20140302
pestanea

Λάβαμε το κείμενο αυτό από το φίλτατο Γιώργο Στεφ. Τζιβάρα και τον ευχαριστούμε. Είναι όντως εντυπωσιακές οι αναφορές και οι υπαινιγμοί περί αντεθνικής στάσης μεγάλων ηγητόρων μας και διερωτάται κανείς γιατί δεν ασχολήθηκε το πανεπιστήμιο με την διαλεύκανση αυτού του θέματος, που μοιάζει με βρώμικη συνομωσία κατά του Έθνους. Εξ άλλου γύρω από τα θέματα διατροφής υπάρχει σήμερα, κάτι σαν μόδα, ένας ορυμαγδός από πληροφόρηση. Η Χαροκόπειος Σχολή, ήδη Πανεπιστήμιο, επί παραδείγματι, ασχολείται συστηματικά με θέματα διατροφής.
Για το λεγόμενο «σκάνδαλο των αλεύρων» που περιγράφεται ως το μεγαλύτερο διατροφικό σκάνδαλο, επί Βενιζέλου, ο αναγνώστης μπορεί να αντλήσει αρκετές πληροφορίες από το διαδίκτυο

****

Ποιό ήταν αυτό το δημητριακό, που τάισε και μεγάλωσε για χιλιάδες χρόνια λαούς, γερούς και δυνατούς; Γιατί αυτό το δημητριακό ο “εθνάρχης” Ελ.Βενιζέλος,το απαγόρευσε δια νόμου ;

Από ποιούς και για ποιόν λόγο, πήρε εντολές; Ποιούς ενοχλούσε, η χιλιάδων ετών καλλιέργεια του;;

Αυτή είναι η ζειά, που χαρίζει ζωή και που για κάποιο λόγο, δεν έπρεπε οι Έλληνες να συνεχίσουν να τρώγουν!

Ζειά = “αλεύρι ντινκελ”‏…” φάρμακο σου είναι ή τροφή σου”

Ομάδα επιστημόνων έφθασε εις τήν Θεσσαλονίκην, όπου εύρισκες τότε ανθρώπους από όλες τις φυλές. Ήρεύνησε προσεκτικά και έδημοσίευσε τό 1922 τό πρώτο σύγγραμμα διά τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες εκάστης. Οί Έλληνες είναι κατά πλειοψηφία “0″ ομάδος και οι υπόλοιποι “Α” ομάδος, οι Χάζαροι είναι “Β” ομάδος κ.λπ.

Αρχάς του 1923 στέλνουν εις τήν Θεσσαλονίκη ένα ζευγάρι ιατρών διά να εξετάσει τήν διατροφήν τών Ελλήνων, επηρεασμένη από τόν Ιπποκράτη, ό όποιος έλεγε εις τους ασθενείς “φάρμακο σου είναι ή τροφή σου”.

Άρα αυτοί έσκέφθησαν, έχει καθιερώσει εις τόν Έλληνα υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως ή βασική τροφή;

Οί ερευνηταί κατέληξαν, σύντομα, ότι βασική τροφή των Ελλήνων είναι το ψωμί. Το ψωμί όμως των Ελλήνων ήταν από Ζειά και όχι από σιτάρι. Εις τα χημικά εργαστήρια συνέκριναν γρήγορα αλεύρι από Ζειά και Σιτάρι και μέχρι το 1926 διαπιστώνουν ότι: Εις τον εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει ένας αδένας μεγέθους διδράχμου τον όποιον ονόμασαν “Αμυγδαλή” ή “Αμύγδαλα”. Αυτός ό άδήν δημιουργεί την μνήμην και την φαντασίαν εις τους ανθρώπους με 300 διαφορετικές πρωτεΐνες (Αμινοξέα).

Αυτές οι πρωτεΐνες διά να συνδεθούν μεταξύ των και να δημιουργήσουν τα συμπλέγματα της μνήμης και να διατηρηθούν αυτά εις τον χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν, μίαν κόλλα, διά να κολλήσουν (λεπτομέρειες περί μνήμης εις το “Αφύπνισις”).

