20140712
ΓΑ: Το παρακάτω κείμενο μας έστειλε ο φίλος Γιώργος Στεφ. Τζιβάρας. Αν είναι να καταθέσουμε και την ταπεινή μας γνώμη, μόνον εν μέρει θα συμφωνήσουμε με τον γνωστό και έγκυρο αρθρογράφο.
Συνοψίζω:
Μόνον οι πρόσφατες επιλογές για την Αυτοδιοίκηση και το Ευρωκοινοβούλιο, προβληματίζουν; Η υφιστάμενη συγκρότηση της Εθνικής μας Αντιπροσωπείας, δεν τον απασχολεί; Αν είναι να κάνουμε μία σύγκριση χωρίς αμφιβολία δεν θα είχα ενστάσεις για το Μανώλη Γλέζο και τη Σοφία Σακοράφα [να σημειώσω ότι δεν είμαι οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ]. Πέρα από τον ισχυρό συμβολισμό του Μανώλη Γλέζου, έναντι του οποίου στην παρακμιακή Ελλάδα, οφείλουμε σεβασμό, ο άνθρωπος αυτός, παρά τα 92 χρόνια του αρθρώνει έναν μεστό λόγο που πολλοί, μα πάρα πολλοί πολιτικοί θα είχαν να ζηλέψουν. Και μόνο το γεγονός που πρωτοστατεί στην διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων, τη στιγμή που όλος ο πολιτικός μας κόσμος, σιωπά, αξίζει την τιμή και το ρόλο που του ανατέθηκε. Η Σοφία Σακοράφα, όσες φορές την είδα στα τηλεοπτικά κανάλια, σε εκπληκτική αντίθεση με τόσους και τόσους μαϊντανούς που περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι, αποπνέει σοβαρότητα και ήθος.
Και κάτι τελευταίο: Τόσο γοητευμένος είναι ο κ. Παπανδρόπουλος από τους διάφορους επαγγελματίες πολιτικούς, κατά τα άλλα ανεπάγγελτους, τους γόνους των τζακιών κλπ; Τίποτα δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή του;
****
Ο πάντα καλά ενημερωμένος και παντογνώστης «σοφός» ελληνικός λαός που ψήφισε στις πρόσφατες ευρωεκλογές, στέλνει στην Ευρωβουλή την χειρότερη σύνθεση ευρωβουλευτών που θα μπορούσε να υπάρξει μέγεθος [-] [+]
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Η πολιτική «πανσοφία» των λαών είναι όντως παροιμιώδης. Επιβεβαιώνεται δε και στην Ελλάδα, με τις «σοφές» επιλογές του ελληνικού λαού στις τελευταίες αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές.
Στις δημοτικές εκλογές, για παράδειγμα, ο ελληνικός λαός επέλεξε δύο από τις μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις, οι οποίες τυχαίνει να είναι και λιμάνια, να τις διαχειριστούν ποδοσφαιρικοί σύλλογοι και οι επικεφαλής τους. Ένας δε εκ των ποδοσφαιρικών αυτών παραγόντων είναι και υπόδικος για στημένους αγώνες, γεγονός που αφ’ εαυτό λέει πολλά. Υποδηλώνει, όμως, ακόμα περισσότερα για το ποιοτικό επίπεδο της δημοκρατίας μας.
Στις ευρωεκλογές, σε μία Ευρωβουλή που θα είναι η κρισιμότερη για την Ευρώπη και την Ελλάδα από τότε που οι ευρωβουλευτές εκλέγονται δια καθολικής ψηφοφορίας, ο «σοφός» μας λαός στέλνει στο Κοινοβούλιο έναν γέροντα 92 ετών, έναν ποδοσφαιριστή, μία ακοντίστρια, τρεις θαυμαστές των ναζί, μία καθαρίστρια και εννέα πρόσωπα με καμία απολύτως ευρωπαϊκή εμπειρία. Αφήνει δε εκτός Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πέντε
επιτυχημένους ευρωβουλευτές, τρεις από τους καλύτερους ειδικούς στην χώρα μας στα ευρωπαϊκά θέματα και έναν πρώην τεχνοκράτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Έτσι, η νέα σύνθεση των Ελλήνων ευρωβουλευτών θα κληθεί να πάρει μέρος σε εργασίες και διαβουλεύσεις που θα αφορούν το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης, την τραπεζική της ένωση, την περίφημη εμπορική και επενδυτική συμφωνία με τις ΗΠΑ (της οποίας οι 17 από τους 21 ευρωβουλευτές μας αγνοούν ακόμα και την ύπαρξη), την ψηφιοποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και τους τρόπους χρηματοδότησης μεγάλων έργων υποδομής.
Είναι δε σαφές ότι η ελληνική συμμετοχή θα είναι ασήμαντη σε καίριες επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως και στις τρεις μεγάλες πολιτικές ομάδες που πλειοψηφούν και οι οποίες λαμβάνουν τις αποφάσεις. Στις ομάδες αυτές -Χριστιανοδημοκράτες, Σοσιαλδημοκράτες και Φιλελεύθερους- η ελληνική παρουσία, από 18 ευρωβουλευτές στην
προηγούμενη Ευρωβουλή, θα έχει μόνον 7 εκπροσώπους στην νέα -και από αυτούς κάποιους άσχετους περί την Ευρώπη και την ιστορία της. Ακόμα χειρότερα, είναι πολύ πιθανόν η Ελλάδα να εξευτελισθεί διεθνώς από την παρουσία ευρωβουλευτών που ανήκουν σε φιλοναζιστική εγκληματική οργάνωση και τους οποίους εκ προοιμίου έχουν απορρίψει τα ακροδεξιά ευρωπαϊκά κόμματα που εκπροσωπούνται στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Υπό αυτές τις συνθήκες, στην κρίσιμη πενταετία 2014-2019 η Ελλάδα θα έχει αυτοπεριθωριοποιηθεί στην Ευρώπη και η όποια πλέον παρουσία της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι είναι σοβαρότατα υποβαθμισμένη.
Τούτων λεχθέντων, στις τελευταίες ευρωεκλογές αποδείχθηκε περίτρανα ότι κάθε λαός έχει την πολιτική εκπροσώπηση που τού αξίζει. Όλα τα άλλα μπορεί να είναι ενδιαφέροντα για τους πολιτικούς επιστήμονες και μία διανοουμενίζουσα ελίτ, πλην όμως ελάχιστη σημασία έχουν σε πρακτικό επίπεδο -ιδιαίτερα σε έναν λαό που έχει και τον χαμηλότερο δείκτη ανάγνωσης βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών στον αναπτυγμένο κόσμο. Προφανώς δε, ο δείκτης αυτός θα οφείλεται και στην «παντογνωσία» του λαού αυτού, που κάποιοι τον καλοπιάνουν λέγοντάς του ότι είναι και ο «ευφυέστερος» στον κόσμο. Διαφορετικά, ίσως να έστελνε πιθήκους στην Ευρωβουλή.