20130910
Αναμφισβήτητα η ΝΔ έχει μεγάλη ευθύνη για τη καταστροφική πορεία και τη χρεοκοπία της χώρας. Επίσης, ευθύνη έχουν και τα κόμματα της αριστεράς αφού συνέβαλαν στον κρατισμό, στον κομματικό συνδικαλισμό, το λαϊκισμό, το αντιεπιχειρηματικό περιβάλλον και δεν αγωνίσθηκαν ενάντια στη διαφθορά, στην παραοικονομία, στον καταναλωτισμό και στη σπατάλη.
Καθηγητής Δ. Μπουραντάς, Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών
Αναμφισβήτητα η ΝΔ έχει μεγάλη ευθύνη για τη καταστροφική πορεία και τη χρεοκοπία της χώρας. Επίσης, ευθύνη έχουν και τα κόμματα της αριστεράς αφού συνέβαλαν στον κρατισμό, στον κομματικό συνδικαλισμό, το λαϊκισμό, το αντιεπιχειρηματικό περιβάλλον και δεν αγωνίσθηκαν ενάντια στη διαφθορά, στην παραοικονομία, στον καταναλωτισμό και στη σπατάλη.
Η τεράστια ευθύνη όμως ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, αφού με άλλοθι το σοσιαλισμό και με εργαλεία τα δάνεια, τους κοινοτικούς πόρους, το κομματικό κράτος, τις πελατειακές σχέσεις, την προπαγάνδα, τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ και τα μεγάλα συμφέροντα γαντζώθηκε στην εξουσία και κυβέρνηση αυτοδύναμα τη χώρα για είκοσι δύο χρόνια.
Την ευθύνη για την πορεία του ΠΑΣΟΚ, τις πολιτικές που ακολούθησε και τα καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα, αλλά και για το ίδιο, ασφαλώς, δεν έχει η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και των ψηφοφόρων του που πίστεψαν σε ιδέες και υποσχέσεις και προδόθηκαν. Την ευθύνη έχουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα που είχαν τη δύναμη και την εξουσία να διαχειριστούν το κόμμα, την διακυβέρνηση, το κράτος και τους θεσμούς. Έχουν ευθύνη αυτοί που ταύτισαν το ατομικό τους συμφέρον με το συμφέρον του κόμματος και αυτό με το συμφέρον της πατρίδας.
Αυτοί που για το συμφέρον τους, αντί να δημιουργήσουν ένα πολιτικό πολιτισμό με αξίες, όπως ειλικρίνεια, εντιμότητα, ακεραιότητα, υπευθυνότητα, συνέπεια λόγων και πράξεων, διαφάνεια, λογοδοσία, αξιοκρατία, αποτελεσματικότητα και φρόνηση, εδραίωσαν τις αξίες του «εγώ», του νεποτισμού, («κολλητοκρατίας»), της διαπλοκής, της ανευθυνότητας, της ανεντιμότητας, της ασυνέπειας, του ψέματος, της διαφθοράς, της σπατάλης, του ωχαδερφισμού, της μετριότητας και του εφησυχασμού. Ως ηγεμόνες και ηγεμονίσκοι, πολιτικοί καριέρας με απεριόριστη αλαζονεία και εξουσιομανία διαμόρφωσαν μια κυρίαρχη κάστα κυβερνητισμού και εξουσίας στο ίδιο το κόμμα και τη λεγόμενη κεντροαριστερά. Χρεοκόπησαν τις έννοιες και τις ιδέες της σοσιαλδημοκρατίας. Χρεοκόπησαν οικονομικά, ηθικά και πολιτικά το κόμμα τους. Κατέστρεψαν της χώρα και υποθήκευσαν το μέλλον της στους δανειστές.
Παρ’ ότι οι πολίτες όλους αυτούς τους καταδίκασαν με τη ψήφο τους, η αλαζονεία, η εξουσιομανία, ο οπορτουνισμός και η καριέρα τους, δεν τους επιτρέπει να ζητήσουν έμπρακτα συγγνώμη για το πολιτικό τους έγκλημα και να πάνε στα σπίτια τους. Αντίθετα, στη φιέστα του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτεμβρίου, ήταν σχεδόν όλοι εκεί, «ενωμένοι», «δυνατοί», αμετανόητοι, αδιάντροποι και παθιασμένοι να ξανά-ηγεμονεύσουν την κεντροαριστερά που λεηλάτησαν, να ξαναπάρουν την εξουσία για να σώσουν τη χώρα, δηλαδή, τους εαυτούς τους. Απουσίαζαν μόνο λίγοι. Αυτοί που για το μέλλον της κεντροαριστεράς ελπίζουν στο νέο ΠΑΣΟΚ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ ή το δικό τους. Όμως και αυτοί έχουν αντικατασταθεί από νέες «σημαντικές προσωπικότητες» της λεγόμενης παραδοσιακής κεντροαριστεράς που τις ενώνει μια στενή «ιδεολογική» σχέση με τα πολιτικά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ. Αυτή της κρατικοδίαιτης καριέρας, του κυβερνητισμού, του οπορτουνισμού και των αξιών που για τόσα χρόνια, έχουν επιδείξει στην πράξη τα πολιτικά πρόσωπα του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ.
Ότι και αν κάνουν όμως όλοι αυτοί, το ΠΑΣΟΚ και η κεντροαριστερά δεν μπορεί να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους, δηλαδή, από αυτούς που με τα πολιτικά τους εγκλήματα οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και υποθήκευσαν το μέλλον της στους δανειστές. Όσες νέες εντυπωσιακές αποκριάτικες στολές και αν φορέσουν άγγελοι σωτήρες να φαντάζουν, οι πολίτες γνωρίζουν καλά το ποιόν που κρύβεται πίσω από τις περσόνες τους. Είναι πλέον καταδικασμένοι στη συνείδηση του Ελληνικού λαού και κυρίως αυτών που ειλικρινά και έντιμα αγωνίσθηκαν για τις ιδέες της Κεντροαριστεράς και προδόθηκαν.
Το ίδιο βεβαίως ισχύει συνολικά για το κατεστημένου πολιτικό σύστημα και τα κόμματα φούσκες που αυτό γέννησε. Δυστυχώς, στα πλαίσια της ρευστοποίησης του θα παιχθούν κι άλλες πράξεις του δράματος που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Όμως, οι χώρες δεν πεθαίνουν και οι κοινωνίες δεν αυτοκτονούν. Οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει πλέον ότι το μέλλον της πατρίδας απαιτεί ένα νέο πολιτικό πολιτισμό, ένα νέο πολιτικό σύστημα και ένα νέο πολιτικό προσωπικό και κυρίως τη νέα γενιά που με λογισμό και μ’ όνειρο θα επιτύχει την εθνική ανασυγκρότηση, τη ριζική αλλαγή των θεσμών, την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή με βάση μια κοινωνία αξιών.