FtS80

Η δημοσιονομική κατάσταση στον τόπο μας, κατά γενική ομολογία, βρίσκεται σε πολύ δυσμενές επίπεδο. Συνεχιζόμενη ανεργία, επενδυτική άπνοια, μεγάλα ελλείμματα του δημοσίου και του ισοζυγίου πληρωμών, έξαρση του πληθωρισμού (4,2% Ιαν 05). Οι συζητήσεις που γίνονται σε επίπεδο πολιτικών και διαφόρων δημοσιολογούντων, δεν αμφισβητούν κατ΄ ουσία τη σκληρή αυτή πραγματικότητα, αλλά αναλώνονται στο να υποδείξουν τους υπεύθυνους για τη ζοφερή αυτή κατάσταση. Οι δομές του κράτους και οι θεσμοί, είναι πλέον παγκοίνως ομολογημένο, ότι συνεχίζουν να πάσχουν και συμπτώματα σήψης, παρακμής και διαφθοράς εντοπίζονται ευρέως πλέον.

Είχαμε την ευκαιρία σε προηγούμενο σημείωμά μας να σταθούμε κι εμείς με τη σειρά μας σε φαινόμενα διαφθοράς το δημόσιο τομέα ελέγχοντας πολιτικούς, πολιτικά κόμματα και διάφορους κατά καιρούς κυβερνητικούς αξιωματούχους. Στο τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης ήρθαν εντυπωσιακές αποκαλύψεις καθ΄ όλα αξιέπαινων δημοσιογράφων για σοβαρά κρούσματα διαπλοκής και διαφθοράς στο χώρο της δικαιοσύνης και της εκκλησίας.

Το όλο σκηνικό τείνει να δώσει τα χαρακτηριστικά μιας πλατιάς κρίσης που σε πολλές περιπτώσεις απλώνεται κάθετα στις επί μέρους ιεραρχίες, ακόμη δε και εγκάρσια διατρέχοντας και διασυνδέοντας ανεξάρτητους, υποτίθεται, θεσμούς. Η αντιμετώπιση της υπόθεσης φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη και σύνθετη. Η κρίση αφορά όχι μόνον τις συνταγματικά κατοχυρωμένες εξουσίες, την εκτελεστική / κυβερνητική, νομοθετική / κοινοβούλιο και την δικαστική, με την αυτοτέλεια της κάθε μιας απ΄ αυτές, αλλά και τις μη θεσμοθετημένες εξουσίες, όπως είναι η λεγόμενη 4η εξουσία, δηλ. του τύπου και των ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με τον γραπτό λόγο και την ηλεκτρονική ενημέρωση), αλλά και η Εκκλησία που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένος θεσμός και συνδέεται με την πορεία του Έθνους και της κοινωνίας μας.

Η προ πολλού διαπιστωμένη κρίση, ιδίως στο χώρο της Εκκλησίας, φαίνεται τώρα πλέον ότι συγκαλύπτονταν από την Ιεραρχία με αποτέλεσμα το πρόβλημα να λάβει φοβερές διαστάσεις. Δημοσκοπήσεις πρόσφατες δείχνουν δραματική μείωση της εκτίμησης και αποδοχής των ιεραρχών της Εκκλησίας μας από τους πιστούς. Συνετοί άνθρωποι με γνωστό ήθος και σοφία, πανεπιστημιακοί καθηγητές της Θεολογίας αναγνωρίζουν πλέον ότι τα φαινόμενα εκτροχιασμού παραγόντων της Εκκλησίας ξεπερνούν κάθε φαντασία καθώς αποκαλύπτονται απαράδεκτες στάσεις και συμπεριφορές που όχι μόνον έρχονται σε κάθετη αντίθεση προς τις παραινέσεις της Χριστιανικής μας Διδασκαλίας, αλλά προφανώς εμπίπτουν σε πλείστες όσες διατάξεις του ποινικού κώδικα. Οι ίδιοι έγκυροι κύκλοι υπογραμμίζουν με έμφαση ότι η παρατηρούμενη παρακμή είναι πρωτοφανής στην μακραίωνη ιστορία του θεσμού και επισημαίνουν ότι η διαμετρική διάσταση λόγων και έργων πολλών αρχιερέων μας, δεν έχει προηγούμενο.

