Άκρατη ελευθερία, καταλήψεις και δεινά

υπό του κ. Δημητρίου Μπράνη
Σχολικού Συμβούλου, Νομικού

Σύνοψη:

Ελευθερία, λοιπόν, δε σημαίνει: καταργώ το δικαίωμα του άλλου, το δικαίωμα της μάθησης και της κίνησης, της εργασίας και της μελέτης. Δε σημαίνει: καταλήψεις, λεηλασίες, καταστροφές, χάος και αναστάτωση. Σημαίνει: σεβασμός των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, σεβασμός του ανθρώπινου προσώπου και των περιουσιών ιδιωτικών και δημοσίων.

Επίσης. Δε θεωρώ ελευθερία να καταβάλλω ήσσονα προσπάθεια και να θέλω ή ν’ αξιώνω πολλά. Δε θεωρώ ελευθερία να διαβάζω λίγο ή καθόλου και να θέλω να προαχθώ. Δε θεωρώ ελευθερία άλλα άτομα ή άλλη ομάδα να κάνει άλματα στην πρόοδο και την ευημερία κι’ εγώ να μένω πίσω ή στάσιμος. Δε θεωρώ ακόμη ελευθερία να μην έχω τη δυνατότητα και την ευκαιρία να βελτιώσω τη θέση μου, τη δυνατότητα και την ευκαιρία, το δικαίωμα δηλ. να προσπαθήσω πάλι. Να παλέψω ξανά.

Το νέο φρούτο, φρούτο γνήσια ελληνικό, θριάμβευσε και πάλι. Και πάλι τα έκανε όλα άνω – κάτω. Κι ο αρμόδιος υπουργός έδινε διαρκώς την εντύπωση πως το έβλεπε για πρώτη φορά, πως έβλεπε για πρώτη φορά τις καταλήψεις των σχολικών κτιρίων και πως έβλεπε πάλι για πρώτη φορά τις βιβλικές καταστροφές, που προξένησαν σ’ αυτά οι καταληψίες ή οι “αλλότριοι”. Η πατρότητα της ιδέας είναι ελληνική! Την εποχή του εμφυλίου ένας Έλληνας επιβάτης ελληνικού αεροσκάφους υποχρέωσε τον πιλότο με την απειλή περιστρόφου να προσγειωθεί στην Αλβανία. Η ιδέα βρήκε έδαφος! Βρήκε μιμητές!

Οι καταλήψεις σχολικών κτιρίων, δημοσίων καταστημάτων, εθνικών οδών κλπ ήρθαν στο προσκήνιο την τελευταία 20ετία. Οι δε καταλήψεις σχολικών κτιρίων, δρόμων κλπ από τους μαθητές είναι προϊόν και απόρροια του συνδικαλιστικού μικροβίου, που εισήχθηκε στο χώρο της μάθησης και της παιδείας, στο ιερό τέμενος των γραμμάτων και των τεχνών, προς 17ετίας περίπου, απ’ τους τότε πολιτικούς ηγήτορες του τόπου και έγινε αιτία ν’ αναταράσσεται, κατά διαστήματα ο σχολικός χώρος και η οικογένεια και η κοινωνία άλλοτε να υψώνει υψηλά τα χέρια και άλλοτε να προβληματίζεται ή να συγκρούεται με τα παιδιά.

Το 15μελές μαθητικό συμβούλιο, που “υφίσταται” σε κάθε σχολική μονάδα, σύμφωνα με το Νόμο περί συνδικαλισμού στα σχολεία, και που παίρνει τις πιο πολλές φορές, αν όχι όλες, κομματικό χαρακτήρα -“το μέγα λάθος”- είναι ικανό ν’ αναδειχθεί ανώτερο κι απ’ το σύλλογο των καθηγητών. Αν π.χ. εισηγηθεί στο σύλλογο των καθηγητών να γίνει μία ημιημερήσια εκδρομή και δε γίνει, τότε ο μαθητόκοσμος θ’ απόσχει των μαθημάτων. Για να φαίνεται, ότι έχει δύναμη και ισχύ, ότι είναι κάτι, κοντράρει συχνά τη βούληση και την απόφαση των διδασκόντων και δημιουργεί αναταράξεις στο σχολικό χώρο και εμποδίζει την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία της σχολικής μονάδας.

