20140515

Γράφει: ο Γιώργος Αποστολόπουλος

Λίγες μέρες, φίλες και φίλοι, μας μένουν για τις διπλές εκλογές, για την αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή. Δεν πρόκειται περί εθνικών εκλογών, αλλά και αυτές οι εκλογές στην δύσμοιρη Ελλάδα της βαθιάς κρίσης που μπαίνει ήδη στον 6ο χρόνο, δεν στερούνται σημασίας, τόσο για τις τοπικές κοινωνίες, όσο και για την πορεία της Ευρώπης που δείχνει να ξεστρατίζει από τα οράματα των ιδρυτών της. Θα ήταν λάθος να μην υπογραμμίζαμε και τις ενδεχόμενες, ίσως και καταλυτικές, επιπτώσεις της αναμέτρησης, στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.

Δεχόμαστε ερωτήματα να πούμε την ταπεινή μας γνώμη στις φίλες και φίλους συγχωριανούς, αλλά μας πέφτει κομμάτι δύσκολο να το πράξουμε, αφού οι συγχωριανοί μας έχουν κρίση και άποψη ξυράφι που μόνον να διδαχθεί έχει κανείς σαν τους ακούει. Από την άλλη μεριά, αποτελεί κατάκτηση και καμάρι για την μικρή μας κοινωνία, που μέσα από τη δράση και τις τάξεις του πολιτιστικού μας Συλλόγου, εδώ και τόσες δεκαετίες, καλλιεργήθηκαν αξίες και κώδικες που μας τιμούν, αφού δεχόμαστε και σεβόμαστε την κάθε διαφορετική γνώμη και άποψη. Μόνον στην κοινωνική προσφορά και ευαισθησία επιμένουμε, καθώς αυτό επιτάσσει το καταστατικό μας, που μας καταξιώνει σαν συλλογική οργάνωση κοινωφελούς δράσης εδώ και κοντά 40 χρόνια.

Έτσι, λοιπόν, ότι και να σημειώσω, μόνον σαν μία από τις πολλές γνώμες με το ίδιο κύρος, μπορεί να θεωρηθεί. Τίποτα πέραν αυτού.

Για την τοπική μας αυτοδιοίκηση, θα πρότεινα να κινηθούμε αναζητώντας ανθρώπους που έχουν την ικανότητα, το ήθος και το ψυχικό υπόβαθρο να βοηθήσουν την κοινωνία στην οποία απευθύνονται. Δυσάρεστες εμπειρίες μας, δείχνουν ότι έχουμε ανάγκη από στοιχειώδη σοβαρότητα και εντιμότητα. Δυστυχώς, αν στρέψουμε το βλέμμα μας στα αυτοδιοικητικά πράγμα της χώρας μας, παρατηρούμε ότι σε μεγάλο ποσοστό η αυτοδιοίκηση μιμήθηκε και διεφθάρη αντιγράφοντας πρότυπα παρακμής της κεντρικής εξουσίας. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, η θρασύτητα και η διαφθορά ξεπέρασαν κάθε υποψία. Αρκετοί «άρχοντες» αυτοδιοίκησης είναι ήδη τρόφιμοι των φυλακών, άλλοι όμως ακόμη περιμένουν στη σειρά να κριθούν από τη δικαιοσύνη για πάσης φύσεως ατασθαλίες και όλα αυτά δεν συνιστούν παρά μόνον την αρχή. Ένα άλλο μικρόβιο που φθείρει το θεσμό, είναι η πρακτική των πολιτικών κομμάτων και των παρακολουθημάτων τους του ροσφετιού και της παρακμής, τους κομματάρχες της συμφοράς που διακινούν κοπάδια από ψηφοφόρους με ιδιοτελή κριτήρια, επιμένοντας να ορίζουν τους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Νίκη για τη χειμαζόμενη πατρίδα μας, θα είναι να γυρίσουμε την πλάτη και να αποδοκιμάσουμε αυτές τις πρακτικές.