Αυτήν την κόλλα την προσφέρουν οι τροφές μας και την ονομάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, πού σημαίνει συγκόλλησις και σταθεροποίησις της μνήμης.

Το ψωμί πού τρώμε από το Σιτάρι έχει τελείως διαφορετικές πρωτεΐνες στηρίξεως από το ψωμί από τη Ζειά. Εδώ ακριβώς έγκειται και ή διαφορά τους. Εις το Σιτάρι υπάρχει άφθονη ή γλουτένη. Η γλουτένη είναι μία ισχυρή κόλλα και χρησιμοποιείται ως φυσική κόλλα υπό των ανθρώπων στην καθημερινή ζωή των. Ή γλουτένη όμως ως πρωτεΐνη – στηρίξεως- (συγκόλλησις) τών πρωτεϊνών του εγκεφάλου διά την δημιουργίαν της μνήμης είναι καλή μεν, διότι δημιουργεί ίσχυράν μνήμην, αλλά περιορισμένην, διότι συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει το απόθεμα αυτών. Αποτέλεσμα είναι να περιορίζει την μνήμην εις πολύ λίγες εικόνες.

Έτσι καταστρέφει την φαντασίαν και το δημιουργικό πνεύμα. Είναι δε εγκληματική, διότι έμμεσα καταστρέφει την ύγείαν και το πνεύμα, την πρόοδον και τον πολιτισμόν του ανθρώπου. Ή γλουτένη του σιταριού καταστρέφει την ύγείαν, το πνεύμα, την μεγαλοφυΐα, τον πολιτισμόν της άνθρωπότητος, διότι ως ισχυρή κόλλα έπικολλάται εις τα τοιχώματα όλων των αγγείων πού διέρχεται, πεπτικούς σωλήνες, έντερα, φλέβες, αρτηρίες κ.λπ. Ένεκα τούτου παρακωλύει την σωστήν πέψιν, κενώσεις και κυκλοφορία του αίματος, με τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις εις την ύγείαν.

Εις τον εγκέφαλον ως πρωτεΐνη στηρίξεως κολλά ισχυρά τις πρωτεΐνες της μνήμης με αποτέλεσμα, ό,τι παραστάσεις και ιδέες έβίωσεν το παιδί εις την ήλικίαν 3-7 ετών, όσο λανθασμένες και αν είναι, όσο πιο δυνατές και ξεκάθαρες αποδείξεις περί πλάνης του και αν του παρουσιάσεις αργότερα, δεν πρόκειται ως ενήλικας να άπορρίψη τις αποθηκευμένες μνήμες και δοξασίες του περί θεού, πολιτικής, κ.λπ. Δι’ αυτό ακριβώς οί θρησκείες, οι Δικτάτορες, οι έξουσιασταί μας μέ διάφορα τεχνάσματα και ωραία λόγια προσπαθούν να ποδηγετήσουν τα παιδιά από μικρή ηλικία και έσοφίστηκαν τα κατηχητικά, τις πολιτικές νεολαίες.

Οι Δικτάτορες και οι Τραπεζίτες είσήγαγον την πολιτικήν εις τα σχολεία με πρόφασιν, δήθεν, την προπαρασκευήν ενήμερων πολιτών, ενώ στην ουσία εκπαιδεύουν τυφλούς δούλους του τραπεζικού συστήματος. Όποιος από εσάς πιστεύει εις την ανεξάρτητον σκέψιν των ανθρώπων, ας άγωνισθή διά την κατάργησιν του συνδικαλισμού εις όλα τα σχολεία, πλην πανεπιστημίων. Επομένως ή γλουτένη του σιταριού είναι και ή τροχοπέδη της εξελίξεως και του πολιτισμού.