Ιδού, τι κάνουν οι πολιτικές σκοπιμότητες ή η απερισκεψία της πολιτικής ηγεσίας. Ιδού τι κάνουν αυτοί που ασκούν την εκπαιδευτική πολιτική. Ιδού, τι κάνουν αυτοί, που κάνουν την παιδεία, αγαθό ύψιστο, αγαθό ατομικό και κοινωνικό, εθνική υπόθεση πρώτη, πολιτικό παιχνίδι! Η παιδεία, έχει χιλιοειπωθεί, θα πρέπει να βγει απ’ τον πολιτικό κλοιό και να γίνει υπόθεση υπερκομματική, υπόθεση γνήσια και καθαρά εθνική! Να περιέλθει στα χέρια μαχίμων εκπαιδευτικών και να βγει από τα χέρια εκείνων, που περιφέρονται στους πολιτικούς θαλάμους και στα πολιτικά γραφεία. Να βγει απ’ τους “ημετέρους”.

Από πού λοιπόν μία μαθητική ομάδα αρύεται το δικαίωμα να κλείνει την είσοδο της σχολικής μονάδας και να καταργεί το δικαίωμα της μάθησης; Από πού αρύεται το δικαίωμα να εμποδίζει την είσοδο στο σχολικό κτίριο του διδακτικού προσωπικού και των φιλομαθών μαθητών; Από πού αρύεται το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει αυτή και όχι ό,τι αρμόζει, ό,τι επιβάλλεται, ό,τι υπαγορεύει το συμφέρον της, αλλά και το συμφέρον της οικογένειας, της κοινωνίας, του έθνους και της πατρίδας;

Εν τάξει! Κλείνεται η είσοδος του σχολικού κτιρίου και εμποδίζεται η είσοδος σ’ αυτό των καθηγητών, των καθηγητριών, των μαθητών και των μαθητριών. Τις καταστροφές, όμως, τις βιβλικές, που προξενούνται σε πολλά απ’ τα σχολικά κτίρια, που τελούν υπό κατάληψη, ποιός ή ποιοί τις προκαλούν; Αφού φυλλάσσεται η είσοδος απ’ τους καταληψίες, οι κακοποιοί, οι ταραξίες, οι βανδαλιστές από πού μπαίνουν μέσα στις σχολικές αίθουσες και τα κάνουν όλα “γυαλιά- καρφιά”; Τα κάνουν όλα “γης Μαδιάμ”; Τα κάνουν όλα αγνώριστα; Μήπως, μπαίνουν μέσα απ’ τις στέγες ή τον ουρανό; Μήπως μπαίνουν αοράτως;

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε μία δημόσια δήλωσή του, δήλωσε “οι μαθητές γνωρίζουν το συμφέρον τους και θα επιστρέψουν στα θρανία τους”. Αν οι μαθητές γνώριζαν πράγματι το συμφέρον τους, θα έκαναν καταλήψεις; Θ’ αναστάτωναν το σχολικό και κοινωνικό χώρο;

Ο τίτλος του άρθρου μου είναι: “άκρατη ελευθερία – καταλήψεις και δεινά”. Ολα, λοιπόν , τα δεινά που διέρχεται σήμερα η παιδεία, καθώς και όλα τα δεινά, που “υφίσταται”, κατά καιρούς, η κοινωνία, είναι αποτέλεσμα της άκρατης ελευθερίας. Της ελευθερίας της ταυτόσημης με την ανομία και την αδικία, της ελευθερίας της ταυτόσημης με την αναρχία και την ασυδοσία, τη βία και το μίσος, την έχθρα και την τρομοκρατία, το χάσμα και την καταστροφή, τη διάλυση και το χάος, την αναστάτωση και το πανδαιμόνιο, την ανωμαλία και την τρικυμία.

Οι καταλήψεις των σχολικών κτιρίων και όχι μόνο είναι φαινόμενα απαράδεκτα, φαινόμενα ελευθερίας μη έλλογης, δηλ. άκρατης, αλλά και δείγματα, ότι η κρατική και κοινωνική λειτουργία χωλαίνει, ότι από κάπου παρέχεται έδαφος για εξεγέρσεις και αναστατώσεις.

