FtS44
Ο κίνδυνος να ερημοποιηθεί η χώρα μας, να γίνει ολόκληρη ένα απέραντο σεληνιακό τοπίο, είναι υπαρκτός! Εάν συνεχιστεί το κάψιμο των δασών, όπως φέτος και του χρόνου και του παραχρόνου κ.ο.κ., τότε αλί και και τρισαλί! Τότε το ελληνικό πράσινο θα αποτελεί παρελθόν πλέον. Τότε οι πράσινοι πνεύμονες θα έχουν γίνει στάχτη, κάρβουνο, αποκαϊδια.
Το κάψιμο των δασών είναι εθνική συμφορά! Πόσοι όμως το συναισθάνονται αυτό; Πόσοι το νοιώθουν; Πόσοι το αντιλαμβάνονται; Πόσοι το καταλαβαίνουν; Πιστεύω ότι είναι λίγοι αυτοί! Είναι λίγοι αυτοί που εμπρός στη θέα των τεράστιων κι αναρίθμητων πύρινων γλωσσών, που κατακαίνε ό, τι συνατήσουν στο διάβα τους, στέκουν αμήχανοι απορρημένοι, στενοχωρημένοι. Είναι λίγοι αυτοί που βλέποντας το ανελέητο κάψιμο των δασών και όλες τις καταστροφές, που προξενούν οι πύρινες λαίλαπες, θλίβονται πραγματικά, πικραίνονται βαθύτατα, συνάμα δε προβληματίζονται, αγανακτούν και εξοργίζονται.
Ακουσα πολιτικό να λέει, ότι οι πυρκαγιές των δασών είναι “φυσικά φαινόμενα” . “Μνήσθητί μου Κύριε!”. Οι πυρκαγιές των δασών είναι φυσικά φαινόμενα! Δηλ. είναι φυσικά φαινόμενα, όπως είναι: η βροχή; Οπως είναι: το χιόνι; Οπως είναι: το χαλάζι; Δηλ. έρχονται μόνες τους; Πιάνουν από μόνες τους;
Ακουσα επίσης, πολιτικό να ισχυρίζεται, ότι οι πυρκαγιές είναι “φυσικά περιστατικά” Δηλ. ξεσπάνε μόνες τους. Δεν οφείλονται σε ανθρώπινη υπαιτιότητα. Φυτρώνουν μόνες τους, έρχονται ως φυσικά κακά!
Θαυμάστε, λοιπόν, πολιτική! Θαυμάστε ιδέες! Θαυμάστε θέσεις! Θαυμάστε εκλεγμένους αντιπροσώπους του Εθνους! Θαυμάστε “κοφτερά” μυαλά! Θαυμάστε πρόοδο! Εξέλιξη! Θαυμάστε! Θαυμάστε! Θαυμάστε!
Ακουσα ακόμη -εκλεγμένο- νομάρχη να λέει: “Δεν μπορώ να δεχθώ ότι φέτος έγιναν περισσότερες πυρκαγιές από κάθε άλλη φορά. Πυρκαγιές έγιναν και το ’80 και το ’90. Ας τις βάλουμε, λοιπόν, κάτω να δούμε, ποιές είναι περισσότερες. Είναι οι φετεινές ή εκείνες;” Πού η ομολογία, Η παραδοχή! Η ευθύνη! Η ειλικρίνεια!
Πότε, λοιπόν, άλλοτε έγιναν μέσα σε χρονικό διάστημα μιας και μόνο ημέρας 185 πυρκαγιές; Πότε άλλοτε ξέσπασαν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο και την ίδια μέρα 125 και πλέον πυρκαγιές; Πότε άλλοτε κάηκαν ζωντανοί την ώρα της μάχης τρεις πυροσβέστες, τρεις νέοι άνθρωποι, τρεις λεβέντες; Πότε άλλοτε είχαμε τόσο μεγάλο αριθμό πυρκαγιών και τόσες πολλές και μεγάλες καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον, στην καλλιεργήσιμη γη, στο φυτικό και ζωϊκό βασίλειο, στον κατοικήσιμο χώρο κλπ; Λίγα σπίτια κάηκαν; Κάθε χρόνο χιλιάδες στρέμματα δασικής και καλλιεργήσιμης έκτασης γίνονται παρανάλωμα του πυρός. Γίνονται στάχτη κι αποκαϊδια. Ερημοποιούνται. Γίνονται “κρανίου τόπος”. Φέτος η ερημοποίηση που συνεχίζεται έως αυτή τη στιγμή, κατέρριψε όλα τα προηγούμενα ρεκόρ. Και το κράτος και η πολιτεία και η κοινωνία “αγρόν αγοράζουν”. Αδιαφορούν πλήρως για τη σωτηρία των εθνικών δασών, τη σωτηρία των πηγών της ζωής!
