FtS37

Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς το νέο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) θα μπει στη ζωή μας και στην τσέπη μας, υποκαθιστώντας τη δραχμή, πότε θα περιληφθεί η χώρα μας στην νομισματική ενοποίηση, αλλά σίγουρο είναι πως οι έντονες διαφωνίες γύρω από την ορθογραφία και την γραμματική της νέας λέξης θα μας απασχολήσουν για πολύ, αφού στο θέμα δεν εκφράζεται ενιαία άποψη μεταξύ των κατ εξοχήν αρμοδίων πανεπιστημιακών καθηγητών της ελληνικής γλώσσας.

Είναι αναμφίβολα επιτυχία πρώτου μεγέθους το γεγονός ότι ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδας κατάφερε στις σχετικές διαπραγματεύσεις να υπενθυμίσει στους ομολόγους του την ελληνικότητα του όρου και έτσι πλάι στον λατινικό όρο Euro, να γραφεί και το αντίστοιχο ελληνικό ΕΥΡΩ, ως μέρος της λέξης Ευρώ(πη). Το “ω” τονίζει αναμφίβολα την ελληνική προέλευση της λέξης και στους πλέον αδαείς του λατινικού αλφαβήτου. Το πρόβλημα που θέτουν οι Καθηγητές Γ. Μπαμπινιώτης (Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Δ. Τομπαϊδης (Νεοελληνικής Γλώσσας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) είναι ότι η λέξη Εύρω ή ευρώ είναι άκλιτη, κάτι που δεν ταιριάζει στη γλώσσα μας όπου τα ουσιαστικά εντάσσονται στο κλιτικό σύστημα. Γιαυτό και υποστηρίζεται το “εύρο”, του εύρου, τα εύρα, των εύρων κλπ. Στην περίπτωση όμως αυτή η ελληνική λέξη περίπου ταυτίζεται με την λατινική και χάνεται η έντονη και χαρακτηριστική διάκριση με το “ω”.

Στην άλλη πλευρά του “ευρώ” ο Καθηγητής της κλασσικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Κρήτης Τάσος Νικολαϊδης, με το επιχείρημα ότι στη γλώσσα μας έχουν εισαχθεί εκατοντάδες άκλιτα ουσιαστικά (μπαρ, πλαφόν, σκαμπό, τρόλεϊ, σουξέ, σινεμά) και σε κάθε περίπτωση από λόγους συνέπειας στον αγώνα που κάναμε να πείσουμε τους εταίρους μας να δεχθούν πάνω στο ευρωπαϊκό χαρτονόμισμα και την ελληνική γραφή “ευρώ”.
ΓΝΑ