). Τον Μάιο του 2004, το θέμα του μεταλλαγμένου καλαμποκιού Bt 11, επανήλθε στην Commission της Ε.Ε και ψηφίσθηκε η έγκρισή του, ανοίγοντας καθώς φαίνεται διάπλατα τις πόρτες σε ένα γενετικά τροποποιημένο τρόφιμο μιάς ποικιλίας η οποία έχει εμπλουτισθεί με ένα συνθετικό γονίδιο από το βακτήριο, γνωστό ως Βάκιλος της Θουριγγίας, προκειμένου τα φυτά να παράγουν μόνα τους μία τοξίνη που αμύνεται στα παράσιτα και στα έντομα. Ο Έλληνας Commissaire (Επίτροπος) κ. Σταύρος Δήμας μαζί με τέσσερις ακόμη επιτρόπους ψήφισε ενάντια στην έγκριση.

Ό,τι φάγαμε, ό,τι τρώμε και ό,τι θα φάμε

Είναι πλέον βέβαιο ότι φάγαμε, ότι τρώμε και ότι θα φάμε στο μέλλον μεταλλαγμένα. γι’ αυτό να είμαστε σίγουροι. Και όσο εμείς τρώμε, χωρίς ν’ αντιδρούμε, σ’ εκείνους ανοίγει περισσότερο η όρεξη να ετοιμάσουν και άλλα. Μάλιστα στις ΗΠΑ, αρκετές εταιρίες αναπτύσσουν σε ιχθυοτροφεία γενετικά τροποποιημένα ψάρια και μάλιστα μία από αυτές, η A/F Protein, έχει ζητήσει ήδη έγκριση από τη Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ, για να τα διαθέσει στο εμπόριο. Το (FDA) είναι βέβαιον ότι θα δώσει το πράσινο φως, χωρίς να πάρει την γνώμη των κυβερνητικών επιστημόνων των ΗΠΑ (των οποίων, άλλωστε, οι στενές σχέσεις με τις εταιρίες αυτές είναι γνωστές). Αλλά και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και η Ε.Ε., δεν θα πουν ΟΧΙ. Θα αγνοήσουν όλου του κόσμου τους καταναλωτές και θα προτιμήσουν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τα αιτήματα των αμερικανικών εταιριών της φρανκεστανικής αγρο-βιοτεχνολογίας, παρά την σθεναρά αντίσταση των οικολογικών και καταναλωτικών οργανώσεων, που είναι η μόνη δύναμη στον κόσμο που μπορεί να εμποδίσει την απελευθέρωση των μεταλλαγμένων στο περιβάλλον και την τοποθέτησή τους στα ράφια των σούπερ μάρκετς.

Η εισβολή της παγκοσμιοποίησης στο πιάτο μας

Ο κίνδυνος της απειλής με γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (μεταλλαγμένα), δεν είναι μόνον στην επιμόλυνση των ανθρώπων και της φύσης, αλλά και κρίκος στη τροφική αλυσίδα και στην αγροτική παραγωγή, που έχει σύμφωνα με όλες τις μέχρι σήμερα ενδείξεις, κυριολεκτικά σημαντικά ανεπανόρθωτες συνέπειες τόσο στην δημόσια υγεία όσο και στο περιβάλλον. Με τις γνώσεις, που έχουμε σήμερα δεν μπορούμε να προβλέψουμε πόσο εκτεταμένη θα είναι η ζημιά. Γιατί κάθε φορά που αλλοιώνεται η και εξαφανίζεται ένας κρίκος από ένα οικοσύστημα, δεν διαταράσσεται μόνον η ισορροπία αυτού, αλλά διαγράφεται και η συνέχειά του. Ώστε, να μην έχουν οι επόμενες γενεές τη δυνατότητα να διδαχθούν από τη φύση και να αξιοποιήσουν πόρους που εμείς, με το επίπεδο γνώσης που έχουμε, σήμερα είμαστε ικανοί να το πράξουμε.