Ελευθερία, λοιπόν, δε σημαίνει: καταργώ το δικαίωμα του άλλου, το δικαίωμα της μάθησης και της κίνησης, της εργασίας και της μελέτης. Δε σημαίνει: καταλήψεις, λεηλασίες, καταστροφές, χάος και αναστάτωση. Σημαίνει: σεβασμός των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, σεβασμός του ανθρώπινου προσώπου και των περιουσιών ιδιωτικών και δημοσίων.

Επίσης. Δε θεωρώ ελευθερία να καταβάλλω “ήσσονα προσπάθεια και να θέλω ή ν’ αξιώνω πολλά. Δε θεωρώ ελευθερία να διαβάζω λίγο ή καθόλου και να θέλω να προαχθώ. Δε θεωρώ ελευθερία άλλα άτομα ή άλλη ομάδα να κάνει άλματα στην πρόοδο και την ευημερία κι’ εγώ να μένω πίσω ή στάσιμος. Δε θεωρώ ακόμη ελευθερία να μην έχω τη δυνατότητα και την ευκαιρία να βελτιώσω τη θέση μου, τη δυνατότητα και την ευκαιρία, το δικαίωμα δηλ. να προσπαθήσω πάλι. Να παλέψω ξανά. Ο αποκλεισμός του δικαιώματος αυτού είναι ρατσισμός, αν δεν είναι κάτι άλλο πολύ χειρότερο. Το δικαίωμα στην επιδίωξη ανωτέρων θέσεων και κλιμακίων πρέπει να είναι υπερκτό! Αυτό είναι ελευθερία! Αυτό είναι ζωή! Αυτό είναι δικαιοσύνη!

Διπλογραφικό λογιστικό σύστημα για την τοπική αυτοδιοίκηση και τα κρατικά νοσοκομεία

Σύνοψη:

Στοιχειώδης υποχρέωση της παρούσας και οποιασδήποτε κυβέρνησης είναι όχι μόνον να επιβάλλει την άμεση εισαγωγή πλήρους λογιστικού συστήματος εκεί που διατίθενται κρατικοί πόροι, αλλά κατά το πρότυπο των Ανωνύμων Εταιριών να υιοθετηθεί η υποχρέωση κατάρτισης, ελέγχου από Ορκωτούς Ελεγκτές και δημοσίευσης πλήρων οικονομικών καταστάσεων (Ισολογισμών κλπ), ώστε να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός αν πιάνουν τόπο τα χρήματά του.

Να δούμε τρωκτικά που λυμαίνονται τον κρατικό πλούτο να εισάγονται στο φυσικό τους περιβάλλον, για σωφρονισμό στις φυλακές και να μην λοιδορούν όλους εμάς που περιοριζόμαστε παθητικά στην πληρωμή των φόρων … βλακείας!

Με ανακούφιση δέχθηκαν αρκετοί Δήμοι και κοινότητες την αναβολή εισαγωγής του διπλογραφικού λογιστικού συστήματος στην τοπική μας αυτοδιοίκηση. Ο πετυχημένος πολιτικός / συντοπίτης μας κ. Λάμπρος Παπαδήμας, ήδη Υπουργός Υγείας, που εκλήθη από την Κυβέρνηση να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στο δύσκολο χώρο της υγείας, σκοπεύει ομοίως στην εισαγωγή του διπλογραφικού λογιστικού συστήματος στα κρατικά νοσοκομεία.

Καθώς δεν είχαμε ποτέ την τύχη να βρεθούμε κοντά σ αυτούς τους κρατικούς οργανισμούς, δεν κρύβουμε την έκπληξή μας, ότι η εισαγωγή του διπλογραφικού λογιστικού συστήματος, αποτελεί πρόσφατο μόλις στόχο και μάλιστα στόχο που προσκρούει σε αντιρρήσεις εξ ου και η αναβολή. Μας φαίνεται περίπου εξωφρενικό μέσα στην άγνοιά μας περί τη διοίκηση και διαχείριση τέτοιων κρατικών φορέων, αλλά με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι και από μόνη της αυτή η ζοφερή κατάσταση μας εντάσσει ως χώρα σε επίπεδο .. Ουζουμπούρου! Οι περιορισμένες πληροφορίες μας γύρω από το ζήτημα, μας έκαναν να πιστεύουμε εσφαλμένα, ότι μόνον οι πολύ μικρές επιχειρήσεις, όπως πχ τα περίπτερα και φυσικά η Εκκλησία -που λογοδοτεί μόνον στο Θεό ή έστω αν κάτι πολύ βαρύ σύμπτωμα κακοδιαχείρισης βγει στον αέρα, θα απασχολήσει τα αρμόδια εκκλησιαστικά όργανα τα οποία με περισσή χριστιανική φιλαλληλία να συγχωρίσουν εαυτούς και αλλήλους!- δεν τηρούν διπλογραφικά λογιστικά βιβλία.

