20140719

ΓΑ

Πάνε αρκετά χρόνια που γνωστοί και φίλοι, μέχρι και κάπως απόμακροι συντοπίτες, δεν κρύβουν την ικανοποίηση μέχρι και ενθουσιασμό τους για την ομορφιά του Σκαμνού, όπως ο οικισμός τις τελευταίες δεκαετίες διαμορφώθηκε και αναδείχθηκε σε ένα υποδειγματικό θέρετρο, χάρις στις κτιριοδομικές επεμβάσεις σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους, στις καινούργιες επαύλεις με κυρίαρχο στοιχείο την πέτρα, το κεραμίδι και το ξύλο, πάνω σε παραδοσιακά αρχιτεκτονικά μοτίβα. Και όλα αυτά, και εν πάσει περιπτώσει το μέγιστο ποσοστό, αποδίδονται στη συστηματική ενθάρρυνση και τις προτροπές του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, που βρήκαν μεγάλη απήχηση και αποδοχή.

Ωστόσο, όμως, ο Πολιτιστικός Σύλλογος, όπως και κάθε Σύλλογος που σέβεται το ρόλο και αποστολή του, δεν μπορεί και δεν πρέπει να εστιάζεται μόνον στην εξωτερική εικόνα του χώρου, του οικισμού στον οποίο απευθύνεται, στο λεγόμενο «εξωραϊστικό» σκέλος, αλλά έχει ύψιστη υποχρέωση να καλλιεργεί και το πνευματικό στοιχείο με τις κατάλληλες πολιτιστικές δράσεις. Πολύ σωστά οι ιδρυτές του Συλλόγου μας, εδώ και τέσσερις δεκαετίες πίσω, με μπροστάρη τον αείμνηστο Γιάννη Ζαλαώρα, έδωσαν στο Σύλλογό μας την επωνυμία «Εξωραϊστικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος των απανταχού Σκαμνιωτών». Και μόνον από την επωνυμία του Συλλόγου μας αναδεικνύεται το δίπολο της δράσης και του σκοπού του:

Να ομορφαίνει το χωριό, να το εξωραΐζει, αλλά να σταθεί και στον άλλο σημαντικό, αν όχι σπουδαιότερο πόλο, αυτόν του πολιτισμού. Ο όρος δε που επελέγη από τους ιδρυτές, «εκ-πολιτιστικός» εμπεριέχει και την έννοια της εκ βάθρων παρέμβασης γύρω από τα πολιτιστικά ζητήματα. Σ΄ αυτό το δεύτερο σκέλος, κανόνες ειλικρίνειας και αυτογνωσίας, μας επιβάλλουν να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε υστερήσει. Ο οιοσδήποτε συγχωριανός μπορεί να αναλογιστεί πόση απογοήτευση και θλίψη θα ένοιωθε ο μακαρίτης Γιάννης Ζαλαώρας, βλέποντας τη σημερινή δυσάρεστη κατάσταση με το χωριό, τη μικρή του κοινωνία, που μόλις και μετά βίας αριθμεί κάτι λιγότερο από 20 μόνιμους κατοίκους, να ταλαιπωρείται από τον διχασμό που σταμπάρεται από την ύπαρξη και λειτουργία δύο [!] πολιτιστικών Συλλόγων. Άλλες βλέψεις και άλλες φιλοδοξίες είχε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος. Ήθελε ο Σύλλογος να αγκαλιάσει όλους τους Σκαμνιώτες, χωρίς εξαιρέσεις, να εμπεδωθεί η αλληλοκατανόηση, η αγάπη και η αλληλεγγύη. Και όχι μόνον τούτο. Ο Σύλλογος άνοιξε την αγκαλιά του σε κάθε συγχωριανό, συγγενή ή γόνο σκαμνιώτικης οικογένειας, ανεξάρτητα από τον τόπο που οι συνθήκες της ζωής τον έστειλαν. Πρόσθεσε στην επωνυμία του Συλλόγου και τον όρο «των απανταχού Σκαμνιωτών», με καθαρευουσιάνικο τρόπο, όπως οι νομικοί της εποχής υπαγόρευαν, για να σηματοδοτήσει χωρίς καμία αμφιβολία ποια ήταν η φιλοσοφία και η στόχευση αυτού του Συλλογικού κοινωφελούς οργανισμού. Ο ίδιος βασικός εμπνευστής και ιδρυτής, βίωσε την κατοχή, την τιμημένη Εθνική Αντίσταση, την οποία, όπως και σύσσωμη η οικογένειά του υπηρέτησε με συνέπεια, βρέθηκε μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο, στην πλευρά των ηττημένων. Και παρά ταύτα έδωσε το χέρι του σε όλους τους συχωριανούς, ακόμη και σ’ αυτούς που ήταν αντίπαλοι. Γι΄ αυτό και αναγνωρίσθηκε, αγαπήθηκε και εκτιμήθηκε σχεδόν απ’ όλους τους Σκαμνιώτες. Δεν θα ξεχάσω μερικές φράσεις του μακαρίτη, του Γιάννη: Γιώργο! Να δουλέψουμε για την διατήρηση των ηθών και εθίμων και ό,τι καλύτερο υπάρχει στο βίο των Σκαμνιωτών.