Ταυτοχρόνως, τροχοπεδεί και την έλευθέραν σκέψιν και πνευματικήν άνοδον του άνθρωπου και τον καθιστά δούλον του ιερατείου, του κατεστημένου, διότι αγωνίζεται και θυσιάζεται δια αξίες πού του ενέπνευσαν τα οργανωμένα συμφέροντα και όχι ή φύσις. Είναι όλοι οι αγώνες του εναντίον των φυσικών νόμων.

Αντίθετα ή πρωτεΐνη στηρίξεως της Ζειά (πληθυντικός Ζειαΐ) διασπάται από τα ένζυμα και αφομοιώνεται σαν καλή τροφή από τον οργανισμό. Αυτό το χαρακτηριστικό της την κάνει πολύτιμη εις τον ανθρώπινο οργανισμό. Διότι ενώ χρησιμεύει ως πρωτεΐνη “στηρίξεως” (συγκόλλησις – σταθεροποίησις) εις τις πρωτεΐνες μνήμης του εγκεφάλου, δεν μπλοκάρει αυτόν, δεν δημιουργεί σταθερές και αναλλοίωτες ενώσεις σαν βαρίδια στον εγκέφαλο, ως η γλουτένη του σιταριού, και αφήνει τον εγκέφαλο να λειτουργή ελεύθερα να συλλαμβάνη, να σκέπτεται νέες ιδέες, δοξασίες, να δημιουργεί όνειρα, φαντασία, επιστήμη, κ.λπ.

Οι αρχαίοι Έλληνες το γνώριζαν πολύ καλά αυτό, δι’ αυτό εκτρέφοντο μόνο με Ζειά γνώριζαν ότι ή Ζειά τρέφει τό πνεύμα.

Αυτό μας το λέει ό Αισχύλος εις το ύμνον του προς την Δήμητρα:

“Δήμητερ ή θρέψασα τήν έμήν φρένα είναι με άξιον τών σων μυστηρίων”(Αισχύλος)

Επίσης δεν φράσσει τα αγγεία πού διέρχεται, φλέβες, αρτηρίες, κ.λπ. Δέν παρουσιάζει τις πολλές ασθένειες πού παρουσιάζει ή γλουτένη. Έπί πλέον η Ζειά περιέχει άφθονα βιταμίνη Ο και πολλά ιχνοστοιχεία πού χρειάζεται ό οργανισμός μας, συν το άμινοξύ “Λυσίνη” το πολυτιμότατο συστατικον δια τον οργανισμό μας, πού σήμερα οι άνθρωποι το αγοράζουμε πανάκριβα ως συμπλήρωμα της διατροφής μας, ενώ θα το είχαμε από το ψωμί της Ζειάς δωρεάν.

Η Ζειά:

1.- Βοηθάει στην άπορρόφησιν τών θρεπτικών συστατικών (ca, mg) κ.ά

2.- Καταστέλλει τις φλεγμονές πού χρονίζουν στον οργανισμό και καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα.

3.- Καταστέλλει τα ένζυμα του καρκινικού κυττάρου (εμποδίζει την ανάπτυξιν και μετάστασιν του καρκίνου).

4.- Περιέχει το βασικό αμινοξύ Λυσίνη (Lycin) πού ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι το βασικό στοιχείο στην βιοχημική λειτουργία του εγκεφάλου.

Έκτος των ανωτέρω τα αρτοπαρασκευάσματα από αλεύρι Ζειάς είναι εύγεστα και ασυγκρίτως νοστιμότερα από τα αντίστοιχα με αλεύρι σιταριού.

