Γεώργιος Αποστολόπουλος
Φωκ. Νέγρη & Σκοπέλου 1
113 61 Κυψέλη, Αθήνα
Τηλ. οικ. : 210 822 17 88, κινητό: 6944442875
E-Mail: gnapostol@gmail.com

Αθήνα, 25.08.2014

Τι μπορούμε να κάνουμε για έναν ακόμη καλύτερο Σκαμνό;
Ιδέες και σκέψεις που μοιραστήκαμε προχθές Σάββατο με το Φάνη Σκαρή, Μιχάλη Αστρακά και Γιάννη Ζαλαώρα

Αγαπητέ μου Φάνη, Μιχάλη και Γιάννη!

Θα ήθελα και με αυτό εδώ το σημείωμα να σας ευχαριστήσω για την προχθεσινή δίωρη [18:15 -20:15] συνάντησή μας στην καφετέρια της Γραβιάς και την ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε.

Η αίσθηση ευθύνης, η σοβαρότητα, η εντιμότητα και η ειλικρίνεια που διέκρινα στους φίλους Σκαμνιώτες συγχωριανούς μου, κάπου με κάνουν να πιστεύω, ότι αυτή η κοινή μας προσπάθεια δεν θα πάει στράφι και πιθανολογώ ότι θα φέρει κάποιους καρπούς ή έστω κατ’ ελάχιστον θα αποτελέσει ένα θετικό βήμα στις ανθρώπινες και κοινωνικές σχέσεις στην μικρή μας κοινωνία του Σκαμνού. Του χωριού όπου ο ίδιος γεννήθηκα και μεγάλωσα, ενώ κι εσείς με τη σειρά σας, σαν νεότερη γενιά, γνωρίσατε, βιώσατε και αγαπήσατε κοντά στους γονείς σας.

Μιας και τυχαίνει να είμαι ο μεγαλύτερος ως προς την ηλικία από τους τέσσερίς μας, με ισχυρό το ενδεχόμενο να μην συγκρατήσω, έστω μία καλή σύνοψη από όσα συζητήσαμε, από σύνδρομο το Alzheimer που παραμονεύει, ζητάω από τώρα τη κατανόηση σας, γι’ αυτό εδώ το σημείωμα.

Δεν ξέρω αν έχει νόημα να σημειώσω πως η συνάντηση αυτή έγινε ανάμεσα σε εκπροσώπους των δύο πολιτιστικών Συλλόγων στο Σκαμνό, του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού [ΠΣΣ] και του Συλλόγου Άγιος Γεώργιος [ΣΑΓ], ή απλά να θεωρήσω ότι έγινε μία συνάντηση μεταξύ συγχωριανών που νοιάζονται και αγαπούν το χωριό και τους ανθρώπους του. Εκείνο, όμως για το οποίο είμαι πιο πολύ σίγουρος, είναι πως σε καμία περίπτωση και κανένας μας, από αυτή την τετραμελή συνάντηση, δεν θεωρεί τον εαυτό του, παρά ως έναν ίσο μεταξύ της συντριπτικής πλειοψηφίας των συγχωριανών μας που αποδοκιμάζουν κάθε μορφή όξυνσης και αντιπαλότητας που φέρνει θλίψη και απογοήτευση στους ανθρώπους, ακόμη δε και ντροπή, στην έκταση που δυσάρεστα φαινόμενα βγαίνουν έξω από το Σκαμνό σε τρίτους.

Τοποθετούμαι κοντά στο εισαγωγικό σχόλιο του Γιάννη, και τείνω να το αποδεχτώ, πως στους κόλπους των δύο Συλλόγων περιλαμβάνονται 2-3 άτομα σε κάθε πλευρά που διαπνέονται από κάπως ακραίες θέσεις και πυροδοτούν αντιπαλότητες, δημιουργώντας ταυτοχρόνως κλίμα και επηρεάζοντας ευρύτερες ομάδες.

Έτσι, λοιπόν, έχουμε μπροστά μας το θλιβερό φαινόμενο, να υπάρχουν και να λειτουργούν στο μικρό μας χωριουδάκι, δύο πολιτιστικοί Σύλλογοι, που κατ’ ουσίαν δείχνουν σε πολλές περιπτώσεις να έχουν μετατραπεί σε δύο αντίπαλους πόλους, όπου καλλιεργείται η καχυποψία και η αμφισβήτηση, χωρίς επαρκή ανοχή και διάθεση συμβιβασμού έναντι αλλήλων, δηλαδή τα πρωταρχικά στοιχεία και οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να μπορεί κανείς να κάνει λόγο για πολιτισμό.

