20141104
Βασίλης Διον. Αναστασίου [Διπλ. Μεταλλουργός – Μηχ. του ΕΜΠ/ e-mail: bil.anastasiou@yahoo.gr] – Πηγή:www.capital.gr
Στο σημείο που έφθασαν τα πράγματα, ο μόνος τρόπος που θα τα μπάλωνε θα ήταν να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις. Σε διάστημα λιγότερο από 6 μήνες, έγινε ένα πλήρες πισωγύρισμα, σε κατάσταση χειρότερη από το 2010, (τότε τουλάχιστον υπήρχε ελπίδα να γλυτώσουμε με βοήθεια. Τώρα; Με τί;). Αφού τους διώχνουμε και δεν θέλουμε ούτε την παρουσία τους, που αν έγινε και κάτι, οφείλεται στο βελούδινο εκβιασμό κάθε φορά καταβολής της δόσης.
Αλλά εδώ γίνονται αηδιαστικές εκδηλώσεις και συμπεριφορά αλητών και αλητισών στη Βουλή, στο προαύλιο του Πανεπιστημίου, με καθαρίστριες αλλά και με Άρχοντες (Τι αρχοντολίκι!!!) Δήμων και ολόκληρες Περιφερειάρχισες.
Σκύλιασε όλος ο τόπος, λύσσαξαν οι πάντες να μην αλλάξει τίποτε. Πρώτη και καλύτερη η Κυβέρνηση σε απόλυτη σύμπτωση με την Αντιπολίτευση (τους μετακινηθέντες δηλαδή Πασόκους), και όλο το πολιτικό κατεστημένο μαζί με την πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Μόνο μία μειοψηφία υπολειμμάτων αστών που προκαλούν τον οίκτο και τη συμπάθεια, δεν αντέδρασαν και συμφωνούν για τις μεταρρυθμίσεις, στους οποίους δεν διεσώθη ούτε η αξιοπρέπεια τους, αφού τους κατέστρεψαν το βιός, με τη νέα εφευρεθείσα μέθοδο made in Greece, να ζουν οι χώρες μόνο με την φορολογία της διαλυμένης Οικονομίας τους!
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Σαμαράς μετά τις δύο τούμπες, –ξέθαψαν την λέξη κυβιτισμούς, όπως λίγο πριν την διακύβευση– που έκαμε με τα Ζάππεια, προέβη και στην τρίτη, μήπως και κατορθώσει να μειώσει τη ζημιά που υπέστη το ετοιμόρροπο κόμμα του που έχει σειρά αυτή την φορά μετά το διαλυθέν ΠΑΣΟΚ, από τη διαρροή των ψηφοφόρων που αθρόα μετακυλίονται προς το αντι-μνημονιακό στρατόπεδο, και έτσι ίσως επανακτήσει τα απολεσθέντα ποσοστά της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης.
Γι’ αυτό προχώρησε στο διάβημα που εξελίχθηκε σε χοντρή γελοιότητα, σε χοντρό φιάσκο, και τώρα τρέχει και δεν φθάνει, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, ζητώντας 3η Πιστωτική Γραμμή Προληπτικών Προϋποθέσεων, αλλά… χωρίς μνημόνιο, επιτήρηση και παρουσία του ΔΝΤ! Ζητάει δηλαδή, «σκορδαλιά άνευ σκόρδου» που έλεγε και ο Ροΐδης!
Γι΄ αυτό έχουμε αυτή τη μουγκαμάρα, και την απουσία ειδήσεων, με πρώτη είδηση… την Αμφίπολη. Συσκέπτονται, πώς θα το ζητήσουν, και αφήνουν διαρροές για αλλαγές που κατόρθωσαν, ενώ οι «γραμμές» είναι γραμμένες επίσημα σε 5 σελίδες στο Καταστατικό του ESM, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητος!
Όμως αν διερευνηθεί η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, με βάση την ιστορική γνώση, ο Ρεφορμισμός, η Μεταρρύθμιση, δεν επιτυγχάνει ποτέ οριστική, μόνιμα, μεταβολή, διότι ακολουθεί πάντα η Αντι-μεταρρύθμιση, το πισω-γύρισμα, όπως τώρα. Συνεπώς για να μπορέσουμε ξανά να παραγάγουμε πλούτο, είναι απαραίτητο να υφίσταται μόνο ένα, κράτος, αμιγές, –και όχι ένα σύμμεικτο κατασκεύασμα–, που να απαλλαγεί από το δεύτερο συστατικό, το «πρόνοια». Αυτή την φενάκη αναδιανομής, που δημιούργησε η Βορειο-Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.
