FtS87

Πλησιάζει η ώρα της δημοκρατίας, καθώς σε λίγο οι Έλληνες πολίτες θα κληθούμε να αποφασίσουμε για τους τοπικούς άρχοντες των ΟΤΑ (Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης). Με σύνεση και νηφαλιότητα καλούμαστε να κάνουμε ταμείο, κατά το κοινώς λεγόμενο. Να ανατρέξουμε στη τετραετή περίοδο που εκπνέει, αξιολογώντας τα πεπραγμένα των τοπικών αρχόντων μας και να αποφασίσουμε αν θα ανανεώσουμε την εντολή στους ίδιους, ή αν θα στραφούμε στον άλλο συνδυασμό που διεκδικεί την ψήφο μας.

Ασφαλώς και η ΦτΣ ή ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος δεν επεχείρησε, ούτε θα το πράξει και τώρα να συμβουλέψει ή να παροτρύνει τους αγαπητούς μας συγχωριανούς στο Σκαμνό ή τους συνδημότες μας στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Γοργοποτάμου, όπου ευτυχήσαμε να έχουμε πολλούς και έγκυρους φίλους. Από την άλλη, όμως, πλευρά έχουμε το ερέθισμα να μεταφέρουμε εδώ την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπως λέγεται, με σκέψεις και εκτιμήσεις που βασίζονται σε απτά στοιχεία και αυταπόδεικτα δεδομένα. Τούτο ίσως είναι χρήσιμο για τον καθένα από μας.

Με μία σύντομη ματιά στο χθες, εμείς οι Σκαμνιώτες, συγκροτώντας ένα μικρό, αλλά πανέμορφο οικισμό, δεν έχουμε, ούτε είχαμε ποτέ εκλογική δύναμη ικανή να διαμορφώσει τελικά εκλογικά αποτελέσματα. Αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Καποδιστριακό μας Δήμο Γοργοποτάμου που αισίως κλείνει τη δεύτερη 4ετία του. Σε δεύτερο ρόλο ήμασταν και χθες με την Κοινότητα Οίτης όπου είμαστε προσαρτημένοι.

Η αριθμητική υπεροχή σε ψήφους στον γειτονικό οικισμό επέφερε πάντοτε, νομοτελειακά τα ίδια αποτελέσματα. Πάντα ο Σκαμνός ήταν ο παραγκωνισμένος παρίας και ελάχιστη ήταν η μέριμνα των ιθυνόντων της Κοινότητας Οίτης για το Σκαμνό. Και τούτο επί δεκαετίες ολόκληρες από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν. Για να είμαστε, πάντως, ακριβείς οφείλουμε να σημειώσουμε ότι επί κοινότητας Οίτης γλιτώσαμε το κουβάλημα του νερού με τις βαρέλες από την Τρανή Βρύση στα σπίτια μας, μια και κατασκευάστηκε το δίκτυο υδροδότησης. Αποφύγαμε το κουβάλημα του νερού, αλλά το πρόβλημα αντικαταστάθηκε από τον καρκινογόνο αμίαντο των τριτοκοσμικών σωληνώσεων, που είδαμε και πάθαμε να αντικατασταθούν. Από κει και πέρα δεν βλέπουμε κάτι το αξιόλογο να προσπορίζεται ο Σκαμνός από την ιθύνουσα Οίτη. Ο σχολαστικός συγχωριανός, ενδεχομένως θα πρόσθετε το «έργο» στου Γρανισιώτη, όπου ο αλήστου μνήμης πρόεδρος από την Οίτη επέτρεψε και πλήρωσε από πάνω, δύο ανεύθυνους συγχωριανούς μας να καταστρέψουν το μαγευτικό τοπίο στου Γρανισιώτη, δήθεν να βελτιώσουν τη Βρύση. Το τραγικό αποτέλεσμα είναι ακόμη εκεί να το βλέπει ο οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος και να κλαίει στο σεληνιακό τοπίο, με την ανύπαρκτη πλέον Βρύση και το εξαφανισμένο ιερό υπεραιωνόβιο δένδρο στον ευρύτερο χώρο.

Ήταν η κοινή διαπίστωση πού ώθησε συνετούς Σκαμνιώτες να πάψουν να μεμψιμοιρούν και να πάρουν τις τύχες του αγαπημένου τους χωριού στα χέρια τους μέσα από τις τάξεις του Πολιτιστικού τους Συλλόγου, που φέτος αισίως θα κλείσει μία 30ετία δράσης και προσφοράς στο Σκαμνό και τους ανθρώπους του. Οραματιστής ο αείμνηστος Γιάννης Ζαλαώρας, ιδρυτής του Συλλόγου, έδωσε την κατεύθυνση: Να ορίσουμε και να διευθετήσουμε τα του οίκου μας στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες. Να βασιστούμε στα άξια παιδιά του Σκαμνού.