Εργοστασιακή τροφή και ΟΧΙ από τη μάνα Γη

Σήμερα στον αιώνα της «βιοτεχνολογικής επανάστασης» η τροφή, σύμφωνα με την φιλοσοφία της πολυεθνικής Monsanto, θα παράγεται εξ ολοκλήρου σε ανθρώπινα εργοστάσια, αντί στο εργοστάσιο της μάνας Γης. Αυτό είναι αναισχυντία απέναντι στη μάνα Γη και συνίσταται στην οίηση (έπαρση) του τεχνοκρατισμού. Η βιοτεχνολογική αυτή επανάσταση, που είναι συνέχεια των μύθων μια άλλης – απραγματοποίητης – της λεγόμενης «πράσινη επανάσταση» και της «πυρηνικής ενέργειας», που η τεχνολογία προσπαθεί, μέσα από την ίδια την τεχνολογία να επιλύσει τα προβλήματα της κοινωνίας των ανθρώπων. Τα χάσματα, όμως, που ανοίχθηκαν από αυτές τις λύσεις είναι βαθιά και αγεφύρωτα: ερημοποίηση και ώθηση σε μεγάλες εκμεταλλεύσεις επιφέροντας ανεργία στην ύπαιθρο, ρύπανση και υπεράντληση του υδροφόρου ορίζοντα, αποδιάρθρωση των τοπικών κοινωνιών. Αν και γνωρίζουμε σήμερα ότι δεν υπάρχουν στα κοινωνικά προβλήματα τεχνικές λύσεις. Όσο και αν κάθε τεχνολογία παρουσιάζεται ως ουδέτερη.

Βιοκαλλιέργεια ή Βιοτεχνολογία και ο ρόλος του παραγωγού αγρότη

Στο επίκεντρο αυτής της διαμάχης, που γίνεται μεταξύ της βιοκαλλιέργειας (οργανική γεωργία) και της βιοτεχνολογίας, βρίσκεται ο ρόλος του παραγωγού αγρότη. Από τη μία η βιοκαλλιέργεια, που ζητά: για κάθε τοπική καλλιέργεια την παραγωγή γνώσης (δεν είναι αρκετή μόνον η γενική γνώση της επιστήμης), και απαιτεί: μελέτη των τοπικών συνθηκών, διαρκή συσσώρευση γνώσης για την παραγωγή μοναδικών και διαφόρων προϊόντων. Κρίσιμος εδώ είναι ο ρόλος του αγρότη και των συμβούλων του (γεωπόνων, κτηνιάτρων κ.λπ.). Αυτοί είναι οι φορείς της μοναδικής γνώσης, η πηγή της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων τους. Η σύγχρονη επιστήμη, ως ένα βαθμό, έχει καταγράψει και κωδικοποιήσει αυτή τη γνώση, που στις παλαιότερες γενεές πήγαινε από γενιά σε γενιά και μέσα από παραδόσεις και έθιμα. Και από την άλλη οι «φρανκεστανικές πολυεθνικές», που κάνουν με θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο προώθηση των γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων τους λένε: «Ό,τι χρειάζεται για να έχετε μια αποδοτική καλλιέργεια, σας το παρέχουμε εμείς. Εσύ αγρότη δεν έχεις παρά να ακολουθήσεις τις οδηγίες μας και η επί πλέον αξία της εργασίας σου είναι ασήμαντη. Αλλά και το παραγόμενο προϊόν θα είναι το ίδιο με όλων των άλλων αγροτών και κατάλληλο για τις χρήσεις, που θα έχουν προκαθορισθεί»!! Με απλά λόγια, στερεί οποιαδήποτε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, και επί πλέον για να είναι αποδοτική οικονομικά η καλλιέργεια, η εκμετάλλευσή της πρέπει να γίνει σε μεγαλύτερες εκτάσεις, με προφανή αποτελέσματα την αύξηση της ανεργίας στην ύπαιθρο και τέλος την εγκατάλειψη της. Επί πλέον είναι σημαντική η συγγένεια ανάμεσα στην πρωτογενή παραγωγή και στη μεταποίηση. Οι διατροφικές συνήθειες των γεωργικών προϊόντων κάθε τόπου είναι άμεσα συναρτώμενες με τις τοπικές συνταγές. Η μοναδικότητα του ενός συμβάλλει στην μοναδικότητα του άλλου, αναδεικνύοντας έτσι ευκαιρίες για παραπέρα παραγωγικές δραστηριότητες στον δευτερογενή τομέα, με άμεσες επιπτώσεις τόσο στην οικονομική βιωσιμότητα των τοπικών κοινωνιών, όσο και στα επίπεδα απασχόλησης.