Εάν δε φάτε ψωμί ή μακαρόνια από Ζειά θα ερωτήσετε, τον κρέμασαν οι Έλληνες αυτόν που τους στέρησε αυτήν την ασύγκριτη άπόλαυσιν; Θα πάρετε την άπάντησιν ότι, του στήνουν συνεχώς ανδριάντες σε πλατείες, στην Βουλή, και δίδουν το όνομα του στις λεωφόρους για να μην το ξεχάσουν ποτέ. Και τότε θα διερωτηθείτε, τί φταίει; Να φταίει άραγε ή μεγάλη πανουργία και εμπειρία των κοσμοκρατόρων μόνον, ή μήπως ή δουλικότης των μωροφιλόδοξων και λοιπών οργανωμένων στις μυστικές εταιρείες των;

Νομίζω πώς όλα αυτά δεν θα ήσαν αρκετά να τυφλώσουν τον λαό μας και δεν θα επετύγχαναν, εάν δεν υπήρχε το ακαλλιέργητο, το πρωτόγονο ΕΓΩ του, το όποιο αντιδρά σκληρά και δεν δέχεται το αντίθετο, όσο καθαρά και αν αποδείξεις την πλάνη του. Με το ακαλλιέργητο ΕΓΩ δεν δύναται να παραδεχθή ότι οι γονείς του έπλανήθησαν, διότι τότε αισθάνεται ότι μειώνεται ή προσωπικότης του και το κύρος του, ενώ το καλλιεργημένο ΕΓΩ, όταν πεισθή ότι έπλανήθη το παραδέχεται αμέσως με ψηλά το κεφάλι και υπερήφανα, διότι έτσι νοιώθει ότι είναι ισχυρό, επειδή επεβλήθη των ενστίκτων και της μικροπρέπειας. Ερευνώντας ή επιτροπή, πού αναφέραμε πιο πάνω, το διαιτολόγιο των αρχαίων Ελλήνων έμεινε έκπληκτος.

Οι αρχαίοι δεν έτρωγαν ψωμί από σιτάρι. Το σιτάρι το είχαν ως τροφή των ζώων και το (ονόμαζαν πυρρό. Έτρωγαν μόνον ψωμί από Ζειά ή Κριθάρι και εν ανάγκη μόνον από κριθάρι ανάμεικτο με Σιτάρι. Ό Μέγας Αλέξανδρος έτρεφε την στρατιάν του μόνο με Ζειά, διά να είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι. Αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ψωμί από σιτάρι δεν θα είχαν τόσο ύψηλήν πνευματικήν άνάπτυξιν. Μόλις οι κοσμοκράτορες έδιάβασαν αυτήν την έκθεσιν της επιτροπής, δίδουν εντολή το 1928 να αναιρεθή αμέσως ή καλλιέργεια Ζειά στην Ελλάδα, και μόνον στην Ελλάδα.

Διά να μειώσουν με το σιτάρι την πνευματικήν άνάπτυξιν των Ελλήνων, μειώνοντας την άντίληψίν τους και οργανώνοντας ταπεινήν έκπαίδευσιν των παιδιών τους και διδάσκοντας τις πολιτικές τους εις τα σχολεία και πολιτικοποιούντες τα εις τα κόμματα που αυτοί ελέγχουν απόλυτα, για να ποδηγετήσουν πλήρως εις πρώτον χρόνον τους Έλληνας. Ενώ τώρα αναμειγνύοντας τους με αλλοδαπούς, θέλουν να τους εξαφανίσουν τελείως. Ναι άλλα πώς θα το επιτύχουν αυτό; Αμέσως δίδουν έντολήν εις το τέκνον των τον Βενιζέλο να έπιστρέψη στην Ελλάδα και να εξαφάνιση την Ζειά. Οπότε βλέπουμε τον Βενιζέλο να έπιστρέφη στην Ελλάδα μετά άπω 8 χρόνια αυτοε¬ξορίας του, να ανασκουμπώνεται και να ορμά σαν λέων κατά της Ζειάς.

Μέσα σε 60 χρόνια μόνον ήλλοίωσαν την πνευματικήν ύπεροχήν του σκέπτεσθαι των Ελλήνων, τους έκαναν αδιάφορους, άβουλους, με μετρίαν αντίληψιν και φιλάσθενους και τώρα με τους αλλοδαπούς επιδιώκουν τον πλήρη εξαφανισμό της φυλής των, ενώ συγχρόνως ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια οι φιλεύσπλαχνοι διά να μην εξαφανισθούν οι οχιές, κόμπρες, πάντα και άλλα ζώα και ερπετά.

