Τη δόξα του Σκαμνού ζήλεψαν οι κοντοχωριανοί Λευτεροχωρίτες και βάλθηκαν κι αυτοί να εξαφανίσουν τον μεγάλο αιωνόβιο πλάτανο που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού.

Την είδηση την διαβάζουμε στην εξαιρετικής ποιότητας μηνιαία έκδοση «Δρυάς» του ομίλου φίλων του δάσους και των οικολόγων Φθιώτιδος που με υπόμνημά του προς το Δήμαρχο κ. Παναγιώτη Σπαθούλα ζητούν την παρέμβασή του για την αποτροπή του εγκλήματος.

Δεν γνωρίζουμε αν η παρέμβαση των αξιέπαινων συντοπιτών μας μπόρεσε να αποτρέψει το κακό, αλλά η είδηση προκαλεί αυτομάτως σχετικούς συνειρμούς σ΄ εμάς τους Σκαμνιώτες που μόλις τα τελευταία χρόνια κλάψαμε την ιστορική δρυ κοντά στη βρύση του Γρανισιώτη, όπου η παρέμβαση ανεύθυνων συγχωριανών μας εξαφάνισε όλη την ομορφιά του χώρου και την μετέτρεψαν σε σεληνιακό τοπίο που προκαλεί θλίψη και αγανάκτηση σε όποιον επισκέπτεται το χώρο. Το πρόσχημα εδώ ήταν η βελτίωση της πηγής. Ασφαλώς και βελτίωση δεν διαπιστώθηκε μιας και το νερό δεν συγκεντρώθηκε, ει μη μόνον διασπαθίστηκαν κάποιοι κοινοτικοί πόροι, κάτι σαν επιβράβευση του εγκλήματος. Και με την άδεια της Αστυνομίας, που λέμε.

Ήταν λάθος μεγάλο το κόψιμο του ιστορικού πλάτανου του Αστρακά με περίμετρο 3-4 μέτρα περίπου [!] από τον κατά τα άλλα καλό φίλο Ηλία Αστρακά.

Παλαιότεροι Σκαμνιώτες διηγούνται με θλίψη την τεράστια καταστροφή που έγινε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με το ξεπάστρεμα των τεράστιων βελανιδιών στο σημερινό χώρο του Αγίου Αθανασίου. Τότε, από τους κατακτητές για στρατιωτικούς σκοπούς. Σήμερα όμως;

Θυμόμαστε την απίστευτης ομορφιάς, ασύλληπτου μεγαλείου, συστάδα από πανύψηλες δρεις στο λοφίσκο Κούκος, περιοχή Αμούτσες, που επίσης τα τελευταία χρόνια εξαφανίστηκαν;

Έλατα

Την αγάπη των Σκαμνιωτών για το έλατο, το βασιλιά των φυτών, συμμερίζεται ο Σκαμνιώτης δασολόγος Μάκης Αποστολόπουλος που με ενέργειές του εφοδίασε μέσω του Συλλόγου με δενδρύλλια ελάτης. Τα στελέχη του Συλλόγου αποφάσισαν σε αντίθεση με την μέχρι τώρα κρατούσα τακτική που δεν απέδωσε τα βέλτιστα, να δώσουν δενδρύλλια στους συγχωριανούς να τα φυτέψουν στους δικούς τους χώρους ή στον περίβολό τους με την ευθύνη να επιμεληθούν την παραπέρα καλλιέργειά τους.

Τα συγχαρητήριά μας και τις θερμές ευχαριστίες μας στον εξαίρετο αυτό Σκαμνιώτη που αν και δεν διατηρεί κατοικία στο Σκαμνό, δείχνει με κάθε τρόπο την αγάπη του για τις ρίζες του και την ομορφιά του δάσους που με σπουδές και δράση έκανε στόχο ζωής.