Δεν χρειάζεται να σταθεί κανείς στο πως και το γιατί προέκυψε ο δεύτερος Σύλλογος και ορθώς δεν μας απασχόλησε στη συζήτησή μας. Απλά και μόνον να θυμίσουμε ότι αυτή η διάσπαση είχε σαν αφορμή τη χρήση, τη νομή, του ακινήτου του αδρανούς επί μακρόν σχολικού κτιρίου του χωριού. Το όμορφο οικοδόμημα από λιθοδομή που, όμως είχε υποστεί μεγάλες φθορές και κάποιοι συγχωριανοί με δικές τους σημαντικές δαπάνες και εντατική προσωπική εργασία το ανακαίνισαν και το κατέστησαν χρήσιμο και υποδειγματικό στο είδος του, ως αρχιτεκτονική μορφή ανάπλασης και συμπλήρωσης με πρόσθετες κατασκευές και εξοπλισμό.

Ο χώρος αυτός έμελλε να αποτελέσει το μήλον της έριδος, αν και όλοι μας γνωρίζουμε ότι με κατάλληλη νομική ρύθμιση αυτά τα αδρανή διδακτήρια περιέρχονται στην κυριότητα των ΟΤΑ και μπορούν -πολύ σωστά θα λέγαμε- να έχουν συγκεκριμένη χρήση και προορισμό-. Από τη φύση του πράγματος κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει εδώ ο ΟΤΑ.

Και ενώ μεν ο ΟΤΑ έχει τον πρώτο και βασικό λόγο για την νομή αυτού του κτιρίου και των παρακολουθημάτων του, καμία απολύτως δικαιοδοσία δεν έχει να προτείνει ή έστω να παρέμβει στην ύπαρξη και λειτουργία των όποιων Συλλόγων και διάφορων φορέων που κατά το Σύνταγμα αποτελούν κυριαρχικό δικαίωμα των πολιτών.

Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι ο μακαρίτης Θανάσης Παναγής, ως αιρετός πρόεδρος της κοινότητας [Σκαμνού-] Οίτης, μέχρι και τον αδόκητο θάνατό του, έντιμος συντοπίτης από την Οίτη, που γνώριζε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις του Σκαμνού, κράτησε ίσες αποστάσεις από τα δύο «στρατόπεδα» που εμφανίζονται τάχαμου σαν «πολιτιστικοί Σύλλογοι» και έδωσε κάποιες λύσεις ισορροπίας, πιθανόν σολομώντειες, πάντως έντιμες και δίκαιες. Ο Θανάσης, όμως, ως γνωστόν μας άφησε για το μεγάλο ταξίδι, που όλοι μας κάποια στιγμή θα κάνουμε εγκαταλείποντας τις πρόσκαιρες ματαιότητες και ταπεινές αντιπαραθέσεις και στη θέση του πήγε ο επιλαχών συγχωριανός μας Πολύκαρπος που δεν έκρυψε το ενδιαφέρον του για το σχολείο, μετά την ανακαίνισή του από τους συγχωριανούς του. Ο ίδιος, πρωτοστάτησε και στην ίδρυση του ΣΑΓ. Με την ιδιότητά του ως προεδρεύοντος του Τοπικού Κοινοτικού Συμβουλίου, αγνόησε τις συμφωνημένες ρυθμίσεις του Θανάση και υποστήριξε μονομερώς το ΣΑΓ, στον οποίο φρόντισε να εγκαταστήσει αποκλειστικά οικογενειακή διοίκηση: Τον αδερφό του, το γιο του, το γιο του αδερφού του και τη νύφη της αδερφής του. Θέλοντας δε να αντιμετωπίσει κάπως το χρωματισμό της «οικογένειας», έβαλε σαν πρόεδρο τον καλό μας φίλο το Φάνη. Που αν και πρωτοξάδερφός του, προσωπικά κατ΄ελάχιστον δεν με προβληματίζει, γνωρίζοντας το ήθος του ανδρός, ότι έχει πλήρη ανεξαρτησία γνώμης, αλλά μέχρι πού, αφού όλα τα άλλα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, προέρχονται από την οικογένεια Πολύκαρπου; Οι αιτήσεις –επέμεινε να στέλνουμε γραπτά αιτήματα- αγνοήθηκαν συστηματικά και επί τρία συναπτά έτη δεν κατάφερε ο ΠΣΣ να κάνει κούλουμα στο χώρο. Βλέπεις η Καθαρά Δευτέρα δεν μπορεί να μετατεθεί. Γι’ αυτό και η κοινή μας συμφωνία με το Θανάση προέβλεπε για τις στάνταρντ ημερομηνίες – γιορτές, ο χώρος να παραχωρείται εναλλάξ στον ΠΣΣ και τον ΣΑΓ.