Όλα τα ανωτέρω περί Ζειά, γλουτένης και σωστής διατροφής με λεπτομέρειες και τας παραμέτρους όλων αυτών και την ύγιεινήν θα τα βρείτε εις τα εμπνευσμένα και καλομελετημένα βιβλία “Το Όλον” και το «ΌΛ-ΟΝ» Ένα βιβλίο για την “ΊΑΣΗ”, του πρωτοποριακού μελετητή Μιχάλη Γρηγορίου..

Προς το τέλος του 1928 ό “Εθνάρχης” μας Βενιζέλος, προφανώς μετά από κάποια εντολή, με της Αμύνης τα Παιδιά, τυφλά εις τον νουν και την κρίσιν, και διψασμένα το πώς να ευχαριστήσουν καλλίτερα τον άρχηγόν των έκήρυξαν τον πόλεμον κατά της Ζειάς και, έφορμήσαντες ακαταμάχητοι, νίκησαν νίκην λαμπράν και εις βραχύτατον χρόνον 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ένα σπυρί Ζειάς για σπόρο.

Είπαν εις τον λαό ότι ή Ζειά είναι ζωοτροφή, δι’ αυτό τα λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή και ότι είναι βλαβερή στην υγεία. Αυτό το πρόβαλαν έντονα τα ΜΜΕ και σε 4 χρόνια έξηφανίσθη η Ζειά.

Όλοι οι Έλληνες εγκατέλειψαν την Ζειά μόνον ένας από όλους κράτησε σπόρο Ζειάς. Και σήμερα 2010 καλλιεργεί Ζειά μόνον ένας ό Γ.Α. εις ένα χωριό και κατασκευάζει μακαρόνια από αλεύρι Ζειάς, τα οπο’ια είναι υπερβολικά νοστιμότερα από τα μακαρόνια του σίτου. Την έπιθεσίν του κατά της Ζειάς ό “εθνάρχης” μας την ήρχισε με την αθρόα εισαγωγήν αλεύρων σίτου υπό των φίλων του.

Οι φίλοι του έγιναν πάμπλουτοι και έξέσπασε τότε το μέγα διά την έποχήν και γνωστό ως “Σκάνδαλο των αλεύρων”.

Μέσα εις 4 χρόνια οι Έλληνες είχαν ξεχάσει την Ζειά τελείως και οι φίλοι του Βενιζέλου έγιναν δισεκατομμυριούχοι από την εισαγωγή των αλεύρων του σίτου.”Αν σήμερα θελήσετε να επαναλάβετε αυτό για το σιτάρι ή κριθάρι ή κάτι άλλο, δεν θα το πετύχετε ούτε σε 50 χρόνια. Τόσο πολύ είχε τυφλώσει και πειθαρχήσει ό Βενιζέλος τους οπαδούς του. Αυτό βέβαια είναι εχθρική ψυχολογία.

Θέλουν τους οπαδούς τους τελείως τυφλούς στην σκέψιν και δούλους. Και δεν ήρκέσθη μόνον εις την έξαφάνισιν του σπόρου ό “εθνάρχης” μας, επέτυχε να σβήσει την Ζειά από την μνήμην και την γλώσσα των Ελλήνων. Αυτό θα πει τέλειον έγκλημα. Αποδείξεις: Εσείς έγνωρίζατε την λέξιν Ζειά πριν λίγα χρόνια, όταν ήρχισε να προβάλλεται από εμάς στα κανάλια; Εύρήκατε την λέξιν σε λεξικό πού συντάχθηκε μετά το 1930; Δεν θα την εύρητε, μην ψάχνετε. Άλλα και αν κάπου την εύρητε, θα την εξηγεί ως ζωοτροφή… Μόνον εις τυχόν ανατυπωθέντα παλαιά λεξικά θα την εύρητε, ή εις το των Άγγλων “LINDELL & SCΟΤΤ”, το οποίον δεν την εξηγεί σωστά. Εις το “ΗΛΙΟΣ” πού είναι πιο ενήμερο και σοβαρό λεξικό γράφει: Ζειά ή Ζέα… την Ζέαν την μάϊδα πού είναι ό γνωστός αραβόσιτος και κοινώς αραποσίτι”. Αραβόσιτος όμως είναι κοινώς το Καλαμπόκι.