Ο Δήμος Γοργοποτάμου αναπτέρωσε τις ελπίδες μας. Στην πρώτη τετραετία με τον ενθουσιασμό των νεοφώτιστων τρεις συνδυασμοί διεκδίκησαν την ψήφο των δημοτών. Και να που ένας συνδυασμός ανεξάρτητος, χωρίς κομματικές σφραγίδες από τους κεντρικούς πολιτικούς σχηματισμούς, συγκροτημένος από μέλη που υπέδειξαν οι τοπικές κοινωνίες, ανθρώπους της εργασίας, μα και αγωνιστές της βιοπάλης και επιστήμονες επαγγελματίες τράβηξαν την προτίμηση των ψηφοφόρων και αναδείχθηκαν νικητές. Με το σύστημα όμως που ίσχυε, έπρεπε να ακολουθήσει ένας δεύτερος γύρος, ώστε από τον 1ο και 2ο συνδυασμό να επικρατήσει ο καλύτερος. Εκεί, αγαπητά αδέρφια, όσοι από σας το θυμόσαστε, ήρθε η ανίερη συμμαχία των κομματικών. Η παταγωδώς αποδοκιμασθείς 3ος συνδυασμός, της κυβερνώσας τότε παράταξης που τιμωρήθηκε σκληρά, μπήκε στα πράγματα από … το παράθυρο.

Η πρώτη τετραετία, περίοδος εκ των πραγμάτων προσαρμογής, δεν παρουσίασε κάτι το ιδιαίτερο. Ούτε οι συγχωριανοί, άλλωστε, περίμεναν κάτι το ιδιαίτερο. Ήμασταν συνηθισμένοι, άλλωστε. Ο Σύλλογος συνέχιζε να κάνει τη δουλειά του με ποικίλες δραστηριότητες, όχι μόνον στον πολιτιστικό τομέα, μα και στον εξωραϊστικό με εμφανή την παρουσία που σε κάθε γωνιά του χωριού: Στην Τρανή Βρύση, στο Γούπατο, στην Παιδική Χαρά, στο Ιατρείο, στη Βρύση Βασιλόπουλου, στην Άγιο Αθανάσιο, παντού. Ένα φοβερό, όμως ατύχημα, καθώς το σπίτι ενός συγχωριανού πήρε φωτιά και κάηκε, αφού δεν υπήρχε νερό να τη σβήσουν, ώθησε το Δήμο να κάνει την νέα επαρκέστερη υδατοδεξαμενή. Αυτό αποτελεί και το μοναδικό ουσιαστικό έργο υποδομής στο Σκαμνό από τον νεοσύστατο Δήμο.

Στελέχη του Συλλόγου που είδαν τους ορειβάτες στον Άγιο Ευστάθιο, πάνω από τη Γέφυρα της Παπαδιάς, ορμητήριο για το πέρασμα του Ασωπού, σκέφθηκαν να τους καλοδεχθούν ως οικοδεσπότες στο χωριό με κάποια εδέσματα, σύμφωνα με τις παραδόσεις που αρκετοί ακόμη τις σέβονται. Μαζί με τους ορειβάτες του ΕΟΣ Λαμίας δεν άργησε η βελτίωση και η επέκταση της εκδήλωσης και τα αρχικά 50 άτομα επισκεπτών άρχισαν να αριθμούν μερικές εκατοντάδες. Οι ανάγκες για σωστή φιλοξενία αυξήθηκαν και με ομοθυμία –και πάλι ο Σύλλογος- με ιδιαίτερα σημαντικές δαπάνες ανακαίνισε ριζικά το μισοκατεστραμμένο κτίριο του πρώην δημοτικού σχολείου. Αρκετές δεκάδες εκατομμύρια η δαπάνη. Πολύ σημαντική η απλήρωτη εργασία από άξιους και φιλότιμους παράγοντες του μοναδικού αυθεντικού συλλογικού φορέα κοινωνικής δράσης και προσφοράς του Σκαμνού. Πρόσθετες κτιριακές κατασκευές, λιθοδομές εκ του μηδενός, ξύλινες κατασκευές, εγκαταστάσεις υγιεινής και τόσα άλλα απαραίτητα για μία αξιοπρεπή υποδοχή μεγάλου αριθμού επισκεπτών. Το ίδιο λαμπρή και πανηγυρική και ευχάριστη ήταν και η τελετή εγκαινίων από τον νέο τότε Δήμαρχο κ. Π. Σπαθούλα και τον Ηγούμενο Ιγνάτιο. Με ευπρέπεια ο Δήμαρχος συνεχάρη το Σύλλογο, εγκωμιάζοντας πρωτοβουλίες του είδους.

Ενόψη της δεύτερης τετραετίας, υπήρχαν μόνον οι δύο κομματικοί συνδυασμοί και ο Σκαμνός έκρινε ότι έπρεπε να υποστηριχθεί και πάλι ο Συνδυασμός του Π. Σπαθούλα με τον Μιχάλη Γρούσπα, εξ Οίτης για το Δημοτικό Συμβούλιο και τον Πολύκαρπο Αστρακά για το τοπικό Συμβούλιο. Ο τελευταίος κέρδισε τις ψήφους του Συλλόγου -που ενεργεί πάντοτε συγκροτημένα-, εγκωμιάζοντας το Σύλλογο, τη δράση του κλπ.