Και αυτή η μονομέρεια και άδικη σε βάρος του ΠΣΣ που δρα με σημαντικό έργο και αξιόλογη προσφορά στο Σκαμνό επί 40 περίπου χρόνια, όχι μόνον παρεμποδίστηκε, αλλά εκδηλώθηκαν και δυσάρεστα επεισόδια που προκαλούν το λιγότερο απορία και αγανάκτηση. Αντί οι δύο Πολιτιστικοί Σύλλογοι, να εστιάζονται στην παραγωγή Πολιτιστικού έργου με έναν τρόπο, θα λέγαμε, συμπληρωματικό ή αθροιστικό, ακόμη δε και ανταγωνιστικό, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που εκδηλώθηκαν αθέμιτες και ανεπίτρεπτες συμπεριφορές υπονόμευσης με έριδες και αντιδικίες. Δεν θα ήταν συνεπώς υπερβολή να ειπωθεί ότι εκδηλώνονται ακόμη και κινήσεις παρεμπόδισης αυτής αθροιστικής παραγωγής έργου.

Καφενεδάκι

Χαρακτηριστική περίπτωση το καφενεδάκι. Μία κοινή επιθυμία όλων των συγχωριανών, πέρα κι έξω από φατρίες και συλλογικότητες. Στοιχεία και πληροφορίες που κατατέθηκαν στη συζήτησή μας, μου επιτρέπουν να συνθέσω αυτό το κωμικοτραγικό πάζλ.

Επειδή στο Σκαμνό δεν υπάρχει ούτε καφενείο, ούτε μπακάλικο, ούτε ο οποιοσδήποτε χώρος όπου μπορεί κανείς να πάει να περάσει λίγο την ώρα του, να χαιρετήσει ένα συγχωριανό, να πει μία καλημέρα, να πιει ένα καφεδάκι ή ένα αναψυκτικό, ενθαρρυμένοι από τη στάση του Θανάση Παναγή και το νέο καλλικρατικό σχήμα του Δήμου Λαμιέων, συζητήσαμε και εξασφαλίσαμε τη συναίνεσή τους γι’ αυτή την πρωτοβουλία. Ιούνιος του 2012. Η κρίση υπάρχει και ο ΟΤΑ δεν έχει πόρους. Ο Θανάσης ήταν ξεκάθαρος και έβαλε δύο όρους: Να μην ζητήσουμε χρήματα από το Δήμο γιατί δεν υπάρχουν και στο καφενεδάκι που έχει προφανώς κοινωφελή χαρακτήρα, θα μπορούν να πηγαίνουν όλοι ανεξαιρέτως οι συγχωριανοί. Χωρίς να εξετάζεται αν είναι μέλος και σε ποιον από τους δύο Συλλόγους ή ενδεχομένως και καθόλου, σε κανένα Σύλλογο. Ταυτοχρόνως μας υπέδειξε να ενημερώσουμε και τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Κώστα Μουστάκα. [Συνάπτω το σχετικό κείμενο] Η απόκριση του αντιδημάρχου ήρθε το ίδιο θετική με αυτή του Θανάση, με την χαρακτηριστική φράση, “όπως το θέτετε δεν έχουμε ουδεμία αντίρρηση”. Ρώτησε και αν έχουμε κάποιον άνθρωπο να το κουμαντάρει και ανέφερα ο ίδιος προσωπικά το όνομα που μου είχε δοθεί: Ευθύμιος Δ. Τζιβάρας. Βέβαια ο Θύμιος που είχε επιλεγεί, αν και το αποδέχθηκε, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στην συνέχεια, γιατί προέκυψε εγκυμοσύνη στη γυναίκα του.

