FtS64

Κάπου στις αρχές του 20ού αιώνα ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής, Κωνσταντίνος Καβάφης, επισκέπτεται για περίπου 1 ½ μήνα Ιούνιο – Ιούλιο την Αθήνα. Στο ημερολόγιό του αναφέρεται συστηματικά στις τιμές της θερμοκρασίας που κυμαίνονται γύρω στους 77 βαθμούς χαρακτηρίζοντας τις ημέρες αυτές ζεστές, ενώ σε κάποιες μέρες η θερμοκρασία εμφανίζεται «να σκαρφαλώνει» μέχρι και τους 80 βαθμούς, που κάνουν τον ποιητή -εξ Αιγύπτου, που προφανώς έχει εθιστεί σε υψηλές θερμοκρασίες- να κάνει λόγο για υπερβολική ζέστη.

Έχουμε στα χέρια μας έναν πίνακα μετατροπής των τιμών της θερμοκρασίας από την κλίμακα Φαρενάιτ, στην οποία προφανώς αναφέρεται ο ποιητής, στην κλίμακα Κελσίου που χρησιμοποιούμε στην Ευρώπη σήμερα, απ΄ όπου αποσπώνται τα εξής:

F C
68,0 20
77,0 25
86,0 30
95,0 35
104,0 40
113,0 45

Δεν είμαστε ειδικοί μετεωρολόγοι, αλλά, αν τα στοιχεία αυτά είναι σωστά, εντυπωσιάζεται κανείς με την αισθητή αύξηση των τιμών της θερμοκρασίας μόλις μέσα σε ένα αιώνα και, βεβαίως, δικαιολογείται η ανησυχία των ειδικών επιστημόνων, ότι βαίνουμε προς ερημοποίηση σε όχι και πολύ μεγάλο διάστημα, στις νότιες περιοχές της χώρας με ένα είδος εξάπλωσης της ερήμου της Σαχάρα στις νότιες περιοχές της Ευρώπης. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα ωστόσο με τις ασυνήθιστες χιονοπτώσεις Δεκεμβρίου, μήπως τείνουν να δικαιολογήσουν την άλλη εκδοχή περί ακαταστασίας στο κλίμα;