Δεν είναι λιγότερο το ενδιαφέρον, φίλες και φίλοι, και για την Ευρωβουλή, όπου λίγο πολύ τίθεται το ερώτημα ποια Ευρώπη, επί τέλους θέλουμε. Χωρίς να αποδιώχνουμε τις δικές μας ευθύνες στην Ελλάδα της κατάρρευσης, οφείλουμε να δούμε ότι η Ευρώπη, αντί να επιτυγχάνει σύγκλιση, οδηγείται σε αντίθετη κατεύθυνση. Ήδη οι χώρες του Βορρά και του Νότου, σχηματοποιούν το νέο de facto σκηνικό. Ασφαλώς και έγιναν λάθη καθώς προηγήθηκε η νομισματική ενοποίηση, από την δημοσιονομική. Βάλαμε δηλαδή το κάρο μπροστά από το άλογο! Η Ευρώπη καλείται να δει το πρόβλημά της και να επουλώσει τις πληγές της. Ας μην ξεχνάμε ότι το 85% της νομοθεσίας που διέπει τη ζωή μας, ακόμη και χωρίς τον ορυμαγδό της τρόϊκας, που δεν άφησε τίποτα όρθιο, μηδ ‘εξαιρουμένων και βασικών συνταγματικών διατάξεων, προέρχεται και παράγεται στην ΕΕ.

Στην πατρίδα μας αναπτύχθηκε μία αντιπαράθεση γύρω από τον όρο «μνημόνιο». Ο κύριος άξονας αντιπαράθεσης είναι μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμηνμονιακών», ενώ το μεγάλο ζητούμενο είναι να δούμε, πως και γιατί καταστράφηκε η χώρα μας. Φταίει η τρόϊικα; Φταίνε οι δανειστές μας; Μα τα απίθανα δάνεια που πήραμε, τα υπέγραψαν οι ηγέτες που εμείς εδώ και δεκαετίες εκλέξαμε. Ακόμα και σήμερα ένα σεβαστό ποσοστό γύρω από το 20% επιμένει αυτούς τους ίδιους ανθρώπους, αυτούς τους σχηματισμούς να τους επιλέγει και να τους αναγνωρίζει ως δήθεν σωτήρες ή παράγοντες σταθερότητας. Είναι σωστό να ρίχνουμε την ευθύνη τώρα σε άλλους; Ακόμη και αν έχουμε περιπτώσεις διαφθοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, έντιμο είναι να κοιτάξουμε πρώτα στην δική μας πλευρά.

Γι’ αυτό λοιπόν φίλοι μου, το πρώτο που έχουμε να σκεφθούμε, είναι μακριά από αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα. Μακριά από πολιτικούς, κόμματα και παρατάξεις της παρακμής που τίποτα το χρήσιμο και εποικοδομητικό δεν κομίζουν. Το μόνο που ζητούμε είναι να απολογηθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά για τα κρίματά τους και, επιτέλους, να πάψουν να ψηφίζουν νόμους και πολυποίκιλες ρυθμίσεις αμνήστευσης των εγκλημάτων τους σε βάρος του Ελληνικού λαού. Έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας, των οποίων το μέλλον, εμείς, μόνον εμείς, έχουμε με πράξεις και παραλήψεις μας φαλκιδεύσει, ενώ βάλαμε υποθήκη ακόμα και τα αγέννητα εγγόνια μας.

Η πατρίδα χρειάζεται να γυρίσει σελίδα. Πρώτα και κύρια να ζητήσουμε μία ειλικρινή συγνώμη από τα παιδιά και τα εγγόνια μας που είναι άνεργα, που ξενιτεύονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου, αναζητώντας στον ήλιο μοίρα. Να υποκλιθούμε με συντριβή και σεβασμό σ’ αυτούς που μη αντέχοντας τις συνέπειες της κρίσης, έβαλαν τέλος στη ζωή τους. Μία συχώρεση για τις δικές μας τραγικά εσφαλμένες, εδώ και κάμποσες δεκαετίες, επιλογές. Σ’ αυτή τη νέα σελίδα δεν έχουν θέση αυτοί που πρωτοστάτησαν στην καταστροφή της χώρας. Χίλιες φορές καλύτερα να υποστηρίξουμε κάποιο καινούργιο σχήμα που δεν σχετίζεται με την διαφθορά και αρθρώνει ένα συνετό και συγκρατημένο λόγο, παρά να επαναλάβουμε τα λάθη που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι. Να μην περιέχει ούτε ίχνος από τους κόκκους του μικροβίου. Η νέα σελίδα θα χρειαστεί να αναλώσει ακόμη κάμποσα κυβερνητικά σχήματα, καθώς άξιοι Έλληνες κάθονται άβουλοι και αμήχανοι παρατηρώντας τις σκιαμαχίες των «επαγγελματιών» πολιτικών, που κατ΄ουσίαν είναι υπόλογοι για την κατάντια μας.