Το κράτος όχι λίγες φορές ενεργεί άστοχα κι “αψυχολόγητα” κι όχι λίγες φορές για να φανεί ενεργητικό και δραστήριο ή για άλλους λόγους, αλλάζει τα σωστά και τα δοκιμασμένα! Ετσι έκανε και με το θέμα της κατάσβεσης των πυρκαγιών των δασών. Την ευθύνη αυτή είχε πάντοτε η Δασική Υπηρεσία. Η ευθύνη, όμως, αυτή από φέτος περιήλθε στο Πυροσβεστικό Σώμα. Το Πυροσβεστικό Σώμα δεν είναι εξασκημένο στο θέμα αυτό. Δεν έχει γνώση του αντικειμένου. Γι΄αυτό είχαμε και την τραγωδία του Υμηττού! Είχαμε την τραγική απώλεια τριών μελών της Πυροσβεστικής Οικογένειας.
Η πυρόσβεση των πυρκαγιών των δασών δεν είναι ταυτόσημη με αυτή των πυρκαγιών των κτιρίων. Διαφέρει η μεν από τη δε. Οι πυρκαγιές των δασών είναι δυναμικές και εξελισσόμενες. Είναι επίσης και πολυμέτωπες! Η πυρκαγιά του Υμηττού της 22ας Ιουλίου 1998, όπου έχασαν τη ζωή τους τρεις πυροσβέστες, εμφάνισε συγχρόνως 500 πύρινα μέτωπα, δείγμα εμπρησμού σαφές και περίτρανο! Αντίθετα οι πυρκαγιές των κτιρίων έχουν στατικό χαρακτήρα και αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο.
Τα εθνικά μας δάση τα καίνε οι εμπρηστές, άνθρωποι δόλιοι και πονηροί, άνθρωποι αναίσθητοι και ασυνείδητοι, ακαλλιέργητοι κι απαίδευτοι! Κι όποιοι ισχυρίζονται το αντίθετο, αυτοί ή πλανώνται ή υποκρίνονται. Καμιά πυρκαγιά δεν εμφανίζεται από μόνη της. Ολες έχουν ως αιτία τον ανθρώπινο παράγοντα, το ανθρώπινο μυαλό και το ανθρώπινο χέρι, το μυαλό το κλειστό και το σκοτεινό και το χέρι το ανίερο και βέβηλο!
Ο κίνδυνος, λοιπόν, να ερημοποιηθεί η χώρα μας και να γίνει ένας τόπος έρημος, αποψιλωμένος, άφυτος και άδενδρος, να γίνει μία απέραντη Σαχάρα, είναι υπαρκτός! Προ του πολέμου τα εθνικά μας δάση κάλυπταν εδαφική έκταση πάνω από 60%. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει κατέλθει απίστευτα χαμηλά. Κυμαίνεται μεταξύ 15 και 17%.
Το κράτος, λοιπόν, η πολιτεία και η κοινωνία έχουν καθήκον ιερό κι απαράβατο να προστατέψουν τον εθνικό πλούτο της χώρας. Αρκετά τον άφησαν απροστάτευτο. Αρκετά τον άφησαν απροστάτευτο και ανοχύρωτο. Κι αρκετά μειώθηκε. Ας μη μειωθεί πλέον άλλο. Ας μη φτάσει η χώρα μας στην τελική ερημοποίηση!
Δημήτρης Μπράνης
Σχολικός Σύμβουλος- Νομικός
Σύνταξη:
Για τον επικίνδυνο / απαράδεκτο Νομάρχη στον οποίο αναφέρεται ο κ. Δ. Μπράνης, δίνουμε τα νούμερα της τελευταίας 10ετίας σε στρέμματα δασικών εκτάσεων που καταστράφηκαν από πυρκαγιές, μαζί και τις γενόμενες αναδασώσεις. Οι φόβοι του κ. Μπράνη δυστυχώς τεκμηριώνοντται με νούμερα!
Έτος κάηκαν αναδασώθηκαν έτος κάηκαν αναδασώθηκαν
1987 463.150 51.001 1988 1.105.011 44.883
1989 432.635 46.508 1990 385.934 46.571
1991 235.737 41.395 1992 663.463 45.918
1993 540.492 46.534 1994 579.081 44.058
1995 272.026 33.204 1996 229.108 19.631
1997 418.391 25.320 1998 1.300.000
μέχρι τώρα!
Οι μέχρι στιγμής φετεινές πυρκαγιές δεν έχουν προηγούμενο επίσης σε κόστος ανθρώπινων ζωών, εκτός των άτυχων πυροσβεστών, έχουμε και άλλα θύματα από την καστροφική φωτιά καθώς επίσης και μεγάλο αριθμό ακινήτων που καταστράφηκαν.