Διότι τα χρήματα του συνόλου του πληθυσμού δεν οδεύουν από τη δική μας προς τους έχοντες ανάγκες και ανακούφιση, αλλά στην πραγματικότητα για να στελεχώσει Οργανισμούς παλιούς, (Κωπαΐδα, Ισθμό, κτλ), και δημιουργημένους πρόσφατα πάμπολλους, χωρίς καμιά χρησιμότητα ή ανάγκη, Α.Ε., Γραμματείες Ισότητας, Νέας Γενιάς, Υπουργεία Αιγαίου, Περιφέρειες και Υπο-περιφέρειες, ΚΕΔΚΕ, ΟΑΕΔ, και λοιπά κατασκευάσματα ακαταλαβίστικων αρκτικόλεξων, στελεχώνοντας-τα με χαραμοφάϊδες, κλέφτες συνδικαλιστές, και λοιπούς ημέτερους απατεώνες.
Και το αμιγές αυτό κράτος να είναι ένα αστικό κράτος με Οικονομία καθαρά κεφαλαιοκρατική, περιοριζόμενο αυστηρά στον εποπτικό του μόνο ρόλο. Ποιος θα το κάνει αυτό; Κανείς! Διότι ούτε δυναμική αστική τάξη απέμεινε, ούτε μη δημοκρατική λύση μπορεί να εφαρμοσθεί. Μόνο πάλι με εκβιασμό διακοπής κάθε πιθανής βοήθειας ελεημοσύνης τώρα, (διότι δάνειο δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε να σηκώσει άλλο η Χώρα), από μια ισχυρή κεντρική διοίκηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μόνον από αυτή θα μπορούσε να επιτευχθεί, αν ποτέ υπάρξει μια ΗΠΕ κατά το ΗΠΑ, όπου η Ελλάδα ως Δυτ. Λουϊζιάνα, (η φτωχότερη αμερικανική Πολιτεία) θα απολαμβάνει ενισχύσεις από το κοινό Ταμείο της κοινοπολιτείας. Συνεπώς, όπως έφθασαν τα πράγματα σε αδιέξοδο, (οι Δημοκρατίες τύπου Μπανανίας έχουν αδιέξοδα), τις Μεταρρυθμίσεις, 800, 600, όσες είναι από τις χίλιες που έχουν καταγραφεί από τον ΟΟΣΑ, πρέπει να τις επιβάλλει και γρήγορα μάλιστα η Τρόϊκα, με επιχειρήματα ατράνταχτα, τα διαπιστούμενα κενά του τέλους του 2014, τον Προϋπολογισμό του 2015 και τις μαύρες τρύπες της περιόδου 2015-2016.
Το συνολικό άνοιγμα των αναγκών πάλι, εγγίζει τα 100 δισ. ευρώ, διότι σε τίποτα κρατικό, σε κανένα κρατικό τομέα δεν έγιναν περικοπές. Και φορολογία άλλη δεν μπορεί να επιβληθεί. Από αυγό φαλακρό τι να κουρευτεί; Η οικονομική κατάσταση μεγάλων ομάδων του πληθυσμού είναι απελπιστική, (διότι το 50% και πλέον ζει καλά ως πολύ καλά, με τα 350 δισ. ευρώ που δανειστήκαμε και τα μοιραστήκανε, διότι δεν χαθήκανε, εδώ και στο Εξωτερικό ευρίσκονται) και όλοι εμείς που το ζούμε το διαπιστώνουμε, παρά τα όσα η κυβέρνηση και οι ξένοι για δικούς τους λόγους, λένε ότι πετύχαμε πάρα πολλά. Εμείς ξέρουμε τι συμβαίνει, γιατί δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο, χειροτέρεψε. Σε αυτό έγκειται η διαφορετική εκ διαμέτρου διαπίστωση.
Η ρευστότητα, το Κεφάλαιο Κίνησης του συνόλου της εγχώριας Αγοράς, η απουσία έστω των ελαχίστων Εξαγωγών που συνεχίζεται σε σχέση με τον μεγάλο όγκο Εισαγωγών, –διότι είναι γελοιότητες τα γραφόμενα τα περί βελτιώσεως ή μειώσεως των Εξαγωγών. Αυτές για πολύ καιρό δεν θα μετράνε -έχουν οδηγήσει σε απελπισία, πολύ κόσμο. Διότι ούτε η «Βαριά Βιομηχανία», (όπως έγινε της μόδας αυτή η έκφραση), φτωχο-τουρισμού με απουσία υψηλού επιπέδου Υποδομή και Οργάνωση, ούτε «τα συγκριτικά πλεονεκτήματα» κάποιου προϊόντος ή υπηρεσίας, υπάρχουν σήμερα. Και με την ευκαιρία:
Ας προσέξουν οι δημοσιογράφοι τους διάφορους χαρακτηρισμούς, διότι άλλο η βαριά βιομηχανία και άλλο μεγάλη, και άλλο το συγκριτικό από το απλό πλεονέκτημα. Βαριά είναι η σιδηρουργία, μεταλλουργία, χημική βιομηχανία, και γενικά η πρωτογενής επεξεργασία φυσικών πόρων. Μια Βαριά βιομηχανία μπορεί κάλλιστα να είναι μικρή, αλλά παραμένει Βαριά, όπως και ένα τεράστιο εργοστάσιο αυτοκινήτων (Μεταποίηση), λέγεται παρά το μέγεθος Ελαφρά βιομηχανία. Όσο για το «συγκριτικό πλεονέκτημα», που έγινε καραμέλα, ας διαβάσουν οι δημοσιογράφοι το περίφημο παράδειγμα του David Ricardo για την ανταλλαγή κρασιού και υφαντουργικών μεταξύ Πορτογαλίας και Αγγλίας, που τό ‘γραψε, το 1817. Δυστυχώς τέτοια λάθη γλιστράνε λόγω μόδας και σε κύρια άρθρα. Ας μη χειροτερεύουν και οι μορφωμένοι την αμάθεια που κυριαρχεί στις έννοιες και τις εκφράσεις, όπως π.χ. το «Πάμε Παρίσι»! Το «στο» χάθηκε;
Οι μεταρρυθμίσεις που περιλαμβανόταν σταδιακά στην Συμφωνία, (ελληνικά Μνημόνιο), αφορούσαν στην επίτευξη διεθνούς ανταγωνιστικότητας, που δεν διαθέτουμε. Όμως για την απηρχαιωμένη δομή, κρατικής και ιδιωτικής Οικονομίας, δεν υπήρξε Σχέδιο. Δεν μπορούμε να ζούμε με δύο Οικονομίες, διαφορετικών συντελεστών κόστους και προνομίων.