Με δεδομένη τη συναίνεση ΟΤΑ, επανήλθαμε τον Αύγουστο του 2013 [Φάνης, Δημήτρης Αλεξ. Πολυζωίδης και Μαρία Τζιβάρα-Τσεμπερλή] σε μία φιλική συζήτηση, αναζητώντας τρόπους άμβλυνσης των όποιων δυσάρεστων καταστάσεων εκπορεύονταν από την αντιπαράθεση των δύο Συλλόγων [Ο Θανάσης δεν είναι στη ζωή και κουμάντο στην κοινότητα, κάνει ο Πολύκαρπος]. Κυρίαρχη ιδέα ήταν και πάλι το καφενεδάκι για το οποίο και οι τέσσερις συνομιλητές, εκπροσωπώντας τους δύο Συλλόγους, δέχτηκαν την πρόταση με ευχαρίστηση θεωρώντας ότι αυτή η κίνηση θα έχει πολλαπλά θετικά αποτελέσματα, αφού η συνύπαρξη των συγχωριανών στο καφενεδάκι θα φέρει και την άμβλυνση των όποιων αντιθέσεων. Επειδή όμως η σαιζόν ήδη πήγαινε προς το τέλος της, η υλοποίηση της πρωτοβουλίας αυτής έγινε φέτος. Απουσιάζοντας ο ίδιος από το χωριό έπαιρνα συχνά μηνύματα μεγάλης ευχαρίστησης, καθώς οι στόχοι μας προχωρούσαν με επιτυχία. Μεγάλη συμμετοχή, καλό κλίμα, όλοι οι συχωριανοί, χωρίς διαχωρισμούς σε φατρίες και Συλλόγους.

Και όλα αυτά μέχρι που ήρθε και πάλι η ζημιά!

Ο Πολύκαρπος επισκέπτεται το χώρο, ενοχλείται από το καφενεδάκι, παραβλέπει τις προηγούμενες συνεννοήσεις μας με τον ΟΤΑ [ενδεχομένως και να είχε στο νου του μία επικαιροποίηση της έγκρισης, αλλά μάλλον και αυτό δεν ήταν στις προθέσεις του, ως φαίνεται]. Ούτε καν τον Πρόεδρο Φάνη δεν άφησε να τιμήσει τις περυσινές συνεννοήσεις μας και την όποια διαβούλευση. Στόχος να κλείσει αμέσως το καφενεδάκι για το ο οποίο ο ΠΣΣ είχε και πάλι καταβάλλει σημαντικά ποσά για συμπλήρωμα εξοπλισμού. Ο Φάνης υποχρεώνεται να τηλεφωνήσει στον αντιδήμαρχο Μουστάκα, διαμαρτυρόμενος κλπ.

Προσωπικά πληροφορούμαι γι’ αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις από .. τον Αντιδήμαρχο Μουστάκα που βρίσκεται σε πλήρη αμηχανία και προβληματισμό.

Προκαλείται και ένα οξύ επεισόδιο μεταξύ δύο στελεχών των δύο Συλλόγων. Η προβολή ταινιών από το Δημήτρη Πολυζωίδη στον ίδιο χώρο όπου και τα τραπεζοκαθίσματα για το καφενεδάκι, αποτελεί το πεδίο αντιπαράθεσης. Οι αφηγήσεις εκατέρωθεν, περίπου ταυτίζονται.

Κάτω από φοβέρες και απειλές, το καφενεδάκι τελείωσε και οι συγχωριανοί επιστρέφουν σκυθρωποί και απογοητευμένοι στα σπίτια τους ή έστω στο παγκάκι του Ιατρείου.

Αυτές είναι και οι πρόσφατες εξελίξεις που αιφνιδίως ανέτρεψαν το καλό κλίμα και αποτέλεσαν την αφορμή γι’ αυτή εδώ τη συνάντηση. Η επιλογή της Γραβιάς και όχι σε χώρο ή σπίτι του Σκαμνού, προσωπικά δεν με βρήκε σύμφωνο διότι δεν αποδέχομαι ευτελείς διαχωρισμούς σε παρατάξεις. Ελπίζω παρόμοιες συναντήσεις με το κατάλληλο θάρρος και αποφασιστικότητα, να γίνονται στο μέλλον όχι απλά και μόνον στο Σκαμνό, αλλά και να σηματοδοτούν την άρνησή μας να εντασσόμαστε σε κάστες. Είναι και αυτό ένα στοιχείο σημαντικό για την δημιουργία μίας νέας αντίληψης.