Μέσα στο μεγάλο δράμα που ζει η χώρα μας αναπτύσσονται μύριες όσες εικασίες. Αναμφίβολα όλες οι εκτιμήσεις, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μιλούν για σκόπιμες εγκληματικές ενέργειες, μιλούν καθαρά πλέον για εμπρησμούς. Οι εγκληματίες όμως δεν μπορεί να εντοπισθούν εύκολα. Γίνεται λόγος για αλλοδαπούς εχθρούς της πατρίδας μας. Οι διάφορες υπηρεσίες ασφάλειας της χώρας δεν μπόρεσαν ωστόσο να έχουν εδώ κάποια επιτυχία, κάποια σύλληψη.
Γίνεται λόγος για ομάδες δυσαρεστημένων υπαλλήλων που εμπλέκονται στην δασοπυρόσβεση και δεν αισθάνονται ικανοποιημένοι με την αναδιοργάνωση που προώθησε η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να ενοποιήσει τις εμπλεκόμενους φορείς και να επιτύχει καλύτερο αποτέλεσμα. Η κόντρα των δασοπυροσβεστών με τον Υπουργό Γεωργίας έλαβε μεγάλη έκταση και αγριότητα. Δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε την ορθότητα των μέτρων που προωθήθηκαν, αλλά και δεν βλέπουμε με καλό μάτι το ίδιο σενάριο της εκάστοτε αντιπολίτευσης στον τόπο μας να προσεταιρίζεται αναφανδόν τις όποιες ομάδες δυσαρεστημένων. Τέτοιες συμπεροφορές δεν αναβαθμίζουν τα πολιτικά ήθη. Είναι όμως κρίμα ηγετικά κυβερνητικά στελέχη να προωθούν μέτρα, έστω και με θετικά στοιχεία, αγνοώντας ωστόσο το ανθρώπινο στοιχείο, παραβλέποντας απτές πραγματικότητες και ανάλογα να υιοθετήσουν την πλέον αποτελεσματική τακτική προώθησης των μέτρων. Γι αυτό ακριβώς ορίζεται η πολιτική και ως “η τέχνη του εφικτού”.
Οι υποψίες εστιάζονται στους αδίστακτους οικοπεδοφάγους που δεν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στο κέρδος. Οι ίδιοι διαφθείρουν και εξευτελίζουν ακόμη και “υπηρεσιακούς” παράγοντες και κρατικούς μηχανισμούς, σπέρνοντας την πλήρη απογοήτευση στους πολίτες που βλέπουν ότι τίποτα πλέον δεν λειτουργεί σωστά σ αυτό τον τόπο. Τί να πει κανείς για τους πολιτικούς ηγέτες μας που κατά καιρούς αποστρέφουν τα μάτια τους από τα κυκλώματα των οικοπεδοφάγων, ψηφίζουν νόμους νομιμοποίησης των αυθαιρέτων κτισμάτων. Ολες ανεξαιρέτως οι Κυβερνήσεις! Κτισμάτων που κτίζονται σε πρώην δασικές εκτάσεις ή μέσα στο δάσος κατά παράβση κάθε όρου νομιμότητας. Τί να πει κανείς αφού την ίδια στιγμή που ο τόπος ζει το φοβερό δράμα, υπουργός της Κυβέρνησης προωθεί στη Βουλή προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο νομιμοποίησης αυθαιρέτων κτισμάτων; Δεν είναι αυτό κίνητρο ενίσχυσης των εμπρησμών; Χρειάζεται πολύ μυαλό για να το αντιληφθεί κανείς;
Στιγμές έντασης και αγανάκτησης που προκαλούν οργή και κατηγορίες .. όλων εναντίον όλων!
Μήπως δικαιολογείται κάποια πίκρα και απογοήτευση των πολιτών; Ξεχειλίζει η αγανάκτηση καθώς ακούγονται ακόμη και ιδιαίτερα καυστικά σχόλια από τοπικούς ραδιοσταθμούς που δίνουν μικρόφωνο στους πολίτες. Λυπάμαι για τον πνεύμονα πρασίνου που καταστρέφεται και τις δυσμενείς συνέπειες για τον πολύ και απλό κοσμάκι, ακούσαμε κάποιον να δηλώνει, όχι όμως ιδιαίτερα για τις παράνομες βίλλες που κτίζονται μέσα στα δάση και που στο πλείστον των περιπτώσεων υποκρύπτουν επένδυση μη καθαρών πόρων. Πόρων που κανένα πόθεν έσχες δεν θέλησε και δεν μπόρεσε να εντοπίσει στην πατρίδα μας! Τί να πούμε εμείς; Δύσκολο να αποκρούσουμε τις ακραίες αυτές σκέψεις, αφού γνωρίζουμε ότι η παραοικονομία και η βρώμικη συναλλαγή στη χώρα μας, μας δίνει κι εδώ το θλιβερό προνόμιο της πρωτιάς σε ευρωπαϊκό επίπεδο.