Το πρόβλημα των δύο Οικονομιών, είναι βαθύτερο και πολυπλοκότερο. Η έλευση του Ανδρέα Παπανδρέου, του τελευταίου ηγέτη σοσιαλ-δημοκρατικού Κράτους–Πρόνοιας, (ο άλλος Παπανδρέου ήταν erzats ηγέτης), μπέρδεψε, κραματοποίησε την κρατική εποπτεία με την ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής. Για να είμαστε δίκαιοι, και ο ύστερος Καραμανλής, ο θείος, συνέβαλε στην σοσιαλμανία. Μήπως αυτός δεν κατέστρεψε το Group Aνδρεάδη;
Αυτό το μίγμα εποπτείας και ιδιοκτησίας, δεν μπορεί να διατηρηθεί. Πρέπει να κοπεί για να επιζήσει ο τόπος. Η Ελληνική σοβιετία πρέπει να καταργηθεί. Το κράτος δημιουργήθηκε για να εποπτεύει, όχι για να παράγει. Οι αποκρατικοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις, δεν πρέπει να γίνονται για την προσμονή είσπραξης 50 δισ. ευρώ, που έγιναν 16 δισ. ευρώ, που περιορίστηκαν στα 2,5 δισ. ευρώ και θα καταλήξουν μετά βίας σε 1-2 δισ. ευρώ. Είναι θέμα αρχής. Πρέπει να αποκολληθεί κάθε Βιομηχανία, Επιχείρηση οποιουδήποτε είδους, ή Αγροτικός Συνεταιρισμός από την κρατική μηχανή. Και επί πλέον είναι ο μεγαλύτερος φορέας διαπλοκής, άμεσα και έμμεσα. Είναι το καταφύγιο όλης της νομενκλατούρας, των τέως πρασινοφρουρών, και των ψηφοφόρων εξασφαλιστέας ψήφου. Είναι το μεγαλύτερο κατά τη γνώμη μας πρόβλημα κάθαρσης της κόπρου του Αυγεία. Τραμπούκοι του ΟΛΠ, των Ναυπηγείων, της ΛΑΡΚΟ, της Πολεμικής Βιομηχανίας.
Ποιος θα τις αγόραζε, αφού όλες είναι ζημιογόνες, με τόσα συσσωρευμένα χρέη; Η «καθαρή θέση» τους είναι αρνητική. Θα πρέπει να πληρώσεις για να πουληθούν. Ό,τι πάντως και να αποφασισθεί, οι τρομερές αντιστάσεις με μάχες οπισθοφυλακών που θα επακολουθήσουν, θα απαιτήσει πολύ χρόνο εκκαθάρισης. Δεκαετίες!!
Για αυτό για να επιζήσει τώρα, άμεσα η παρούσα γενιά, οφείλουν να συναινέσουν όλοι για να γίνουν τουλάχιστον οι μεταρρυθμίσεις. Γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να ανακάμψουμε στον αιώνα τον άπαντα, όσο και να χαμηλώσουμε το επίπεδο διαβίωσης, δεν θα επανέλθουμε στην εποχή που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, όπως με τα ΜΟΠ, τα κοινοτικά Προγράμματα Βοηθείας, τις 500αριές εκατομμύρια, επιδόματα του Χατζηγάκη, τις χωματερές των ροδάκινων και πορτοκαλιών, τα εκατομμύρια ελαιόδενδρα, και τόσα άλλα εφευρήματα αρπαχτής.
Και να πάψουν οι ηρωισμοί της line, της προληπτικής γραμμής χρηματοδότησης. Άλλα γράφει το Καταστατικό του ESM. Eιλικρίνεια. Δεν είπαμε, όλη την αλήθεια; Όχι την μισή;