FtS93

Ο πολυκοσμία που παρατηρήθηκε στο Εκκλησάκι της Παναγίας στο Σκαμνό, είχε και μία ιδιαίτερη αιτία: Ήταν η πρώτη φορά που ο πολύ αγαπητός μας πατήρ Δαμασκηνός θα ιερουργούσε μετά την πρόσφατη χειροτονία; του ως αρχιμανδρίτου από τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικόλαο, στο πλαίσιο μιας πρωτοφανούς σε πολυκοσμία, λαμπρής τελετής στην Μητρόπολη Φθιώτιδος, στη Λαμία.

Είμαι από τους τυχερούς που παρέστησαν σ’ αυτή την τελετή. Αυτό που έντονα μου αποτυπώθηκε ως κορυφαία εντύπωση είναι η πολυκοσμία. Τούτο μπορούμε, όσοι γνωρίζουμε το Δακασκηνό, να το ερμηνεύσουμε: Δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η μεγάλη αγάπη και η εκτίμηση που οι συντοπίτες από την ευρύτερη περιοχή εκδηλώνουν στο πρόσωπο του Δαμασκηνού, ενός πολυσπουδασμένου ιερωμένου, που ενώ η εκκλησία μας έχει τόσο δραματική ένδεια από ανθρώπους γραμματισμένους, χρειάσθηκε να φθάσει –σε αντίθεση με άλλες δυσεξήγητες, θα πω εγώ, περιπτώσεις- κοντά στα σαράντα του για να αναγνωρισθεί επιτέλους το σπάνιο ποιόν, η μόρφωση, η πνευματικότητα και η σεμνότητα του Δαμασκηνού. Οι άνθρωποι του δικού μας περιβάλλοντος γνωρίζουν ότι ο Δαμασκηνός έχει σπουδάσει πληροφορική (είναι καθηγητής στο ΤΕΙ Λαμίας), θεολογία, ενώ το τελευταίο διάστημα επεξεργάζεται στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μεταπτυχιακή εργασία υψηλού φιλοσοφικού αντικειμένου, σύμφωνα με αναφορές του Μητροπολίτη.

Το άλλο, επίσης σημαντικό κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι, αγαπητές φίλες και φίλοι, η ομιλία του Δαμασκηνού, ο λόγος που εκφώνησε κατά τη χειροτονία του. Οφείλω να σημειώσω ότι ο γράφων δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των ιδιαίτερα θρησκευομένων ανθρώπων, είναι ένας απλός, κοινός θνητός κι έτσι εισέπραξα το μήνυμα του Δαμασκηνού που με εντυπωσίασε βαθύτατα. Τον παρακάλεσα να μου το εμπιστευθεί το κείμενο αυτό, για να το δημοσιεύσουμε, αλλά με τις πολλές του ασχολίες, φαίνεται του διέφυγε.

Μιλάμε για μία ομιλία που σε τίποτα δεν μοιάζει με αυτές τις συνήθεις ομιλίες ιερωμένων με τις φράσεις κλισέ που σε ελάχιστες περιπτώσεις αγγίζουν ή αποτυπώνονται έντονα στις καρδιές των ανθρώπων με σαφές νόημα και ουσιαστικά μηνύματα. Μετά από μία σύντομη αναφορά του στον Ιησού και τους μαθητές του, αναφέρθηκε στους αντιπροσώπους των μαθητών, τους πρεσβευτές, τους πρεσβύτερους που εξ ονόματός των συνέχισαν να απευθύνονται στους πιστούς που συνεχώς πλήθαιναν. Για να φθάσει στο σήμερα ο Δαμασκηνός, και να καταγράψει απτές πραγματικότητες και παρατηρήσεις που προφανώς απασχολούν τη σκέψη του, αλλά έχουν πολλούς παραλήπτες. Σήμερα, επισημαίνει, ο συμπολίτης δεν εκδηλώνει a priori το σεβασμό του στο κάθε ρασοφόρο, για να συμπληρώσει:

Σου απαντά, ότι είσαι απλά και μόνο ένας συνάνθρωπος με διαφορετική ενδυμασία. Ας μου δείξεις γιατί πρέπει να σε σέβομαι!

Αγαπητοί συγχωριανοί, η παρουσία του Δαμασκηνού ανάμεσά μας, είναι μέγα δώρο και ευλογία Θεού.

Η ταπεινότητά μας προσεύχεται στο Ύψιστο να κρατήσει αυτό το πνευματικό άνθρωπο σ’ αυτό το μεγάλο ύψος που τον βλέπουμε και τον καμαρώνουμε. Χρειαζόμαστε όσο τίποτ’ άλλο τέτοιους ανθρώπους στο σήμερα, στην παρακμάζουσα κοινωνία μας.