Τί είναι όμως αυτό το διπλογραφικό λογιστικό σύστημα;

Είναι απλά η λογιστική τεχνική (ή επιστήμη, δεν έχει σημασία) που εφαρμόζουν οι στοιχειωδώς νοικοκυρεμένες επιχειρήσεις και οργανισμοί με τη βοήθεια κάποιου λογιστή που εργάζεται είτε αποκλειστικά, είτε σε βάση part time και τον βρίσκει κανείς ακόμη και στα κεφαλοχώρια. Είναι το επίπεδο της λογιστικής που εφαρμόζουν υποχρεωτικά οι επιχειρήσεις της λεγόμενης Γ’ Κατηγορίας Βιβλίων σύμφωνα με τον φορολογικό ΚΒΣ (=Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων). Είναι το λογιστικό σύστημα που με βάσει θεμελιώδεις αρχές (IAS= International accounting standards) εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες του κόσμου με στοιχειώδη ευαισθησία γύρω από κανόνες χρηστής διαχείρισης.

Είναι το σύστημα με το οποίο καταγράφονται όλες οι οικονομικές συναλλαγές της επιχείρησης ή οργανισμού για να προκύψουν όλες οι απαραίτητες πληροφορίες σε αναλυτική ή συνοπτική μορφή, να δώσουν την εικόνα της περιουσιακής διάρθρωσης και διαχείρισης, να καταγράψουν τις επιπτώσεις της διαχείρισης πάνω στο μεγάλωμα ή συρρίκνωση της περιουσίας, με συστηματική παρακολούθηση των προσοδοφόρων και ζημιογόνων συναλλαγών. Να παρακολουθήσει την κατάσταση ρευστότητας, δηλ. αν μπορεί να ανταποκρίνεται σε εκπλήρωση υποχρεώσεων, αν βελτιστοποιείται η αξιοποίηση των διαθεσίμων πόρων. Και ασφαλώς πέρα και πάνω από αυτά, να επιτρέψει τον εκ των υστέρων έλεγχο της οικονομικής διαχείρισης από οποιονδήποτε έχει συμφέρον ή λόγο να το επιδιώξει.

Με τα λίγα αυτά διερωτόμαστε, και ρωτάμε με τη σειρά μας, όλους τους φίλους μας, ποιοί είναι τέλος πάντων αυτοί που εχθρεύονται την εισαγωγή του διπλογραφικού λογιστικού συστήματος; Ήτοι, με άλλα λόγια, τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;

Δεχόμαστε λοιπόν το αίμα το ελληνικού λαού, τους τεράστιους οικονομικούς πόρους που απορροφά η τοπική αυτοδιοίκηση, τα κρατικά νοσοκομεία κλπ να διοχετεύονται από δω και από κει χωρίς μία στοιχειώδη τάξη και έλεγχο διαχείρισης;

Στοιχειώδης υποχρέωση της παρούσας και οποιασδήποτε κυβέρνησης είναι όχι μόνον να επιβάλλει την άμεση εισαγωγή πλήρους λογιστικού συστήματος εκεί που διατίθενται κρατικοί πόροι, αλλά κατά το πρότυπο των Ανωνύμων Εταιριών να υιοθετηθεί η υποχρέωση κατάρτισης, ελέγχου από Ορκωτούς Ελεγκτές και δημοσίευσης πλήρων οικονομικών καταστάσεων (Ισολογισμών κλπ), ώστε να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός αν πιάνουν τόπο τα χρήματά του. Να δούμε ανατροπή αυτού που όλοι θεωρούν εδώ και δεκαετίες δεδομένο: κανείς δεν έπαθε τίποτα από την κακοδιαχείριση δημόσιων πόρων! Να δούμε τρωκτικά του κρατικού πλούτου να εισάγονται για σωφρονισμό στις φυλακές και να μην λοιδορούν όλους εμάς που περιοριζόμαστε παθητικά στην πληρωμή των φόρων … βλακείας!