Άρα συνάγεται το συμπέρασμα πως υπάρχει άμεση αλληλεξάρτηση της παραγωγής και της κατανάλωσης.
Από τη μία, η απαράλλαχτων προϊόντων μαζική παραγωγή απαιτεί και τη μαζική κατανάλωση, της ισοπέδωσης της ποικιλότητας του διατροφικού πολιτισμού, τη παγκοσμιοποίηση της Αμερικανικής αυτοκρατορίας και του πολιτισμού της. Μαζί της αυτή η μαζική παραγωγή, συμπαρασύρει και τις τοπικές κοινωνίες των παραγωγών και τον πολιτισμό τους.
Από την άλλη, ως αντιστάθμισμα, η έξαρση στην ανάπτυξη των προϊόντων διακριτικής ταυτότητας, συμβαδίζει με την ανάπτυξη της πολιτισμικής διαφορετικότητας, και με την παγκοσμιότητα των πολιτισμικών ανταλλαγών.

Θετικές επιλογές στην επένδυση

Κάποιοι θιασώτες των «φρανκεστανικών πολυεθνικών εταιριών», θα ισχυρισθούν ότι η βιολογική γεωργία δεν είναι και τόσο αξιόπιστη και αποδοτική!

Η αποδοτικότητα και η αξιοπιστία, εξαρτάται από την επένδυση που έχει γίνει για την ανάπτυξή της. Όπως όμως, μας δείχνουν οι έρευνες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην «γεωργική βιοτεχνολογία» είναι πολύ φτωχές οι αποδόσεις των τεραστίων επενδύσεων που γίνονται γι’ αυτή, ενώ αντιθέτως η «βιολογική γεωργία», αν και έχει τύχει σχεδόν πλήρους αδιαφορίας για τη θεμελίωση και οικοδόμηση των απαραιτήτων μηχανισμών υποστήριξης και ελέγχου, εν τούτοις εξακολουθεί να κερδίζει έδαφος.

Η μάχη είναι σαφώς πολιτική

Και σ’ αυτή βρίσκονται από τα ίδια χαρακώματα και με στόχους ταυτόσημους το αγροτικό, το οικολογικό και το καταναλωτικό κίνημα. Γιατί το ηθικό και το πολιτικό διακινδύνευμα αφορά το σύνολο της κοινωνίας των πολιτών.

Δεν περιορίζεται στην άμυνα

Το κίνημα αυτό δεν περιορίζεται μόνον στην άμυνα απέναντι στα γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα. Αλλά Α Π Α Ι Τ Ε Ι :
-Την επένδυση σε επιλογές θετικές για τις τοπικές κοινωνίες.
-Τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη κοινωνική συνοχή.
-Οι επιλογές των κυβερνήσεων να αφορούν το μέλλον της κοινωνίας, του πολιτισμού και της ταυτότητάς μας.

Η θέση των οργάνων της τοπικής Αυτοδιοίκησης

Τα όργανα της τοπικής Αυτοδιοίκησης, στους επόμενους μήνες, θα κληθούν, από την Ελληνική Επιτροπή Κινητοποίησης ενάντια στα μεταλλαγμένα, να λάβουν υπεύθυνη θέση:
1ον. Στο να προστατεύσουν την υγεία των πολιτών και την περιβαλλοντική κληρονομιά τη δική μας και των επόμενων γενεών.
2ον. Στο να κηρύξουν τους νομούς και τις περιφέρειες ζώνες ελεύθερες από γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα.
3ον. Στο να επιβάλουν την πλήρη σήμανση των προϊόντων και να ενισχύσουν τους μηχανισμούς ελέγχου.
4ον. Στο να διεκδικήσουν πόρους και υποστήριξη για την ανάπτυξη ενός σύγχρονου και βιώσιμου αγροτο-βιομηχανικού συμπλέγματος, με βάση τις μικρομεσαίες εκμεταλλεύσεις και μεταποιητικές επιχειρήσεις.

Ιδού, κύριοι Ταγοί, λαμπρό στάδιο δόξης η υπογραφή του ψηφίσματος για την ανακήρυξη της Ελλάδος σε ελεύθερη ζώνη από τα μεταλλαγμένα.