Η δεύτερη θητεία του Π. Σπαθούλα συνδέεται με μία μεταστροφή στη στάση του απέναντι στο Σύλλογο. Από μεν την εκδήλωση του Ασωπού, ενήργησε να αποκόψει τον Σύλλογο, δηλ. τον αρχικό δημιουργό της, από δε το ανακαινισμένο κτίριο του σχολείου -με δαπάνες του Συλλόγου, όπως αναφέρθηκε- και πιθανόν ευθυγραμμιζόμενος με κάποιους θρασείς καιροσκόπους κινήθηκε για απομάκρυνση του Συλλόγου από το κτίσμα που χρησιμοποιεί ως εντευκτήριο και έδρα. Το παρασκήνιο δεν το γνωρίζουμε και μόνο το αποτέλεσμα των μη φιλικών και αθέμιτων ενεργειών σε βάρος του Συλλόγου γνωρίζουμε. Σύμφωνα με κάποια σχόλια ο Πολύκαρπος, επισείοντας τους 69 ψήφους, δηλ. και αυτούς του Συλλόγου, αξίωσε από το Δήμαρχο να πάρει το ακίνητο (για το οποίο δεν εισέφερε ούτε μία δραχμή!) και να το κάνει ταβέρνα. Δεν μπορούμε να επιμείνουμε σε φήμες και εικασίες. Όπως, όμως, και αν έχει το πράγμα η απογοήτευση και η πίκρα του Συλλόγου απέναντι στον Π. Σπαθούλα, είναι μεγάλη. Η πορεία των πραγμάτων επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Δεν φαίνεται να λειτούργησε η ντομπροσύνη, η λεβεντιά και η αξιοπρέπεια της Ρούμελης. Να αποκρούσει, βρε αδερφέ, με οποιοδήποτε τρόπο την προκλητική απρέπεια, έστω κι αν δεν γνώριζε τα προεκλογικά του τερτίπια απέναντι στο Σύλλογο με τις τάχα φιλίες του και τα ρέστα. Στα θετικά, ωστόσο, αυτής της δεύτερης τετραετίας που εκπνέει, οφείλουμε να προσμετρήσουμε το ότι εκπληρώθηκε ο προσωπικός στόχος του Πολύκαρπου να καταστεί μισθοδοτούμενος από το ταμείο του Δήμου.

Θα ήταν παράληψη αν δεν αναφερόμασταν στο φιάσκο με το έργο ανάπλασης του κόμβου στον Άγιο Αθανάσιο και ανάδειξής του σε θέση θέας, πάνω στο μεγάλο οδικό δίκτυο Θερμοπυλών – Δελφών. Με βάση μελέτη του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού που υποβλήθηκε «μέσω» Δήμου Γοργοποτάμου, σύμφωνα με τους προβλεπόμενους τύπους, στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος, χορηγήθηκε ποσό 10 εκ δραχμών για την υλοποίησή του. Αλλά, αυτό το «μέσω» μας έφαγε. Τα χρήματα δόθηκαν μεν, αλλά ξεστράτησαν προς την Οίτη. Άξιος ο μισθός του συνταξιούχου στρατιωτικού Μιχάλη Γρούσπα, που αφού δεν έτυχε στην κανονική του θητεία σε περίοδο ειρήνης να δοξαστεί στο πεδίο της μάχης,, έμελλε να δρέψει δάφνες σαν παράγων τοπικής αυτοδιοίκησης. Φυσικά και ο Πολύκαρπος δεν αποτέλεσε εμπόδιο για τέτοιες αδικίες. Καλύφθηκε πλήρως με το συρματόπλεγμα που έγινε στην παιδική χαρά. Ενώ ο Δήμαρχος καλύφθηκε επίσης με το εξόχως ασθενές άλλοθι, την ασυνάρτητη παρατήρηση ενός συγχωριανού μας σε κάποια συνάντηση –τέτοιοι συμπολίτες δεν λείπουν δα από κάθε κοινωνία- που επιφυλάχθηκε για το έργο στον κόμβο Αγίου Αθανασίου, «για να μην πάρουν αξία οι γειτονικές ιδιοκτησίες»!

Και όμως, φίλοι Σκαμνιώτες και Σκαμνιώτισσες, τα λάθη είναι ανθρώπινα και μάλιστα, κάποιοι λένε, ότι «ουδέν κακό αμιγές καλού». Στο προκείμενο, η ρήση αυτή σημαίνει ότι το λάθος μας, εφ΄ όσον το επισημάνουμε και το αξιολογήσουμε σωστά, μας κάνει σοφότερους. Τούτο το τελευταίο καλούμαστε τώρα να χειριστούμε.