Πάνω στον ίδιο άξονα έκαναν προσπάθειες και οι επόμενοι άξιοι πρόεδροι του Συλλόγου μας. Η έλευση νέων οικιστών, ήταν φυσικό και επόμενο να προκαλέσει αναδιατάξεις, καθώς στην συντριπτική τους πλειονότητα οι νέοι οικιστές χαρακτηρίζονταν από αβυσσαλέα οικονομική απόκλιση, αλλά, όπως ήταν επίσης φυσικό, οι ίδιοι ήταν κομιστές νέων κοινωνικών αντιλήψεων και ηθών. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κανείς, ότι το γενικό συμφέρον είναι, ή θα όφειλε να είναι, από αυτό το νέο κοινωνικό μείγμα, να προκύψει μία καινούργια χημεία και ανθρωπογεωγραφία. Η ίδια η ζωή μας διδάσκει: Με ανθρώπους που οι περιστάσεις σε φέρνουν κοντά, κάτι θα πάρεις και κάτι θα δώσεις. Το ιδανικό ασφαλώς θα είναι να υιοθετηθεί, ό,τι το καλύτερο από την κάθε πλευρά, αλλά πως αυτό μπορεί να συμβεί στην πράξη;

Αρκεί άραγε, η διατήρηση και ανάδειξη των ηθών και εθίμων του χωριού, ώστε να αποτελέσει άξονα της πολιτιστικής δραστηριότητας; Ασφαλώς όχι. Δεν ξεχνώ μία φράση του Δημήτρη Ευστράτογλου, ενός σπουδαίου Προέδρου που ευτυχήσαμε να έχουμε και συνεπούς κορυφαίου παράγοντα της κοινωνίας μας, όταν το 2008 έγινε μία εκδήλωση παρουσίασης ενός από τα βιβλία που εξέδωσε ο Σύλλογος: Πολιτιστική δραστηριότητα, ενός Συλλόγου στη Ρούμελη, δεν μπορεί να εξαντλείται στον άξονα “τσάμικο και κοκορέτσι”!

Ο ίδιος συγχωριανός, ο Δημήτρης Ευστράτογλου ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές και σε ένα πολύ πρόσφατο γεγονός που εντάσσεται στην ίδια σφαίρα. Να υποστηριχθεί το 1ο Διεθνές Συνέδριο για τον Αχιλλέα, που έλαβε χώρα στη Λαμία στις 20/21.06.2014. Στόχος να βρεθούν τα ανάκτορα του ομηρικού ήρωα του Τρωικού Πολέμου, του πρωταγωνιστή της Ιλιάδας, μακρινού μας προγόνου, στα χώματα της Φθίας. Και ο μικρός Σκαμνός, μέσω του Πολιτιστικού του Συλλόγου, προκάλεσε ευμενή σχόλια από την ευρύτερη κοινωνία και τις αρχές. Και τούτο βέβαια στην υπηρεσία ενός σημαντικού στόχου, που θα τον χαρακτήριζε κανείς, όχι απλά υπερτοπικό ή ακόμη υπόθεση της Φθίας ή και πανελλήνιας ακόμη εμβέλειας, αλλά ενός γεγονότος με παγκόσμια απήχηση. Θα σημειώσω μόνον μία φράση του Ελληνο-αμερικανού Καθηγητή Αρχαιολογίας Χριστοφίλη Μαγγίδη [Dickinson College, USA]: Θα είναι η ανασκαφή του αιώνα!