Η ανηθικότητα, η απίστευτη χλιδή, η έπαρση και αλαζονεία, η κακοδιαχείριση οικονομικών πόρων, η απληστία, ο αθέμιτος και άκρατος υλισμός, η σεξουαλικές εκτροπές και όργια ρασοφόρων (ακούσθηκαν και περιπτώσεις AIDS), αποτελούν το μόνιμο μότο για ένα ευρύ φάσμα ιερωμένων. Σε άλλες εκφάνσεις η επικίνδυνη πολυπραγμοσύνη πασπαλισμένη με μπόλικο εθνικοπατριωτισμό και υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα, οδήγησε σε υποκατάσταση των αρμοδίων του Υπουργείου Εξωτερικών και Αμύνης, ενώ άνθρωποι του περιβάλλοντος της Εκκλησίας ακούσθηκαν ακόμη και μπλεγμένοι σε ξένες μυστικές υπηρεσίες. Η αποδοκιμαζόμενη «εκκοσμίκευση» από το Ιερατείο, τείνει να καταστεί μόνιμη στάση και συμπεριφορά. Απίστευτες ίντριγκες, κλίκες άνομων συμφερόντων, δολοπλοκίες, ραδιουργίες, πλαστογραφίες, συκοφαντίες, κλοπές αντικειμένων αξίας, διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, υπεξαιρέσεις, μέχρι και οργάνωση –ευτυχώς μη πραγματοποιηθείσα- δολοφονίας αρχιερέως, τροφοδοτούν τους άξιους λειτουργούς της ενημέρωσης που κάτω από μύριες όσες απειλές και κινδύνους, έχουν το σθένος και τη λεβεντιά να κοινοποιούν και να βομβαρδίζουν την αποσβολωμένη κοινή γνώμη όλο και με νέα .. κατορθώματα. Σε κορυφαίους θώκους της Εκκλησιαστικής μας Ιεραρχίας εντοπίσθηκαν πλέον τόσοι πολλοί ανήθικοι, ασυνείδητοι, αλητήριοι, φασιστοειδείς και ακραίοι τύποι, κακούργοι και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου που παραπέμπουν περισσότερο σε περιβάλλον Αλ Καπόνε και λιγότερο σε αρχιερατικούς επιτελείς.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι σειρές, γίνεται λόγος για «αυτοκάθαρση» στο χώρο της Δικαιοσύνης και της Εκκλησίας. Ευχόμαστε αυτό να επιτευχθεί για το καλό, τη γαλήνη και την προκοπή του τόπου μας. Πέρα, όμως, από τις ευχές και τα κηρύγματα που πολλοί αρχιερείς μας, μας δείχνουν ότι με άκρα επιφύλαξη οφείλουμε να τα λαμβάνουμε υπόψη μας, περισσότερο αισιόδοξη είναι η προοπτική βελτίωσης στη Δικαιοσύνη και μάλλον λιγότερο στην Εκκλησία.

Το τελευταίο σχετίζεται με τις υφιστάμενες δομές στην Εκκλησία μας, με το δεδομένο κλειστό κύκλωμα συμφερόντων , ιδιοτέλειας και ανομίας, όπου απουσιάζουν οι μηχανισμοί κύρωσης και ελέγχου. Όλα έχουν εναποτεθεί στη συγνώμη, τη συγχώρεση και το .. Άγιο Πνεύμα στο οποίο χρεώνουν και αποδίδουν χωρίς καμία συστολή και αιδώ κάθε αξιοκατάκριτη σκευωρία των. Η διάσπαρτη παρουσία και η εγκληματική δράση του υποκόσμου μέσα στο χώρο, δικαιολογείται και προσομοιάζεται με την προσπάθεια του Θεανθρώπου να πλησιάσει τους αμαρτωλούς. Έτσι, λοιπόν, το ίδιο σώμα των υπόλογων καλείται να αποφασίσει για τα κρίματα που οι ίδιοι διέπραξαν. Ακόμη και στην περίπτωση εντίμων και γενναίων ιεραρχών, που, όντως υπάρχουν και αρθρώνουν λόγο ορθό καταγγέλλοντας τα ανομήματα των συναδέλφων τους, βρίσκονται αίφνης αντιμέτωποι με μεγάλες συσπειρωμένες πλειοψηφίες συναδέλφων τους!