Ενιαίος Σύλλογος

Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη ανθρώπων που έχω κατά καιρούς συζητήσει, η αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να έρθει με την θέσπιση ενός ενιαίου Συλλόγου. Η Διοίκηση του ενιαίου Συλλόγου με γνώμονα τη δημοκρατία και τους σχετικούς κανόνες δικαίου, διασφαλίζει την επίλυση των όποιων ζητημάτων και δεν προκαλούνται αντιπαραθέσεις, με αρνητικές συμπεριφορές που εγγίζουν και τα όρια της υπονόμευσης έργων του «αντίπαλου» Συλλόγου, που απογοητεύουν τους συγχωριανούς, ενώ σε κάμποσες περιπτώσεις ντροπιάζουν το χωριό και στο ευρύτερο περιβάλλον.

Ο Φάνης είχε σχετικές συζητήσεις με το Δημήτρη Ευστράτογλου. Στις προτάσεις υπάρχει και η σκέψη να διαλυθεί ό ένας Σύλλογος και να εγγραφούν όλοι οι συγχωριανοί στον ΣΑΓ.

Το ζήτημα τέθηκε στη συνέλευση του ΣΑΓ στις 03.08.2014 και απορρίφθηκε με καθολική ψηφοφορία.

Προσπαθώντας να ερμηνεύσω το φαινόμενο και πέρα από κάποιες επισημάνσεις που προηγήθηκαν της Συνέλευσης, όπως κάποιες διαφωνίες για την συν-λειτουργία σινεμά [ΣΑΓ] και καφενεδάκι, οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις σε ευρεία κλίμακα, έχουν δηλητηριάσει το κλίμα.

Ο Φάνης το τοποθετεί καθαρά: Λείπουν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις να βρεθούμε εθελοντικά σε έναν ενιαίο Σύλλογο πολιτιστικού ενδιαφέροντος, όταν δεν υπάρχει η βασικότερη ψυχολογική διάθεση να ενταχθείς και να συνεργασθείς με ανθρώπους που συναντάσαι στον μικρό οικισμό κατά πρόσωπο και δεν ανταλλάσσεις ούτε καλημέρα.

Ακολουθεί εκτενής συζήτηση όπου καταγράφονται τέτοιες προβληματικές σχέσεις μεταξύ των συγχωριανών, που δυστυχώς μεταλαμπαδεύονται ακόμη και στα παιδιά! Τέτοια σχόλια καταμαρτυρούνται εκατέρωθεν και όλα αυτά με μία νηφάλια σκέψη, από το πρίσμα του Συλλόγου, θα μπορούσε να το δει κανείς ότι δεν αφορούν και δεν πρέπει να έρχονται σαν θέματα του Συλλόγου. Ωστόσο η πίκρα που φτάνει και στα όρια της μισαλλοδοξίας, περισσεύει.

Οικοδόμηση νέου κλίματος

Ήταν πολύ καλή η κατάθεση σκέψεων στην κατεύθυνση αυτή και είμαι σίγουρος ότι αυτή η προσπάθεια με ιδέες και προτάσεις μπορεί να συνεχιστεί και να εμπλουτιστεί. Στόχος είναι να δημιουργηθεί μία καλύτερη κουλτούρα, ανοχής και συμβιβασμού, ακόμη δε και διάκρισης των διαπροσωπικών σχέσεων από τις συλλογικότητες και δράσεις στο χωριό που επ’ ουδενί επιτρέπεται να παρεμποδίζονται ή να υπονομεύονται.

Σημειώνω, ό,τι θυμάμαι:

Καφενεδάκι

Όλοι, δηλαδή οι τέσσερις, δέχονται ότι αποτελεί πρωταρχικό στόχο. Με σκοπό να προστατευθεί το εγχείρημα από τους ενδεχόμενους κακόπιστους του αντιμάχονται την ομοψυχία στο χωριό, να δούμε, πως θα θωρακιστεί αυτή η πρωτοβουλία και να μην διατρέχει κίνδυνο. Υπάρχουν δύο σενάρια: Αδειοδότηση ως χώρος υγειονομικού ενδιαφέροντος, πιθανός πλειοδοτικός διαγωνισμός από το Δήμο [αστείο αντικείμενο] χωρίς πλειοδότη, ταμειακή μηχανή, ΤΕΒΕ κλπ και το άλλο σενάριο που εφαρμόζεται σε πολλούς Δήμους της χώρας και το οποίο προκρίνω: Το καφενεδάκι δεν είναι παρά μία κοινωφελής δραστηριότητα του Δήμου, χωρίς κερδοσκοπικά κριτήρια. Απευθύνεται σε ανθρώπους τρίτης ηλικίας και παιδιά, κατά κύριο λόγο παρέχοντάς τους μία στοιχειώδη ευκαιρία ανθρώπινης επικοινωνίας. Το ρόλο αυτό μπορεί να αναλάβει και ένας Πολιτιστικός Σύλλογος έναντι των μελών του. Το γεγονός ότι ένας πολιτιστικός Σύλλογος αγοράζει καφέ και αναψυκτικά και τα προσφέρει στα μέλη του έναντι τιμήματος που καλύπτει το κόστος, δεν νομίζω ότι συνιστά δραστηριότητα με επιχειρηματικό ενδιαφέρον. Μία τέτοια δραστηριότητα, φρονώ, δεν παραπέμπει σε περίπλοκες διαδικασίες που κατ’ ουσίαν είναι και ανεφάρμοστες.

Εδώ, οφείλουμε να το ψάξουμε καλύτερα.

Οι άνθρωποι δεν είναι πρόβατα

Οι συγχωριανοί όχι μόνον έχουν το δικαίωμα, αλλά ενθαρρύνονται κιόλας να μετέχουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό στις δραστηριότητες του κάθε Συλλόγου. Επικρίσεις και παρατηρήσεις που έχουν ακουστεί, αποδοκιμάζονται. Είναι το λιγότερο ντροπή. Μόνιμοι κάτοικοι του χωριού, που αποζητούν μία ευκαιρία να ξεδώσουν, γιατί να φοβούνται επειδή άλλαξαν … μαντρί;

Με το ίδιο σκεπτικό, προτρέπονται οι συγχωριανοί χωρίς κανέναν ενδοιασμό, εφ΄όσον και καθ΄όσον συνεχιστεί η ύπαρξη και λειτουργεία δύο Συλλόγων, να εγγράφονται και στους δύο Συλλόγους. Έχουμε την ευχάριστη πληροφορία ότι ο ΣΑΓ άλλαξε τον –εσφαλμένο κατά τη γνώμη μου- όρο περί «αυτοχθώνων» κττ. Κάθε συγχωριανός που γεννήθηκε, μεγάλωσε, έχει γονείς ή ρίζες από το Σκαμνό ή απέκτησε ακίνητη περιουσία στο Σκαμνό, είναι Σκαμνιώτης και έχει δικαίωμα να εγγράφεται αυτοδικαίως και στον ΣΑΓ, χωρίς συμβούλια, επιτροπές και τα ρέστα. Η ετήσια συνδρομή είναι δέκα Ευρώ, όπως και στον ΠΣΣ. Ίσως υπάρξει ένα θεματάκι στον ΣΑΓ όπου προβλέπεται μία γραφειοκρατία «έγκρισης» εγγραφής νέου μέλους από το ΔΣ [κατ’ ουσίαν από την οικογένεια του Πολύκαρπου], αλλά με την παρέμβαση του Φάνη, θεωρώ ότι και αυτό θα απλουστευτεί και όλοι μας μπορούμε να γίνουμε και μέλη στον ΣΑΓ με πλήρη δικαιώματα λόγου, ψήφου κττ. Στις επικείμενες εκλογές θα έχουμε μία καλή εικόνα και θα σταθούμε όλοι μας δίπλα στην όποια διοίκηση αναδειχθεί.

Σημειολογικές κινήσεις

Όσο διατηρούνται οι δύο Σύλλογοι, απευθύνονται προσκλήσεις εκατέρωθεν για συμμετοχή στις εκδηλώσεις του άλλου Συλλόγου. Ήδη, έχω την τιμή να προσκαλέσω το Φάνη και το Γιάννη στην μικρή γιορτή στις 06.09.2014, ώρα 20:30 για να στείλουμε το μήνυμα, ότι κάτι άλλαξε στο Σκαμνό. Έχει κληθεί και ο Δήμαρχος, αλλά και άλλοι παράγοντες.