Ή Ζειά όμως ως φυτό είναι κάτι σαν σιτάρι και κριθάρι, δεν έχει καμία σχέσιν στην όψιν με τό καλαμπόκι, άλλα και το σπυρί του είναι ως του σιταριού πιο πεπλατυσμένο και χονδρό. Η Ζειά με τον Σΐτον είναι όπως ή Νερατζιά με την πορτοκαλιά.

Αν από άπόστασιν 50-1ΟΟμ. κοιτάζεις την Νεραντζιά είναι όμοια με την πορτοκαλιά. Και το νεράντζι με το πορτοκάλι, ενώ εξωτερικώς είναι όμοια, εις την πραγματικότητα έχουν μεγάλες διαφορές εις τα συστατικά των. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τους σπόρους της Ζειας και του Σιταριού.

Δεν θα έκανε ό Ι. Πασσάς αυτό το λάθος, εάν δεν έξηφάνιζε και την βιβλιογραφία περί Ζειά ό “εθνάρχης” μας, όπως ό Σαούλ – Παύλος την βιβλιογραφία των αρχαίων Ελλήνων. Εκεί όμως πού έμεινα εμβρόντητος είναι όταν διάβασα την “Οδύσσεια” ραψωδία δ (4)-603-604, το αρχαίο: “Ω έν μέν λωτός πολύς, έν δέ κύπειρον πυροί τε ζειαί τε ίδ’ εύρυφυές κρίλευκον”. Ό Κ. Δούκας ερμηνεύει: “όπου υπάρχει τριφύλλι πολύ, και κύπερη, και σιτάρια και ζωοτροφές κι εύρύφυτο κριθάρι λευκό”. Πω! Πω!… Ό κ. Δούκας ό εκλεκτότερος ερμηνευτής έκανε λάθος;

Ενώ οι “Έλληνες χρησιμοποιούσαν πυρούς (σιτάρια) για ζωοτροφές και την ζειά για ψωμί, ερμήνευσε την ζειά ως ζωοτροφές, διότι ό Βενιζέλος είχε εξαφανίσει από την βιβλιογραφίαν και από την μνήμην των Ελλήνων την ζειά ή ζέα. Το δημητριακό Ζειά η φύσις το έδώρισε εις τους λαούς του Αιγαίου. Αργότερα οι Έλληνες μετανάστες το μετέφεραν και εις άλλες χώρες.

Το σιτάρι ήτο φυσικό δημητριακό των βορείων περιοχών. Οι Έλληνες το έφεραν εις την Ελλάδα και το έκαλλιέργησαν ως ζωοτροφή, αρκετά χρόνια προ του Τρωικού Πολέμου, όταν ήρχισαν το εμπόριο με τις βορείως του Ευξείνου Πόντου χώρες. Οι Βόρειοι λαοί αντί χρημάτων, που δεν είχαν, έπλήρωναν τα είδη πού ήγόραζαν από τους Έλληνας έμπορους με σιτάρι και έτσι ήλθε εις την Ελλάδα το σιτάρι.

Εις το διαδίκτυο, εάν γράψετε την λέξιν “Ζειά”, θα εκπλαγείτε. Θα διαβάσετε πάρα πολλά, εις την παράγραφο “ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ” (ύμνοι Όρφέως, Ομηρικά έπη, Μύθοι), διαβάζουμε: «Ή πόλη των Αθηνών ονομα¬ζόταν και Ζείδωρος, διότι επί του εδάφους της καλλιεργείτο έκτος από την ελαία και το δημητριακό ζειά. Το ζειά με το ζήτα δηλώνει ζωή, με το έψιλον γιώτα την μακρά πορεία και με το άλφα που είναι το πρώτο στοιχείο το άριστον, την παρουσία του Αιθέρα (το στοιχείο πού βρίσκεται παντού και δομεί τα πάντα είναι ό Αιθέρας), άρα ζειά σημαίνει μακροζωία».