Για όσους συχωριανούς δεν είχαν την ευκαιρία να λάβουν μέρος στην υπόψη εκδήλωση, καθώς οι σύνεδροι έλαβαν προσκλήσεις ως άνθρωποι με ειδικό ενδιαφέρον, παραθέτουμε αμέσως παρακάτω μερικές φωτογραφίες, που όπως λέγεται, σαν φωτογραφίες, πολλές φορές μας λένε περισσότερα ακόμη και από χίλιες λέξεις:

 [Ο Αντιπρόεδρος του Συλλόγου μας, δικηγόρος Λαμίας, Μιχάλης Αστρακάς, μαζί με το Δημήτρη, στέλεχος του συνεδριακού Κέντρου Αγίου Λουκά, συνέβαλε αποφασιστικά στην πρώτη ημέρα του Συνεδρίου]

[Ο ανεξάρτητος βουλευτής Φθιώτιδος και νεοεκλεγείς Δήμαρχος Λαμιέων, κ. Νίκος Σταυρογιάννης, παρακολούθησε το συνέδριο με αδιάπτωτο ενδιαφέρον και τις δύο μέρες, απηύθυνε χαιρετισμό και υποσχέθηκε υποστήριξη στο μεγάλο στόχο των διοργανωτών]

[Ο καθηγητής Αρχαιολογίας του Dickinson College, USA, πραγματοποιεί την εναρκτήρια ομιλία την πρώτη ημέρα του συνεδρίου, μαγεύοντας τους συνέδρους και τονίζοντας χωρίς καμία αμφιβολία ότι ήρθε ο χρόνος να βρούμε τα ανάκτορα του Αχιλλέα στα χώματα της Φθίας. Στο πλευρό του, καθήμενος, ο Ελληνο-αμερικανός καθηγητής James-Dimitri Brianas]

[Μεγάλη η αξία και σημασία του έμψυχου δυναμικού του Σκαμνού στην άψογη προετοιμασία και διεξαγωγή του Συνεδρίου. Εδώ οι Σκαμνιώτισσες –από δεξιά- Μαρία Απ. Αποστολοπουλου-Σακκά, καθηγήτρια Φιλολογίας και η Σούλα Αποστολοπούλου, Γεωπόνος, αμφότερες overqualified- σε ρόλο γραμματείας –registration, questionnaire, badges, folders- διδάσκουν τι θα πει σεμνότητα, συμμετοχή και προσήλωση σε προσπάθειες με υπέρτερους στόχους, δεχόμενες την έκφραση ευαρέσκειας από την Δρα Ελένη Μπενιάτα, Διευθύντρια Σχεδιασμού Εκπαίδευσης Στερεάς Ελλάδας, μέλος του Συμβουλίου για τον Αχιλλέα]

[Καθόλα άξια εκπρόσωπος του Σκαμνού και του Συλλόγου μας η Γραμματεύς Μαρία Τζιβάρα-Τσεμπερλή, καθώς με ενθουσιασμό καλοδέχεται στο σπίτι της στο Σκαμνό τον διαπρεπή Ελληνο-αμερικανό καθηγητή James-Dimitri-Brianas, μαζί με τους γείτονες Βασιλοπουλαίους, για να πουν ένα μπράβο και να εκδηλώσουν τη βαθιά τους συγκίνηση για τους μεγάλους στόχους ενός ομογενή που αποδεικνύεται πολύ περισσότερο Έλληνας από πολλούς γηγενείς, αν και γεννήθηκε και μεγάλωσε στις ΗΠΑ, , μαθαίνοντας λίγα μόνον ελληνικά από τη γιαγιά του, και μάλιστα με καρδιτσιώτικη προφορά].

[Αξιοσημείωτη ήταν η συμβολή του συγχωριανού μας Ευθύμιου Ι. Αποστολόπουλου, τ. Επιθεωρητή Δασών Στερεάς Ελλάδας, στο συντονισμό και επιμελητεία της διοργάνωσης και του οφείλονται θερμές ευχαριστίες. Ακύρωσε, άλλες υποχρεώσεις του και ταξίδεψε για να παρευρεθεί και να συνδράμει. Εδώ –από δεξιά προς τα αριστερά-, εικονίζεται με τον κ. Πάνο Παπαλέξη, ομογενή από ΗΠΑ, με καταγωγή από περιοχή Θαυμακίας –Παλαμά- τον κ. Διαμαντάρα, Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Φθιώτιδος, το βουλευτή Νίκο Σταυρογιάννη, τον καθηγητή Μπριάνα και τον Αρχαιολόγο – εκπαιδευτικό Σπύρο Μπαϊκουση, από την Μελιταία, μέλος του Συμβουλίου για τον Αχιλλέα]

[Οι αυξημένες ανάγκες για μία άρτια διοργάνωση τη δεύτερη ημέρα του συνεδρίου στο συνεδριακό κέντρο του Κάστρου Λαμίας, αντιμετωπίσθηκαν με την βοήθεια από την Σκαμνιώτισσα Αλεξάνδρα Αποστολοπούλου – Νέλλα, Οικονομολόγο. Στη φωτογραφία δίπλα στην αδελφή της Μαρία]