Πρέσβεις καλής θέλησης

Αναζητούμε και στις δύο πλευρές, ανθρώπους που συμμερίζονται την φιλική και αγαστή συνύπαρξη στο χωριό και τους βάζουμε να δουλέψουν μεταφέροντας το μήνυμα για ένα καλύτερο πολιτισμό που έχει σαν άξονα το σεβασμό στον άνθρωπο, χωρίς άλλες ετικέτες και διαχωρισμούς.

Κοινές δράσεις

Αναβίωση του Σκαμνιώτικου Πανηγυριού στις 2 Μαΐου στον Άγιο Αθανάσιο με γιορτή.

Πολιτιστικό κέντρο [Σχολείο]

Εκδηλώσεις
Ετοιμάζουμε, ενόψει συνάντησής μας με τον νέο Πρόεδροι ΟΤΑ Οίτης Βασίλη Σταϊκούρα, συγκεκριμένες προτάσεις στα θέματα που κακώς μας ταλάνισαν στο παρελθόν. Δεν μας τιμά καθόλου, να αποδεικνύουμε ότι δεν είμαστε σε θέση με αλληλοσεβασμό να συνεννοηθούμε σε μερικά απλά πράγματα. Να αποδιώξουμε την ντροπή από πάνω μας να ασχολούνται κάθε τόσο παράγοντες του ΟΤΑ με τις έριδες στο Σκαμνό. Άξονας η πρόταση του Γιάννη που έχει τις ρίζες της στην γραμμή Θανάση Παναγή. Στάνταρντ γιορτές, όπως Καθαρά Δευτέρα, εναλλάξ. Οι άλλες με απ’ ευθείας συνεννόηση μεταξύ των προέδρων ή άλλων στελεχών που θα επιφορτισθούν με αυτό το καθήκον. Ο νέος Πρόεδρος, ας βάλει τη σφραγίδα του επευλογώντας ό,τι συμφωνήσουμε.

Πρόσβαση στο χώρο
Οφείλουμε να βρούμε μία καλή λύση σε τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η πρόσβαση στο χώρο της αιθούσης, βιβλιοθήκη κλπ, αλλά και να προστατεύεται η περιουσία και ο εξοπλισμός που βρίσκεται εκεί.

Ιδιαίτερο γραφείο
Ο χώρος αυτός διατίθεται με κλειδί και στους δύο Συλλόγους και εισέρχονται σ’ αυτόν, μόνον διαπιστευμένα στελέχη για την διαχείριση και τήρηση του επίσημου αρχείου και άλλου υλικού.

Δίαυλος επικοινωνίας
Για οποιοδήποτε πρόβλημα αναφύεται επιλαμβάνονται τα στελέχη κάθε Συλλόγου και εν ανάγκη το Προεδρείο, επιδιώκοντας σε πνεύμα ευπρέπειας την αντιμετώπισή του. Αποδοκιμάζεται η εμφανής ή συγκαλυμμένη υπονόμευση της δραστηριότητας που αναπτύσσει κάθε Σύλλογος και αναζητείται με τη λογική συνετού οικογενειάρχη η βέλτιστη διευθέτηση των όποιων ζητημάτων ανακύπτουν. Αντεγκλήσεις μεταξύ στελεχών, ντροπιάζουν όλους μας.

Αγαπητοί μου φίλοι!

Θα το εκτιμήσω να προσθέσετε ή να διορθώσετε ό,τι νομίζετε σ΄αυτό το σημείωμα. Σε κάθε περίπτωση κατάλαβα ότι όλοι μας θέλουμε να εμφανιστούμε σε λίγες μέρες στον νέο Πρόεδρο της Κοινότητας με συμφωνημένες θέσεις και ει δυνατόν, να μην υπάρξει ούτε ένα σημείο στο οποίο θα χρειαστεί να κάνει το διαιτητή, υποβάλλοντας συγχρόνως τον άνθρωπο σε μία ψυχοφθόρα διαδικασία, αφού είναι καλός φίλος του Σκαμνού.

Ευχαριστώντας και πάλι γι’ αυτή τη συνεργασία που έχει καλό σκοπό, σας χαιρετώ φιλικά

Γ. Αποστολόπουλος

 

[Οι συνεννοήσεις με τον αείμνηστο Θανάση Παναγή και τον Αντιδήμαρχο Κώστα Μουστάκα]