Την Ζειά φορτοεκφόρτωναν από ένα λιμάνι του Πειραιώς που εξ αυτής έλαβε το όνομα Ζέα, και μέχρι σήμερα το λιμάνι ονομάζεται Ζέα. Και τώρα πώς επεβλήθη ή ζειά να ερμηνεύεται εις ορισμένα λεξικά ως ζωοτροφή. Εις το διαδίκτυο χειριζόμενοι την λέξιν “Ζειά” εις την ΙΛΙΑΔΑ – ραψωδία Ε, στίχοι 121-240 διαβάζουμε: «…παρά δέ σφίν έκάστω δίζυγες ίπποι έστάσι κρί λευκόν έρεπτόμενοι και όλύρας» (195). Πιό κάτω ό μεταφραστής, ελαφρά τή συνειδήσει, ή καλοπληρωμένος μεταφράζει: «…εις κάθε αμάξι είναι σιμά ζευγαρωτά πουλάρια, στέκουν και τρώγουν την ζειά και το λευκό κριθάρι».

Εδώ δολοφονείται ή Ζειά, διότι ό μεταφραστής, μεταφράζει την ζωοτροφή “όλύρας” εις “ζειά”. Οι μεταγενέστεροι αντιγράφουν από αυτό ζειά = όλύρας = ζωοτροφή, ενώ ό Όμηρος εγνώριζε και τα δύο, ζειά και όλύρας, και έγραφε πάντα το ορθόν, αυτό που ήθελε και έπρεπε να διδάξη. Εδώ γράφει σαφώς: «κρι λευκόν έρεπτόμενοι και όλύρας».

Όχι ζειά, όπως ελαφρά τήν συνείδησιν και βαρυτάτην άγνοια γράφουν οι μεταφρασταί. Από τις έρευνες που έκανα, κατέληξα ότι όλύρα ονόμαζαν τον σημερινόν “Οροβον κοινώς ρόβην ή το ρόβι. Πρόκειται διά την πιο δυνατή και αγαπητή εις τα ζώα τροφή. Ομοιάζει με το βίκο (άγριαρακά). Είναι ή πιο θρεπτική τροφή των ζώων, άλλα είναι βλαβερή διά τον άνθρωπον. Η όλύρα καλλιεργείτο από αρχαιοτάτων χρόνων εις την Ελλάδα ως ζωοτροφή. Ήτο μεσογειακό φυτό (Λεξικό “ΗΛΙΟΣ”, λήμμα Όροβος).

Είναι λογικόν να κατάληξη με τον χρόνο ή όλύρα εις όροβο. Εις το λεξικό “LINDELL & SCΟΤΤ” θα την βρείτε ως Σίκαλιν η Αγριοσίκαλιν, αυτήν την σύγχυσιν έκαλλιέργησαν οι φιλέλληνες… διά να ξεχάσουμε τήν Ζειά.

Η Ζειά καλλιεργείται σήμερα εις πολλές χώρες της Ευρώπης και εις τον Καναδά εις μεγάλη έκταση, φέρει δε όνομα ανάλογο της γλώσσης έκαστης χώρας. Οι Ιταλοί την ονομάζουν Faro, οι Γερμανοί Dingel, κ.τ.λ.

Οι Έλληνες εισάγουμε σήμερα αλεύρι Ζειά από την Γερμανία με το όνομα Ντίνγκελ, ως μη περιέχον γλουτένη, αντί 6,45 Εύρώ, ήτοι το αγοράζουμε Δέκα φορές ακριβότερα από το σιταρένιο.