Είναι χαρακτηριστικό ότι μπροστά στη λαίλαπα που ξέσπασε, οι συμβουλές προς τους πιστούς είναι «να μην παρακολουθούν τις σχετικές εκπομπές», «να μην διαβάζουν τα σχετικά άρθρα», ενώ καταφέρονται κατά των λειτουργών του τύπου στους οποίους η κοινωνία μας οφείλει εύσημα που στάθηκαν όρθιοι και δεν εμπορεύθηκαν ζητήματα ήθους και αρχών. Είναι επίσης γεγονός ότι οι καταγγέλλοντες δημοσιογράφοι είχαν παραδώσει το ύποπτο υλικό εδώ και 3-4 χρόνια στην Ιεραρχία η οποία, όμως, δεν το αξιολόγησε, διότι, .. ήταν προϊόν υποκλοπής. Με νομικίστικα τερτίπια της κοσμικής δικαιοσύνης, η οποία –ειρίσθω εν παρόδω επανεξετάζει το σημείο αυτό- παρακάμπτονται τεράστια υπαρκτά ηθικά ζητήματα από τον κύριο θεματοφύλακα κανόνων ηθικής τάξης!

Το γνωστό ζήτημα διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, ένα εξαιρετικά περίπλοκο ζήτημα, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Ακόμη τίθεται το ζήτημα σύνδεσης της ιεραρχίας με το πλήρωμα της Εκκλησίας, το λεγόμενο λαϊκό στοιχείο, ώστε με ένα άνοιγμα και ουσιαστική διασύνδεση με την κοινωνία των πιστών, να αναζητηθεί μία μεγαλύτερη διαφάνεια στο θεσμό και τη λειτουργία του. Σε σχέση με τις σεξουαλικές εκτροπές που τροφοδοτούν μεγάλο μέρος της αντικοινωνικής συμπεριφοράς με τους τεράστιους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για τα παιδιά μας, τίθεται το ζήτημα των έγγαμων πλέον ιεραρχών. Συναφώς παρατηρείται ότι ο κανόνας των άγαμων κληρικών για τα ανώτερα επίπεδα της Ιεραρχίας, απέβλεψε στην πάταξη υλιστικών ενδιαφερόντων για τα παιδιά κλπ, αλλά εκ των πραγμάτων απεδείχθη ότι αυτό, όχι μόνον δεν απετράπη, αλλά προκλήθηκε μεγαλύτερη καταλήστευση του παγκαριού. Ακόμη το ζήτημα της ισόβιας θητείας των αρχιερέων θα όφειλε να εξετασθεί, καθώς έχει οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις. Υπερήλικες αρχιερείς με βιολογική κατάπτωση, μειωμένη δυνατότητα άσκησης καθηκόντων, υποκαθίστανται ατύπως από ακατάλληλα πρόσωπα με σοβαρές βλάβες και προβλήματα.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο νους μας τρέχει σε αυτούς που επιλέξαμε, αυτούς που εμπιστευθήκαμε και τους ελέγχουμε με την ψήφο μας κάθε 4 χρόνια. Η ευθύνη των πολιτικών αρχηγών και ιδιαίτερα του Αρχηγού του Κυβερνώντος κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι μεγάλη. Η ρήση του Κώστα Καραμανλή «μηδενική ανοχή στη διαφθορά» όπου κι αν αυτή εντοπίζεται, θα όφειλε να είναι ο μπούσουλάς μας. Η ιδέα του Γ. Α. Παπανδρέου για δημοψήφισμα σχετικά με το διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας φαίνεται να κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Δύσκολο και σύνθετο το ζήτημα, αλλά η νηφάλια και ενδελεχής συζήτηση ενόψει και της ψήφισης του Ευρωσυντάγματος θα μπορούσε να οδηγήσει την επόμενη αναθεωρητική Βουλή στις κατάλληλες τροποποιήσεις και του δικού μας εσωτερικού, Καταστατικού μας Χάρτη, ώστε και η δική μας κοινωνία να κινηθεί σε επίπεδα μεγαλύτερης ωριμότητας, αλλά και την Ορθοδοξία μας να διαφυλάξουμε και προστατέψουμε. Την Ορθοδοξία μας που αδικείται, αλλά αποτελεί το μεγάλο αποκούμπι για το λαό μας, χάρις στα μεγάλα μηνύματα, τις πανανθρώπινες αξίες και αρχές που διδάσκει. Να διδαχθούμε από τη σεμνότητα του Θεανθρώπου που γεννήθηκε στη φάτνη. Την απόρριψη του υλισμού και της εμπορευματοποίησης του οίκου του Θεού. Να σκύψουμε με αγάπη στον ενδεή και άσημο συνάνθρωπο που το έχει ανάγκη